Morgunblaðið - 19.06.1965, Blaðsíða 24

24
MORCU N BLADIÐ
Laugardagur 19. júní 1965
CEORCETTE HEYER
FRIÐSPILLIRINN
— Hversvegna kallarðu alltaf
hann pabba jþinn Sir Horace?
spurði frúin.
— Ekki alltaf. Ef hann gerir
xnig mjög vonda, kalla ég hann
pabba, svaraði Soffía og gráu aug
un dönsuðu. — Það er það versta,
sem hægt er að segja við hann.
Það er fulLs.æmt fyrir hann vesl
inginn, að þurfa að dragast með
svona maístöng fyrir dóttur, og
enginn ætti að ætla honum að
þola það. Hún sá, að frænka
hennar var með hneykslunarsvip
og bætti því við, með þessari óvið
kunnanlegu hreinskilni sinni: —
Þér líkar þetta ekki. Það var
leiðinlegt því að hann er ágæt-
asti faðir, sem til er, og mér þyk
ir voða vænt um hann. En það
er nú ein af hans meginreglum
að láta aldrei hlutdrægni blinda
sig fyrir göllum annarra.
Þessi furðulega staðreynd, að
dóttir væri hvött til að taka eft
ir göllum föður síns, gekk svo
fram af frúnni, að hún varð al
veg orðlaus. En Selina, sem vildi
brjóta hvert mál til mergjar,
spurði hversvegna Sir Horace
hefði viljað láta Soffíu koma við
í Merton.
— O, það var bara til að fara
með henni Sanciu á nýja heimil
ið hennar, sagði Soffía. Þessvegna
var ég með þessa hlægilegu með
reiðarmenn með vagninum. —
Sancia vesiingurinn getur ekki
trúað öðru en vegirnir í Eng-
landi séu fullir af ræningjum og
glæpamönnum.
— En hver er Sancia? spurði
frúin, sem botnaði ekki í neinu.
— O, hún er bara greifafrúin
af Villacanas! Sagði Sir Horace
þér ekki frá henni? Þú kemur
til að kunna vel við hana . . .
þú beinlínis verður að kunna
vel við bana. Hún er ósköp
heimsk og alveg hræðilega löt,
eins og aliir Spánverjar, en hún
er svo falleg og svo geðgóð! Hún
sá, að frænka hennar var alveg
ringluð í þessu öllu og farin að
hleypa brúnum. — Veiztu það
ekki? Sagði hann þér það ekki?
Skömm gctur verið að honum!
Sir Horace ætlar að ganga að
eiga hana Sanciu!
— Hvað? sagði frúin og náði
varla andanum.
Soffía-iaut fram og greip hönd
ina og þrýsti hana blíðlega. —
Já, víst ætlar hann það og þú
mátt vera fegin, því að hún er
alveg eins og sniðin handa hon-
um. Hún er ekkja og flugrík.
— Spánverji? andvarpaði frú-
in. — Og hann hefur aldrei
minnzt á þetta við mig einu
aukateknu orði.
— Sir Horace, segir að allar
skýringar séu leiðinlegar, sagði
Soffía, eins og í afsökunarskyni.
— Ég er viss um, að honum hef-
ur fundizt það mundu taka of
langan tíma. — Eða ... bætti hún
við með glettnisbrosi ... — hef
ur hann ætlað mér að segja frá
því.
— Ég hef nú aldrei vitað
annað eins! sagði frúin og var
næstum oiðin reið. — Það var
svo sem honum líkt. Og hvenær,
ef ég má spyrja, ætlar hann að
giftast þessari greifafrú?
— Ja, það er nú víst einmitt
þessvegna, sem hann hefur ekki
sagt þér frá þessu, svaraði Soffía
með alvörusvip. — Sir Horace
getur ekki gifzt Sanciu fyrr en
hann er búinn að koma mér út.
