Morgunblaðið - 08.12.1965, Blaðsíða 14

14
MORGU N BLADID
Miðvikudagur 8. des. 1965
Helga Jónsdóttir frá
Blönduósi — sjötug
t>VÍ valda ein fegurstu' skipti
mannlegra sálna, sem ég hef orð-
ið vitni að, að ég get ekki þagað
við merkisafmæli Helgu Jóns-
dóttur, sem verður sjötug í dag.
í þeim viðskiptum var annar að-
ilinn sá, sem ellin hafði rænt öllu,
iheilsu, starfsgetu og flestum
(möguleikum til að blanda geði
við vandamenn eða aðra sam-
ferðamenn. Hafi ég séð eina
manneskju halda lífinu í annarri
í bókstaflegum skilningi, er það
Helga Jónsdóttir. Líf í örbirgð
ellinnar virðist raunar ekki dýr-
mætt þeim, sem kfir því. En
theilsi hver morgunn slíku gamal-
menni með svo hlýju viðmóti og
aeðrulausri hjúkrun húsfreyjunn-
ar, að hver dagur fái innihald,
hefur sú góða húsfreyja gefið til
þess hluta af sínu lífi. Hún hefur
gefið þeim, sem ekkert hefur að
leggja í móti. Viki hún sér frá,
var sú stund löng og hugsunin
bú ein, að hún kæmi sem fyrst.
iÉg man ég heyrði Helgu segja:
„Var ég of lengi burtu?“ „Mér
finnst alltaf langt þegar þú ferð
frá mér“, svaraði gamla konan.
Ég hef séð marga dóttur annast
móður sína í ellinni með prýði,
en í sporum engrar þeirra viljað
vera frekar en þessarar vanda-
'lausu konu, sem ég sá í umkomu-
leysi sínu varpa skærustu ljósi á
mannkosti Helgu Jónsdóttur.
Kalla mátti að ég kynntist
Helgu að loknu dagsverki henn-
ar. En spurnir hef ég af fleiri en
þessu eina gamaimenni, sem not-
ið höfðu umönnunar hennar, auk
þess sem hún eignaðist 14 börn
og 12 mannvænleg börn hennar
Ikomust upp. Heimili hennar var
því jafnan umfangsmikið, og þar
við bættist að maður hennar,
Steingrímur Davíðsson, skóla-
stjóri, átti stöðugt annríkt við
þau störf, sem útheimtast til að
vinna fyrir svo miklu daglegu
brauði auk margra trúnaðar-
starfa. Fylgdu og störfum hans
ga&takomur, sem Helga sinnti
með höfðingsskap. Ekki lét Helga
þar við sitja að ala upp sín eigin
foörn, fleiri nutu handleiðslu
hennar, lengri eða skemmri tíma.
Og mér er nær að halda að fleira
fólki hafi verið búin þar svipuð
íorsjá og mér, sem var á miðjum
aldri er fundum okkar bar sam-
an hér á Blönduósi fyrir níu ár-
um. Grunaði mig ekki að mín
foiðu þau hlunnindi að búa hjá
þeim hjónum sem í nýjum for-
eldrahúsum væri, þar til þau
ffluttu héðan til Reykjavíkur
haustið 1959, en eiga síðan vin-
áttu þeirra.
Helga er fædd þ. 8. des. 1895
að Gunnfríðarstöðum á Ásum, en
þá jörð hafa þau hjón nú gefið
til skógræktar. Hér skal ætt henn
ar ekki rakin, en meðal forfeðra
hennar má nefna Einar Andrés-
son, Bólu-Einar, en góðar gáfur,
svo sem hagmælska hafa löngum
viljað skjóta upp kollinum meðal
niðja hans og hefur Helga ekki
orðið afskipt í því efni.
Við vitum hér að hvert sinn er
vorar er von glaðværra stunda í
ffélagsskap þeirra hjóna, síðan
slotaði lífsönn þeirra hér. Nú
gefa þau um stund umhverfinu
svip fyrri daga sem sumargestir.
Við hlökkum til vorsins og fær-
■um Helgu innilegar blessunar-
óskir og þökk á sjötugsafmælinu.
Þorbjörg Bergþórsdóttir.
