Morgunblaðið - 30.08.1964, Blaðsíða 25

Sunmidagur 30. ágúst 1004
MO RG UN BLAÐIÐ
25
meS þau yandamál, er upp
hafa komið varðandi námið.
— Er ekki erfitt að komast
að þessum skóla?
— Nei, ekki að tækniháskól-
anum — sé sótt um sæmilega
tímanlega. Auk þess hefur
hann verið aukinn mjög að
vöxtum hin síðari ár, t.d. í raf-
magnsverkfræði og efnaverk-
fræði, þannig að fremur auð-
velt er að komast að og skil-
yrði til rannsóknarstarfa og
verklegrar kenqslu og æfinga
mjög góð. Hér í Miinchen —
sem telur rúmlega milljón
íbúa — eru hins vegar margir
aðrir skólar og menntastofn-
anir. — Er talið, að stúdentar
séu 30—40 þúsund í borginni,
þar af 20 þúsund við húman-
istíska háskólann, sem er
löngu yfirfullur.
-— Eiga erlendir stúdentar
kost á nokkrum þýzkum
styrkjum til náms?
— Já, íslendingar hafa feng-
ið, að mig minnir, 4—5 styrki
árlega frá v-þýzku stjórninni
— og fer veiting þeirra fram
fyrir milligöngu menntamála-
ráðuneytisins heima. Það eru
allgóðir styrkir, 400 þýzk
mörk á mánuði og 100 mörk-
um betur séu menn kvæntir.
— Og hvernig háttar um
húsnæði?
— Það er dálítið erfitt að
fá húsnæði og dýrt — en hef-
ur þó alltaf gengið sæmilega,
að ég held.
— Er hugsanlegt fyrir kon-
ur námsmanna að vinna utan
heimilis?
— Það er að vísu ekki erfitt
að fá vinnu, því að hér er alls
staðar skortur á vinnuafli.
Hins vegar er vafasamt hvort
það borgar sig, nema þær
kunni eitthvert sérstakt fag
og sæmilega þýzku, því að
kaup ófaglærðra er yfirleitt
lágt, a.m.k. miðað við heima.
Og hafi börn bætzt í búið
batna horfurnar sízt, því að
erfitt er að koma börnum fyr-
ir. —
— Hvernig líkar ykkur borg
in til annars en náms?
— Afar vel. Miinchen er
mikil miðstöð menningarlífs í
Þýzkalandi, sérstaklega í leik-
list og tónlist — auk þess sem
mikið er um málverkasöfn og
daglegur viðburður, að yfir
standi sýningar frægustu lista-
manna heims. Þá er hér eitt
stærsta og fullkomnasta tækni
safn heims „Deutsches Muse-
um“, sem er á við beztu
menntastofnun. Og ekki sak-
ar að geta þess, að borgin
liggur vel miðsvæðis með til-
liti til ferðalaga um Mið- og
Suður-Evrópu og fyrir skíða-
menn er vart meira en klukku
tíma ferð í paradís þeirra,
Alpana.
— Og hvernig kanntu við
borgarbúa. — Eru Þjóðverjar
eins kaldranalegir og af er
látið?
— Hér í Múnchen er fóHtið
yfirleitt þægilegt í umgengni
og létt í lund. En eins og í
öllum milljónaborgum leynast
ýmsar „hættur" fyrir útlend-
inga, sem lítið þekkja til — en
yfirleitt reynist auðvelt að
sigla milli skers og báru, sé
vit og vilji fyrir hendi. Ég
veit ekki annað en „nýlendu-
búarnir" íslenzku hafi unað
lífi sínu vel hér. Þeir eiga líka
ágætan hauk í horni, þar sem
er ræðismaður íslands, Hein-
rich Bossert. Hann hefur skrif-
stofu, þar sem við getum leit-
að til hans og hefur hann
reynzt okkur afar vel, m.a. lán
ar hann okkur kjallaraher-
bergi í húsi sínu til þess að
halda fundi.
— Hvað komið þið oft sam-
an?
— Á tveggja til þriggja
vikna fresti og höfum þá ým-
ist spilakvöld, skákkvöld, list-
kynningar ýmiss konar eða
rabbfundi. Auk þess hittumst
við oft á matstað einum í borg
inni, „Grænunni", sem kölluð
er — og sækjum hvert annað
heim, þegar tími og aðstæður
leyfa.