Þetta er allt svo snúið hjá hon-
um, veslingnum. Ég hef nú lofað
að gera mitt bezta, en ég GET
bara ekki farið að eiga neinn
mann, sem ég kann ekki við.
Og það ski’ur hann fulkomlega,
því að það má Sir Horace eiga,
að hann er aldrei ósanngjarn.
Frú Ombersley var eindregið
þeirrar skoðunar, að þetta tal
væri ekki heppilegt eyrum dótt
ur sinnar, en sá ekkert ráð til að
8
stöðva það. En Selina hugsaði
jafndjúpt og fyrr og spurði:
— Hversvegna getur hann
pabbi þinn ekki gifzt fyrr en
þú ert gift?
— Það er henni Sanciu að
kenna. Hún segir, að hún vilji
alls ekki vera stjúpa mín.
Frú Ombersley komst inni-
lega við. — Veslings barnið!
sagði hún og lagði höndina á hné
Soffíu. — Þú ert svo hugrökk,
en þú mátt trúa mér fyrir öllu.
Hún er afbrýðissöm gagnvart og vildi því kynnast henni eins
þér! Það eru allir Spánverjar svo fljótt og auðið væri. Þegar það
voða afbrýðissamir! Þetta er illa j kom í ljós, að þerna hennar var
gert af honum Horace! Hefði ég j einmitt að taka upp farangur-
bara vitað þetta . ’c’_ 1o'
handa henni þetta yndislega hús!
Hún ætlar að vera þar í einveru,
þangað til hann kemur til lands
ins aftur. Og það . . . sagði Soff
ia, og sauð niðri í henni hlátur-
inn . . . er bara vegna þess hvað
hún er löt. Hún liggur í bælinu
hálfan formidddaginn, étur ein-
hverja glás af sætindum, les reyf
ara og lætur sér alveg nægja sam
félag þeirra kunningja, sem
nenna að heimsækja hana. Sir
Horace segir, að hún sé rólegasti
kvenmaður, sem hann hafi nokk
urntíma kynnzt. Hún laut niður
til að strjúka litla hundinum,
sem lá við fætur hennar. — Auð-
vitað að henni Tínu hérna und
antekinni. Ég vona, að þú hafir
gaman af hundum. Hún er voða
góð og ég gæti ekki til þess hugs
að að skilja mig við hana.
Frúin fuJlvissaði hana um, að
hún væri ekkert andvíg hund-
um, en hinsvegar ekkert hrifin
af öpum. Soffia hló. — Var það
rangt af mér að koma með hann
handa börnunum? Þegar ég sá
hann í Bristol, þá fannst mér
hann alveg upplagður sem gjöf
handa þeim. Og ég býst við, að
það verði erfitt að fá þau til að
láta hann frá sér aftur.
Frúin hélt nú öllu heldur, að
það yrði ómögulegt, og þar sem
nú var ekki meira um þetta mál
að segja, og hún var alveg orðin
gáttuð á ö’lu. sem frænka hennar
hafði sagt henni, þá stakk hún
upp á þ\PÍ, að Cecilía fylgdi
henni upp í herbergið hennar þar
sem hún mundi sjálfsagt vilja
hvíla sig áður en hún hefði fata
skipti fyrir kvöldverðinn.
Cecilia stóð upp, reiðubúin til
að taka undir þessa uppástungu
móður sinnar, ef þess gerðist
þörf. Ekki bjóst hún við, að
Soffía mundi kæra sig um neina
hvíld, eftir því litla, sem hún
hafði þegar séð til þessarar
frænku sinnar. En hún fann, að
hún mundi kunna vel við Soffíu
Er hún
vond við þig? Er henni illa við
þig?
Soffía rak upp skellihlátur.
O, nei, nei! Ég er viss um, að
henni hefur aldrei á ævinni ver
ið illa við nokkra mannskepnu.
