Morgunblaðið - 27.09.1964, Blaðsíða 6

6
MORG UNB LAÐIÐ
\
Sunnudagur 27. sspt. 1964
-/^HcÚvé- HlcuJiAtír:
Hóf er bezt
AÐ vinna er skylda og oft harla ánægjuleg skylda. Að vinna
mikið er ástríða, sem oft ber launin í sjálfri sér. En að vinna
of mikið er löstur og getur jafnvel orðið manni hættulegt. Sá
sem vinnur of mikið ofbýður heilsu sinni og svo fer að lokum
að hann er ekki lengur fær um að vinna. Þar að auki rýfur
hann með þessu móti bönd þau, sem binda hann fjölskyldu og
„Nei, hann er ekki við sem stendur", segir konan og and-
varpar. „Hann er að vinna“.
„En á morgun?"
„Nei, ekki á morgun heldur", segir hún, „og ekki hinn dag-
inn. Hann á aldrei nokkra stund aflögu“.
Mikilhæfir menn hegða sér aldrei svona. Þéim veitist
vinnan létt íyrst og fremst vegna þess að þeir leysa hana af
hendi án erfiðismuna, og í öðru lagi vegna þess að þeim er
í lófa lagin sú list að fela öðrum mönnum verk, sem aðeins
myndu dreifa orku sjálfra þeirra. Þeir gefa þannig öðrum
meiri kost á sér og það er einmitt oft í tómstundum þeirra,
sem þeim kemur, án þess að þeir geri sér þess eiginlega grein,
upp í hendurnar lausn þeirra vandamála, sem þeir hafa verið
að velta fyrir sér.
Lærið að njóta lífsins, og yður verður þeim mun meira
úr verki. Ástundið hófsemi í hvívetna.
Það er skylda að segja sannleikann. Það er ekki aðeins að
það sé ljótt að segja ósatt, heldur er það líka svo undur sjald-
gæft, að ekki komizt einhvern tíma upp um slíkt. En það er
oft óþægilegt að verða að segja sannleikann, eins og t.d. þeg-
ar um er að ræða stúlku, sem verður sjálfri sér til minnkunar,
vegna manns, sem er hennar ekki verðugur, eða merkan leið-
toga, sem ..heldur út á hættulega braut í mikilvægum mál-
um af tómu stærilæti. En menn verða að gera skyldu sína,
þegar hamingja einstaklinga og hagsmunir ríkisins eru í
veði. —
En stundum gerir sannleikurinn engum gagn og einhverj-
um kannski mikið ógagn. Þess konar sannleik útdeilir t.d.
aðalpersónan í leikriti Moliéres, „Le Misanthrope" (Mann-
hatarinn). Var nokkur nauðsyn á því, að telja kjarkinn úr
vesalings rithöfundinum eða segja Emilíu gömlu að hún væri
orðin of gömul til þess að skoppa svona um eins og ung
stúlka? Var ekki alveg eins hægt að láta satt kyrrt liggja, án
þess beinlínis að segja ósatt, eða leiða hjá sér bein svör? —
Auðvitað var það hægt. Það var eins og Moliére sagði sjálf-
ur: „Þjóðfélagið krefst þess af mönnum, að þeir séu ekki
of einstrengingslegir í dyggðum sínum.“ Hóf er bezt í hverj-
um hlut.
Enda er líka hægt að ganga of langt í dyggðum og siða-
vendni, eins og t.d. þegar menn skortir umburðarlyndi á galla
og mistök annarra. Menn mega vara sig á of miklum dyggð-
um. Uppspretta þeirra er oft í öfund. Menn gagnrýna met-
orðagirni annarra þegar þeim hafa sjálfum engin metorð
hlotnazt um dagana, og gamlar konur gagnrýna tilhaldssemi
ungu stúlknanna, þegar þær sjálfar eru ekki lengur ásjálegar
sökum elli „Gamalt fólk gefur góð ráð, þegar það er hætt að
geta gefið slæmt fordæmi“. Góðu ráðin eru fyrirgefanleg, en
við skulum forðast allar ákúrur, ef þeirra er ekki brýn þörf.
Til eru þess konar dyggðir, sem aðeins vekja andstyggð, eins
og til dæmis þegar við krefjumst meira af öðrum en af
sjálfum okkur. Sumt fólk er sýknt og heilagt að tala um
föðurlandsást, en gegnir sjálft ekki borgaralegum skyldum
sínum. Sumir eru reiðubúnir til þess að úthella blóði ann-
arra en vilja engu til kosta af eigin fé. Beztu borgararnir
eru ekki þeir sem mest hafa sig í frammi og sanntrúað fólk
er einnig umburðarlynt og kærleiksríkt.
