Morgunblaðið - 27.11.1964, Blaðsíða 24

24
MORCU N BLAÐIÐ
Fóstudagur 27. nóv. 1964
-------------------^
JENNIFER AMES:
Hættuleg forvitní
<___________________J
Tom Manning leit á hana án
þess að depla augunum. — Ég
held að það væri mjöig óhyggi-
legt af yður, sagði hann. — Þér
komist aldrei að sannleikanum í
málinu hvort eð er, en gætuð
haft ýmiskonar óþægindi af þvi
að grennslast um málið. Það er
mjög sennilegt að Japanir hafi
náð eignarhaldi á fyrirtækinu,
og þá „veit enginn hvað á eftir
skeði“. Líklaga hefur firmað
verið lagt niður og verið orðið
einskis virði, svo að þér mund-
uð ekki hafa neitt upp úr þessu
vafstri nema fyrirhöfnina og
vonbrigðin. Þér eruð draumóra-
mær, unga vinkona, hélt hann
áfram og varð nú mýkri í rómn-
um. — Og þér getið ekki gert
yður hugmynd um, hverskonar
vandræði þér igætuð ganað út í.
Hér eystra er allt fágað og fall-
egt á yfirborðinu, en undir
niðri ýmiskonar spilling og
glæpastarfsemi. Það er auðvelt
að hrúga saman peningum og
reisa stórhýsi. En jafnframt er
auðvelt að eignast óvini, sem
svífast einskis. Hlustið þér á
reynds manns ráð meðan tími er
tiL
Nú kom Brett niður aftur og
þá var farið að tala um eitthvað
annað. En Gail átti erfitt með að
hugsa meðan þau voru að borða.
Hafði Tom Manning verið að
aðvara hana — af ásettu ráði?
Stundum hafði hann talað á þá
leið, að henni fannst hann vera
að ógna henni. Wong hafði gefið
það í skyn, að Tom Manning
gæti sajgt henni um afdrif föður
hennar. Og nú fór henni að
skiljast, að það væri ekki til
neins að spyrja þá, sem hún
þekkti. Nú fann hún, að eina
ráðið væri það, að ná sér í mála-
flutningsmann. Hún einsetti sér
að spyrjast fyrir í stofnuninni
31
um lögfræðing, sem hún gæti
treyst. Hún hafði vitanlega getað
spurt Tom Manning, hvort hann
gæti vísað henni á ábyiggilegan
lögfræðing, en treysti honum
ekki nógu vel til þess. Henni
fannst það á sér, að lögfræðing-
ur sem hún fengi sér að hans
ráði, mundi ekki koma henni að
ful'lu gagni.....
Að loknum miðdegisverðinum
drukku þau kaffi úti á svölunum
oig hlustuðu á útvarpshljómleika
á meðan.
Gail kvaddi nemma, og bar því
við að hún ætti að fara að vinna
eldsnemma í fyrramálið. En það
sem rak á eftir henni var að
henni leið illa þarna inni. Hún
hafði gert ráð fyrir að Brett
mundi aka sér heim, en svo stóð
Tom Manning upp, í staðinn, og
spurði, hvort sér mætti „veitast
sú ánægja“. — Ég þarf að koma
út og anda að mér hreinu lofti,
og svo var hitt, Brett, að þú
komst og truflaðir fyrir okkur
samtal, sem ég þarf að ljúka.
Gamall karl, eins oig ég, fær
sjaldan tækifæri til að tala við
ungu stúlkurnar.
Brett skellihló. — Þú ert lík-
lega gamall kvennabósi, fóstri
minn, sagði hann. — Kannske
ég ætti að vera hræddur um
Gail fyrir þér! En ef að þú verð-
ur mjög lengi í ferðinni, fer mér
að detta ýmislegt í hug, og þá
verður stríð hérna — alveig eins
og í Wild West-filmunum.
Svo sagði hann við Gail, að
hann ætlaði að ná til hennar
daginn eftir.
— Ég verð á kafi í vinnu næstu
dagana, sagði Gail. — Við erum
að starfa að alveg sérstakri til-
raun núna. >
— Láttu það fara til andsk ....
Heldurðu að mér detti í hug að
láta þig ganiga þér til húðar?
