Morgunblaðið - 07.08.1965, Blaðsíða 3

Morgunblaðið - 07.08.1965, Blaðsíða 3
Laugardagur 7. Sgást 1969 MORGUNBLAÐIÐ E I N N blíðviðrisdagurinn enn og við finnum, að það er sumar. Við hugleiddum hversu glaður hóndinn hljóti að vera, þegar hann mætir morgunsólinni í bæj ardyrunum og góðum fyrir heitum um þurrk og töðu- ilm. Okkur langaði til að sjá grænar grundir og hláma fjallanna austan heiðar. Þess vegna ókum við austur í Ölfus í gær að hitta sumarglafja æsku að hústörfum. Við ókum niður að Núpum, sem standa und ir fjallinu sunnan Hvera- gerðis og hittum þar fjóra káta krakka, sem unnu úti á túni. Á Núputm er tvíbýli og þar búa þrír bræður. í>eir Sigigeir og Gunnlaugur Jóhanruessynir Við heyvinnu á túninu á Núpum í Ölfusi. Með albeztu sumrum I heyskap að IMúpum í Olfusi sem búa á öðru býldnu, voru ekki heima við, er okkur bar að garði, — armar í kaupstað en hinn á enigjuim. En við hitt um fyrir fjögur uingmenni, sem höfðu bruigðið sér heim á bæ í kaffi frá beyönnum. hau tóku vei í að við fylgd- umst með þeim úit á tún aftur og þar höfðum við næði til að setjast niður og ræða við þau í síðdegissólinni. Þau voru fjögur, Hjördís Þorgils- dóttir frá ísafirði, Unnur Ing- ólfsdóttir úr Reykjaví'k, Eirík ur Gylfi Helgason og Helgi Kristjánsson, báðir úr Hvera- gerði. — Og hver er svo meðalald urinn? spyrjum við. — Ætli hann sé ekki i kringum 14 ár, svaraði Hjör- dís. Bn ef þú telur hann Kát hérna með þá snarlækkar meðalaldur vegna þess, að hann er bara eins árs. — Hafið þið verið hérna áður í sveit? _ — Já,já, blessaðdr verið þið. Ég er búinn að vera hér í sjö sumur, svarar Eiríkur, sem bar sig mannalega, því að hann átti að stjórna dráttar- védinni. Og það sem bændurnir voru að beiman og Eiríkux virtist hafa dýrmaeta reynslu eftir sjö sumra starf á bænum, þá inntum við hann eftir helztu heyskaparfréttum frá Núpum. — Ja, þetta hiefur bara ver- ið goirt sumar, svarar Eiríkur. Við hófum slátt fyrir u.þ.b. tveim mánuðum og ég býst við, að töðuigjöldin verði núna í næstu viku. — Hvað er túnið sitórt hjá yfekur? — Það er 30 hefetarar og auk þess heyjum við á enigj- unum, þar sem Gunnlaugur bóndi byrjaði að slá í gær og er víst búinn með eina 200 hesta. — Er mikið komið í hiöð- una? — Ég veit nú efcki náfcvæm lega hvað það er mikið — eitthvað í krinigum 000 hestar býst ég við. Hún tekur þús- und. Svo eru báðar gryfjum- ar fullar af súrheyi. — Og hér er sennilega fj'öldii gripa á fóðrum á vet- urna? — Já. Það eru 30 nautgrip- ir, 190 ær og nokkrir hestar. — Þið farið sennilega að slá hána á næstunni? — Nei, Við sláum eniga há. — En var sprettan góð í vor? — Já, hún var bara ágæt — þó spratt það eikki úr sér. — Þú ætlar auðheyrilega að verða bóndi. Sigurgeir Jóhannsson bóndi á Núpum ásamt frænda sínum bróðursyni sínum I.árusi Gunnlaugssyni, er þeir komu með nýjar hrífur úr kaupstað. — Nei, ætli það. — Þið Helgi reisið kannski gróðurhús í Hveragerði og ræktið rauðar rósir? — Nei, það gerum við sko ekki. Maður er nú búinn að fá nóg af að vinna í þeim, svarar Helgi um hæl. — En hvað segja stúlkum- ar? Er efefci upplagt fyrir ykkur fjögur að setja upp tví- býli á góðri jörð í framtíð- inni? — Nei, áreiðantega ekki, segir Unnur. Það er þó ekki svo að Skilja þeir séu ekki nógu duglegir strákarnir. Ég vil bara mikiu heldur búa í bænum. ■— Hvað gerið þið, þegar daglegum störfum lýfcur? Krakkamlr á Núpum taka sér hvíld frá störfum. Frá vinstri: Ingólfsdóttir, Helgi Kristjáns son og Eiríkur Gylfi Helgason. Hjördís Þorgiisdóttir, Unnur (Ljósm.: Gísli Gestsson). — Þá fara stráfcamir í út- reiðartúr og teyfa ofckur ekki að koma með, segir Hjördís. Stunduim förum við í berjamó hérna upp í fjallið og þá fáum við tvær að fljóta með til þess að tína berin upp í þá. — Þið virðisit