Morgunblaðið - 27.11.1964, Blaðsíða 14

14
MORCU N BLAÐIÐ
Föstudagur 27. nðv. 1964

Útgefandi:
Fr amkvæmdas t j óri:
Ritstjórar:
Auglýsingar:
Ú tbreiðslus t j óri:
Ritstjórn:
Auglýsingar og afgreiðsla:
Áskriftargjald kr. 90.00
í lausasölu kr.
Hf. Árvakur, Reykjavík.
Sigfús Jónsson.
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthias Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Árni Garðar Kristinsson.
Sverrir Þórðarson.
Aðalstræti 6.
Aðalstræti 6. Sími 22480.
á mánuði innanlands.
5.00 eintakið.
ÆTLAR HANNIBAL
VALDIMARSSON NÚ
AÐ REYNA FRAM-
SÖKNARFL OKKINN?
au tíðindi gerðust í gær, að
Hannibal Valdimarsson,
formaður Alþýðubandalags-
ins og forseti Alþýðusam-
bands íslands, birti grein í
Tímanum einu dagblaðanna.
Þótt náin samvinna hafi verið
með Framsóknarmönnum og
kommúnistum um langt ára-
bil hefur þó Tíminn ekki ver-
ið neinn málsvari Alþýðu-
bandalagsins, heldur „Þjóð-
viljinn“, en nú bregður svo
við, að sjálfur formaður Al-
þýðubandalagsins óskar ekki
eftir birtingu greina sinna í
málgagni því, sem flokkur
hans hefur haft.
Von er að menn velti fyrir
sér þeirri spurningu, hvers
vegna hann biðji Tímann að
birta grein sína, sem er vörn
fyrir aðgerðir hans á þingi
ASÍ, að vísu einstaklega mátt-
laus eins og eðlilegt er með
hliðsjón af málavöxtum. Ekki
biður hann Tímann að birta
greinina vegna þess að það
blað sé sérstaklega útbreitt í
röðum meðlima Alþýðusam-
bandsins, og naumast heldur
vegna þess að hann telji Fram
sóknarflokkinn sérstakan bar-
áttuflokk fyrir verkalýðinn,
því að á allra vitorði er, að
Framsóknarflokkurinn hefur
frá fyrstu tíð verið skilnings-
sljóastur á allt er varðar hags-
munabaráttu launþega.
Sú skýring er að vísu til, að
þessum flokkaflæking finnist
hann ekki lengur geta lifað
nema í nánu samneyti við þá,
sem lúberja hann, en Fram-
sóknarmenn gengu mjög vel
fram í því að kúga hann til
að éta ofan í sig öll fögru
fyrirheitin, sem hann gaf í
setningarræðu á ASÍ-þingi, og
hafa gengið svo langt að
segja, að hann hafi ætlað að
koma „laumumönnum" inn í
stjórn ASÍ og hafi viljað
„tjóðra verkalýðshreyfinguna
við íhaldsstaur kjaraskerð-
ingarstefnunnar“.
Nærtækust er þó sú skýr-
ing, að Hannibal Valdimars-
son hugsi sér nú að reyna
Framsóknarflokkinn eftir að
hann hefur beðið skipbrot í
samstarfinu við kommúnista.
Ef Hannibal Valdimarsson
gengur í Framsóknarflokkinn
hefur hann líka verið í öllum
íslenzkum stjórnmálaflokk-
um, sem hugsanlega vildu við
honum taka.
Morgunblaðið er þeirrar
skoðunar, að mjög vel mundi
um Hannibal Valdimarsson
fara í Framsóknarflokknum,
enda hæfir hann og Fram-
sóknarflokkurinn hvor öðr-
um mjög vel með sérstakri
hliðsjón af stefnufestu. Verð-
ur ekki ófróðlegt að sjá þá
stefnuskrá, sem þeir semja í
einingu andans, Eysteinn
Jónsson, Hannibal Valdimars
son og Vilhjálmur Þór.
AÐSTOÐ VIÐ
ÞRÓUNAR-
LÖNDIN
jóðir þær, sem við góð lífs-
kjör búa, gera sér í vax-
andi mæli grein fyrir nauð-
syn þess og sanngirni að
hjálpa hinum örsnauðu þjóð-
um til að bæta efnahag sinn.