Mbj.
stakt lag, — sem ókunnugum
mundi vart koma í hug. En
áður en leið á löngu, sátum
við þar niðri og hlustuðum á
Segovia spila Bach á gítarinn
sinn — þó aðeins af plötum
— en þeim góðum. XJndir
hljómlistinni sötruðu menn
bjór eða kók, — einhver hafði
komið með blöðin að heiman
og litu menn í þau, meðan
skipt var um plötur — og þeir,
sem ekki höfðu óskiptan á-
huga á músikinni réðu kross-
gátur blaðanna.
Einn íslendinganna, Gylfi
ísaksson og vinur hans þýzk-
ur, Dieter Heyne, skiptust á
að kynna tónverkin, sem leik-
in voru, höfunda þeirra og
flytjendur — og þannig var
haldið áfram fram undir mið-
nættið, — eða þar til kjallar-
inn var orðinn svo mettaður
reykarstybbu, að ekki var
öllu lengur vært. Síðan var
reikað um göturnar í Schwab-
ing, aðalskemmtanahverfinu,
þar sem málarar — greinilega
mismunandi „talenteraðir"
höfðu hengt upp málverk sín
á snúrur, er þeir strengdu á
milli trjánna — og lýst upp
með ketraljósum. Loks á
skemmtistað — að íslenzkum
sið — þar sem gildir Bayarar
á stuttbuxum sveifluðu döm-
um sínum í dansi og jóðluðu
Týrólalög með tilheyrandi
hávaða.
í hópnum var formaður ís-
lendingafélagsins í Múnchen,
Kristján Jónsson og áttum við
saman örstutt spjall um það,
hvernig væri að stunda há-
skólanám í þeirri borg Múnch-
en. — Og þar sem einhver
ungur stúdent kynni að vera
að velta því fyrir sér um þess-
ar mundir hvert halda skuli
til framhaldsnáms, rekjum við
spjall okkar Kristjáns hér á
eftir.
— Hvaða nám stunda ís-
lendingarnir hér, Kristján?
— Við landarnir hér erum
allir við tækniháskólann, utan
einn starfandi verkfræðingur,
tvær stúlkur, sem vinna í
verksmiðju og aðrar tvær,
sem stunda söngnám — önn-
ur í tónlistarskólanum, en hin
er í einkatímum og dvelst hér
aðeins nokkra mánuði. Tækni-
háskólinn hér er talinn einn
af þeim beztu í Vestur-Þýzka-
landi, enda hefur miklu fé ver
ið varið til hans á síðustu ár-
um og margir þekktir vísinda-
menn Vestur-Þjóðverja eru
prófessorar við hann. Til dæm
is kemur Nóbels-verðlaunahaf
inn í eðlisfræði, Rudolf Möss-
bauer hingað til skólans í
haust og mun veita eðlisfræði-
deildinni förstöðu. Er það
mikill fengur fyrir skólann og
mun eflaust stórauka aðsókn
að honum. í sambandi við
komu hans verður tekið upp
að nokkru leyti bandarískt
kerfi í námstilhögun og
kennslu, — þannig, að prófess-
orunum verður fjöigað til þess
að þeir geti meira helgað tíma
sinn rannsóknarstörfum og
auk þess veitt stúdentum betri
kennslu. Verður þessi tilhög-
un væntanlega til þess, að
stúdentarnir komast í nánari
samband við prófessorana,
sem hingað til hafa verið það
yfirhlaðnir af skipulagsstörf-
um og fleiru, að stúdentarnir
hafa nær eingöngu getað leit-
að til aðstoðarmanna þeirra
Með Islending-
um í Milnchen
VIÐ heyrðum sagt einn sól-
ríkan dag suður í Múnchen,
að þá um kvöldið væri íslend-
ingakvöld í Bossert-kjallaran-
um í Schwabing—músikkvöld.
Það var svo sem auðvitað, að
jafnvel íslendingar héldu mús
ikkvöld þessa dagana, eins og
borgin var gegnsýrð af músik.
Hátíðaleikirnir voru rétt að
hefjast — hver óperan annarri
akemmtilegri sýnd í leikhús-
unum, Þjóðleikhúsinu og Cuv-
illier-leikhúsinu, ljóðakvöld
þess í milli, kantötur og orgel-
músik í kirkjunum, kammer-
músik í Nymphenburg.