ekki skel- eggar í kvenréttíndabarátt- unni. En hefur berjasprettan verið sæmileg í sumar? — Já, tvímælalaust með bezta móti, svarar Eiríkur. Hún er í það minnsta * mifclu betri en í fyrra, því að þó var varla nofckurt ber að finma. — Em nofc'krir leyndardóm ar á fjallinu? — Nei, bara mosi og grjót og arnarhreiður, sem hjónin hafa víst löngu yfirgefið. Og úr því að ég er nú að tala við blaðamemn, segir Eiríkur, þá vil ég mimnast á, að þeir hafa spáð nokkuð rétt á Veðurstof- unni í suirmar. ★ Nú er sólin að hverfa handan fjallsins og langir skuggar boða komu kvöldsims. Siggeir b' ndi er að remna í hlaðið á Framhald á bls. 23. STAKSTHNAR I peningaleit Eins og skýrt var frá í þessun* dálki í gær ,er Magnús Kjartans- son, ritstjóri Þjóðviljans, ná kominn heim úr heimsókn tfl Sovétríkjanna, en þangað mxmv hann hafa farið ásamt Eiðl Bergmann, framkvæmdastjór* Þjóðviljans, að afla aukins fjá* til starfsemi kommúnistaflokks- ins hér á landi, og þó sérstak- lega til útgáfu Þjóðviljans. Fyrir tveimur til þremur ár- um hófust kommúnistar handa ! um víðtækar lagfæringar á húsa kynnum Þjóðviljans, jafnframt því sem blaðið var stækkað og ný prentvél var keypt. Þessi prentvélakaup urðu allsöguleg, og raunar er sú prentvél, sem Þjóðviljinn er nú prentaður í, ekki sú sem upphaflega var keypt í þeim tilgangi, en hún mun hafa eyðilagzt á hafnar- bakkanum í Kaupmannahöfn. Til kaupa á þeirri prentvél, sem ! nú þrykkir Þjóðviljann, fengn kommúnistar lán til 99 ára í Sov- étríkjunum. Vafalaust eru raun- verulegir vextir og afborganir af þessu láni mjög háir og ætlazt til, að endurgreitt verði í marg- víslegri mynt. Jafnframt þessum prentvélakaupum hófst blaðið handa um víðtækar lagfæringar á húsakynnum sínum, sem nýlega er lokið, og er hús Þjóðviljans orðið hið myndarlegasta hús, og gefur alls ekki til kynna að þeir, sem þar ráða ríkjum hafi ver- ið í nokkrum verulegum fjár- hagserfiðleikum við að koma því upp. Auk þess að kaupa þessa nýju og dýru prentvél og byggja við hús sitt við Skólavörðustíg, hafa kommúnistar orðið að standa undir töluverðum rekstr- arhalla á Þjóðviljanum á hverju ári, sem fremur mun hafa farið vaxandi. Rekstrarhallinn á Þjóð viljanum mun árlega nema 2,5 til þremur milljónum króna, og hefur svo verið a.m.k. undanfar- in ár, og ef marka má minnkandi sölu blaðsins, sem nú er líklega selt í færri eintökum en nokkurt annað dagblað á Is- landi, má búast við, að þessi rekstrarhalli minnki ekki á næstu árum. Engum getum skal að því leitt, hversu mikið fé kommúnistar þurfa að hafa und- ir höndum til þess að standa undir þessum mikla halla ásamt víðtækum framkvæmdum, en liitt er ljóst, að samskot meðal stuðnintrsmanna þeirra nægja ekki til þess. Arangursrík för? Spurningin nú er þess vegna sú, hversu árangursrík för þeirra Magnúsar ritstjóra og Eiðs fram- kvæmdastjóra hefur orðið til Sovétríkjanna. Ef að líkum læt- ur hefur hún borið jákvæðan árangur, og sjálfsagt þurfa menn ekki að óttazt, að Þjóðviljinn hætti að koma út á næstunni, þrátt fyrir neyðaróp blaðsins undanfarna mánuði, vegna meintra fjárhagserfiðleika. Þau neyðaróp eru hinsvegar nauðsyn leg til að villa um fyrir mönnum, og fela þá staðreynd, að komm- únistar liér á landi njóta nú víð- tæks fjárstuðnings frá húsbænd- um sínum í austurvegi. Kannski hefur Magnús Kjartansson líka notag tækifærið, þegar hann var í Moskvu til þess að leggja að forráðamönnum flokksins þar, að gefa nú hinn gamla kommúnista- foringja, Einar Olgeirsson upp á bátinn, og fela sér í staðinn for- mennsku kommúnistaflokksins, en eins og allir vita er það mesta metnaðarmál Magnúsar Kjartans sonar um þessar mundir, atf verða höfuðleiðtogi og alfaðir flokkshræsins hér á landi.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.