Morgunblaðið - 15.05.1964, Qupperneq 8

8
MORGUNBLADIÐ
Fðstudagur 1S. maf 1984
Viðvörunarleppar
Nína Krúsjeff er mömmuleg
Tízkukongnum Jacques Est
erel dettur margt fyndið í
hug. Nýjasta uppátæki hans
eru gleraugna-leðurleppar,
sem notaðir eru til að leggja
yfir sólgleraugu, meðan sá
sem ber þaú fær sér sólbað,
svo sólarljósið nái ekki að
skína á augun. Lepparnir eru á
letraðir svo sem meðfylgj-
andi myndir sína. Áletran-
irnar draga að sér athygli við
staddra að stúlkunum — og
venjulega hafa stúlkur ekk-
ert út á það að setja.
Áletrunin á efri myndinni
hljóðar svo: Maðurinn minn
er handan við hornið, en á
þeirri neðri: Truflið mig
ekki. — GL.
EINS OG kunnugt er fóru
Jens Otto Kragh, forsætisráð
herra Danmerkur, og frú
Helle Virkner, í opinbera
heimsókn til Rússlands í fe'br
úar sl. í flugvélinni á heim-
leiðinni spjallaði frúin við
blaðamann um Nínu Krúsjeff
og sovézkar konur almennt.
Fara hér á eftir glefsur úr
því samtali:
— Nína er ein mömmuleg
asta og viðmótshlýjasta kona,
sem ég hef hitt, sagði frú
Helle Virkner, og ég hlakka
til að taka á móti henni, þeg-
ar hún kemur í heimsókn til
Danmerkur í júní. Því .miður
var hún sjúk fyrstu dagana
sem við dvöldumst í Moskvu,
en þegar fundum okkar bar
saman varð é'g strax fyrir á-
hrifum af persónuleika henn
ar. Þegar taka átti mynd af
okkur saman, sagði hún: „Nú
eyðilegg ég myndina“. En það
var öðru nær hún, sem
Ijómar af kvenlegri tryggð.
— Ýmsir vestrænir fulltrú
ar í Moskvu telja, að konur
eins og Nína, Rada dóttir*
hennar, sem gift er Alexej
Adsjubej ritstjóra Izvestia, og
síðast en ekki sízt Lydia
Gromyko, hafi pólitísk áhrif
í landi sínu, sagði blaðamað-
urinn.
— Ég eyddi nokkrum tíma
með Rödu Adsjubej, sem ég
vona að komi með föður sín-
um til Danmerkur. Hún talar
góða ensku, sem ef til vill er
ekki í frásögur færandi. Ég
held, að allar þessar þrjár
konur séu eiginmönnum sín-
um ómissandi stoð og stytta.
Nína Krúsjeff vaknar kl. 7
á hverjum morgni til að borða
morgunverð með manni sín-
um. Lydia Gromyko sagði
mér, að hún ræddi alltaf við
burði dagsins við mann sinn
um kvöldið. Þurfi hann að
vinna til kl. þrjú um nóttina,
vakir hún einnig. Ég verð að
játa, að ég fer að sofa, ef
Jens þarf að vinna á næturn
ar — þannig vill hann einn
ig hafa það. Ég talaði við
þeir eru í meirihluta, verða
að vera í hlýjum sokkum. Mér
er kunnugt um að nælonsokk
ar eru ekki algeng sjón í
Sovét. í þau fáu skipti sem
ég fékk tækifæri til að fara í
verzlanir komst ég að raun
um, að þrátt fyrri framfarirn
ar, er úrvalið takmakað, —
og fatnaður er Sovétkonunni
dýr. En það var býsna
skemimtilegt að komast að
raun um, að samhliða
áhuga þeirra á krökk-
um, eiginmanni og heimili,
sem þær hafa allan hugann
við eins og konurnar heima,
höfðu þær áhuga á tízku,
snyrtingu — já, öllum hlut-
um sem konur almennt hafa
áhuga á.
