Morgunblaðið - 13.08.1964, Blaðsíða 3

Fimmtudagur 13. ágúst 1964
MORGUNBLAÐIÐ

— KNATTSPYRNA er
þjóðaríþróttin á Bermuda-
eyjum, en þar eru íþróttir
mjög í hávegum hafðar.
— Vinsælar íþróttagreinar
eru líka krikket, golf og
siglingar á litlum bátum.
Því miður er knattspyrnu-
völlurinn okkar í Hamilton,
höfuðborginni, mjög lítil-
fjörlegur, en það stendur
til bóta. Laugardalsvöllur-
inn ykkar er mjög glæsi-
iegur og það kom okkur á
óvart, hve mikill fjöldi
kom til þess að horfa á
leikinn.
Liðsmenn Bermúda spila „rommí“ og hvíla sig undir átökin við KR.
„Við leikum aldrei berfættir"
segja knattspymukapparnir
Svo mælti Vivian R. Siddle,
markvörður landsliðsins, sem
hingað er komið alla leið frá
Bermudaeyjum. Þegar við
hittum knattspyrnukappana að
máli að Nýja-Garði í gær,
höfðu nokkrir þeirra komið
sér notalega fyrir í setustof-
unni og voru að spila „rommí“,
aðrir voru á stjái út um bæ.
Vivian, sem er að atvirtnu aðal
gjaldkeri í Bermudabanka,
hafði tekið sér frí frá spila-
mennskunni, og við báðum
hann að segja okkur frá heima
landi sínu. Hann sagði:
— Bermudaeyjar eru 360
kóraleyjar í Atlantshafi um
700 mílur suðaustur af New
York. 20 eyjar eru byggðar og
er fólksfjöldinn um 45 þúsund.
Höfuðborgin heitir Hamilton.
Ef þú lítur á landakortið
muntu sjá, að eyjaklasinn er
eins og öngull í laginu!
— Atvinnuvegir?
— Þeir byggjast að lang-
mestu leyti á hinum mikla
ferðamannastraumi til eyj-
anna. Það má segja, að við
lifum á ferðamönnum. Mestur
hluti ferðamanna kemur frá
Bandaríkjunuml Það er á mikl
um misskilningi byggt, að
þessir ferðamenn séu að mestu
leyti milljónerar og gleði-
menn, sem lifa fyrir líðandi
stund. Okkur sækir heim fólk
úr öllum áttum.
— Og þið mælið á enska
tungu?
— Já, enska er töluð alls
staðar á eyjunum. Það er ekki
til nein Bermúdíska! Segja
má, að framburðurinn sé nær
hinum ameríska.
Við spyrjum að því, hver
hafi verið tildrög Islandsferð-
ar þeirra.
— Við höfðum aldrei leikið
landsleik áður, sagði Vivian,
— og þess vegna þótti okkur
tími til kominn, að við færum
að líta í kringum okkur. Við
sendum í því skyni bréf til
forráðamanna knattspyrnu-
mála í allmörgum löndum og
þar á meðal til íslands. Mála-
leitan okkar var mjög vel tek-
ið af íslenzkum knattspyrnu-
yfirvöldum og að athuguðu
máli ákváðum við að leggja
upp í þessa ferð. Sérhver
leikmaður greiðir úr eigin
vasa sinn kostnað, sem nemur
127 pundum.
— Vissuð þið mikið um fs-
land, áður en þið komuð hing-
að?
— Það var nú heldur lítið
— aðeins það, sem við höfðum
lært í skólanum. Við vissum,
að þetta var fiskveiðiþjóð —
að höfuðborgin hét Reykjavík
frá Bermuda
Vivian R. Siddle — aðalgjald-
keri í Bermúdabanka og
markvör'ur landsliðs Berm-
úda í knattspyrnu.
— og að hér væru heitir hver-
ir.
— Hvernig lízt ykkur svo á
að vera komnir til íslands?
Þeir áttu ekki til nógu sterk
orð.
— Yndislegt, sögðu þeir ein-
um rómi. Við fórum í gær til
Þingvalla, þar sem alþingið
ykkar var í fyrndinni — og
við sáum Geysi. Sá dagur
gleymist aldrei. Hér er allt svo
hreint og loftið svo dásamlega
tært. Húsin í Reykjavík eru
óvenjulega falleg, en það kom
okkur spánskt fyrir sjónir að
sjá allt þetta litaskrúð á hús-
þökunum. Hjá okkur eru öll
húsaþök hvit að lit. JEkki má
gleyma að minnast á vatnið.
Það höfum við hvergi fengið
betra. Á Bermuda er miklum
vandkvæðum bundið að fá
vatn, og við verðum að grípa
til þess ráðs að safna rigning-
arvatni í stóra tanka.
— Ætlið þið til Akureyrar
líka?
— Já, þangað förum við á
föstudaginn og leikum þá um
kvöldið. Að leik loknum för-
um við strax til Reykjavíkur
og höldum strax heim á leið
á laugardagsmorgun.
— Einhver sagði, að þið
væruð vanir að leika berfætt-
ir. Hvað er hæft í því máli?
— Það er ekki rétt. Við leik
um alltaf í knattspyrnuskóm,
eins og vera ber. Annars höf-
um við látið breyta skónum
okkar núna. Okkur gekk illa
að fóta okkur í landsleiknum.
Takkarnir voru ekki nógu stór
ir fyrir grasið, sem er mýkra
og öðruvísi en við eigum að
venjast. Við hefðum líka þurft
að fá meiri tíma til þess að
jafna okkur fyrir átökin í
landsleiknum.
— Hafið þið eiginkonurnar
n.eð ykkur?
Þeir hrista höfuðin.
— Hvernig lízt ykkur á ís-
lenzku stúlkurnar?
— Þær eru mjög fallegar.
Skrýtið er að sjá, hvernig þær
láta hárið rísa upp í loftið!
Svoleiðis nokkuð höfum við
aldi i séð fyrr. Já, sinn er sið-
ur í landi hverju!
a.ind.
Fjölbragðaglíma eða knatt-
spyrna? Markvörður Bermúda
manna ætlaði að hafa hendur
á knettinum en greip í þess
stað um höfuðið á Þórólfi
Beck!

