Morgunblaðið - 06.10.1965, Page 21

Miðvíkudagur 6. október 1965
MORGUNBLAÐIÐ
21
Einu sinn var Englendingur á
ferðalagi um Bnadaríkin. Hann
hafði heyrt mikið um það áður
hve Bandaríkjamönnum væri
gjarnt á að hæla öliu sem banda
rískt er og hann ákvað að reyna
sjálfur, hve langt hann gæti kom
izt í listinni. Hann labbaði því
niður á markaðstorg eitt og þar
sá hann kerlingu vera að selja
vatnsmelónur. Hann gekk til kon
unnar og sagði:
— Ósköp eru þetta lítil epli,
kona góð. Ég hélt að þið hérna
í Bandaríkjunum ræktuðuð ekki
svona lítil epli
— Ósköp er að heyra í þér mað
ur minn, sagði kerlingin þá. —
Þú hlýtur að vera Englendingur,
því að annars myndurðu sjá að
þetta er kirsuber.
— 129 deilt með þremur uhm.
Það gera 43 kg á mann, strákar.
1 Kennarinn: — Hvað er mann-
seta, Tommi?
— Tommi: — Hef ekki hug-
mynd um það.
Kennarinn: — Ef þú myndir
borða bæði pabba þinn og
inömmu, hvað værirðu þá?
Tommi: — Munaðarleysingi.
!
Stúlka nokkur sendi eitt sinn
rithandarsýnishorn unnusta síns
til rithandarsérfræðings víðles-
ins blaðs og spurði: — Hér hafið
þér rithandarsýnishorn unnusta
míns. Haldið þér að hann muni
reynast góður eiginmaður?
Og svarið, sem stúlkan fékk
var svohljóðandi: — Því miður
ungfrú, þá er ég hræddur um að
hann muni ekki reynast góður
eiginmaður. Hann hefur reynzt
mér slæmur eiginmaður í þrjú
ár. En ég þakka þér samt fyrir
sannanirnar.
Leikari nokkur, sem ætlaði að
fara að giftast frægri eiginkonu,
varð fyrir því óhappi er hann var
á leið til kirkjunnar að bíllinn
hans bilaði. Hann sendi þá brúði
sinni eftirfarandi skeyti: Tefst
vegna þess að bíllinn minn bil-
aði. Ekki giftast neinum á með-
an.
1 Lögregluþjónn: — Ungfrú þér
ókuð á 80 km hraða.
Ungfrúin: — Ó, er það ekki
dásamlegt og ég sem var að
taka bílpróf í gær.
Eerðamaður kom til afskekts
héraðs í Suður-Bandaríkjunum
til þess að skoða gamlar rústir,
sem indíáni einn, gamall mjög,
gætti.
— Hvað ætli þessar rústir séu
gamlar? spurði ferðamaðurinn
indíánann.
— Fimmtíuþúsund og þriggja
ára, svaraði indíáninn grafal-
varlegur.
— Hvernig má það vera að
þér vitið þetta svona nákvæm-
lega? spurði ferðamaðurinn mjög
undrandi.
— Jú, það kom hingað fom-
fræðingur, sem sagði að þær
væru um 50 þúsund ára og síðan
eru liðin þrjú ár.
SARPIDO^TS SAGA STERKA fc- ~K- Teiknari; ARTHÚR ÖLAFSSON
Ná getur jarlsson að lita,
hvernig komið er. Verður hann
þá óður og ryðst um fast, rifur
alla fylkinguna og sækir þar að,
sem Serapus lá bundinn, drep-
ur fimmtán af þeim, er áttu að
vakta hann, en fimm flýðu.
Höggur hann þá fjöturinn af
honum og fær honum vopn.
Berst hann þar eftir af miklu
kappi, en jarlsson fer á móti
Karbúlus og leggur í skjöld
hans með mikilli kesju svo hart,
að skjöldurinn brast í tvennt,
en handleggurinn brotnaði. —
Karbúlus höggur þá til hans
með annarri hendi, en jarlsson
hljóp þá undir höggið og hratt
honum um koll. Menn hlupu þá
að og bundu hann. Var hann
svo fluttur til herbúða.
