Morgunblaðið - 27.11.1964, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ
Fostudagur 27. nóv. 1964
Innilegar þakkir færi ég börnum, tengdabörnum og
barnabörnum, frændum og vinum fjær og nær sem
glöddu mig á 80 ára afmæli mínu 16. nóv. sl. með
nærveru sinni, gjöfum, blómum og skeytum.
Guð blessi ykkur öll.
Arnór Gnðni Kristinsson,
Mosgerði 1.
Hjartanlega þakka ég öllum vinum og velunnurum
fjær og nær er minntust mín á sjötugsafmæli mínu
19. nóvember sl. með gjöfum og skeytum, hiýjum hand-
tökum eða á annan hátt. Sömuleiðis þakka ég sam-
vinnuna og samverustundir á liðnum árum og óska
ykkur gæfu og blessunar.
Benedikt Baldvinsson, Efri-Dálksstöðum.
Lokað í dag
frá kl. 1—4 vegna jarðarfarar.
Guðrúnarbúð
Klapparstíg 27.
,t
Faðir minn
ÓLAFUR INGIMAR ARNÓRSSON
lézt að Hrafnistu 26.nóvember 1964.
Þorbjörn Ólafsson.
Eiginmaður minn
SIGURÐUR GUÐMUNDSSON
múrari, Skúlagötu 78,
sem andaðist 24. nóv. sl. verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju miðvikudaginn 2. des. kl. 1,30.
Fyrir hönd barna og tengdabarna.
Jóhanna Björnsdóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma
ÁSTBJÖRG BÆRINGSDÓTTIR
Rauðalæk 47,
andaðist á Hvítabandinu 26. þessa mánaðar.
Fyrir okkar hönd og annarra vandamanna.
Bjarni Halldórsson,
Kolbrún Halldórsdóttir, Kristján Ómar Kristjánsson,
Harpa Halldórsdóttir, Halldór Sigfússon,
og barnabörn.
Systir okkar
ÁRNÍNA GUÐLAUGSDÓTTIR
Frakkastig 5,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju laugardaginn
28. þ.m. kl. 10.30 f.h.
Guðrún Guðlaugsdóttir, Ágústa Guðlaugsdóttir,
Jóhann Á. Guðlaugsson, Þorbergur Guðlaugsson.
Þökkum innilega samúð og vinarhug við andlát
og útför
STEFÁNS FILIPPUSSONAR "
frá Kálfafellskoti.
Ingibjörg Stefánsdóttir
vegna vandamanna.
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og
útför móður minnar og ömmu
SIGRÍÐAR GUÐMUNDSDÓTTUR
Sigríður Jónsdóttir,
Kristinn Sigurðsson.
Hjartanlega þökkum við öllum þeim sem auðsýndu
okkur vinsemd og hluttekningu við hið sviplega frá-
fall hins elskulega unnustua, föður, sonar okkar
og bróður
SÆVARS SIGURJÓNSSONAR
Ósk Elín Jóhannesdóttir,
Sigurlaug R. Svavarsdóttir,
Sigurjón lllugason,
Gíslaug Elíasdóttir,
Gunnar Sigurjónsson.
Símonía Sigurðar-
dóttir frá Skarði
í DAG verður til moldar borin
Símonía Sigurðardóttir, frá
Skarði á Snæfjallaströnd. Hún
var fædd á Skarði, hinn 18. marz
1888, en andaðist 22. þ.m., og var
því tæpum fjórum mánuðum fátt
í 77 aldursár, er hún lézt.
Foreidrar Simoniu voru hjón-
in, Erlendína Símonardóttir og
Sigurður Matthíasson, búendur
á Skarði, en oft var þar fjölbýlt
á þeim árum. Þegar Símonía var
tveggja ára gömul, dó faðir
hennar úr iungnabólgu. Fluttist
þá Erlendína með dætur sínar
tvær, Matthildi o£ Símoníu, út að
Snæfjöllum.
Á Snæfjöllum var þá allmikil
verstaða, og einnig nokkuð föst
byggð þeirra manna, er aðallega:
stunduðu sjó og reistu lifsaf-komu
sína að mestu á fiskiveiðum. Hjá
einum þessara manna, Samúel
að nafni, gerðist Erlendína ráðs-
kona eftir andlát Sigurðar
manns sins. Á Snæfjöllum ólst
svo Símonia upp, til 15 ára ald-
urs, en fór þá sem vinnukona að
Unaðsdal, til merkishjónanna,
Sigurborgar Jónsdóttur og Kol-
beins hreppstjóra, Jakobssonar.