Ráð undir rifi
hverju
t'- ■
Það nýjasta við skreyting.
ar veizluborðsins er, „ætilegt
borðskraut,“ sem jafnframt
er afar glæsilegt skraut, eins
og t. d. meðfyigjandi upp-
stilling, sem höfð er á borð-
inu miðju. Þar 'má sjá mel-
ónur, púrrur, lauk, appelsín-
ur, vínber, epli og margt
fleira.
— segir Helle Virkner
Nínu Krúsjeff um dagskrána
í sambandi við komu hennar
til Danmerkur. Hún gaf mér
ýms góð ráð í sambandi við
matinn og bað mig um að sjá
til þess að kvöldveizlurnar
gætu byrjað eins snemma og
mögulegt væri, þar sem Krú-
sjeff vildi fara snemma að
hátta en fara þess í stað fyrr
á fætur, á morgnana.
— Hvernig þykir yður
klæðaburður sovézku kon-
unnar?
— Almennt séð eru þær
ekki eins vel klæddar og kon
urnar heima — en allir voru
sammála um að klæðaburður
þeirra færi batnandi. Sniðið
er frábrugðið því sem við eig
um að venjast — litir og gæði
efnanna sömuleiðis. En mað-
ur ætti að varast að gera bein
an samanburð. Hlý ullarföt
eru þeim nauðsynleg í vetrar-
kuldanum.
— Nælonsokkar sjást ekki
nema endrum og eins, skaut
blaðamaðurinn inn í.
— Einmitt. Við sem kom-
um akandi í leikhúsin áttum
við engin vandamál að stríða.
En þeir sem þurfa og nota
venjuleg flutningatæki, og
Magnús Guðni Pétursson
ÞEIR eru nú óðum að hverfa
mennirnir, sem voru að vaxa úr
grasi á síðasta áratugi 19 aldar
innar. í dag er til moldar borinn
einn þeirra mætu drengja,
Magnús Guðni Pétursson, sjómað
ur frá Flateyri.
Magnús Guðni Pétursson var
fæddur 1. janúar 1889, í Engidal
í Skutulsfirði í N-ísafjarðarsýslu.
Foreldrar hans voru hjónin Jó-
hanna Jónsdóttir og Pétur Magn-
ússon, er bjuggu í Engidal, og
síðar að Hálsi á Ingjaldssandi í
Önundarfirði.
Er þau hjón höfðu dvalið nokk
uc ár að Hálsi dó Pétur bóndi
af slysförum. Ekkjan stóð nú
ein uppi með 5 unga sonu og
eina dóttur. Jóhanna fluttist þá
með börn sín norður í Hnífsdal.
Magnús Guðni var elztur syst
kynanna, þá aðeins 11 ára.
Sveirminn var þroskamikill og
duglegur, varð hann því aðal-
stoð móður sinnar um fyrirvinnu
fyrir vngri systkinunum Er hann
var 12 ára réðst hann til hins
mikla athafnamanns, Jónasar Þor
varðssonar á Bakka í Hnífsdal.
Fyrst var hann smali, en brátt
gildur vinnumaður. Þegar hann
var 14 ára reri hann sína fyrstu
vertíð á opnu skipi.
Fljótt kom í ljós, að Magnús
Guðni var frábær að dugnaði og
mjög vænlegt sjómannsefni.
Um tvítugt gerðist hann for-
maður hjá Jónasi Þorvarðarsyni.
Hann var framsækinn og hug-
mikil og varð því brátt formað
ur á eigin fleytu. Lángefinn var
hann og fengsæll formaður.
Árið 1924, 21. desember kvænt
ist Magnús Guðni, Petrínu Sig-
rúnu Skarphéðinsdóttur, en hún
var ekkja eftir Pétur bróður
Magnúsar. Pétur dó ungur frá
þrem börnum í bernsku, sem
Magnús gekk nú í föðurstað_
Þau hjón, Petrína og Magnús
Guðni, bjuggu í Hnífsdal til árs-
ins 1927. Þá fluttust þau hjón
að Kleifum í Seyðisfirði við ísa-
fjarðardjúp. Á Ideifum bjuggu
þau til ársins 1931, en það ár flutt
ust þau til Flateyrar í Önundar-
fxrði. Til Flateyrar kom Magnús
Guðni með vélbát sinn og gerði
hann út þaðan um skeið.
