Morgunblaðið - 19.06.1965, Blaðsíða 21

Laugardagur 19- júní 1965
MOHGUNBLADIÐ
21
Golfþáttur aö noröan
Akureyri 14.6 ’65.
Ingólfur Þormóðsson sigraði
um síðustu helgi í keppninni um
B.S.-bikarinn. Bikarinn er gefinn
af sportvöruverzlun Brynjólfs
Sveinssonar. Leiknar voru 36
holur, 18 á laugardag og 18 á
sunnudag. Þessi keppni var ein-
hver jafnasta og skemmtilegasta
sem háð hefur verið á þessu
sumri. Eftir 18 holur hafði Ing-
ólfur tekið forustuna í 75 h. í
öðru sæti var Jakob Gíslason
76 h. Jakob er gamalreyndur
golfleikari, en hefur lítið verið
með undanfarin ár. Sex næstu
menn voru með 77 högg og sýnir
það, að menn kylfingar hér virð
ast vera að komast í þjálfun. Á
sunnudag hófst keppnd kl. 8,30,
leiknar seinni 18 holurnar. Þegar
holur voru eftir voru 5 menn
efstir, þeir: Ingólfur, Páll, Her-
mann, Hafliði og Þórarinn. Það
var ekki fyrr en á síðustu hol-
unni að úrslitin voru ráðin. Páll
lék síðasta hringinn í 3® högg-
um. Virtust því allar líkur á
því, að hann mundi sigra, en
er Ingólfur var kominn á síð-
ustu fjölina varð hann að putta
4 metra til þess að vinna og það
gerði hann með miklum glæsi-
brag, enda hafði hann mtkið vald
yfir sínu golfi í þessari keppni.
í þriðja sæti varð Hermann.
Lék hann þessa keppni allvel og
jafnt miðað við litla æfingu, og
náði bezta höggafjölda á einum
hring eða 38 'högg. Úrslit urðu
þessi:
1. Ingólfur Þormóðsson 151
högg
2. Páll Halldórsson 152

3. Hermann Ingim. 153
4. —5. Þórarinn Jónsson 154
4.—5. Hafliði Guðmundss. 154
6.—7. Ragnar Steinbergs. 156
6.—7. Gestur Magnússon 156
Næsta keppni verður laugar-
daginn 18. júní og hefst kl. 1,30.
Keppt verður um Mickes-Cup
bikarinn. Leiknar verða 36 holur.
Auka-aðalfundur KDR
lngibjörg
Minning
f gær var gerð útför gáfaðr-
«r fróðleikskonu Ingibjai^ar
Gísladóttur frá Stórabotni sem
átt hefur heima á Akranesi nú
um all langt skeið. Útförin hófst
með því að sóknarpresturinn
þar séra Jón Guðjónsson, flutti
í kirkjunni kveðju- og útfarar-
ræðu en jarðarförin fór að öðru
leyti fram í Saurbæ á Hvalfjarð
erströnd þar sem Ingilbjörg hafði
kosið sér leg við hlið eiginmanns
eíns og foreldra. Prófastur séra
Sigurjón Guðjónsson talaði yfir
kistunni í Hallgrímskirkju.
Hér hefur merk og nokkuð
sérstæð kona endað lífsskeið
sitt. Fast mótað var í fasi henn-
ar dugnaður, forsjálni og fyrir-
hyggja í daglegum störfum úti
og inni samfara mikilli fráðleiks
þrá og athafnasemi í því að hug
leiða og gaumgæfa fjölbreytta
þætti í hugsanalífi þjóðarinnar
fyrr og síðar. í hugarheimi
hennar var hátt til lofts og vítt
til veggja og margra góðra kosta
völ á sviði sögu þjóðar vorrar
og sagnfræði, sem stálminni
hennar gerði henni að léttum leik
að muna og varðveita til hinztu
stundar.
Þessi merka kona var fædd í
Stórabotni í Hvalfjarðarstrand-
arhreppi 15. nóvember 1879. Þá
fóru í hönd mestu harðindaár
sem gengið hafa yfir þetta land
í seinni tið og lítil svíun varð
é næsta áratuginn. Svo köld hef
ir hvítvoðungnum vistin verið í
híbýlum þar sem sá var einn
hitagjafinn sem blóðhiti manns-
líkamans lagði til við innisetur
é löngum vetrarkvöldum. En um
hyggja og ástríki góðrar tíu
barna móður tendraði lífsneist
ann til vaxtar og þroska. For-
eldrar Ingibjargar voru Jórunn
Magnúsdóttir og Gísli Gíslason
bóndi þar. Var Jórunn ekkja er
hún giftist Gísla Gíslasyni. Fyrri
maður hennar var Bjarni Helga-
son bóndi i Stórabotni og eign-
uðust þau hjón þrjú börn: Hér-
aðshöfðingjann Bjarna bónda á
Geitabergi í Svínadal og Svein-
biörn stórbónda í Efsta bæ i
Skorradal og Elisu sem lengi var
bústýra Snæbjarnar bróður
Gísla föður Ingibjargar.