Nei, allur verkurinn er sá, að ef
hún giftist áður en ég er útgeng-
in, verður hún að vera eins og
mamma mín og til þess er hún
alltof löt! Og þá yrði ég að halda
áfram að vera ráðskona fyrir Sir
Horace, alveg eins og áður. Við
höfum rætt þetta mál, og ég sé
ekki annað en það sé talsvert til
í því, sem hann segir. En afbrýð
inn, lagði bún því til, að þær
kæmu í hennar eigið herbergi og
skröfuðu þar saman. Selina, sem
varð þess áskynja, að henni var
ekki ætlað að taka þátt í þessu
samtali, gretti sig en fór út og
hugðist láta sér nægja að hafa
eftir samtalið í Bláa Salnum,
fyrir ungfrú Adderbury.
Enda þótt Cecilia væri frem
— Við erum aðeins með einn vindil.
Mig langar til að skilja þetta.
Frændi mtnn er þó lifandi? —
Aldrei hefur Sir Horace að
minnsta kosti sagt mér látið
hans.
— Nei, nei( En pabbi .. . ja, eg
ætti nú ekki að vera að bera
hann út, og vitanlega veit ég
þetta ekki í smáatriðum, en ég
er hrædd um, að veslings pabbi
hafi verið í einhverjum krögg-
um. Og meira að segja veit ég,
að svo hefur verið, því að einu
sinni lá mjög illa á mömmu og
þá sagði hún mér dálítið, af því
að hún var svo frá sér, að hún
vissi varla, hvað hún var að
segja. En mig grunar, að Charles
hafi bjargað honum úr þessum
kröggum og sé búinn að fá al-
gjört vald yfir honum. En Char-
les erfði allt, þegar Matthew
frændi dó, og hann hefur víst los
að einhverjar veðskuldir fyrir
pabba. En hvað sem það er, þá
er pabbi á valdi hans. Og ég er
viss um, að það er Charles, sem
kostar bæði Hubert og Theodór
því að það hefur mamma sagt
mér.
— Guð minn góður, hvað þetta
hlýtur að vera leiðinlegt fyrir
hann pabba þinn. Ég held, að
Charles hljóti að vera andstyggi-
legur.
— Já, það er hann sannarlega.
Hann hefur nautn af að gera aðra
óhamingjusama, því að ég veit,
að hann te'ur eftir okkur minnstu
ur óframfærin, leið ekki á löngu j skemmtanir og vill bara að við
áður en hún hafði trúað frænku giftumst virðingarverðum mönn-
sinni fyrir mótlæti sínu. Soffía | um °£ ríkurn . . . sem komnir eru
hlustaði á þetta með samúð, en á miðjan aldur og fá hettusótt.
það hve oft hr. Rivenhall var | par eð Soffía var alltof greind
nefndur á nafn, virtist vera til að láta sér detta í hug, að hér
henni einhver ráðgáta og brátt j Væri Ceci'ia að tala almennt en
issemi . . . guð hjálpi mér, nei! tók hún fram í og sagði: — Af- ! ekki um sjálfa sig, fékk hún
Hún er alltof falleg til þess og sakaðu, an er þessi Charles ekki
auk þess alltof meinlaus í sér. bróðir þinn?
Hún segir, að sér þyki svo sem
nógu vænt um mig, en að vera
undir sama þaki og ég
— Elzti bróðir minn.
— Já, það skildist mér ein-
aldrei! Og ég lái henni það ekki mitit. En hvaða atkvœði hefur
. . . það megið þið ekki halda! j hann um þetta?
— Hún virðist vera einkenni Cecilía andvarapaði. — Þú
leg kona, sagði frú.in með nokk kemst nú bráðum að því Soffia,
urri þykkju, — Og til hvers er
hana til að segja sér meira um
virðingaverða manninn með
hettusóttina, og eftir nokkra um
hugsun og miklar málalenging-
ar, sagði Cecilía henni ekki ein-
asta, að þegar ætti að gefa hana
Charlbury lávarði, enda þótt
ekki væri búið að opinbera það,
og svo gaf hún henni lýsingu á
hún að búa i Merton?