Nú á tímum eiga varkárni og ihygli ekki vinsældum og
fagna. Öfgar eru aftur á móti í tízku. Rithöfundar verða að
hafa „tekið afstöðu". Tekið afstöðu með hverju? Þeim er
ætlað að dæma um það sem þeir ekki vita, að fullyrða það
sem er óvíst að fyrirlíta það sem er öðruvísi. Ef það er það
sem við ei átt með því að „taka afstöðu", þá hjálpi mér ham-
ingjan. Hvað sjálfan mig snertir, tek ég einungis þá afstöðu
að vera heiðarlegur, að athuga sérhvert mál með opinskáu
hugarfari og að neita að þröngva einræði flokks- eða skoð-
anakúgunar upp á sjálfan mig eða lesendur mína. Sjálfsaga
og virðinga fyrir lögunum hef ég hvort tveggja ástundað frá
æskuárum og mun halda því áfram.
En ég þarf ekki að „taka afstöðu“ þvert ofan í dómgreind
sjálfs mín né heldur þarf ég að setja upp einhverja dyggða-
grímu til að þóknast öðrum. Þá vil ég heldur reyna, hægt
og með erfiðismunum, og þrátt fyrir mistök mín á stundum,
að ástunda dyggðirnar eftir beztu getu og vera umburðar-
lyndur á galla annarra — og jafnvel á mína eigin galla líka.
Hóf er bezt í hverjum hlut.
☆
VETRARSTARF Þjóðdansafélags
Reykjavíkur hefst um næstu
mánaðamót. Vérður það fjöl-
breytt að vanda. Kennt verður í
mörgum flokkum fyrir börn,
unglinga og fullorðna. Áherzla
verður lögð á gömlu dansana,
sem eiga sívaxandi vinsældum að
fagna, og verða bæði byrjenda-
flokkar og framhaldsflokkar. í
framhaldsflokkum verða einnig
léttir þjóðdansar og afbrigði af
gömlu dönsunum, eins og þeir
eru dansaðir í öðrum löndum,
Vetrarstarf Þjóðdansa-
félags Reykjavíkur
og kynnast nemendur þannig
meiri fjölbreyttni í þessum vin-
sælu dönsum.
Æskulýðsráð Reykjavíkur hef-
ir sýnt Þjóðdansafélaginu þá vin-
semd að bjóða því nokkur afnot
húsnæðis síns að Fríkirkjuvegi
11, og kemur það sér vel fyrir
félagið, sem hefir átt við mikil
húsnæðisvandamál að etja við
vaxandi aðsókn að námskeiðum.
Þarna mun m.a. verða kennsla í
barnaflokkum, á þriðjudögum.
Þetta leysir þó engan veginn all-
an vanda félagsins, og hefir það
orðið að leita sér húsnæðis víðar.
Innritun í barnaflokka fer
fram á Fríkirkjuvegi 11 föstudag-
inn 25. þ.m. kl. 2—4, og er áríð«
andi að tilkynna þátttöku þá,
sérstaklega fyrir börn, sem hafa
sótt námskeið áður og óska a3
vera í sama flokki áfram. A9
öðru leyti fer innritun fram I
síma félagsins, 1-25-07, kl. 4—7
daglega, nánar auglýst í blöðura
og útvarpi.
Héraðsfundur M.-Þing-
eyjarprófastsdæmis
HÉRAÐSFUNDUR N-Þingeyjar-
prófastsdæmis var haldinn að
Skúlagarði 6. þ.m. að lokinni
guðsþjónustu í Garði þar sem sr.
Ingimar Ingimarsson predikaði.
Prófastur sr. Páll Þorleifsson
setti fundinn og stjórnaði hon-
um og tilnefndi sem ritara Þór-
arin Þó'rarinsson í Vogum. Mætt
ir á fundinum voru prestar
prófastsdæmisins og fulltrúar
allra safnaða.
Að loknum venjulegum fund-
arstörfum fóru fram umræður
um ýmis kirkju og menningar-
mál.
Eftirfarandi tillögur voru sam-
þykktar:
Frá prófasti:
I. ) Héraðsfundur telur það
mikilsvert að unnið sé að því, að
allir unglingar geti notið skyldu
náms innan sýslunnar, þar eð
meðal annars tengsl þeirra við
heimili og heimabyggð helzt þá
lengur.
II. ) Héraðisfundur telur það
mikið mein safnaðar og kirkju-
lífi hverrar sóknar, þegar kirkju
staðir einhverra hluta vegna
fara í eyði og skorar á þing og
stjórn að gera sérstakar ráðstaf-
anir til að fyrirbyggja slíkt, ef
verða má, í hverju tilfelli.