BBGG-JA vegna aldamótanna
síðustu bjuggu á Gunníríðar
stöðum í Svinadalshrep ' hjó.ún
Jón smiður Hróbjartsscn, ættað-
ur úr Jiskupstungum, og A-.na
dóttir Einars Andréssonar, sem
stundum var ke-ndur við ú
Hann var Fljótamaður að upp-
xuna, fluttist vestur í H' navatns-
sýslu og átti j-ar marga afkom-
endur. Einar var gáffaður maður
og fjö-iæfur, ta-um síða&ti gal-’ra
inaður í Húnavatn:: ’slu X eru
af honum margar oögur. >au
Gunnfríðarstað_hJ . Jón og
Anna eignuðust þrjá syni, þá
Karl, bónda á Guí fríðarstöð-
um og víð. Jón Pálma, . --
myndara 1 Jackson í Michigan-
fylki, „g eru *.air ’oáðir látnir,
og Guðna, úrsmið í Reykjavík,
en yngst barna þeirra var Helga
andi tíðum heimsóknum sinna
rnörgu barnabarna og gamalla
ia úr Húnavatnsþingi, þegar
sv. ber undir, því að enn er hug-
urinn hálfur þar.
Við þessi tímamót í ævi frú
Helgu Jónsdóttur vil ég votta
henni og manni hennar þakkir
okkar hjóna fyrir margra ára
tryggð og vináttu og óska þeim
heilla og blessunar á ókomnum
árurm. Veit ég og, að ég mæli
þar fyrir munn margra Húnvetn-
inga, sem fúsir hefðu viljað taka
í hönd hennar á þessum degi, en
eiga þess ekki kost, því að vetur
og vegalengd hamlar. Hún er vit-
ur kona og mun skynja það i
dag, að hlýr hugur fer með
himinskautum, óháður tíma og
ahnannabrautum.
Páll V. G. Kolka.
Gústav Þórðarson fra
Laugarbóli sextugur
Dýrleif, fædd 8. desember 1895
of á hún því sjötugsaffmæli í c_g.
Jón átti ennfremur eina dóU.:r
aðra, Marsiliu, sem gift er hinari
Jónssyni, prentara.
Helga ói_. upp í foreldrahús-
um, en n.issti móður si.ia 1910,
daginn fyrir fermingardar inn
sinn. Hún fór á kvennaskólann á
Blönduósi 16 ára gömuli var síð-
ar tvö ár við hjúkrur.-.rnái.. á
Sar.ðárkróki hjá Jónasi lælini
Kristjánssyni o.i giftist 14. júní
1918 Steingrími Daviðssyni kenn-
ara. >au fluttu að Blönduósi árið
efftir og áttu þ<— heima í 40 ár,
eða þangað til þau fluttu til
Reykjavíkur 1959.
>au Helga og Steingrímur
eignuðust 14 böm og dóu tvö
þeirra nýfædd, en 12 eru á lífi.
þau eru: Anna, gift Hauki Níels-
syni, bónda á Helgafelli í Mos-
fellssveit, Svava, ekkja Ingvars
Björnssonar, kennara á Akranesi,
Olga, gift Ragnari Eliassyni, bíl-
stjóra, Hólmsteinn, starfsmaður í
Landsibankanum, kv. Ásu Ein-
arsdóttur, Haukur, húsasmíða-
meistari, kv. Önnu >órarinsdótt-
ur, Fjóla, gift Kristni Jónssyni í
Hafnarffirði, Jónína, gift >ormóði
Péturssyni, vegaeftirlitsmanni á
Blönduósi, Brynleifur, héraðs
læknir í Svilþjóð kv. Sigríði Frið-
riksdóttur, Sigþór, bílvirki,
Steingrímur Davíð, rafvirki, kv.
Guðrúnu Veturliðadóttur, Jón-
Pálmi, bílstjóri í Kópavogi, kv.
Brynhildi Sigtryggsdóttur, og
Sigurgeir tannlæknir kv. Svan-
laugu Sigurðardóttur.