— O, Sir Horace hefur leigt
að hér má ekkert gera nema með t Augustus Fawnhope, sem hverj
samþykki íians. Það er hann, sem um manni með fullu viti hefði
skipar fyrir og setur allar regl- j fundizt vera hreint brjálæði,
‘ur^ I hefði sami ekki verið búinn að
JAMES BOND
7 YOU WEAM TWE áeeVlCE 6
SlVINð ME TEN MILUON
PBANCS T0 STAIÍE ASAiNST
ASamBlEU ?
Etfir IAN FLEMINC
'nE'S NOT juSt ^l/
A SAMBlER,
JAMES
UE'S SAMBLINá TO SAVE HlS LiPE fSOM TUE PUSSlANlS
— Þú átt við, að leyniþjónustan ætli til þess að leggja undir gegn fjár-
að láta mér í te tíu milljónir franka hættuspilara?
— Hann er meira en fjárhættuspil-
ari, James .... hann stundar fjár-
hættuspil til þess að bjarga lífi sínu
frá Rússum.
sjá þennan undurfríða unga
mann. En Soffía hafði séð Fawn
hope og í stað þess að ráða
frænku sinni til að leggja sig út
af og fá sér eitthvað kalt að
drekka, sagði hún, eins og ekk
ert væri um að vera: — Já,
þetta er ekki nema satt, að ég
hef aldrei séð Byron lávarð, en
líklega er hann ekki neitt í sam
anburði við hr. Fawnhope. Hann
er einhver allra fallegasti maður
sem ég hef nokkurntíma séð.
— Svo að þú þekkir Augustus?
andvarpaði Cecilía og greip báð
um höndum um hjartað.
— Já, það er _að segja, að ég
hef hitt hann. Ég held ég hafi
dansað við hann einu sinni eða
tvisvar á böllunum í Briissel í
fyrra. Var hann ekki hjá Charles
Stuart í einhverju starfi?
Borgarnes
Umboðsmaður Morgun-
blaðsins í Borgarnesi er Hörð-
ur Jóhannsson, Borgarbraut
19. — Blaðið er : lausasölu á
þessum stöðum í bænum:
Hótel Borgarnesi, Benzínsölu
SHELL við Brákarbraut og
Benzínsölu Esso við Borgar-
braut.
Búðardalur
tJtsölumaður MBL. í Búð-
ardal er Kristjana Ágústsdótt-
ir. Blaðið er líka selt í Benz-
inafgreiðslu B.P. við" Vestur-
landsveg.
Stykkishólmur
UMBOÐSMAÐUR Morgun-
blaðsins í Stykkishólmi er
Víkingur Jóhannsson, Tanga
götu 13. Ferðafólki skal á
það bent að í lausasölu er
blaðið selt í benzínsölunni
við Aðalgötu.
AKUREYRI
Afgreiðsla Morgunolaðs-
ins er að Hafnarstræti 92,
sími 1905.
Auk þess að annast þjón-
nstu blaðsins við kaupend-
ur þess í bænum, er Akur-
eyrar-afgreiðslan mikilvæg-
ur hlekkur í dreifingarkerfi
Morgunblaðsins fyrir Norð-
urland allt. Þaðan er blaðið
sent með fyrstu beinu ferð-
um til nokkurra helztu kaup
staða og kauptúna á Norður-
landi, svo og til f jölda ein-
staklinga um allan Eyjafjörð
Á Egilsstöðum
HJÁ Ara Björnssyni í Egils-
staðakauptúni er tekið á
móti áskrifendum að Morg-
unblaðinu. Þar í kauptún-
inu er Morgunblaðið selt
gestum og gangandi í Ás-
bíói og eins í Söluskála kaup
félagsins.