Morgunblaðið - 26.04.1966, Blaðsíða 28

28
<£ t ft ft t it '14 M !i «t; i*i tm *«.«. n.... • •
MORGU NBLAÐIÐ Þriðjudagur 26. apríl 1966
SUZANNE EBEL:
ELTINGALEIKUR
Meðan á málitíðinni stóð, kom
jþjónn. inn og sagði, að beðið
vaeri um Rod í símann. Rod yfir-
gaf okkur, undir óviðkunnanleg
um hljómsveitarleik.
— Hversvegna er það aðeins
í smærri borgum, sem etið er
eftir hljómlist? sagði Prudence
með munninn fullan. Ég kann
vel við það. Það vekur gamlar
endurminningar. 1 London er
ekki annað að hafa en diska-
glamur og orðaskvaldur.
Rod kom aftur til okkar eftir
fáeinar mínúitur.
— Það er hann frændi hans
Firths. Læknirinn, sem við hitt-
um, þegar við fórum með hann
í húsið. Hann hefur nokkuð áríð
andi að segja okkur.
— Okkur? sagði ég. Það var
dottið út úfr mér áður en ég
vissi af þvL
— Jé, Virginia sagði hann og
settist ekki að matnum aftur
heldur gaf þjóninum bendingu
og borgaði reikninginn, þrátt
fyrir fullyTðingu Prudence um,
að hún væri gestgjafinn. — En
þú verður að vera hjá frú Cax-
ton. Við verðum að skilja í bili.
— Það var leiðinlegt. Þér eruð
vonsvikin, sagði Prudenoe. —
Ég get vel skilið það. Þér viljið
gjarna taka þátt í þessu. Farið
þér með honum, ungfrú Strick-
land. Ég ætla að sitjji héma við
búðinginn minn og mér er
óhætt.
— Það er vel hugsað af yður,
sagði Rod, — en það kemur ekki
til nokkurra mála, — og hann
varð fyrri til en ég að andæfa
iþessu. — Þið verðið að fara að
nákvgpmlega eins og um var tal-
að.
— Jæja, ef þér standið fast á
þvi, sagði frú Caxton, mjiúk eins
og rjóminn, sem hún var að
borða. — Við kunnum báðar að
hlýðia skipunum. Hún ieit til
mín, eins og kona lítur til konu,
næstum glettnisleg á »vipinn.
Ég sá um leið, hvernig hún gat
AGAVOX 2
HLJÖÐRITl
Sparið tíma — með AGAVOX hljóðrita
AGAVOX er heimsþekktur fyrir gæði.
Leitið upplýsinga hjá fagmönnum okkar.
Árs ábyrgð. — Örugg þjónusta.
m
IZZZF.
LAUGAVEGI 92 REYKJAVIK SlMI 22600
PÓSTHÓLF 1212
Byggingalóðir
Höfum til sölu nokkrar raðhúsalóðir við
Látraströnd, sem er gata í nýskipulögðu
hverfi í landi Mýrarhúsa, Seltjarnarnesi.
Áætlað er að byggingarframkvæmdir geti
hafist eigi síðar en 1. ágúst í sumar.
MÁLFLUTNINGS- og FASTEIGNASTOFA
Agnar Gústafsson, hrl.,
Björn Pétursson, fasteignaviðskipti.
Austurstræti 14. — Símar 22870 og 21750.
Utan skrifstofutíma 33267.
MELAPAINI (Nýjung)
Nýkomið:
Plastlagaðar spónaplötur
frá OY. Wilhelm Schau-
man A/B.
Stærðir: 4x9’.
Þykkt: 20 mm.
/ Glæsileg vara —
Hagstætt verð.
Hallveigastíg 10.
Haiínes Þorsteinsson heildv.
stjórnað karlmönnum. Hún tók
þá bara ekki of hátíðlega.
— Verið þið kyrrar héma í
matsalnum þangað til ég kem
aftur. Ég verð ekki lengur en ég
þarf. Og það er hvont sem er
langt þangað til lestin á að fara.
— Ef hún fer nokkuð.
— Einmitt. En þið gerið eins
og ég segi, er það ekki?
—-Við lofum þvá, sagði Prud-
enoe og ég sagði: — Já Rod.
— Gott! sagði hann og leit
háðslega á okkur báðar. — Ég
sé yður seinna, frú Caxton.
