Morgunblaðið - 20.05.1966, Síða 8

9
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 20, maí 1966

ik
S J Ö T T I maöur á
lista Sjálfstæðismanna í
borgarstjómarkosningnn -
um sem fram fara á sunnn-
daginn er Þórir Kr. Þórð-
arson, guðfræðiprófessor.
Hann fæddist í Reykjavík
hinn 9. júní 1924, sonur
hjónanna, Þorbjargar
Baldursdóttur og Þórð-
ar Nikulássonar, vélstjóra.
Hann varð stúdent frá
Menntaskólanum í Reykja
vík 1944, stundaði nám
í Uppsölum frá 1945
—’46, í Árósum frá 1946—
’49, og lauk kandidats-
prófi í guðfræði frá Há-
skóla íslands 1951. Sama
sumar kvæntist hann Ing-
er Þórðarson, dóttur Aage
Schiöth, lyfsala á Siglu-
firði. Hann stundaði nám
við háskólann í Chicago á
árunum 1951—’54 og aftur
1957—’59, er hann lauk
þaðan Ph. D. — prófí
sama ár. Sérgrein hans er
gamla testamentisfræði.
Hann var skipaður dósent
við H.í. 1954 og prófessor
árið 1957. 1956 fór hann í
námsför til Palestínu og
1960 til Skotlands. Hann
starfaði að alþjóðlegum
kirkjulegum vinnubúðum
í Reykjavík sumarið 1957,
var vararektor H.í. 1961—
’62 og hefur átt sæti í
stjórn Happdrættis H.í.
frá 1959. Þórir var fyrst
kjörinn í borgarstjóm Þórir Kr. Þórðarson, prófessor fyrir utan Háskóla íslands. (L jósmyndari Mbl. Ól. K. Magn.)
Manngildinu má ekki gleyma
Viðtal við Þóri Kr. Þórðarson, prófessor, sjótta
mann á lista Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík
ið sig að stjórnmálum?
— Erlendjs fást guðfræð-
ingar mikið við þjóðfélags-
málin. Maður eins og Reinold
Niebuhr hefur unnið mikið
Reykjavíkur 1962 og er
varaforseti borgarstjóm-
arinnar. Hann á sæti í
fræðsluráði borgarinnar
og er varaformaður vel-
ferðamefndar aldraðra.
Við hittum Þóri í vinnuher
bergi hans á efstu hæð há-
skólabyggingarinnar og spyrj
uoi hann í fyrstu, hvort há-
skólakennsla sé ekki
skemmtilegt starf, og hann
svarar:
— Fræðilegt kennslustarf
er Hfrænasta vinna, sem ég
þekki. Ég veit enga nautn
meiri, en að brjóta vanda-
málin til mergjar með nem-
endum minum, sjá þá öðlast
meiri leikni í því að hugsa
sjálfstætt, og uppgötva með
þeim nýjar hliðar á ein-
hverju máli. Nemendur mín-
ir kenna mér jafnmikið og
ég kenni þeim, kannski helzt
með því, að þeir vekja spurn
ingar, sem mér hafa ekki
dottið í hug, — þvinga mig
til þess að sjá eitthvert mál
í alveg nýju ljósi.
— Ber kennslan árangur?
— Stundum hef ég séð
pilta koma inn í deildina
mjög óþroskaða ihtellektúelt,
ómótaða persónuleika, og
séð þá kveðja sem nýja
menn, færa um að takast
stjálfstætt hlutverk á hend-
ur. Það eru mestu verðlaun
kennaranna að verða vitni
að því.
— Hvað um félagslíf stúd-
enta?
— Það er ágætt, og stúd-
entar gefa út vandað tíma-
rit, Orðið.
— Er samband stúdenta og
kennara gott?
— Engum verður ágengt,
ef honum þykir ekki vænt
um verkefnjð. Hið nána sam
band mitt við nemendur
mína er dýrmætasta lífs-
reynsla mín, það gefur lífinu
gildi að starfa með ungum
mönnum.
— Samrýmast háskóla-
kennsla og stjórnmál?
— Starf mitt að félagsmál-
um á vegum borgarstjórnar-
inn hefur veitt mér mikinn
lærdóm, sem kemur mér að
notum í starfi mínu að guð-
fræðinni. Guðfræðin beinir
athygli sinni að manninum
og að þjóðfélaginu, sem
hann lifir í. Þekking á þjóð-
félaginu óg manninum er
gagn sem guðfræðingur og
gagnrýnandi á þjóðfélaginu.
Skáldin skilja þjóðfélagið
miklu dýpra en stjórnmála-
mennirnir. Dúfnaveizla Lax-
ness er athyglisverð þjóðfé-
lagsgagnrýni, þrátt fyrir
galla sína sem leikhúsverk.