Börn þeirra Jórunnar og Grsla
voru sjö: Guðrún er var ljósmóð
ir í næstum hálfa öld lengst á
Akranesi, Jón bóndi á Stórufells
öxl, Gísli bóndi í Litlalambhaga,
Magnús bóndi á Brekku, Þórður
skipstjóri í Reykjavík, Þorkatla
húsfreyja á Litlufelísöxl og
Ingibjörg sem var yngst þeirra
systkina. Ingibjörg ólst upp í
þessum stóra barnahópi í Stóra-
botni og var þar þangað til alda-
mótaárið 1900, að hún fluttist
með Jóni bróður sínum,, sem þá
var tekinn við búsforráðum, for-
eldrum þeirra, að Stórufellsöxl
í Skilmannaherppi. Manndóms-
og menningarbragur setti jafn-
an svipmót sitt á Stórabotns
heimilið. Efni voru þar aldrei
umfram brýnustu þarfir en næg
til þess að sjá borgið vexti og
þroska hins stóra barnahóps. En
lífsbaráttan var hörð. Jafnskjótt
og börnin komust á legg lögðu
þau með fullorðna fólkinu fram
krafta sína til aflafanga. í aust-
ur rönd Botnsdals er Hvalvatn
milli Hvalfells og Skinnhúfu-
höfða, það er næstdýpst allra
vatna á íslandi. Þar er silunga
veiði nokkur. Botnsá rennur úr
Hvalvatni og fellur niður af Leið
arbrúninni í flughátt gljúfur.
Þar er fossinn Glymur, sem Sig-
valdi Skagfirðinga skáld kvað
um er hann var í kláðaverðin-
um á Botnsheiði.
„A þann himinháa glym,
hver sem skimar lengi
fær í limi sundl og svim
sem á rimum hengi"
Eigi var orðið hátt tfl hnés
hjá börnunum í Stórahotni er
Gísladóttir
þau fóru að stunda silungsveiði
í Hvalvatni jafnt vetur sem sum
ar. Kaldsætt var að stunda dorg-
arveiði í vökum á vetrum þegar
vatnið var ísilagt, en ekkert
tækifæri var látið úr greipum
ganga til fæðuöflunar þegar
þröngt var í búi og silungurinn
gómsætur og saðsamur. Krækl-
ingur til beitu á öngulinn var
sóttur í Botnsvog.
Gísli bóndi var mikill fræða-
sjór á sögur, sagnir og ættvísi.
Þetta setti svip á líf og lífsvið-
horf hins uppvaxandi æskufólks
í Stórabotni og rótfesti ásamt
sögulestri og rímnakveðskap á
vökunni, í huga þess skilings á
gildi. þjóðlegra fræða. Gísli í
Stórabotni hafði fleira til brunns
að bera á andlegu sviði en fræði
mennskuna. Hann var mjög í
fararbroddi sveitunga sinna í
sókn og vörn ef til málarekst-
urs dró. Þótti hann einkar slyng-
ur að skilgreina hvað rétt væri
og rangt að lögum og ekki öll-
um hent að etja kapp við hann
í þeim sökum. Gísli var lengi
sýslunefndarmaður sveitar sinn-
ar og kunni góð skil á þeim
rnálum. Börn hans áttu því ekki
langt að sækja fróðleikshneigð-
ina og það að láta ekki á rétt
sinn ganga ef brugðið var til
viðleitni í þá átt. í fari Ingi-
bjargar sáust glögg ættarmörk
um þetta hvortveggja.
Á Stórufellsöxl dvaldi Ingi-
björg hjá Jóni bróður sínum til
ársins 1915 að hún giftist Guð-
mundi Þórðarsyni frá Glamma-
stöðum. Hófu þau það ár búskap
á Galtarholti í sömu sveit. Galt-
arholt er ekki landstór jörð en
notasæl. Hófu þau hjón þegar
umbætur á jörðinni í ræktun,
girðingum og húsabótum. Nú er
á vegum tækniþróunar í land-
búnaði vorum risið þar upp stór-
býli.
Þeim Ingibjörgu og Guðmundi
farnaðist vel búskapurinn í Galt-
arholti enda samhent og samtaka
um allt í búskapnum sem til
framfara horfði. Bústofninn óx
með ári hverju og var bú þeirra
gagnsamt. Hinn mesti snyrti-
bragur var jafnan á öllu á heim-
ili þeirra. Þau hjónin voru mikl-
ir dýravinir. Var Ingibjörgu svo
eiginleg og hjartfólgin vináttan
við dýrin og umhyggja fyrir
þeim að engu var líkara en að
blessaðar skepnurnar sýndu með
látbragði sínu skilning á því, að
þeim væri, þar sem hún var, bú-
inn móðurfaðmur þar sem ör-
yggis var að leita.