í maí 1933 missti Magnús
Guðni konu sína, Petrínu Sig-
rúnu, frá stórum barnahóp. Ráðs
kona hjá honum gerðist þá, upp
eldis- og bróðuxdóttir hans, Sig-
ríður Pétursdóttir.
Á Flateyri átti Magnús Guðni
heimili til ársins 1948. Hann
stundaði jafnan sjó, en einnig
hverja aðra vinnu er til féll.
Á efri árum sínum stundaði
hann sjómennsku á togurum.
Árið 1948 flutti Magnús Guðni
heimilisfang sitt til Reykjavík-
ur, þar átti hann síðan heimili
hjá syni sínum, Pétri Jóhanni,
bókbindara í Álftamýri 25, og
konu hans Rögnu Björnsdóttur
Magnús Guðni var alla ævi við
urkenndur atorku- og dugnaðar-
maður. Hann var einn þeirra kjör
kvista, sem „bogna ekki, en
bresta í bylnum stóra seinast“.
Hann starfaði meðan hann gat
föturn fyigt.
Eftír 5 vikna sjúkdómslegu dó
hann í Borgarsjúkrahúsinu 9.
maí 1964. Stjúpbörn og börn
Magnúsar Guðna eru þessi:
Sigríður Pétursdóttir, gift
Hjálmari Kristjánssyni, verka-
manni á Flateyri; Hallgrimur Pét
ursson, stýrimaður (hann fórst
með v.s Péturséy á styrjáldar-
árunum; Magnús Björn Péturs-
son, umsjónarmaður, kvæntur og
búsettur í Reykjavík; Pétur Jó-
hann Magnússon, bókbindari,
kvæntur og búsettur í Reykja-
vík; Eva Magnúsdóttir, gift og
búsett i Reykjavík; Páll Magnús
son og Skúli Magnússon, dóu
báðir börn að aldri. Óskar Magn
ússon, kennari, kvæntur og bú-
settur á Eyrarbakka. Guðný
María Magnúsdóttir, gift og bú-
sett í Vesturheimi; Guðmundur
Ingvar Magnússon, skrifstofumað
ur á Keflavíkurflugvelli, kvænt-
ur og búsettur í Reykjavík.
Við lát móðurinnar voru tvö
yngstu börnin tekin í fóstur:
Guðný María ólst upp hjá
Margrétu Guðleifsdóttur og Guð
mundi Sigurðssyni, hjónum á
Flateyri. Guðmundur Ingvar ólst
upp hjá Hildi Guðmundu Magnús
dóttur og Jóni Péturssyni, bróð-
ur Magnúsar Guðna.
Að lokum skal svo þetta sagt:
Flest var Magnúsi Guðna Péturs
syni vel gefið. Hann var karl-
menni í sjón og reynd. Bjartur
yfirlitum, beinvaxinn og snar-
legur burðamaður. Verkfús,
kappsfullur, verkdyggur
Hvert það rúm, sem hann skip
aði að störfum, á sjó eða landi,
var sem ágætum skipað. Góður
starfsfélagi, glaðlyndur, gaman-
samur vel. Ágætlega greindur
var hann, las miikið og las vel.
Stálminnugur var hann, einkum
á ljóð og snjallar vísur.
Ástvinupi sínum ástúðlegur,
umhyggjusamur og fórnfús. —
Magnús Guðni Pétursson var
drengur góður í þeirra orða
fyllstu merkingu.
Mestur fannst mér þó hann
Magnús Guðni í yfirlætisleysinu.
Eitt sinn var sagt, er dugmikill
ágætismaður var kvaddur: „Sizt
vil ég tala um svefn við þig“.
Magnús Guðni, þegar þú ert
kvaddur, skal heldur ekki á svefn
inn minnast. Ástvinir þínir og
samferðamenn trúa því, að þín
bíði bjartur og fagur starfaheim
ur fuilur verkefna, sem hæfi
starfsvilja þínum og hjartahlýju,
Sv. G.