Árið 1919 giftist Símonía Jak-
obi, syni þeirra Unaðsdalshjóna.
Dvöldu svo ungu hjónin næstu
þrjú ár í Unaðsdal, en hófu síðan
búskap vorið 1922 á Skarði. Þar
bjuggu þau í 17 ár, til vordaga
1939, er þau brugðu búi og fluttu
til ísafjarðar. Þeim hjónum,
Símoníu og Jakobi, varð átta
barna auðið, sex dætra og
tveggja sona. Eru sjö þeirra á
lífi, en eina dóttur misstu þau í
bernsku.
Veturna 1934-36 var óg far-
kennari á Snæfjallastxönd, og
kenndi á nokkrum bæjum, þar á
meðal á Skarði. Þá voru fjögur
börn þeirra Skarðshjóna enn á
skólaskyldualdri, og einnig voru
þar börn af öðrum bæjum, svo
sem venja er, þegar um far-
kennslu er að ræða. Það var því
dálítið þröngt í gamla torfbæn-
um á Skarði. En þrengslanna
varð ég ekki mikið var, því að
alit var gert til þess, að mér og
börnunum liði sem bezt. Ég
minnist þess ávalít, að ég var
iátinn sofa í afþiljuðu stafgólfi
í öðrum enda baðstofunnar, en
lítið borð var við rúm mitt og
steinoiíulampi, sem ég las við
eftir að ég var' háttaður. En það
brást aldrei þann tíma, sem ég
dvaldi þar, að á hverju kvöldi
kom húsmóðirin, með könnu
fuiia af nýmjóik, setti hana á
borðið við rúmið og sagði, að ág
skyldi drekka þetta áður en ég
færi að sofa, enda ias ég oft
nokkuð frameftir. Slik var um-
hyggja hennar fyrir mér, vanda-
lausum manni, og má þá nærri
geta, að ekki héfur hún verið
síðri fyrir veiferð hennar nán-
ustu. Enda var það svo.
Oft mun hafa reynt mikið á
þrek Símoníu og duignað, því að
hún var kona ósérhiífin og dugn-
aðarforkur hinn mesti, að hverju
sem hún gekk. Kom það e.t.v.
aldrei jafn glöggt í ljós, sem ;
búskaparárum þeirra hjóna á
Skarði. Einyrkjabú&kapur hefur
aldrei þótt heiglum hentur, c
sízt á þeim tímum, er enigar vélar
léttu mönnum störfin. Þótt
mikið sé komið undir dugnaði o,
forsjáini bóndans, við siíkar
kringumstæður, er þó alkunn-
ugt, að eigi á húsfreyjan minni
hlut að heill og hamingju fjöl-
skyldunnar við erfið skilyrði, og
þar sem lítið er um veraldarauð.
Skarð er fremur lítil jörð og
möiguleikar til ræktunar litlir,
eða engir, svo að nokkru nemi.
Jakob stundaði því sjóróðra
bæði haust og vor, en auk þess
var hann sjómaður á togurum í
fleiri vetur samfleytt. Þótt
stundum væri þá tekinn vetrar-
maður, til þess að annast gegn-
ingar, var það þó oft langtímum
saman, sem umsýsla og gæzla
bús og barna hvíldi á húsfrey-
unni einni. Mann sinn, Jakob
missti Símonía á s.l. sumri, og
hafði hann þá átt við alllang-
vinnt heilsuleysi að striða. Nú
hin allra síðustu ár, dvöldu þau,
Símonía og Jakob, hjá dóttur
sinni Sigurborgu og manni henn-
ar Halldóri Gíslasyni, í Kópa-
vogi. Þau voru þá bæði orðin
farin að heilsu, eins og títt er
á þeim aldri hjá fólki, sem laniga
ævi hefur unnið hörðum hönd-
um. Símonía hafði þó lengstum
ferlivist og var allhress allt til
SKRIFSTOFUSTARF
Ftilk vant skrifstofustörfum
Viljum ráða strax til starfa í Véladeild
S.Í.S. í hinu nýja húsnæði í Ármúla 3.
1 mann til starfa í verðlagningadeild
2 vanar vélritunarstúlkur.