Marshall-aðstoðin við þjakað-
ar Evrópuþjóðir í styrjaldar-
lokin var glöggur vottur um
stórhug og drenglund banda-
rísku þjóðarinnar og í kjölfar
hennar hefur fylgt sá hugs-
unarháttur, að þeir ríkari
eigi að hjálpa hinum snauð-
ari.
Ólafur Björnsson hefur á
Alþingi flutt þingsályktunar-
tillögu þess efnis, að Alþingi
álykti að skora á ríkisstjórn-
ina að láta fara fram athugun
á því, með hverju móti ísland
geti tekið virkari þátt í því en
nú er, að veita þróunarlönd-
unum aðstoð til eflingar efna-
hagslegum framförum. Bend-
ir flutningsmaður á, að með
orðinu þróunarlönd sé jafnað-
arlega átt við þau lönd, þar
sem þjóðartekjur á íbúa eru
undir 4—500 Bandaríkjadoll-
urum eða um þriðjungur þess,
sem þjóðartekjur á íbúa nema
hér á landi.
Hér eru þjóðartekjur á íbúa
svipaðar og í Danmörku og
Noregi en nokkru lægri en í
Svíþjóð, en aftur á móti tals-
vert hærri en í Finnlandi.
Hin Norðurlöndin hafa með
höndum umfangsmikla starf-
semi til hjálpar þróunarlönd-
unum, og sannarlega er tíma-
bært að við íslendingar látum
eitthvað af hendi rakna í
þessu skyni.
Við erum að vísu ekki
auðug þjóð, og við höfum í
mörg horn að líta við upp-
byggingu innanlands, en engu
að síður búum við nú við ein-
hver beztu lífskjör, sem þekkj
ast, og þurfum engu fé að
verja til landvarna. Ber okk-
ur því siðferðileg skylda til
Var Napóleon myrtur?
Brezkur læknir segist hafa sannað,
að keisaranum hafi verið gefið inn eitur
Sá, sem síðast lagði eitt-
hvað til málanna í þessu sam
bandi, er brezkur læknir,
Hamlinton Smith, sem starf-
ar við háskólann í Glasgow.
Hann segist hafa sannað með
frumeindarannsóknum á hár-
um úr höfði keisarans, að
hann hafi verið myrtnr með
arseniki, sem honum hafi
verið gefið í smásklömmtum
langan tíma. Rannsóknirnar
fóru fram í rannsóknarstöð
í Harwell í Bretlandi og
hárið var fengið úr safni,
nokkrir lokkar, sem klipptir
voru af keisaranum á tima-
bilinu frá 1816—1821. Segir
Smith, að keisaranum hafi
verið gefið arsenik, að
minnsta kosti 40 sinnum síð-
ustu árin í lífi hans. En í erfða
skrá, sem Napóleon gerði,
skömmu fyrir lát sitt, segir
hann að hann deyi of
snemma, myrtur af leigu-
morðingjum brezku stjórnar-
innar.
Daginn eftir, að Smith
skýrði frá niðurstöðum rann-
sókna sinn, sagði franskur
lækmir, Guy Godlewski, sem
skrifað hefur nokkrar bækur
um sögulegar rannsóknir sín-
ar á síðustu árum Napóleons,
að kenningin um að hann hafi
verið myrtur sé fjarstæðu-
kennd. Hann segist draga
mjög í efa, að hárin, sem
Smith rannsakaði, séu raun-
verulega af höfði Napóleons.
Þótt þau hafi verið fengin
í safni, sé það engin trygg-
ing. Þau geti verið úr hinum
fjöimörgu fölsku hárlokkum,
sem fullyrt hafi verið að
væru úr höfði keisarans, og
kaupsýslumenn hafi dreift í
gróðraskyni vegna hinnar
miklu eftirspurnar eftir minj
um um keisarann.
Paul Ganiére, sem ritað
hefur ævisögu Napóleons,
bendir á, að eitt sinn hafi það
tíðkazt að bleyta hár upp úr
arsinik/upplausn til þess að
þau geymdust betur, og
þannig geti verið farið um
hárin, sem Smith rannsakaðú
Sagnfræðingar benda á, að
erfitt hafi verið að gefa keis-
aranum inn eitur um langan
tíma án þess, að allir, sem
með honum voru á St.
Hélenu, vissu það.