En er víkingar sáu ófarir Kar
búlusar, veiktist hugur þeirra
og tóku að falla hrönnum. Sá
Iljörviður þá, að menn hans
tóku að hrökkva fyrir. Ærðist
hann þá og tók að eggja lið sitt.
En þá var eigi langt að biða,
þar til jarlsson vóð að honum
og mælti:
„Bústu við að deyja, því að
af þessum fundi skulum vi3
ekki báðir lifandi fara.“
Hjörviður mælti: „Ég hef þa3
og ætlað, að þú skulir ekkl
fleiri ár yfir höfuð draga."
JAMES BOND -X—•
-* —*■- Eftir IAN FLEMING
MV 5SAS 30V, TU6 5AMS C<= 5EP 'MDAmS íS OV6C. '
QUITS ovse. YOJ A2B SJOT EQUIPPEP tc PlAY SAmsS
WITM APULTS ASJD IT WAS VECY POOUSM OP YOue
, mamuy im lomdom to wAve Semt you cut weea
hVVITW YOue SPAD6 AmD SuCKBT. ÆZV PCOLlSW i
iMDEED AmDMCST /
■Ssssr.11 1 uMPocruMATg /
- r~-ai -SBCa. ycu
Bond þegir enn.
iieiuuiiuiegt af barnfóstrunni þinni í
— Blessaður strákurinn. Indíánaleikur- London að senda þig hingað án spaða og
inn er á enda. Honum er lokið. Þú ert ekki fötu. Mjög heimskulegt, vissulega og sér-
— En við verðum að hætta að gera að
gamni okkar, kæri kunningi. Ég spyr
þig einu sinni enn, HVAR ERU PEN-
fær um að taka þátt í leik hinna full- staklega óheppilegt fyrir þig.
INGARNIR?
orðnu og ég verð að segja að það var
JÚMBÖ —-K— —— —-K— — -K— — Teiknari: J. MORA
Læknlrinn mundaði staf sinn enn elnu
sinni — og dyravörðurinn sofnaði aftur,
eftir að hafa vaknað augnablik. — Sl-slóg-
uð þér svona fast, þegar þér slóguð mig
niður? spurði Spori dauðskelkaður. — Nei,
sagði læknirinn, þér eruð svo stór og stæði
legur, að ég sló miklu þyngra högg.
KVIKSJÁ — -K— -
Nú voru þeir þeir komnir að símanum,
og læknirinn greip tólið og valdi númer.
— Er ekki allt í góðu gengi, var sagt á
hinum enda línunnar.
— Jú, það er allt rólegt, svaraði lækn-
irinn með breyttri röddu. En lögreglu-
stjórinn, sem hann hringdi upp á eftir fékk
allt aðra sögu að heyra. — Sendið £ angn-
bragði liðsauka. sagði hann að lokum, vi»
uppreisnarmenn erum næstum yfirbug-
aðir.
Því næst gekk hann að borði og bjó ttt
gervinef úr pappableðli.
I
—-K— Fróðleiksmoiar til gagns og gamans
DJÚPFRYSTIR, EN
SPRELLLIFANDI
Margar tegundir ferskvatns-
fiska þola ágætlega að vera
frosnir inni í ís í þó nokkuð
langan tima. I síberisku ánum
Ob, Yenisei og Lena, sem botn-
frjósa ár hvert, mnndi einfald-
lega ekki vera neinn fiskur, ef
þeir þyldu ekki svo sem mán-
aðar frystingu í isnum. Harð-
gerðastur allra fiska er hinn
litli „svartfiskur“ (Dallia pect-
orialis), sem lifir í ám Alaska
og Síberíu. Hann geymlst I
miklu magni í stórum isgeym-
um. Þegar nota á þá til eldis
eru isklumparnir höggnir í
sundur og settir beint í pott-
inn. Stundum gerist það er
sleðahundur hefur etið slikan
fisk, en þeir eru mikið til fóðr-
aðir á þeim, að fiskurinn verð-
ur svo sprelllifandi í maga
hundsins að hann verður a3
kasta honum upp aftur..
vwtVHP