— Mig langar dálítið til að
minnast á hann Brett, sagði Tom
Manning um leið og hann renndi
bílnum af stað. — Hann er afar
ástfanginn af yður, og þetta er
allra bezti piltur. Hversvegna
ættuð_ þér ekki að giftast hon-
um? Ég veit að hann hefur beðið
yðar nokkrum sinnum, og
kannske er það einmitt það, sem
að er. Það er sagt svo, að stúlk-
an hafi gaman af að láta piltinn
kveljast, en stundum dettur mér
í hug, hvort það væri ekki gott,
að stúlkan væri dálítið í óvissu
líka. Hann Brett er svo einlægur
og opinskár, eins og þér vitið,
en í rauninni er það enginn
skapbrestur. Það ætti öllu held-
ur að sýna qg sanna að hann er
óvenjulega alvarlegur piltur.
Ég vona að þér séuð ekki reið við
hann ennþá, út af því að hann
skildi yður eftir þarna úti á eyj-
unni? Þér verið að skilja, að þér
voruð að gera hann brjálaðan.
Það er ekki hægt að kremja
hjartað í ungum pilti án þess að
hann skræki.
Nú gat Gail ekki stillt sig um
segja: — Ég hef alls ekki kram-
ið í honum hjartað. Ég vildi bara
láta hann skilja, að ég get ekki
gifst í næstu tvö árin. Og ég er
búin að fyrirgefa honum að hann
fór frá mér þarna í eyjunni. En
mig langar alls ekkert að giftast
núna — hvorki Brett né neinum
öðrum.
— Þér skuluð að minnsta kosti
hugsa málið, Gail, oig láta hann
ekki kveljast milli vonar og ótta.
Hugsið til þess hvað yður er
fyrir beztu og giftist honum eins
fljótt og hægt er. Þið fáið sumar-
bústaðinn í Djúpuvík í brúð-
kaupsgjöf, eins og ég hef minnzt
á við yður áður. Oig undireins
og þið eruð gift, hættið þér
að brjóta heilann um þessi leið-
indi, sem þér eruð alltaf að
hugsa um núna.
— Eigið þér við að ég eigi að
gleyma manninum, sem sveik
hann föður minn í óvina hendur
og stal eignum hans?
— Ér er búinn að vara yður
við því að reyna að grennslast
frekar um það mál. Það gæti
orðið stórhættulegt fyrir yður.
Lofið mér því að hætta við að
reyna að finna þennan mann!
Gail var orðið talsvert mikið
niðri fyrir og nú sagði hún hon-
um berum orðum, að hún væri
alls ekki á sömu skoðun, en væri
staðráðin í að ná sér í mála-
flutningsmann. Tom Manning
þagði um stund, og á meðan
fannst henni annað verra en and-
úð búa í honum. En hún var
staðráðin í, að láta hann ekki
hræða sig.
— Hvað sem öðru líður skuluð
Við erum búin að lækna pabba af hikstanum.
þér ekki gera neitt í því fyrst
um sinn, sagði hann loksins. —
Talið þér við Brett um þetta, og
hann getur vafalaust gefið yður
hyggileig ráð, sem yrði yður
fyrir beztu. Þér vitið hve vænt
honum þykir um yður.
Gail svaraði ekki strax og hann
hélt áfram: — Ég er ekki aðeins
fóstri hans, heldur finnst mér ég
vera faðir hans. Hann er eina
manneskjan í veröldinni, sem er
mér fyrir öllu, og ég mundi
aldrei fyrirgefa þeim — hvort
heldur væri maður eða kona, —
sem gerðu honum eitthvað til
miska. Það mundi verða borgað
með vöxtum og vaxtavöxtum!
Þetta var líkast alvarlegri
hótun, ag Gail hitnaði í hamsi.
— Ég mundi aldrei gera neitt
annað en það, sem ég er sann-
færð um að ég vil, sagði hún. —
Og það sem ég vil núna, er að
hugsa vel um hvar ég er stöd . . .
Tom Manning opnaði bíldyrn-
ar fyrir henni þagar þau komu
að matsölunni, og þá fannst henni
að hún væri í vafa um hvort þau
væru kunningjar eða óvinir.