Rless, litla mín, sagði hann við
mig, og svo gekk hann út úr
salnum og fram í forsalinn.
Það varð ofurlítil þögn eftir að
Rod fór út. Þjóninn tók diskinn
hans af borðinu. En vindlings-
stubburinn, sem hann var að
drepa í, varð eftir og eins pentu-
dúkurinn, samanhnoðaður eins
og hann hafði skilið við hann.
Jafnvel stóllinn..... Mér leið
fjandanlega.
Hinsvegar var Prudence Cax-
ton hin rólegasta, södd og ánægð
eins og rólynd kisa. Hún saup
á kaffinu sínu og ef ég svo mætti
segja,_ sleikti hún kampana.
— Ég kann vel við piltinn yð-
ar. Segið mér aftur alla söguna
um John Firth og Romford. Alla
söguna. Byrjið á upphafinu. Ég
gat ekki almennilega hlustað
iþegar ég hitti ykkur í sjónvarps-
stöðinni.
— Hlustuðuð þér ekki, frú
Craxton?
— Nei, og þér hljótið að hafa
tekið eftir því.
— En samt samþykkituð þér
að koma með okkur.
□---------------------------□
31
□-----------------------------n
— Góða barnið mitt! Þið eruð
bæði svo bersýnilega heiðarleg,
og þar að auki sniðug. Auglýs-
ingafólk er engir bjánar. Vitan-
lega þarf það ekki endilega að
vera heiðarlegt! Fyrst hélt ég,
að þetta væri plat. En svo leit ég
framan í ykkur. Þið voruð svo
áhyggjufull og áköf. Ég þekki
þann svip, enda hef ég fyrirhitt
hann út um allan heim. Og svo
gerist ýmislegt skrítið í mínu
starfi, eins og ég sagði ykkur.
Og ég legg ekki í hættu, nema
starf mitt hafi eitthvert gagn af
því. Ég hlustaði ekki heldur leiit
'bara á ykkur. Segið mér því alla
söguna aftur.
Og nú hlustaði hún gaum-
gæfilega. Þjónninn fyllti boll-
ana okkar, hljómsveitin hélt
áfram að saga, og þokan brauzt
brauzt inn um gluggatjöldin.
Loksins sagði Prudenece: —
Þetta var vel klárað. Þið hafið
gabbað þá .... hverjir sem þeir
kunna að vera. Við verðum sam-
ferða til London og þá segið þér
lögreglunni alla söguna. Ég
Þekki Wrexford. Hann er að
vísu óþarflega formfastur, finnst
mér alltaf, og líklega af því, að
ég fékk hann einu sinni til að
brjóta reglurnar sínar. Guð
minn góður! Sjáið þér, hvað
klukkan er? Við skulum ná í
töskurnar okkar!
— Finnst yður ekki við ættum
að senda burðarkarlinn upp eft-
ir þeim?
Hún rak upp skellihlátur svo
að skein í hvítar tennurnar. Jú,
ég ætla svei mér að eyða einum
skildingi, en ég vil bjarga snyrti
vörunum mínum af borðinu.
Við tökum karlinn upp með okk
ur. Er það nægileg öryggisráð-
stöfun?
Ég samþykkti það og hló ofur-
lítið við.
Við náðum okkur í lítinn,
kámugan burðarkarl frá af-
greiðslulborðinu, þar sem hann
var, skuggalegur á svipinn, að
lesa skrána yfir aflýsta knatt-
spyrnuleiki. Við fórum upp í lyft
unni, fyrst í mitt herbergi, þar
sem ég fleygði dótinu minu í
rennilástösku, og sáðan upp í her
bergi Prudenœ Craxton. Hún
hafði stórt tveggja manna her-
bergi, skrautlegt og kauðalegt,
^þar sem stóð stórt ker með gul-
um blómum í.
— Þetta snjónvarpsfólk er vel
siðað og kurteist, sagði hún og
ibenti á blómin. Það er skömm
að skilja þau eftir. Viljið þér
ekki fá þau? sagði hún við burð
arkarlina. — Gefið þau konunni
yðar.
Og hún tók blómin upp úr ker
inu en vatnið lak af þeim á
gólfábreiðuna.
— Ég verð að fara inn í bað-
hedbergið, eftir tanmburstanum
mínum sagði hún og hoppaði
um kring í herberginu, eins og
kardínáli í rauðri kápu.