★ ★ ★
Það, sem hér fer á eftir
um síðustu ár Napóleons, er
byggt á frásögn veraldarsögu
Grimbergs. Napóleon var
fluttur til St. Helenu um
jniðjan júlí 1815 eftir að
„Hundrað daga stjórn“ hans
hafði verið kollvarpað. Napó
leon framseldi sig Englend-
ingum og vonaðist til að
hann fengi að setjast að í
Englandi, en þær vonir brugð
ust og hann var fluttur til
eyjarinnar St. Helenu undan
Suðvesturströndum Afríku.
Þar dvaldist hann í tæp sex
ár, eða þar til hann lézt í
maí 1821. Mikið hefur verið
skrifað um þessi síðustu ár
keisarans og kernur öllum
saman um, að þau hafi verið
harla ömurleg. Húsið, sem
hann dvaldist í var aðeins
samansafn skúra og fanga-
vörður hans, Sir Hudson
Lowe, var lítilsigldur og
óheflaður og lifði í stöðugum
ótta við að fanganum tækist
að flýja. Napóleon gat ekki
horft út um gluggann án þess
að sjá vopnaða verði og öil
bréf, sem honum bárust, las
Lowe á undan honum. Hann
réttur og sléttur fangi og
hann var látinn skilja það.
Síðustu mánuðina, sem
Napóleon lifði, þjáðist hann
af magaverkjum, hitaköstum
og krampa. Hann átti erfitt
með að borða og kastaði oft
upp. Vegna veikindanna hélt
hann sig mest innan dyra, en
einnig vegna þess að hann
þoldi illa loftslagið á eyjunni.
Hann vissi sjálfur, að hann
átti ekki langt eftir, en hann
fylgdist vel með fréttum frá
Evrópu og vonaði, að enska
stjórnin félli, því að hann var
sannfærður um að ný stjórn
myndi taka aðrar ákvarðanir
um dvalarstað hans. Mest
langaði hann til Ameríku. En
honum varð ekki að ósk sinni
og hann lézt á St. Helenu
5. maí 1821.
Napóleon á dánarbeði sínu á S t. Helenu. Eftirmynd af mál-
verki eftir Karl Steubens.
þess að greiða nokkuð til
hjálpar þeim, sem verst eru
settir í veröldinni.
Er vonandi að þingsálykt-
unartillaga Ólafs Björnsson-
ar verði til þess, að bráður
bugur verði undinn að því, að
íslendingar taki þátt í þess-
ari samhjálp.
FLUGVÖLLUR
í FÆREYJUM
ræreyjaflugi Flugfélags ís-
4 lands hefur mjög verið
fagnað bæði hér og í Færeyj-
um. Vissulega er það ánægju-
legt, að samskipti þessara
þjóða aukast, enda ekki vafi
á því að báðar þjóðirnar geta
haft margháttaðan hag af
greiðari samgangi, bæði menn
ingarlega og efnahagslega.
Færeyjaflugið er þó hvergi
nærri komið í eins gott horf
og vera þyrfti. Hvort tveggja
er, að ferðir hafa verið of
strjálar og eins hitt, að nota
hefur þurft of litlar flugvélar,
þar sem ekki er til fullkom-
inn flugvöllur í Færeyjum.
Efnahagur íslendinga hefur
á undanförnum árum styrkzt
svo, að alls ekki væri úr vegi
að hugsa til þess, að við ís-
lendingar byðumFæreyingum
lán til þess að byggja flug-
völl. Við höfum safnað veru-
legum gjaldeyrisvarasjóðum
og verðum að takmarka pen-
ingamagn í umferð hér inn-
anlands vegna vinnuafls-
skorts og ofþenslu.
Varla gætum við gert ann-
að betra við nokkurn hluta
þess fjár, sem okkur hefur á-
skotnazt en að lána hann Fær
eyingum í þessum tilgangi,
enda ekki vafi á því, að sæmi
legur flugvöllur þar í landi
mundi mjög örva þróunina í
Færeyjum og þar með verða
mikil lyftistöng fyrir Færey-
inga.
Kaupir Braatlieu
þotur?
Osló, 25. nóv. — NTB.
Ludvig G. Braathen, útgerðar
maðurinn norski, hefur sagt i
viðtali við NTB að hann eigi enn
í samningum við bandarísk fyrir
tæki um þotukaup fyrir flugfé-
lag sitt SAPE. Hins vegar segir
hann of snemmt að ræða málið,
en býst við að endanleg ákvörð-
un verði tekin eftir nýár. SAFS
hefur nýlega fest kaup á fjórum
DC-6 flugvélum af tveimur
bandarískum flugfélögum.