Morgunblaðið - 19.01.1965, Síða 20

20
MORCUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 19. janúar 1965
SVARTAR
RAFPERLUR
«•••••••••••
EFTIR PHYLLIS A. WHITNEY
Henni var það snöggléga ljóst
að hún var þarna alveg óvarin,
og leit nú í kring um sig. Uppi
yfir henni gægðist sólin gegn um
gat á loftinu, en efri hæðin uppi
yfir lá í rúst. Fuglarnir sungu
ótruflaðir og Bosporus gjálpaði
úti fyrir. Yasemin sat áhyggju-
laus og var að þrífa sig. Köttur-
inn hefði gert henni aðvart, ef
einhver væri þarna á höttunum
að horfa á hana. .
Engu að síður var hún eitthvað
óróleg. í allra fyrsta skiptið, sem
hún hafði komið hingað, hafði
Ahmet birtzt snögglega utan af
svölunum. Þær voru einmitt eini
staðurinn, sem hún hafði ekki
aðgætt. Hún horfði gegn um bog
ann, sem lá út að svölunum og
greip andann á lofti. Þarna stóð
tá af karlmannsskó fram fyrir
dyrastafinn og sóiin sneri að
henni.
Tracy læddist í áttina eins hljóð
laust og húji gat. Þarna lá karl
maður á grúfu með höfuðið hvíl
andi á handleggnum, steinsof-
andi.
Tracy flýði út úr rústunum, en
greip Yasemin um leið og hún
hljóp. Hún hafði þekkt mann-
inn, sem lá sofandi á svölunum.
Það var Hasan, sonur Ahmets.
Hliðið að húslóðinni stóð opið
þegar Tracy kom að því og Mil-
es hallaðist upp að öðrum hlið-
stólpanum, reykjandi pípu sína
og starði sviplaust út í bláinn.
Hún gekk til hans og samstund
is stökk hvíti kötturinn úr örm-
um hennar og strokaði heim á
leið. Tracy tók vasaklútinn upp
úr vasa sínum og rétti að Miles.
— Viljið þér segja mér, hvað
þetta er? sagði hún og var eins
köld og fjandsamleg í málrómn
um og hún gat, er hún minntist
síðasta fundar þeirra.
Hann fann undir eins lyktina
©g sagði: — Guð minn góður! •—
Hvað hefurðu nú verið að bralla,
Tracy?
— Ég veit ekki, sagði Tracy.
— Þessi lykt er háífvæmin,
finnst yður ekki?
Hann opnaði vasaklútinn og
horfði á innihaldið. — Þér væri
betra að segja mér, hvar þú hef
ur fundið þetta.
Hún sagði honum frá því ná-
kvæmlega og hann gerði enga
athugasemd við það. Hann dró
upp úr vasa sínum tóbakspung
©g stakk vasaklútnum ásamt inni
haldi hans í hann. Síðan neri
hann fingurna á sér upp úr tó-
baki til þess að dylja þefinn.
— Þú þefjar heldur betur af
þessu, sagði hann. — Þú ættir að
flýta þér inn og fara í það.
— Eða þá gusa yfir mig ilm-
vatni, eins og Ahmet gerði í nótt,
eagði Tracy. — Hvaða efni er
þetta
— Þú ert seig að koma þér í
einhver vandræði, sagði Miles.
Þetta er ópíum. Hrátt ópíum,
sakleysinginn minn!
Þetta hafði hana alltaf grun-
að innst í huga sínum. í Tyrk-
landi var ræktað talsvert ópíum,
en það fór allt leyfilega fram og
var eingöngu notað til meðala.
— Þetta þýðir þá sama sem,
að Ahmet fæst við smygl?
— Það hef ég enga hugmynd
um, sagði Miles.
— Hasan, sonur hans, er þarna
núna. Ég kom að honum sofandi
á svolunum.
— Og hefur líklega vakið hann
til að tilkynna honum þennan
fund þinn? spurði Miles.
— Vitanlega ekki. Ég flýtti
mér burt eins og ég gat.
— Má ég óska til hamingju
með þessa ágætu dómgreind þína,
sagði Miles.
Hún lét sem hún heyrði þetta
ekki. — Ég hef heyrt um ópíum
útflutning frú Tyrklandi. En
þetta er ræktað undir ríkiseftir-
liti, er ekki svo? ,
— Víst er það, en það er erf-
itt að hafa eftirlit með fram-
leiðslunni á öllum stigum henn-
ar. Smyglið er stöðugt áhyggju-
efni yfirvaldanna í Tyrklandi.
Síðustu árin hefur verið hert
á varúðarráðstöfunum. En vitan
lega sleppur talsvert undan
samt.
— Hvað ætlarðu að gera? sagði
Tracy. — Kalla á lögregluna og
tilkynna henni um þetta?
— Ég ætla ekkert að gera,
sagði Miles, og tónninn var
kuldalegur og fjarrænn. — Og
ég ráðlegg þér að fara eins að.