Burðarkarlinn vafði klaufa-
lega dagblaðinu u'tan um blóm-
in, en Prudence gekk inn í bað-
berbergið og kallaði til mín um
leið að hirða málningaröskjuna
sína.
Allt í einu fann ég sáran verk
í höfðinu og sá um leið aragrúa
af stjörnum.
Og svo ekki meira.
10. kafli.
Ég vaknaði í þröngri káetu á
skemmtisnekk j u.
Ég hafði verið milli svefns og
vöku, dofin og heimsk í nokkurn
táma áður en mér tókst að
hrista sjálfa mig til meðvitund-
ar. Þetta var maitröð, þegar mað-
ur er að reyna aftur og aftur að
opna augun, en finnur þá bara,
að þau eru límd aftur. Ég leit
ikring um mig, fann loks slökkv-
ara og kveikti ljós.
Ég var svo svefndrukkinn og
geispandi, að ég gait ekki hugsað
neitt, sem vit væri 1. En allt í
einu tók ég að átta mig á því,
sem gerzt hafði. Ég hafði verið
í herberginu hennar Prudence.
Burðarkarlinn með votu blómin.
Og svo þetta höfuðhögg.
Ég þuklaði á hnaikkanum á
mér. Þar var kúla á stærð við
tennisknött. Og það var fjandi
sárt.
Regluleg slögin í vélinni gáfu
til kynna, að við værum þegar
komin út á sjó, og ég reisti mig
upp á hné í kojunni og gægðist
gegn um kýraugað. Ekkert sást
úti fyrir nema alit stálgrátt —-
það mundi vera þokan eins og
hún var til sjós,. Öðru hverju
heyrðist í þokulúðri. Það var
óhugnalega draugalegt.
Ég settist á hœla mér og gait
varla stillt mig um að æpa upp
af hræðslu. Ég fór að hugsa um
Prudenoe og Firth, en þó fyrst
og síðasit um Rod. Ég jafnaði
mig ofurlítið af verstu ofsa-
hræðslunni, og fann, að ég gat
setið kyrr, án þess að skjálfa, og
gat meira að segja hugsað í sam-
hengi og ekki eingöngu um yfir-
vofandi dauða minn.
Ég sat kyrr með laust spennáar
greipar, eins og Maurice hafði
einu sinni sagt mér, að sálfræð-
ingur hefði ráðlagt honum, til
þess að forðast ofmikla spennu.
Sá var góður: „að forðast
spennu!" Ég var um borð í skipi
og guð má'tti vita, á hvað leið —
líklega var Prudenoe Caxton
líka þar um þorð og jafnvel —•
ef Rod hefði verið galbbaður —.
Firth endurfanginn! Vitanlega
yrðum við myrt. Altt, sem ég
átti nú, var minn eiginn hugur,
ef hann þá yrði ekki ruglaður
af hræðslunni — hugur minn á
að frelsa Prudence, og helzt
sjálfa mig líka.
En fynst ætlaði ég að hugsa
um það, sem betur mætti fara.
Rod. Hann mundi setja aitt
Skotland í gang, til þess að
finna mig. Já, þú gerir það, Rod,
er 'það ekki? hugsaði ég og and-
lit hans kom ógreinilega fram 1
huga mínum, og það var sárt,
af því að hann sýndist eins og
kvikmynd á löngu færi.
Ég stóð upp úr kojunni, þvoði
mér í framan í skálinn, sem var
við þilið og stakk hendinni í vas
ann á loðkápunni minni. Þar var
enn greiða, andlitsduift og vara-
litur. Ég lagaði á mér andlitið
og var tiltölulega lítið skjálf-
henit og tók að svipast um 1
þessu fangelsi minu.
Ltboð
Síldarverksmiðjur ríkisins leita tilboða í mjölhúss-
byggingu og undirstöðubyggingu síldargeymis á
Seyðisfirði. — Útboðsgagna má vitja í verkfræði-
stofu Sigurðar Thoroddsen, Miklubraut 34, Reykja-
vík, gegn 1000 króna skilatryggingu. — Tilboð
verða opnuð 2. maí 1966 kl. 16.00 hjá Síldarverk-
smiðjum ríkisins, Suðurlandsbraut 6, Reykjavík.
Síldarverksmiðjur ríkisins.
Veitingastofa
óskast til kaups. — Tilboð, merkt: „Veit
ingar — 9146“ sendist afgr. Mbl. fyrir
fimmtudag.