Frú Helga er hin mesta þrek-
kona til sálar og líkama, enda
varla öðrum hent með svo stóran
barnahóp og þröng kjjör. lengi
framan af. Maður hennar var
skólastjóri á vetrum, eftirlitsmað
ur með aMri vegagerð ríkissjóðs
og sýslusjóðs í Austur-Húnavatns
sýslu á sumrum, en gegndi auk
þess mörgum trúnaðarstörfum,
var lengst af í hreppsnefnd og
um tóma oddviti, gaf sig mjög að
opiniberum málum og sat ekki
alltaí á friðstóli. En frú Helga
var ekki aðeins dugleg húsmóð
ir, heldur og hin mesta stoð
manns síns, sökum stillingar
sinnar og skapfestu. Er hún þó
geðrí-k að eðlisfari, þykkjuþung
nokkuð, etf því er að skipta, en
hið mesta tryggðatröll vinum
sánum. Hún er mjög góðum gáf-
um gædd og prýðilega hagmælt,
eins og ýmsir niðjar Einars
Andréssonar, en flikar lítt skáld-
skapargáfu sinni, enda má hún
kallast dui í skapi. Eftir langan
og erffiðan vinnudag njóta þau
bjónin nú náða á myndarlegu
heimili sínu á Hofteigi 18, fagn-
VORIÐ 1929 kom ungur maður
frá Vestfjörðum til Siglufjarðar
og gerðist afgreiðslumaður í hinni
kunnu verzlun Sveins Hjartar-
sonar þar í bæ.
>etta var Gústav næstyngsti
sonur hinna þjóðkunnu sæmdar-
hjóna úr 14 barna hópi þeirra
Höllu Eyjólfsdóttur og >órðar
Jónssonar, óðalsbónda að Laugai
bóli við ísafjörð. >ann 24. nóv
sl. átti þessi ungi maður sextugs-
afmæli.
>egar Sveinn Hjartarson lézt
árið 1938 gerðist Gústav eigandi
að hans hluta í verzluninni og
skömmu síðar einkaeigandi. Rak
hann þessa stóru verzlun með
miklum dugnaði, fyrst sem verzl-
unarstjóri og síðar sem einkaeig-
andi til ársins 1948, en þá seldi
hann þessa verzlun.
Árin 1930—’45 voru uppgangs-
ár Siglufjarðar. Segja má, að
flest þessi ár óð síldin á sumrin
á Haganesvík og Grímseyjar-
sundi og var það tilkomumikil
sjón, að sjá skipin sökkhlaðin
hafsilfri leggjast við bryggju á
Siglufirði.
>úsundir manna unnu dag og
riótt við að hagnýta þessi auð-
æfi hafsins, verksmiðjur voru
reistar, söltunarstöðvar byggðar.
Á þessum árum hafði verzlun
Sveins Hjartarsonar 150—200
báta í föstum viðskiptum á
hverju sumri. Er mér vel kunn-
ugt um, að útgerðarmenn, skip-
stjórar og áhafnir þessara skipa
kunnu vel að meta þá þjónustu,
sem þar var látin í té í þessari
verzlun. Ávann Gústav sér þá
vins’emd og virðingu þessara
manna fyrir ósérhlífni og þjón-
ustulund í starfi.
Síldin var dutlungáfull þá sem
nú í dag og mörg útgerðin gekk
með skarðan hlut frá borði.
þeim mönnum, sem hér áttu hlut
að máli, reyndist Gústav alltaf
sannur drengskaparmaður.
Hann hefur oft átt kost á því
að taka þátt í opinberum mál-
um, en hann er hlédrægur frið-
semdarmaður að eðlisfari og
vildi ekki eiga á hættu að lenda
í illdeilum. .
í stjórn Sparisjóðs Siglufjarð-
ar hefur hann átt sæti í fjölda-
mörg ár.
>að hefði mátt búast við því,
að á þessum árum, sem áður er
getið, mundi menningarlíf allt
kafna í síldargrút og brælu, en
svo var þó ekki. Skíðaíþrótt var
stunduð af kappi á vetrum og á
Siglufirði voru háð fyrstu lands-
mót í þessari göfugu íþrótt. >or-
móður Eyjólfsson tók við söng-
stjórn karlakórsins Vísis árið
1929 og þær féllu sjaldan niður
söngæfingar á meðan honum
entist fjör og kraftar.
Lengst af var Gústav í stjórn
kórsins og vann þar af dugnaði
og áhuga og með því, að hann
hafði afbragðs góða tenórrödd
var hann einn af þeim, sem bar
uppi 1. tenór þessa kórs.