III. ) Héraðsfundur telur vax-
andi neyzlu áfengis meðal ungl-
inga á landi hér hina háskasam-
legustu, þareð hún meðal annars
sljóvgar alla ábyrgðartilfinningu
og hefur lamandi áhrif á siðgæð-
ið. Lítt þroskuðum unglingum er
þar með oft hrint út á braut
hverskonar óreiðu og afbrota. öll
um ætti að vera ljóst að við svo
búið má ekki standa. Sókn þarf
að hefjast gegn þessum ófögnuði,
framfylgja verður lögum, sem
banna með öllu sölu víns til fólks
á æskuskeiði.
Frá Eggerti Ólafssyni:
IV. ) Fundurinn beinir því til
stjórnar félagsheimilanna í próf-
astsdæminu að gangast fyrir því
að halda sem flestar samkomur
án áfengis.
Frá Birni Þórarinssyni:
V. ) Fundurinn fagnar þeirri á-
kvörðun áfengisvarnarnefndar í
N-Þing., að koma á skólamóti í
Skúlagarði á komandi vetri og
vill styðja þá viðleitnL
Tónlistarskóli Sigur-
sveins D. Kristinssonar
I TILEFNI af því að Tónskóli
Sigursveins D. Kristinssonar er
nú að hefja sitt fyrsta heila skóla
ár, þykir forráðamönnum hans
rétt að gera stutta grein fyrir
helztu markmiðum hans.
Það hefur lengi verið umhugs-
unarefni þeirra, sem áhuga hafa
á alþýðlegri tóniðkun að
vöntun hefur verið á kennslu og
leiðbeiningu til örvunar heimilis
tónlistar á þau hljóðfæri, sem
flestir éiga auðveldan aðgang að.
íslendingar eru í þessum efn-
um langt á eftir öðrum þjóðum,
sem iðka tónlist í heimahúsum,
þrátt fyrir útvarp og sjónvarp,
með þeim hljófærakosti, sem til-
tækur er hverju sinni.
Á áratugunum eftir aldamótin
var iðkuð mikil heimilistónlist í
landinu aðallega söngur og leik-
ur á orgelharmoníum, en þessi
heimilistónlist tilheyrir nú liðn-
um tíma og í stað hennar hefur
lítið komið annað en léttustu
dægurlög.
Tónlistarskólinn í Reykjavík
verður nú með hverju ári betri
menntastofnun fyrir það fólk,
sem gerir tónlist að æfistarfi sínu,
en ekki verður til þess ætlazt
að hann haldi uppi kennslu á þau
hljóðfæri, sem helzt eru I al-
mannaeign og lengst af voru til
þess ætluð að iðka létta tónlist
og til tómstundaiðkunar, svo
sem harmonika og gítar.
Tónskóli Sigursveins D. Krist-
inssonar telur hinsvegar kennslu
og meðferð slíkra alþýðlegra
hljóðfæra sitt meginverkefni og
mun leggja áherzlu á að kenna
nemendum sínum samleik á þessi
hljóðfæri í smærri og stærri hóp-
um Og glæða skilning á gildi sam
leiksins. í því skyni að glæða
skilning á gildi almenns söngs,
mun verða æfður einraddaður
fjöldasöngur með nemendum
skólans og öðru fólki. Verða eink
um æfð þjóðlög og sérmenntaðir
söngkennarar leiðbeina um flutn
ing þeirra og raddbeitingu í því
sambandi.
Skólinn hefur tryggt sér vel
menntað fólk, sem annast
kennslu í þessum námsgreinum:
Söng, trompet, harmoniku,
konsertgítar, rafmagnsgítar, —
banjó, mandolin, munnhörpu, —
melódíu, blokkflautu, fiðlu, —
píanó.
Innritun 1 skólann er hafin.
Væntanlegir nemendur hafi sam
band við skólastjórann, Sigur-
svein D. KrLstinsson, Óðinsg. 11,
Reykjavík. Sími 19246.
Frá Einari Benediktssyni:
• VI.) Héraðsfundur N->Þingpr.
f.d. vil'l hérmeð beina þeirri á-
skorun til hlutaðeigandi hrepps-
nefnda að þær vinni að því að
takmarka mjög frá því sem nú
er kvöldsöluleyfi til smábúða
því vitað er að slíkir staðir draga
unglinga mjög til sín á kvöldin
og stuðla að því að þeir leiðisl
út í óreglu og aðrar miður æski-
legar lífsvenjur.
FERÐIST
ALDREI
ÁN
TRYGGINGAR
SLYSA-
TRYGGING
ALMEN NAH
TRYGGINGAR HF.
PÓSTHÚSSTRÆTI 9
SÍMI 17700
A T H r G I »
að borið saman við útbreiðslu
er langtum ódýrara að auglýsa
í Morgunblaðinu en öðrum
blöðum.