Morgunblaðið - 20.05.1966, Qupperneq 14

14
MORGUNBLAÐID
Föstudagur 20. maí 1960
Útgefandi: Hf. Árvakur, Reykjavík.
Frarakvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Ritstjórnarfulltrúi: Þorbjörn Guðmundsson.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími'22480.
Askriftargjald kr. 95.00 á mánuði innanlands.
í lausasö'lu kr. 5.00 eintakið.
ANDVARALEYSIÐ ER
HÆTTULEGASTI
ANDSTÆÐINGURINN
Andstæðingar Sjálfstæðis-
flokksins halda mjög á
lofti þeirri kenningu að meiri
hluti Sjálfstæðisflokksins í
borgarstjórn sé öruggur, að-
eins þurfi að veita flokknum
aukið aðhald með því að efla
andstöðuflokka. Út af fyrir
sig er það ánægjulegur vitn-
isburður fyrir Geir Hall-
grímsson , borgarstjóra og
meirihluta Sjálfstæðisflokks-
ins, að andstæðingarnir skuli
telja það líklegast til ávinn-
ings, að lýsa því yfir, að þeir
ætli sér ekki að fella meiri-
hlutann.
En menn skyldu samt
gjalda varhug við þessum
áróðri, því að hann miðar að
því að skapa andvaraleysi
meðal þess meirihluta reyk-
vískra kjósenda, sem áreiðan-
lega vilja, að Geir Hallgríms-
son verði borgarstjóri áfram
og meirihluti Sjálfstæðis-
flokksins haldist. En andvara-
leysið er hættulegasti and-
stæðingurinn, eins og Bjarni
Benediktsson, forsætisráð-
herra, formaður Sjálfstæðis-
flokksins, sagði í viðtali við
Mbl. í gær.
Það er rétt, að Sjálfstæðis-
flokkurinn hefur nú sterkan
meirihluta í borgarstjórn, en
rétt er að menn geri sér grein
fyrir því, að hann byggist m.a.
á því, að í síðustu borgar-
stjórnarkosningum voru
framboðslistar 6, og þá féllu
dauð nær 2.400 atkvæði á
tveimur listum, sem nú eru
ekki boðnir fram, eða mun
meira atkvæðamagn en stóð
að baki síðasta manns, sem
kjörinn var af lista Sjálfstæð-
isflokksins.
Um hina sérkennilegu bar-
dagaáðferð minnihlutaflokk-
anna, hefur Geir Hallgríms-
son, borgarstjóri, sagt:
„Minnihlutaflokkarnir tala
um nauðsyn þess að kjósend-
ur styðji þá til að veita meiri
hlutanum aukið aðhald. —
Finnst mér í því felast að
minnihlutaflokkarnir séu
óánægðir með frammistöðu
sína í borgarstjórn. Með
þessu segja þeir beinlínis
sjálfir, að þeir hafi ekki veitt
meirihlutanum nægilegt að-
hald á liðnu kjörtímabili, og
hver heldur, að á því verði
breyting, þótt þeir bættu við
sig einum fulltrúa?
Sannleikurinn er sá, að
eina aðhaldið sem dugar, er
að kjósendur sjálfir taki það
í sínar hendur og kjósi þann
flokk til að stjórna, sem sýnt
hefur sig trausts verðan. Eða
ætti meirihlutinn að standa
sig betur, ef borgararnir
sýndu honum minna traust en
áður? Ég held frekar að á-
byrgðin aukist eftir því sem
fleiri sýna manni trúnað“.
Reykvíkingar hafa sýnt
Geir Hallgrímssyni mikinn
trúnað. Þeim trúnaði hefur
hann ekki brugðizt; um það
eru allir sammála, jafnt and-
stæðingar hans sem samherj-
ar. Þess vegna ber að efla
stuðning við hann fremur en
minnka hann. En það, verður
ekki gert, ef andvaraleysi
ríkir. Yið þann meginóvin
verða allir að berjast, sem
tryggja vilja borginni farsæla
forustu.
FUNDUR
D-LISTANS\
¥ kvöld er haldinn í Háskóla-
bíó aðalkosningafundur D-
listans, þar sem fluttar verða
stuttar ræður og ávörp.
Skorar Morgunblaðið á alla
stuðningsmenn Geirs Hall-
grímssonar og meirihluta
borgarstjórnar, sem geta kom
ið því við að sækja fund
þennan og gera hann sem
glæsilegastan. Á slíkum fund
um er barizt við meginóvin-
inn, andvaraleysið. Kveðum
hann niður í kvöld.
YFIRLYSING UM
GLUNDROÐA
CJú bardagaaðferð minni-
^ hlutaflokkanna, að segj-
ast ekki berjast til sigurs,
heldur einungis til þess að
veita Sjálfstæðisflokknum að-
hald, er í rauninni stjórnmála
leg gjaldþrotáyfirlýsing. Um
það segir Bjarni Benediktsson
í viðtali við Morgunblaðið:
„Áður börðust andstæðing-
arnir ætíð til sigurs. Nú segj-
ast þeir einungis berjast til
að veita meirihlutanum að-
hald. í raun og veru er það
þó þeirra skylda að sýna, að
þeir geti stjórnað, ef þeir fá
meirihluia, því að ef andstæð-
ingarnir fengju eitthvað af
atkvæðum frá Sjálfstæðis-
flokknum, gæti auðveldlega
farið svo, að Sjálfstæðisflokk-
urinn missti meirihluta sinn.“
En bardagaaðferð andstæð-
inganna er líka játning á því,
sem raunar er alkunna, að
þeir hafa ekki einu sinni til-
lögur um það, hvernig þeir
mundu stjórna borginni, ef
meirihluta Sjálfstæðisflokks-
ins yrði hrundið, hvað þá að
unnt yrði að koma á sam-
starfi.
