Morgunblaðið - 18.03.1965, Qupperneq 3

Fimmtudagur 18. marz 1965
MORGUNBIAÐIÐ
Fóstrurnar Guðný og Svanhildur sitja með börnunum í sólinni. (Myndir: A. I.)
Með hækkandi
ÞAÐ var líflegt á mánu-
daginn á grasflötinni við
Vöggustofu Thorvaldsens-
félagsins við Sunnutorg. —
Börnin fengu að vera úti í
sólskininu, og þau nutu
þess sannarlega að vera til.
Þau, sem ekki voru enn
orðin gangfær, fengu
göngugrindur hjá fóstrun-
um og spígsporuðu roggin
fram og til baka. Önnur
hlupu um, glöð og frjáls-
leg.
Þarna dveljast börn á
frumbernskuskeiðinu —
allt til þriggja ára aldurs.
Þau tóku okkur opnum
örmum, þegar við heim-
sóttum þau, og þau Ijóm-
uðu af ánægju, þegar
myndavélin var dregin
fram. Myndirnar tala sínu
máli — þær sýna okkur
líka, að vorið er á næsta
leiti.
Jón Gerhart er aðelns 10 mánaða gamall, en þó eru hon-
um allir vegir færir í göngugrindinni.
Ungfrúin í heimskautaklæð umini fremst á myndinni heitir
Jóhanna og er 2 ára gömul. Hún velti því fyrir sér, hvað
maðurinn væri að gera við myndavélina — og félagar
hennar, Jakob, 2 ára, og Sigurjón, 1 ára, voru engu síð-
ur forvitnir.
STAKSTEIMAR
Ráð Eínahagssam-
viimustoínunarimiax
I RITSXJ ÓRN ARGREIN Tín*-
ans í ;ær, segir m.a.:
„Það má jafnan telja vist, að
ekki sé von á góðu, þegar stjórn-
arblöðin fara að tala um að nauð-
synlegt sé að hafa mikinn'
greiðsluafgang hjá ríkinu. Rétt
áður en söluskatturinn var hækk-
aður fyrir jólin, var t.d. fengin
sú ráðlegging frá Efnahagssam-
vinnustofnuninni í París, að ís-
lendingar þyrfu að stefna aff
250—300 milljón króna greiðslu-
afgangi hjá ríkissjóði á næsta
ári“.
Hinar gifurlegu framfarir og
bættu lífskjör í Iýðræðisríkjun-
um er ekki sízt þvi að þakka, að
þau hafa tekið upp víðtækt sam-
starf og samvinnu á sviði efna-
hagsmála til að örva hagvöxt
aðildarríkja. M.a. er hér um að
ræða Efnahagssamvinnustofnun-
ina, sem fylgist með hagþróun í
öllum aðildarríkjum og gerir ár-
lega skýrslu um hana. Þessi
stofnun hefur aðvarað jafn öflug
ríki eins og Bandaríkin, Ítalíu
og Bretland, auk Norðurland-
anna, þegar þessi lönd hafa fylgt
vafasamri stefnu i efnahagsmál-
um einstök ár og jafnvel deilt
harðlega á stjórnarvöldin. Aðvar-
anir Efnahagssamvinnustofnun-
arinnar eru auðvitað allsstaðar
teknar alvarlega, enda hafa stór-
veldi breytt um stefnu vegna
álits Efnahagssamvinnustofnunar
innar.. Að sjálfsögðu eigum við
íslendingar að taka tillit til álits
sérfræðinga, þótt við að vísu get-
um ekki nú gert ráð fyrir
greiðsluafgangi hjá ríkissjóði, en
við eigum þá a.m.k. að leitast
við að koma í veg fyrir veruleg-
an greiðsluhalla og hamla á móti
verðþenslu með því að draga
nokkuð úr framkvæmdum að
sinni.
Afstaðan til
útlendinga
Annars er furðuleg afstaða
Framsóknarforingjanna til út-
lendinga. Það er engu líkara en
þeir haldi að hver sá, sem ekki
er uppalinn í einhverjum dal
íslands, sé svarinn fjandmaður
okkar. Þeir halda meira að segja,
að starfsmenn alþjóðastofnanna,
sem við eigum aðild að og eiga
að vera okkur til aðstoðar og
ráðuneytis, sitji sífellt á svikráð-
um við okkur. Það er m.a. af
þessum sökum, að forystumenn
Framsóknarflokksins hafa dæmt
sig úr leik við stjórn þjóðmál-
anna. Við íslendingar hljótum að
hafa mikil og vaxandi viðskipti
við umheiminn, og þeir menn,
sem ekki treysta sér til að um-
gangast erlenda aðila að siðaðra
manna hætti, eru auðvitað ófærir
um. að stjórna málefnum þjóðar-
innar.
F ramkvæmdum
frestað
Alþýðublaðið ræðir í gær í rit»
stjórnargrein um frestun fram-
kvæmda vegna nýrra útgjalda, og
segir m.a.:
„Það gefur auga leið, að með
einum eða öðrum hætti verður
að afla fjár til að greiða þessi út-
gjöld. Ríkisstjómin kaus ekki
að fara þá leið á ný að leggja á
nýjan skatt í einni eða annarri
mynd til að mæta þessum kostn-
aði, heldur hefur nú verið valin
sú leið, sem tvímælalaust er létt-
bærust og ákjósanlegust eins og
nú háttar. Það er ekki æskilegt
að þurfa að fresta opinberum
framkvæmóum, því þar eru næig
verkefni framundan, en hér var
ekki önnur leið fær.
Framsóknarmenn og kommún-
istar hrópa nú hástöfum um að
fjárlög hafi verið ómerkt, og það
sé brot á lýðræðinu, að núver-
andi ríkisstjórn skuli voga sér að
sitja áfram. Þessar hrinur tekur
- enginn alvarlega“.