Til þess að fá inngöngu í
kjallara Bosserts þurfti sér-
I Bossert-kjaUaranum
Ný gerð af Trabant
t GÆ5RDAG var fréttamðnnum
boðið að skoða nýja gerð aí
Trabant bitum, Trabant 801. Er
hann tatsvert ólíkur eldri gerð-
tntu í útiitL Helztu útlitsbreyt-
ingar ecu þær. að bíllina. hefur
verið lengdur um 16 cm. Verður
þar af leiöandi örlitið rýmra um
fanþega. Stuðarinn er nú í heilu
iagí en ekki tviskiptur eins og
áður. Rúður bilsins hafa verið
stackkaðar unt- 36%-. Þaktðt á biln
um er lengra en á Trabant 600
og er hærra undir loft í aftur-
sætinu. Farangursgeymsla bíls-
ins hefur verið stækkuð. Mjög
auðvelt er að taka aftursætið úr
bílnúm og má þá nota hanh til
allskonar flutninga.
Fréttamönnum var boðið að
aka nokkurn spöl í einum hinna
nýju bíla. Bíllinn er nokkuð þýð-
FÉLAGIÐ Germanía hélt uppi
þróttmikilli og fjörugri starfsemi
á árinu sem leið. Þetta kom fram
á aðalfundi félagsins sem hald-
inn var 23. júlí síðastl.
Meðal viðfangsefna félagsins
má nefna islenzku myndlistarsýn-
inguna, sem haldin var um
tveggja ára bil í mörgum stór-
borgum Vestur-Þýzkalands, en
sýning þessi vakti hvarvetna
mikla athygli. Allmargar myndir
voru seldar og keyptu þær ýmist
einstaklingar eða opinberir að-
ilar.
Eitt af verkefnum fétagsins er
að halda uppi nánum tengslum
ur, en hávaði frá vélinni heldur
til baga. Gírskiptingin er tals-
vert frábrugðin gírskiptingu í
öðrum bílum. Trabant 601 mun
kosta um 80 þús krónur.
Á næstunni mun verða opnuð
Varahlutaverzlun fyrir Trabant
bíla. Mún hún eiga að vera í
Tryggvagötu 8. Auk þess mun
viðgerðaþjónusta verða stórbætt.
við íslandsvinafélög í Þýzka-
landi, en starfsemi þessara féiaga
er allumfangsmikil, einkum í
Köln og Hamborg, enda er þeim
stjórnað af mörgum þjóðkunnum
mönnum þar syðra. Forseti Is-
landsvinafélagsins í Köln er dr.
Max Adenauer, yfirborgarstjóri
þeirrar borgar, en hann kom
hingað til lands í ágúst í fyrra,
ásamt dóttur sinni, og dvaldi
hér um fjögurra vikna skeið. —
Ferðaðist hann um íslenzka há-
lendið norður til Akureyrar og
alta leið tit Austfjarða. Hafði
Germani* í hendi ilkn undir-
búning að komu dr. Adenauers
og skipulagði ferð hans um land-
ið og naut þar nokkurar aðstoð-
ar félagsdeildanna á Akureyri.
Á árinu sem leið kom út nýtt
hefti af ársritinu „ísland1*, sem
gefið er út af Germaníu og félög-
unum í Þýzkalandi. Er þetta mjög
myndarlegt rit. Hér heima hef-
ir Ludvig Siemsen einkum haft
veg og vanda af útgáfu þéssa
rits.
Eins og á undanförnum árum
hélt Germanía uppi reglubundn-
um kvikmyndasýningum í Nýja
Bíó, þar sem sýndar voru þýzkar
frétta- og fróðleiksmyndir. Einn-
ig voru haldnir nokkrir f jölsóttir
skemmtifundir að Hótel Sögu.
í)r. Jón E. Vestdal, sem löng-
um hefir verið driffjöðrin í starf-
semi Germaníu var einróma end-
urkjörinn formaður félagsins, en
með honum í stjórn voru kosnir
Pétur Ólafsson hagfræðingur,
Ludvig Siemsen stórkaupmaður,
frú Þóra Timmermann og Þor-
varður Alfonsson hagfræðingur.
Á aðalfundinum hreyfði Leifur
Ásgeirsson prófessor ýmsum ný-
mælum, sem stjórn félagsins mu«
taka til athugunar á næsta ári.
M.a. mua í ráði að efla tengslm
við ísleneka námsmenn í Þýzka-
iandt.
Þróttmikið og fjörugt
starf í Germaniu