Hún horfði á hann í örvænt-
ingu. — Já, en mér fyndist nú
— Vertu ekki að fást um það,
sem þú þekkir ekkert til, sagði
hann og var nú snögglega reiður
— Farðu og þvoðu af þér þenn
an þef og gleymdu þessu, sem
þú rakst á. Farðu heim! Að
minnsta kosti burt héðan og til
Istambul.
Hún gat ekkert sagt við þess
ari einbeitni hans að losna við
hana. Hún sneri sér snöggt við
og gekk gegn um hliðið. Þegar
hún leit við, sá hún, að Miles
gekk letilega i áttina til rúst-
anna. Var það til þess að iíta á
það sem þar var falið. Eða
bjarga því burt?
Hún vonaði með sjálfri sér, að
hann dveldi þar ekki of lengi
og Hasan fyndi hann, svona einn
og langt frá húsinu. Hlutur unga
mannsins í þessu máli var nú í
jafnmikilli óvissu og allt annað.
Þegar hún kom aftur í Sjávar
húsið, hlýddi hún að, minnst kosti
einni skipuninni, sem hún hafði
fengið. Hún fór í stóra baðkerið
og þvoði sig vandlega, þangað til
væmna ópíumlyktin var horfin.
Meðan hún var að því, mundi
hún eftir Yasemin. Hún hafði
tekið á kettinum, og ef til vill
hafði hann fengið eitthvað af
þefinum. Henni væri réttara að
gá að kisu, þegar hún væri búin
að klæða sig aftur.
En nú lá hún aftur á bak í bað
inu og reyndi að hugsa um upp
götvun sína og þýðingu hennar.
Systir hennar hlaut að hafa ver
ið viðriðin eitthvert hættulegt
fyrirtæki og vera í öðm eins
uppnámi og þarna í símtalinu.
Var það þetta sama? Hafði Anna
bel komizt að einhverju um ein-
hvern bát, sem lagði að landi
í laumi um miðja nótt?
En svo kom upp önnur spurn
ing : Var Ahmet í slagtogi með
Hasan? Eða var hann á valdi
einhvers annars hér í húsinu. Og
hvers þessara þriggja? Var það
Sylvana, Murat eða Fazilet?
Henni var nú illa við að láta
sér detta Fazilet 1 hug, en það
var bara óumflýjanlegt. Það var
ómögulegt að vita, hvort stúlk
an var með eða móti Ahmet. Hún
hafði áhyggjur af honum vegna
Hasans. Samt virtist svo sem
Ahmet stæði gegn því, að húp/
giftist syni hans ■— engu miður
en Murat hefði gert.
Eða stóð Sylvana að baki þessu
öllu? Hún mundi enga siðferði
lega samvizku hafa af því, þótt
ist Tracy viss um, og hún hafði
haldið hlífiskildi yfir Ahmet.
Hún hafði hummað fram af sér
krabbið hans á skrautræmuna
eftir Miles, rétt eins og það skipti
engu máli. Og_ hvaða þýðingu
24
hafði þessi viðbót Ahmets við
verk Miles? Sú spurning var
fyrst og fremst dularfull og snú-
in.
Þriðja persónan, sem gæti
staðið að þessu var dr. Erim, en
þar var Tracy engu nær. Maður
inn sá var heinasta ráðgáta.
Hann var svo sjálfum sér ósam
kvæmur, að hún gat aldrei orðið
neins vísari um, hvernig hann
var raunverulega. Hann gat sem
bezt verið þátttakandi í einhverj
um vélabrögðum — og hann
hafði líka verið umburðalyndur
við Ahmet.
Murat var haldinn vera að
heiman, í ferð til Istambul í nótt
sem leið.En ef hann hefði farið
yfirleitt, hefði hann verið kom-
inn mjög snemma aftur, því að
þegar Tracy kom út, hafði hún
séð bílinn hans í skúrnum.
Þarna var um óendanlega
marga hugsanlega möguleika að
ræða.
Hún þurrkaði sér vandlega, en
þóttist jafn ófróð og áður. Hún
fór í innislopp og kom fram í
ganginn, rétt í því bili sem Miles
kom upp stigann.
— Jæja, þú lyktar ofurlítið
betur en áðan, að minnsta kosti,
sagði hann. Svo lækkaði hann
röddina. — Ég fór að aðgæta
sjálfur og fann þetta. En það er
ekki nema lítið brot af heildar
myndinni. Það sem á vantar,
kann að vera ennþá hræðilegra.
Og hættulegra. Mér var alvara
þegar ég vildi láta þig fara rak
leiðis heim. Þínu verki fyrir
mig er lokið. Það er tilgangslaust
að þú sért hér lengur.
Hann virtist svo áhyggjufullur,
að Tracy vissi ekki hverju hún
ætti að svara. En hann hélt á-
fram inn í herbergið sitt, án þess
að bíða eftir svari.
Þegar Tracy hafði klætt sig,
fór hún að leita að Yasemin.
Hvíti kötturinn var ekki á nein
um venjulegum stað, og hún gat
hvergi fundið hann.
Það sem eftir var dagsins og
svo næsti dagur v»r lengi að líða.