Henni leið ekki vel, — hún fann
að það gæti orðið alvörumál
að þessi maður yrði óvinur henn-
ar. Að sumu leyti féll henni vel
við karlinn, og svo var hann líka
fóstri Bretts og velunnari.
Gail spurði Grant daginn eftir,
hvort hann gæti bent sér á dug-
legan málaflutningsmann. Hann
horfði lenigi á hana og spurði svo
hversvegna hún vildi tala við
máiaflutningsmann. En svo lof-
aði hann henni, að hann skyldi
spyrjast fyrir.
Hann vnr prúðbúinn, og gamla
vinaglensið í augunum þagar
hann leit á hana. Hún hló og
spurði hvort hún væri svo sæmi-
leg, að hann þyrði að bjóða
henni út með sér.
— Já, þú ert alltaf sama gullið,
Gail mín, svaraði hann og um
leið fór ylur um hana — að hann
skyldi segja „Gail mín“ en ekki
„systir“. — En ég er orðinn svo
vanur að sjá þig í sloppnum, að
það liggur við að þú komir mér
ókunnuglega fyrir sjónir þegar
þú ert svona klædd. Þá finnst
mér alltaf eins og ég þurfi að
kynnast þér betur.
Hún hló og hann greip I
höndina á henni og stakk henni
undir olnbogann á sér.
— Þú ert óbonganleg, Gail,
sagði hann. — Þú hlærð að því
sem alls ekki er hlátursvert. Það
er vandi að vera alvarlegur þeg-
ar maður er með þér. Heyrðu,
hefur þér dottið nokkuð í hug
hvert við ættum að fara?
Hvernig líst þér á að við færum
á Gloucester Hotel? Það kvað
vera- einna bezti staðurinn hérna
megin sundsins. Ættum við að
borða strax, eða aka dálitla stund
áður — hvað finnst þér?
Gloucester Hotel var í full-
komnum evrópustíl, en á mat-
seðlinum voru þó kínverskir
réttir líka. Þau fengu lítið borð
Og völdu sér mat. Þegar þjónninn
var farinn rétti Grant hendurnaj
yfir borðið og tók fast um hend
urnar á henni.
Á laugardagskvöldið var af-
ráðið að þau færu út saman.
Hún hlakkaði til þess eins og
barn — að fá að vera ein með
honum. Þau voru dags daglega
saman eins og starfandi fólk. En
í kvöld ætlaði hún að láta sér
líða vel og tala við hann í sama
tón og þau höfðu stundum gert
áður, síðan hún kom þarna aust-
ur.
Ódýrasta og falleg-
asta jjóla- og nýárs-
kveðjan til vina og
kunningja erlendís
<ato3H>
lceland
Review
Mildred var líka að sparibúa
sig, en minntist ekki einu orði á
hvert hún ætlaði. Gail grunaði að
hún ætlaði að hitta Kalavitch
lækni og hafði áhyggjur af því.
Gail beið niðri í anddyrinu
þegar Grant kom að sækja hana.
Glæsilegt rit á ensku um ísland
og íslendingo. Kostar aðeins 50
krónur. Fæst í bókaverzlunum.
KALLI KÚREKI —X-— —K— ~ — X- — Teiknari: J. MORA
1. Þetta færðu fyrir að bregða mér 2. Og þetta færð þú fyrir að leysa 3. Hlæið, strákar. Er þetta ekki
tneð snörunni. - gjörðina á hestinum, svo að ég dau . bráðlyndið. Sýnið þið nú hvað þið
hafið góða kínmigáfu
AKUREYRI
Afgreiðsla Morgunblaðs-
ins er að Hafnarstræti 92,
t sími 1905. _ i
i Auk þess að annast þjón-
7 ustu blaðsins við kaupend-
\ ur þess í bænum, er Akur-
í eyrar-afgreiðslan mikilvæg-
/ ur hlekkur í dreifingarkerfi
/ Morgunblaðsins fyrir Norð-
1 urland allt. Þaðan er blaðið
\ sent með fyrstu beinu ferð-
i um til nokkurra helztu kaup
i staða og kauptúna á Norður-
7 landi, svo og til fjölda ein-
1 staklinga um allan Ey jaf jörð
\ og víðar. i