Morgunblaðið - 14.10.1965, Síða 24

24
M0HGUN3LAÐIÐ
Fimmludagur 14. október 1965
PATRICK QUENTIN:
GRUNSAMLEG ATVIK
Ég var niðursokkinn í lesturinn
og hélt áfram.......sleppti sumu
en las allt, sem máli skipti.
„En auðvitað var ekki nóg að
kála Normu, það gerði hún
Sylvia ... Ég vissi, þegar hún
var þama í íbúðinni í Tamber-
laine, að henni þurfti að ryðja
úr vegi. Og allt í einu voru all-
ar kringumstæður mín megin
— megrunarsaltið, reglulega
baðið, klukkan hálfsex, hræðsl-
an við Tray. Eiginlega var ekki
nema eitt í veginum og það var
frumritið af bréfinu, og jafnvel
það var allt í lagi, því að áður
en Sylvia tók fram Ijósmyndina
af því, sá ég, að hún bar hönd-
ina upp að brjóstinu, og þóttist
þá viss um — af því að Sylvia
var nú eins og hún var, að hún
mundi engum treysta og því
bera bréfið undir brjóstahaldinu
. . . . Einfaldara hefði það ekki
Vantar yður íbúB?
Við höfum til sölu m.a. 4ra herb. íbúð, 107 ferm.
á 2. hæð í tvíbýlishúsi á góðum stað í Kópavogi.
Hiti og þvottahús sér. — Ræktuð lóð. — Bílskúr.
Getur verið laus fljótlega.
Skip & fasteignir
Austurstræti 12 — Sími 21735
Eftir lokun 36329
PFAFF - sanmonómskeið
í framhaldi af PFAFF-sníðanámskeiðum verða nú
haldin saumanámskeið á vegum Pfaff.
Fyrstu námskeiðin hefjast þriðjudaginn 19. okt.
Innritun í
PFAFF
Skólavörðustíg 1 — Símar 13725 og 15054.
Sæla Café
Stúlka óskast
til afgreiðslustarfa.
Upplýsingar í skrifstofu
Sæla Café
Brautarholti 22.
NÝKOMIÐ:
CELLU-plastlakk — glært og matt.
CELLU-patínalakk fyrir Teak og Palaisander
CELLU-patina olía fyrir Teak.
CELLU-slípimassi.
CELLU-slípiolía.
Pattex - lím og herðir.
Hannes Þorsteinsson,
Heildverzlun — Hallveigarstíg 10.
Sími 2-44-55.
getað verið. Jafnvel lykillinn
stóð í skrámni. Þegar við fórum,
stakk ég honum í vasa minn.
Svo seinna, . þegar þið voruð
öll að hvíla ykkur, var auðvelt
að læðast þangað með Tray og
komast inn. Hún var í baðker-
inu og þarna á stól var bréfið,
ásamt brjóstahaldinu og sloppn-
um. Tray lék sitt hlutverk næst
um of vel... fyrst var hama-
gangur og svo féll hún sam-
an .. ég veit ekki nema hún hafi
þegar verið dauð, þegar ég kaf-
færði höfuðið á henni.... Það
var nú það, og ekkert eftir
nema vita, hvað gera skyldi við
bréfið. Ég þóttist alveg vita, að
Steve mundi sjá um það, sem
þyrfti, en ég vissi, að þú mundir
ekki eiga neina ró, meðan bréf-
ið kæmi ekki fram ... Mér gat
ekki dottið annað betra í hug
en að skjóta því niður í skart-
gripakassann þinn, svo að þú
fyndir það þar og vissir, að því
væri óhætt........