Þau Ingibjörg og Guðmundur
eignuðust einn son Jóhann að
nafni sem ávalt hefur dvalið
með móður sinni við mikið ást-
ríki.
Arið 1942 missti Ingibjörg
mann sinn. Var henni, við frá-
fall hans, sár harmur kveðinn
enda syrgði hún hann mjög. Guð
mundur var drengur góður og
hverjum manni hugþekkur. Eftir
lát manns síns bjó Ingibjörg með
syni sínum áfram í Galtarholti í
tvö ár, en lét þá af búskap og
fluttist uppúr því á Akranes þar
sem hún dvaldi æ síðan í sam-
búð við son sinn.
Eftir að þau mæðginin fluttust
á Akranes gerðist Jóhann starfs-
maður á skrifstofu hjá Haraldi
Böðvarssyni og hefir verið við
þau störf æ síðan. Árið 1961
henti Ingibjörgu það slys að fót-
brotna. Hafðist fótbrotið illa við.
Af þessu leiddi átta mánaða
dvöl á sjúkrahúsi. Að þeim tíma
liðnum fluttist hún heim aftur
án þess að hafa fengið bót meina
sinna. Eftir þetta varð henni fót-
urinn ónýtur til gangs og hlut-
skipti hennar varð að liggja rúm
föst upp frá því. Þetta var Ingi-
björgu, eins og að líkum lætur,
þungur kross. En þessa þrek-
raun bar hún með stakri still-
ingu og hugarró. Skynsemi henh
ar og manndómsþroski markaði
stefnuna. Aldrei lét hún æðru-
orð fálla. Henni sem áður féll
aldrei verk úr hendi og hafði
ekki þurft að vera upp á aðra
komin um búsýslu, var þetta
ekki léttur leikur. En verkin
sýna merkin, henni hafði fallið
sú hamingja í skaut að geta
sætt sig við orðinn hlut. And-
legu atgervi hélt hún óskertu
til dauðadags. Ávalt lifði í kol-
unum um fróðleiksþrána og
fræðiiðkanir og lengra og lengra
leitaði hugur hennar á torfær-
um brautum ættfræðinnar. Á
þessum brautum var upplhaf og
óslitið framhald en enginn end-
ir fyrr en allt um þraut.
Eins og fleirum af ættmönn-
um Ingibjargar hefir hagmælska
legið henni á tungu frá æsku-
skeiði. Var henni mjög létt um
að ríma og hlífði sér ekki við
þá bragarhætti sem kröfðust
bæði miðríms og endaríms og
heldur ekki sléttubönd ef því
var að skipta. Hefir allmikið af
fróðleik Ingibjargar og vísna-
gerð verið fært í letur bæði af
syni hennar og öðrum er áhuga
hafa á slíkum efnum. Ingibjörg
var mjög Ihlédræg um að flíka
kveðskap sínum og frásneidd
því að halda honum á lofti, hvað
sem því hefir valdið. Góðlátleg
alvörugefni var dagfar hennar.
En innra með henni sló æð gam-
ansemi og jafnvel nokkurrar
glettni sem á stundum skaut upp
kollinum í kveðskap hennar.
Vera má að henni, sem engum
vildi gera gramt í geði, hafi fund
izt að sumt af þessu tagi væri
helst til nærgönigult og að þar
hentaði þögnin bezt.
Ingibjörg var kona vinsæl og
trygglyndi var henni í blóð bor-
ið. Naut hún þess í hinni löngu
legu sinni að margir vina henn-
ar sóttu hana heim henni til
mikillar ánægju og afþreyingar.
Eigi lét hún þá, frekar en enda
nær undir höfuð leggjast að
inna af hendi gestrisni skyld-
una.
Jóhann sonur hennar endur-
galt vel ástríkið og móðurkær-
leikann með frábærri umönnun
móður sinnar í veikindum henn-
ar, þar átti hún sterka stoð og
hugþekka sem breytti vanmætti
hennar í lífshamingju.
Ingibjörg lést 10. þessa mán-
aðar.
Pétur Ottesen
— Próf við
Háskóla íslands
Framhald af bls. 6
Guðrún Sigurðardóttir,
Kristján Thorlacíus,
Ólafur Pétursson,
Páll Sigurðsson,
Sigrún Gísladóttir,
Sigurður Hjartarson,
Unnur Sigurðardóttir.