STAKSTEIVAÍÍ
Talnablekkingar enn
Margt undarlegt gefur að lita
í „Þjóðviljanum“ í gær. Á bak-
síðunni er fjallað um opinber
gjöld og gerður samanburður á
opinberum gjöldum t.d. fjögurra
manna, sem heita Daniel að for-
nafni. Er einn þeirra kaupmaður,
en hinir véistjóri, verkamaður og,
sjómaður. Hafa gjöld kaup-
mannsins hækkað um á annað
hundrað krónur, en hinna um
rúmlega 11,9 og 8 þúsund kr.
Með þessu hyggst blaðið sanna
ívilnanir til manna úr f' 'ÍJ~
kaupmannsins!
1 samanburði þessum er nins
vegar engar skýringar að fá á
tekjuaukningu þessara mauna á
árinu, um f jölskyldustærð
þeirra, um það, hvort þeir hafi
síðast greitt útsvar að fullu fyrir
áramót og þannig fengið frádrátt
o.m.fl. Öll þessi atriði skipta
miklu um hækkun eða lækkun
opinberra gjalda, eins og blaðið
á að vita. Það kýs þó heldur enn
sem fyrr að nota flókið kerfi op-
inberra gjalda til blekkingartil-
rauna með villandi talna-
skýrslum. Ef „Þjóðviljinn" vill að
þessum talnagöldrum sé trúað,
þá á blaðið að birta öll þau gögn,
sem áhrif hafa nú og áður á
gjaldahæð þessara manna. Þess
treystir blaðið sér hins vegar
ekki til af eðlilegum ástæðum.
Aukin hagræðing
Nýtt hefti af Iðnaðarmálum,
tímariti Iðnaðarmálastofnunar Is-
lands, er komið út. Þar er m.a.
skýrt frá hagræðingaráðstefnu
Stjórnunarfélags íslands, sem
haldin var í sumarbyrjun. Þar
flutti forseti Alþýðusambandsins
ávarp og er það birt í tímaritinu.
í ávarpinu er m.a. fjallað um
skort á hagræðingu í íslenzku at-
vinnulífi og talin nokkur dæmi.
Síðan segir:
„Mundi þarna ekki þörf hag-
ræðingar í vinnubrögðum?
Einhver mundi segja, að þetta
kæmi atvinnurekandanum einum
við. En svo er ekki. Þetta hefur
áhrif á þjóðarafköst. Þau á þjóð-
arhag. Þetta hefur áhrif á
greiðslugetu atvinnuveganna og
hún aftur á kaupið. En launin eru
brú verkamannsins til framtíð-
arinnar.
Já, margt er rannsóknarefnið,
segi ég enn.
Eitt viðfangsefnið er það að
velja það launakerfi, sem bezt
hentar framkvæmd verks og skil-
ar beztum starfsárangri, án auk-
ins erfiðis.
En fyrst og síðast ber að rann-
saka starfshæfni og eiginleika
ungs fólks og leiðbeina þvi nm
val þess ævistarfs, sem bezt nýt-
ir meðfædda getu og hæfileika.M
Samstarf launþega
og atvinnurekenda
„Það hlýtur að vera eitt æðsta
takmark þjóðar, að hver maður
njóti sín — Iendi á réttri hillu —
vinni þau verk, sem hann er hæf-
astur til. — Ekki er þetta sízt
mikilsvert hjá smáþjóð, eins og
íslendingum, þar sem hver mað-
ur þarf að fylla sitt rúm, engir
kraftar megi fara til spillis. Hjá
slíkri þjóð er það alvarlegt af-
brot — nánast glæpur — að sóa
sinni dýrmætustu eign, andleg-
um og líkamlegum hæfileikum
og starfsþrótti sona sinna og
dætra.
En því miður verður að játa,
að í þessu efni eru íslendingar
e. t. v. einna sekastir allra þjóða.
Verkefnin eru vissulega mik-
U, sem bíða Iðnaðarmálastofnun-
ar íslands, Stjórnunarfélags fs-
lands, íslenzkra fræðimanna í
verkvísindum, atvinnurekenda
og fólksins á vinnumarkaðnum
og heildarsamtaka þess. En miklu
má líka orka, ef allir leggjast á
eitt.“