Enn einu sinni virtist allt
vera í lagi, en það var það bara
ekki, vegna hennar Lukku, eða
hvað? Það var heppni, að þú
skyldir segja mér af samtali
ykkar, heppni, að þú skyldir
sýna mér þetta vitleysislega
blað, sem þú lézt hana undir-
rita. Ég vissi, að það var ekkert
gagn í því. Ég vissi, að það
mundi alveg gera út af við þig
að þurfa að fóma honum Nikka
svona. Ég vissi, að okkur yrði
aldrei óhætt meðan Lukka væri
ofanjarðar .... En jafnvel það
var einfalt mál. Ég gat látið,
sem ég yrði eftir þegar hin fóru
ég gat flogið til London og beð-
ið tækifærisins ... og hvernig
yrði það? Koma henni undir
strætisvagn? Eða undir neðan-
jarðarlest á þeim tíma þegar
mest er að gera? En ég ætla
bara að bíða eftir tækifærinu og
eiga tilbúið far til Frakklands
aftur ... . Ég geng frá þessu eins
og afmælisgjöf til þín. Og svo,
ef mér tekst vel, sendi ég þér
skeyti. Og þá veiztu, elsku
Anny, hver endalokin hljóta að
verða. Eftir þetta geturðu aldrei
horft á mig oftar, og hvers-
vegna ættirðu ekki að fá þitt
frelsi, eftir að hafa verið bund-
in mér öll þessi ár, þegar þú
líka elskar Ronnie Light, þegar
þú verðskuldar allt, sem fagurt
er og gott, þegar ... Þessvegna
muntu sjá í blöðunum, daginn
eftir að þú færð skeytið... í
einhverju ómerkilegu gistihúsi í
Var ... gamall maður, magaveik
ur, sem hefur tekið ofmargar
svefntöflur ... Það verða enda-
lokin á einkennilegu lífi, en að
minnsta kosti lífi, sem lifað var
í hollustu.
Vertu sæl, og guð blessi þig.
Hans.“
Ég horfði á síðasta blaðið og
kreisti það svo milli handanna.
Mamma stóð hjá mér. Ég
hafði ekki heyrt hana koma og
vissi ekki að hún væri þarna,
fyrr en hún sagði:
— Mér fannst það betra ,elsk-
an, að kalla hann frænda. Hjóna
bandið okkar var aldrei raun-
SMJÖRIÐ
—
ALLTAF ÞAÐ
ln.!liRiid4Qi

OSTA OG SMJÖRSALAN
©PIB
CðFEKMAGUf
COSPER____________"_______________________________________3680
— Þú mátt ekki horfa niður í vatnið, því að þú fælir þá alla
fiskana burtu.
verulegt, eins og þú veizt. Það
var bara gert vegna atvinnu-
leyfisins míns, þegar ég var al-
veg á nástrái, og vissi ekkert,
hvað ég átti til bragðs að taka.
En hann hafði verið svo góð-
ur, svo tryggur, og þótti svo
vænt um mig. Ég gat ekki skil-
ið hann eftir, þegar starfsferli
hans var lokið, og hann átti sér
einskis úrkosta. Ég varð að sjá
fyrir honum. Það var það
minnsta, sem ég gat gert. Hans
frændi. Ég hafði varla hugsað
um þann þátt málsins fyrr en
blaðamennirnir þyrptust um
borð í skipið í New York. „Ung-
frú Rood, hver er þessi herra
með yður?“ spurðu þeir. Og ég
sneri mér að honurri og sagði:
„Það er hann Hans frændi ..."
Hún hneig niður á rúmið við
hliðina á mér. Hún greip dauða-
haldi í höndina á mér. — Nikki,
Nikki, hvað éigum við að gera.
Þetta flug til Frakklands aftur
.... litla gistihúsið í Var....
svefntöflumar........Ó, vesl-
ings Hans frændi, við verðum
að koma í veg fyrir þetta!
Þegar ég leit á andlitið á
henni, sem var stjórnlaust og
æðisgengið, vissi ég í fyrsta
sinn, að ég var sá sterkari. Er
þetta, hugsaði ég ósjálfrátt....
er það svona að hætta að vera
mömmudrengur?
— Við megum ekki hindra
hann, mamma. Skilurðu það
ekki? Þetta verður allt tilgangs-
laust hjá honum, nema hann
geti endað það. svona. Elsku
mamma, þetta verður allt í lagi.
Lögreglan spyr auðvitað eitt-
hvað í sambandi við hana
Lukku, en það verður aldrei úr
því annað én slys í troðningn-
um á annatíma. Og nú geturðu
byrjað nýtt líf. Þú getur gifzt
Ronnie ef þú vilt... og meira
að segja leikið Ninon.....
En mamma hafði fleygt sér
á rúmið. Hún gróf andlitið í
ljósrauða koddann, og grét eins
og hún væri óhuggandi. Gott
og vel ,hugsaði ég. Lofum henni
að gráta. Látum hana jafha sig
af þessú. Ég lagðist við hliðina
á henni og lét höndina hvíla á
öxl hennar. Ég var alltaf hrif-
inn af rúmunum hennar
mömmu. Þau vóru eitthvað svo
þægileg. En eftir því, sem ég lá
þarna lengur og hlustaði á
snöktið í henni, vissi ég, að
henni var hjálp að því einu, að
ég væri hjá henni, og þá datt
í mig uppreisnarhugmynd: Nú
skal verða endir á þessari Anny
Rood og Fjölskyldu Hennar.