Vörusendingin var tilbúin og
Sylvana fór með hana á flugvöll
inn, með aðstoð Ahmets. Nú
hafði hún lítið að gera. Enginn
minntist framar á, að hún færi
heim. Hún var látin vera sjálfri
sér ráðandi og hún tók að velta
því fyrir sér, hvort vera hennar
hér væri að nokkru gagni.
Kæmist hún burt frá Miles,
kynni hún að geta hætt að hugsa
um hann. Enda þótt þessar til-
finningar hennar til hans væru
tilgangslausar og einskisverðar,
gat hún ekki lengur dulið þær
fyrir sjálfri sér. Að visu hafði
hún farið á eftir Annabel, en hún
var nú samt engin viðkvæm skóla
stélpa að njóta kvalanna af árang
urslausri ást. Það væri betra að
herða sig upp og komast burt
frá honum, og þurfa ekki að
vera nærri honum.
En jafnvel þótt hún gæti íhug
að þetta mál af fullri skynsemi,
vissi hún með sjálfri sér, að nú
gat hún ekki farið burt úr Tyrk
landi. Eiturlyfjasalar fengust
ekki við neina barnaleiki. Mil-
es var í aðstöðu, sem gat orðið
honum hættuleg, en hinsvegar
vissi hún, að hann var aðeins
að bíða eftir tækifæri til að nota
sér þá aðstöðu. EF hann þá fengi
tækifæri til þess.
Eins og tilfinningum hennar
var háttað, gat hún beinlínis ekki
farið heim, úr því að hún vissi
um hættuna, sem hann var
staddur í. Meðan hann væri
þarna, gat hún orðið honum að
gagni á einhvern óvæntan hátt.
Að minnsta kosti yrði hún þá
sú eina, sem stæði hans megin,
hvort sem honum væri þægð I
því eða ekki.
Síðdegis þriðja daginn eftir
að Tracy gerði uppgötvun sína
í hallarrústunum, var hún stödd
í herbergi sínu, þegar Fazilet
kom þangað inn. Hún leit á
Tracy með afsökunarbrosi.
— Má ég koma ínn. Við höf-
um vanrækt þig. Þér líður illa,
það er greinilegt. Við höfum öll
séð það. En nú kem ég með
nokkuð til að bæta úr fyrir þér.
Tracy hafði enga trú á þessum
vinahótum stúlkunnar. Fazilet
kom inn og lagði eitthvað á borð
ið hjá Tracy. Flugfélagsmerkið
á heftinu var auðþekkt.
— Sylvana sendir þér þetta.
Allt er undirbúið. Flugferðin þín
til London er í fyrramálið.
— Ég fer ekkert fyrr en hr.
Radburn sendir mig, svaraði
Tracy.
JKorðtui&foMfr
í Vtri-Njarðvík
ORÐIÐ hafa umboðsmannaskiptl
fyrir Morgunblaðið í Ytri-Njarð-
vík. Sveinn H. Jakobsson sem
verið hefur umboðsmaður blaðs-
ins ur.danfarið, hefur látið af
störfum. Hinn nýi umboðsmaður
er Ásmundur Þórarinsson bif-
reiðastjóri Þórustíg 12. Hefur
hann framvegis veg og vanda af
allri þjónustu Morgunblaðsins
við kaupendur þess í Ytri-Njarð-
vík.
Hafnarfjörður
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Hafnarfjarðarkaupstað
er að Arnarhrauni 14, sími
50374.
Kópavogur
Afgreiðsla Morgunblaðsins í
Kópavogi eir að Hlíðarvegi 61,
sími 40748.
Garðahreppur
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Garðahrepp er að Hof-
túni við Vifilsstaðaveg, simi
51247.
AKUREYRI
Afgreiðsia Morgunblaðs-
ins er að Hafnarstræti 92,
simi 1905.
Auk þess að annast þjón-
ustu blaðsins við kaupend-
ur þess í bænum, er Akúr-
eyrar-afgreiðslan mikilvæg-
ur hlekkur í dreifingarkerfi
Morgunblaðsins fyrir Norð-
urland allt. Þaðan er blaðið
sent með fyrstu beinu ferð-
um til nokkurra helztu kaup
staða og kauptúna á Norður-
landi, svo og til fjölda ein-
staklinga um allan Eyjafjörð
og víðar.
KALLI KUREKI

•*- -

Teiknari: J. MORA
1. Næsta dag. „Ég hef tínt upp
tnilljónir grjóthnullunga en enginn
ítf þeim líkist gulli af því að mér
finnst.“ „Ef til vill er ekkert gull
hérna. Það gæti verið að Rauðkollur
hefði leikið á okkur. Hann
við vorum á eftir honum.“
2. „Ég er farinn að halda það. Ef
hann hefur gert það, þá munum við
aldrei komast að því hvar gullið er
falið, vegna þess að hann liggur
dauður í skjóli kletta. Við hefðum .“
3. „Hvað gengur að þér. Ertu með
hita.“ SJÁÐU! Vofa hans, hún stefn
ir hingað.