Nánari upplýsingar gefur Starfsmanna-
hald S.Í.S., Sambandshúsinu.
STAR F S MAN NAHALD
FASTEIGNA-OG VERÐBRÉFASALA
Til sölu
Höfum verið beðnir að selja eitt skemmtilegasta og sér-
stæðasta einbýlishúsið í Kópavogi. Húsið stendur á mjög
fallegum stað og selst fokhelt. í húsinu eru tvær stórar
stofur, 4 svefnherbergi, tvö vinnuherbergi (húsbónda-
og húsfreyju), skáli, eldhús, baðherbergi, gesta W.C.,
þvottahús og geymslur ásamt kaldri matvælageymslu og
uppsteyptum bílskúr. Allt á einni hæð.
Olafur Þorgrímsson nn.
Áuslurslræti 14, 3 hæð - Sími 21785
hins síðasta, er hún andaðist I
svefni aðfaranótt s.l. sunnudags.
Kynna minna við Símoniu sáL
minnist ég með þökk í huga, og
votta börnum hennar og öðrum
eftirlifandi vandamönnum inni-
lega samúð mína.
Jóhann Hjaltason.
HIN 22. þ.m. andaðist á heimili
sínu í Kópavoigi ekkjan Símonía
Sigurðardóttir frá Skarði á Snæ-
fjallaströnd.
Símonía var fædd 18. mar*
1888 á Skarði. Voru foreldrar
hennar Erlendína Simonardóttir
og Sigurður Matthíasson.
Hún giftist 9./12. 1919 Jakccbl
Kolbeinssyni í Unaðsdal og voru
þau þar til 1922, að þau fluttu
að Skarði. Bjuggu þau þar, þar
til 1939 að þau fóru- vestur í
Álftafjörð. Svo fluttu þau til
Reykjavíkur 1955. Þau eignuð-
ust 6 dætur og tvo syni, en
misstu eina dótturina nýfædda.
Hin 7 er öll iifandi og eru hin
mannvænlegustu.
Þegar þau hjón sáu að á þess-
ari iitlu jörð gátu þau ekki
framfleytt sinn stóru fjölskyldu,
fór Jakob á togara til Jóna
Bjöms skipstjóra frænda síns.
Þeir voru systkinasynir. Jakob
var með allra duglegustu mönn-
um bæði á sjó og landi. Sagði
Jón Björn við mig eitt sinn að
duglegri mann en Jakob hefði
hann ekki haft.
Svo var fleira fram að færa
á Skarði en börnin. Þar voru
um mangra ára skeið 4 gamal-
menni. Þegar þau hjón fóru úr
Unaðsdal, tóku þau með sér
föðurbróður Jakobs mállausan
vesaling og móðursystur hans
Guðríði, gamla konu, svo flutti
móðir hennar líka til þeirra og
blindur gamall maður, Sigurður
Þorláksson. Allt þetta fólk fékk
að vera hjá þeim til dánar-
dægurs.
Það má því nærri geta hvílíkt
þrekvirki sú kona vann sem
annaðist þetta allt. Aúðvitað
með aðstoð barna sinna, sem
gerðu allt sem þau gátu til
hjálpar.
Ég man vel hvað mér fannst
allt vel um gengið á þessum
litla bæ (sem var fullur af
börnum og gamalmennum) er ég
fór þangað til að meta þar öll
hús fyrir Brunabótaféiaig íslands
1934.
Mann sinn missti Símonía 19.
júlí síðastliðinn og bar hún
þann mikia missi sem hetja.
Sem dæmi um hjálpsemi þeirra
hjóna, vil ég geta þess að sum-
árið 1948 var ég á ferð norður
í Ðynjandisdal. Datt þá hestur-
inn sem ég var á með mig og
féll ég af honum og kom niður
á hægri öxiina. Gat é|g ekki
tekið höndina frá síðunni í lengri
tima. Þá var Jakob fluttur i
Áiftafjörð, en þegar hann frétti
það kom hann til okkar og vann
um tíma að heyskap fyrir okk-
ur og vantaði þó ekki vinnuna
í Álftafirði. Auðvitað með sam-
þykki konu sinnar.
Nú kveð ég þig kæra ferm-
ingarsystir, með innilegri þökk.
og óskum við systkin börnum
þínum allrar gæfu og bless-
unar.
Reykjavík 26../11. 1964 !
Ágúst Guðmundsson frá Æðey