Fyrri hluti verkfræði:
Guðjón T. Guðmundsson,
Guðjón I. Stefánsson,
Guðmundur Magnús Ólafsson,
Gunnar H. Gunnarsson,
Ingólfur Georgsson,
Jón B. Stefánsson,
Jörgen Ingimar Hansson,
Karl Ágúst Ragnars,
Magnús Guðmannsson,
Rögnvaldur Jónsson,
Skúli Skúlason,
Þorsteinn Hallgrímsson.
Einn kandídatanna, Hannes
Blöndal cand med., hlaut ágætis-
einkunh, 14,50. (Frá Háskóla ís-
lands).
MIÐVIKUDAGINN 16. júnd s.l.
boðaði K.R.R. til fundar í Kmatit-
spymu diómarafélagi Reýkjavík-
ur, vegina ósamkomulags í stjóm
félagsims, en 5 stjórnarmeðlimir
höfðu sagt sig úr stjórninjnd. Á-
stæðam mun hafa verið siú að
fimmmenningarnir töldiu sig
ekki geta sitárfað með formanni
félagsinis.
Um 20 kmattspymudórniarair
mættu á fuindinum. Formaður
K.R.R. Einar Björnsson setti
fuimdinn, en fundarstjóri var
kjörinm Ólafuir Jónsson. Deilu-
aðilar skýiðu sín sjómarmið í
málimu, en að því loknu giekk
ímfaramdi forrmaður, Grétar Norð
fjörð af lundi og sagði að harnn
myndi ekki starfa meir fyrir
K.D.R.
Hin mýkjörma stjórn K.D.R. er
þannig skipuð:
Form. Berglþór Úlfarsson og
aðrir í sitjórn. Sveinn Kristjáns-
son, Bjami Fálmason, Gumnar
— 17 júní
800 m. hlaup
Halldór Guðbjörnsson KR 1:57.8.
Þórarinn Ragnarsson KR 2.01.8.
Þórður Guðmunds.. Br.bl 2.02.3.
3000 m. hlaup
Kristl. Guðbjörnsson KR 8.44.1.
Agnar Levý KR 9.03.1.. Marinó
Eggertsson UNÞ 9.19.4.
Kúluvarp
Guðm. Hermannsson KR 15.65.
Kjartan Guðjónsson ÍR 14.65. Jón
Pétursson KR 13.58.
Langstökk
Ólafur Guðmundsson KR 6.81.
Ragnar Guðmundsson Á. 6.75.
Páll Eiríksson KR 6.45.
1000 m. boðhlaup
Sveit KR 2.06.0.
„ Breiðabliks 2.11.8.
„ Ármanns 2.11.9.
Sjá bls. 26
Aðalstein.sson og Björn Karis-
son. Varamemn: Magnús Péturs-
son og Baldur Þórðarson.
- IjDróttasamböndin
Framhald af bls. 26
enginn þáttur þjóðlífs þessara
landa óx jafn gífurlega. Hvernig
getum við viðhaldið þeirri
þróun? Við eigum dugmikla
ilþróttamenn og konur sem kenna
og hvetja æskuna til íþróttaiðk-
ana. En hvernig getum við hald
ið æskunni að íþróttunum? Það
er vandamálið. 2) Við viljum
og ræða skoðanir um það, hvem
ig bezt má þjálfa upp menn til
að verða góðir íþróttaleiðtogar.
Form. norska íþróttasambands-
ins A. Proet Höst benti á, að
Norðurlöndin væru einu lönd ver
aldar sem hefðu stofnað hjá sér
íþróttasambönd — skapað þyngd
arpunkt íþróttahreyfinganna i
hverju landi. í öðrum löndum
starfa sérsamböndin sjálfstætt án
yfirstjórnar. En íþróttasambönd
in skapa auk annars mikla mögu
leika til árangursríks samstarfs.
Það er nauðsynlegt hverjum ráða
manni í hverju landi að fá nána
vitneskju um starf sajnstarfs-
mannsins í nágrannalandinu.
Form. finnska sambandsins
A. Kaskela sagði, að ekki væri
rætt á þessum fundum um
keppnisíþróttir beinlínis. Ráða-
menn íþróttamála störfuðu ekki
efir sameiginlegri „línu“ en ó-
metanlegt væri að kynnast starfa
aðferðum hvers annars.
Til gagns um beinan árangur
af starfi þessara funda gat norski
formaðurinn þess, að þar hefði
verið ákveðið að taka upp sam-
eiginlegar ferðir Norðurlanda til
Olympíuleika, sem sparað hefðu
þjóðunum stórfé.
Á Þriggja daga fundi fulltrú-
anna eru 14 dagskráratriði öll
allumfangsmikil. Auk þess fara
fulltrúar m.a. í heimsókn til for-
seta íslands, sem er verndari
Í.S.Í.