Hún hefur þann kost að
vera húmórísk fremur en
írónísk, jákvæð og ekki nei-
kvæð. Eftirsóknin í peninga-
FRAMBJÓDENDUR
guðfræðinni ómissandi, ann-
ars verður hún þokukennd.
En ég held stjórnmálaaf-
skiptum mínum algerlega að-
greindum frá akademisku
starfi. Ég kappkosta að vita
ekki um stjórnmálaskoðanir
nemenda minna.
— Geta guðfræðingar gef-
seðla, sem allar stéttir ein-
kennir, fær góðlátlega áminn-
ingu, sem missir ekki marks.
Steinar Sigurjónsson er
nærri apókalýptískur í ótta
sínum ándspænis efnishyggj-
unni í nýútkominni Ijóðabók,
sem ég held mikið upp á, og
Birgi Engilberts tekst vel að
spyrja þess, hvers vegna við
erum að bjástra við þetta
allt saman eftir uppmæling-
artaxta, í Doftbólum sínum.
En í stjórnmálin vantar bæði
húmor og heimspeki.
— Hvað um opinbera for-
sjá allra hluta?
— Það hefur mikið verið
gert í Reykjavik. Það hefur
samt verið gagnrýnt, að það
sem bezt hefur verið gert í
Reykjavík, hafi verið gert ai
öðrum en opinberum aðilum.
En þannig á þetta einmitt að
vera. Ég var í gærkvöldi að
lauga mig í sólsetrinu vestur
í Örfirisey. Það er sálarbæt-
andi.
— Er Sjálfstæðisflokkur-
inn of stór flokkur, eða of
„rúmur“?
— Sjálfstæðisflokkurinn er
stór flokkur og rúmar margt.
Bezt kann ég við hina hrjúfu
menn atvinnulífsins, sjóar-
ana, útgerðarmennina og iðn-
aðarmennina af gamla skól-
anum. Pabbi var sjómaður og
afi var trésmiður. Ég á því
láni að fagna að vera kom-
inn af alþýðufólki í Reykja-
vík. Það er raunsætt fólk. Ég
veit engan sætari ilm en ofan
í vél á gufuskipi, en þau eru
að hverfa, þvi miður. Gufu-
vélin hefur sinfónískan
rýtma.
í Sjálfstæðisflokknum eru
líka frjálslynd öfl, sem hafa
nútíðarlegan áhuga á Jistum
og félagslegum umbótum.
En þau þurfa að verða sterk
ari. Það vantar frjálslegri um
ræður í alla stjórnmála-
flokka. Hinn frjálsi akadem-
iski andi þarf að halda inn-
reið sína í stjórnmálin. Þar,
sem hann ríkir geta menn
dispúterað án þess áð ein-
ingarbandið rofni.
— Hvað um kosningabar-
áttuna?
— Kosningarbaráttan hef-
ur verið fremur bragðdauf.
Þó hafa verið stöku sprettir.
Alþýðubandalagið hefur eign
ast sinn Savanorola. Það er
ómögulegt að vera háskóla-
maður án þess að dást að
snjöllum hugmyndum, þó að
þær séu rangar. Séra Árni
Þórarinsson var mjög frjáls-
lyndur maður. Þegar stungið
var upp á því, að það ætti að
drekkja biskupnum, fannst
honum hugmyndin mjög
snjöll, en að vísu röng.
— Eru stjórnmálin að þró-
ast hér?
— Það vantar teoríuna I
stjórnmálin, en hún er að
koma. Tæknin leysir hina
slagorðakenndu verkalýðs-
baráttu af hólmi, en það hef-
ur víst gerst í Hollandi. Bæði
verkalýðsleiðtogar og at-
vinnurekendur þurfa að
læra að beita þeirri tækni,
sem beinist að öðru en vélum
og framleiðslutækjum, nefni
lega að mannlegum sam-
skiptum á efnahagssviðinu.
Mér skilst, að ráðstafanir
þær, sem Stjórnunarfélag ís-
lands hefur haldið með
verkalýðsleiðtogum og at-
vinnurekendum hafi borið
nokkurn ávöxt í þessa átt.
— Og að lokum?
— Tækniþjóðfélag er að
rísa hér á landi. Meira að
segja landbúnaðurinn með
sína sveitarómantík er að
tæknivæðast. Þetta er gott
og blessað, ef við gleymum
ekki manninum. Listirnar
eiga að sjá fyrir því, að svo
verði ekki, og margir Æleiri.
Skóli og kirkja þurfa að
eygja sína köllun einmitt í
þessu samhengi, sagði próf-
essor Þórir um leið og við
kvöddum hann.
HAGUR BORGARINNAR ER f VEÐI X O