A hátíðisdögum o/ þegar tigna
gesti bar að garði hittust verk-
smiðjukarlar, sjómenn, verzlun-
armenn, kaupmenn, prestur og
apótekari í kjól og hvítu og
„tóku lagið“ svo að bergmálaði í
fjöllunum. >etta var blómaskeið
söngfélagsins „Vísir“.
Gústav er kvæntur hinni ágæt-
ustu konu, Dagbjörtu Einarsdótt-
ur Gunnarssonar, vararæðis-
manns á Akureyri. Eiga þau tvo
uppkomna syni, Svein og Einar,
hina mætustu drengi.
Veit ég, að söngfélagar, við-
skiptavinir og aðrir fjölmargir
vinir afmælisbarnsins munu
senda þeim hjónum og fjölskyldu
þeirra hamingjuóskir og árnaðar-
óskir á þessum tímamótum.
P.t. Reykjavík þ. 3. 12. ’65.
A. Schiöth.
Aðalsteinn Jónsson bóncS*,
Vaðbrekku -
siötugur
HINN 6. des. sl. varð merkisbónd
inn, Aðalsteinn Jónsson, Vað-
brekku í Hrafnkelsdal, Norður-
Múl., sjötíu ára. Hann hefur búið
á Vaðbrekku um lanet skeið.
Kona hans er Ingibjörg Jónsdótt-
ir. Börn þeirra eru:
1. Guðrún, gift Jóni bónda í
Klausturseli, Jökuldal.
2. Jóhanna, gift Helga Bjarna
syni, útgm., Húsavík.
3. Guðlaug, gift Ara Berg-
þórssyni, skipstjóra, Nes-
kaupstað.
4. Jón Hnefill, prestur, Eski-
firði, kvæntur Svövu Jak-
obsdóttur.
5. Stefán, búfræðingur, Rvík,
kvæntur norskri konu, Ell-
en Aðalsteins.
6. Sigrún, gift Benedikt Krist
jánssyni, sjómanni, Akur-
eyri.
7. Aðalsteinn, bóndi á Vað-
brekku II, kvæntur Sigríði
Sigurðardóttur.
8. Ragnhildur, dó á unga
aldri.
9. Hákon, lögregluþjónn, Eg-
ilsstöðum, kvæntur Kapi-
tolu Jóhannsdóttur.
10. Ragnar, ógiftur og stundar
nám í menntaskóla.
Auk þess ólu þau hjón upp tvo
drengi frá unga aldri: Birgi >ór
og Kristján.
Barnabörn þeirra hjóna eru nú
33.
Á sjötugsafmæli Aðalsteins
geta þau Vaðbrekkuhjón glaðst
yfir gjörvilegum barnahópi, vel
menntuðum, vel gefnum og kyn-
sælum.
Aðalsteinn er gáfaður maður,
kjarkmaður og karlmenni til
burða, var glímumaður góður á
yngri árum. Hann er fróður mað-
ur og fylgist vel með öllu sem
gerist, bæði heima og erlendis og
nýtur þar útvarps, blaða og bóka.
Vaðbrekkuheimilið hefur jafnan
haft orð á sér fyrir gestrisni og
viðræðugóða og fróða húsbænd-
ur. >að er skemmtilegur fulltrúi
dalabyggðanna. Aðalsteinn hefur
komið við sögu félagsmála. Hann
hefur lengi verið sýslunefndar-
maður Jökuldælinga, í hrepps-
nefnd og skólanefnd; er nú for-
maður fasteignamatsnefndar, og
var í framboði í Norður-Múla-
sýslu fyrir Sjálfstæðisflokkinn,
annar maður á lista.
Vaðbrekka er mikil jörð og á-
gæt og hefur Aðalsteinn fyrir
nokkru látið hluta hennar í
hendur sonar síns, Aðalsteins,
sem stofnaði þar nýbýli. Eru nú
barnabörn hans nokkur að vaxa
þar upp, gullið í lófa framtíðar-
innar, sem væntanlega byggja
hinn vingjarnlega dal.
Ég sendi Aðalsteini beztu af-
mæliskveðju og Ingibjörgu óska
ég til hamingju með bóndann.
Jónas Pétursson.
Ný sending
af enskum vetrarkápum
tekin upp í dag, þar á meðal kápurnar með
löngu skinnkrögunum og beltunum, sem
svo margir bíða eftir.
Bernhard Laxdal,
Kjörgarður