Mamma skyldi andstöðulaust
klifra upp frægðarstigann aft-
ur, hærra og hærra. Vitanlega
myndi hún það. En nú skyldi
ekki nein Fjölskylda hanga ut-
an í henni, nú skyldu engar
kvensur biðja um rithöndina
mína framar.
Frelsi. Orðið tók einhvernveg-
inn á sig sköpulag í huga mín-
um, eins og ofurlítið fræ, sem
mundi taka að vaxa, þegar
kyrrð væri komin á eftir storm-
inn. Frelsi og friður — friður til
að verða tvítugur í staðinn fyr-
ir nítján ára, friður til að elska
mömmu, sem það dásamlega
undur, sem hún var, án þess að
neinir vaxtarverkir þyrftu að
fylgja því, frelsi til að gerast
aftur rithöfundur í París, með
innblæstri hinnar dásamlegu
Moniku,
Hönd mín lá enn á öxl
mömmu. Hún snökti enn. Það
var alveg undursamleg tilfinn-
ing, sem nú ríkti hjá mér — ég
var orðinn nýr maður, eirubeitt-
ur, verndandi, þroskaður!
— Þetta verður allt í lagi,
elsku mamma!
— Nei, Nikki, það verður það
ekki.
— Þú hefur aldrei þurft
neinnar hjálpajr við. Skilurðu
það ekki? Þó svo enginn hr.
Piquot hefði verið. .. enginn
Hans frændi.. .þá hefði það al-
veg verið sama. . . þú hefðir
alltaf náð upp á hátindinn.
Þetta var ekkert öðrum að
þakka. Bara sjálfri þér.
— Já, en, Nikki, hann Hans,
veslings Hans frændi ...
— Heldurðu, að hann vildi
láta þig liggja svona. og gefa
upp alla von og missa móðinn?
Ég fann nú, að nú gat ég haft
vald á henni, sem ég hafði
aldrei áður getað. Þessi ást mín
var ný ást, sem sá hana ná-
kvæmlega eins og hún var, án
þess þó að missa neitt af inni-
leik sínum. — Elsku mamma,
hugsaðu bara um, hvað þú átt
mikið ógert. Þú verður að
hringja til Palladium og aflýsa
sýningunni... Eða .. kannski
fresta henni. Já, hversvegna
frestarðu henni ekki bara? Þú
gætir fyrst leikið Ninon hjá hon
um Ronnie og svo komið til
Palladium, sem einleiksþáttur.
Þú þurftir aldrei neitt 'á okkur
að halda. Það veiztu bezt sjálf.
Sem einleiksþáttur mundirðu
gera miklu meiri lukku!
Höfuðið á henni hreyfðist of-
urltíið á koddanum og svolítið
dró úr snökktinu.
— Og það er ekki einasta
Palladium. Það er afmælisveizl-
an þín. Allir vinirnir þínir. Þeir
verða komnir eftir tvo klukku-
tíma. Ertu viss, um að allt sé
tilbúið? Og hvað er með sauma-
konurnar?
Andlitið á henni hafði ekki
látið neitt á sjá ... vitanlega.
Það var eins glæsilegt og óspillt
og nokkru sinni. Með ofurlitlu
angurværðarbrosi vafði hún
mig örmum.
— Ó, Nikki, elsku litli Nikki
minn.
— Þær hljóta að vera búnar
að laga fellinguna.
Ó, Nikki, var ég ekld andstyggi-
leg við þær, var ég það? Hún
horfði á mig stóru augunum
— sem voru í rauninni smá-
telpuaugu. — Elskan mín, hvað
mér þykir leiðinlegt ef ég er
andstyggileg við fólk. Þú veizt
það, er það ekki? En þetta er
svo áríðandi. Að vera leidd fyr-
ir hennar hátign. Hvílíkur heið-
ur! Ég verð að vera tilefninu
vaxin!
Hún stóð upp af rúminu, rétt
eins og í eyrum hennar væri
þegar fyrsta skrjáfið, sem til-
kynnti komu hennar hátignar,
Elisabetar II. Hún var ekki al-
veg hin „eina sanna“, en hún
yrði það, þegar stundin kæmi.
Það efaðist ég ekki um leng-
ur.
(Sögulok).