Könnunarferð á mörkum Sahara syðst í Alsír. Landroverbíl arnir fara alltaf tveir saman,
því aldrei er að vita hvað fyrir kann að koma. Þarna í runnunum eru uppeldisstöðvar engi-
sprettunnar og stöðugt eftirlit er haft með þeim og þroskaferli þeirra.
Baráttan gegn eyði-
merkurengisprettunum
„Og þegar dagaði komu
engispretturnar með austan-
vindinum........þær þöktu
landið, svo að hvergi sá í
ljósan díl; og allan gróður á
jörðu átu þær upp til agna
og alla ávexti sem eftir voru
á trjánum svo að ekki var
eftir stingandi strá í öllu
Egyptalandi“.
■ Eitthvað á þessa leið segir
frá því er engisprettuplágan
mikla kom yfir Egypta á dög
um Móse fyrir þrjátíu og
fimm hundruð árum eða svo.
En eyðimerkurengisprettan,
„Schistocerca gregaria“, ógn-
ar enn hungruðum'þjóðum Af
ríku og Asíu og það er ekki
fyrr en á síðustu áratugum
sem komið hefur verið á við-
hlítandi vörnum gegn þessum
vágesti Austurlanda. Brýna
nauðsyn ber til að allir séu
vakandi á verðinum, því þeg
ar engispretturnar fara að
hópa sig er þess skammt að
bíða að þær leggi upp og
þær eru fljótari í förum en
margur kann að ætla. Engi-
sprettubreiða eða safn frá
Arabíuskaga fór t.d. árið
1954 alla leið til Níger-lýð-
veldisins inni í miðri Af-
ríku á réttum mánuði.
Nokkuð langt er síðan
menn fóru að reyna að fylgj
ast með engisprettunum og
hafa uppi sameiginlegar varn
ir gegn þeim. í Alsír hóf land
búnaðarráðuneytið að rann-
saka eyðimerkurengisprettur
og hætti þeirra á árunum eft
ir 1930 og þrátt fyrir hlé það
sem á þeim varð vegna heims
styrjaldarinnar og vegna hins
ótryggja stjórnmálaástands í
landinu áður en það hlaut
sjálfstæði eru rannsóknir þess
ar nú á veg komnar. Yfir-
umsjón með þeim hefur pró-
fessor Roger Pasquier, sem
er ipanna fróðastur um engi
sprettur og hætti þeirra eft-
ir 40 ára kynni og afskipti af
þeim.
í heimsstyrjöldinni komst
fyrst á milliríkjasamvinna
um varnir gegn engisprett-
unum í Austurlöndum nær
undir forustu Breta, og tóku
þátt í henni Egyptar, Indverj-
ar, Palestínumenn, Súdanbúar
og Bandaríkjamenn. Nú eru
alþjóðlegar varnir gegn eyði-
merkurengisprettunum skipu
lagðar af Matvæla- og Land-
búnaðastofnun brezka heims-
veldisins í samvinnu við rann
sóknarstöð í Bretlandi sem
sendir mánaðarlega skýrslur
um ástand mála á athugun-
arstöðum og spá um horfur
til um það bil 50 landa sem
engispretturnar sækja helzt
til.
háttar herferðir af þeirra
hálfu. En þeir sem starfa við
varnir gegn engisprettunum
telja óráðlegt að slaka á,
engispretturnar séu óútreikn
anlegar enn, þótt komið hafi
í ljós við rannsóknir að ferð-
ir þeirra séu að miklu leyti
háðar veðurfari, regni og
vindum á lágþrýstisvæðum
o.fl. atriðum og sjá megi fyr
ir með nokkru öryggi af sýn-
ishornum, hvort engisprett-
urnar séu í þann veginn að
hópa sig.
„Við gerum ekki betur en
bíða átekta, vera vel á verði
og halda áfram rannsóknum
okkar1 segja sérfræðingarn-
ir. „Engisprettunum verður
ekki útrýmt frekar en hús-
flugunni“. i
Auðveldastar viðfangs eru
engispretturnar áður en þeim
cru fullvaxnir vængirnir. Þessi '.■áNBaSmBlr-.:
scm myndin er af er ófleyg —
en i'áir standa henni á sporði í
hástökki.
Nú er svo komið að hægt * 1'
er að eyða engi.sprettubreið-
um með skordýraeitri sem ”■ ý".
dreift er úr lágfleygum flug- JÉ8l|jMBIH
vélum og hefur kostnaður við
þetta lækkað svo að nú þarf
ekki nema tvö sterlingspund IW^HÍI
eða tæplega hálft þriðjaÞessi mynd gefur góða hug-
hundrað ísl. króna tilmynd um staerð venjulegr-
að eyða heilli lesta ar engisprettu. Sýnishom þau
af eyðimerkurengisprettum, sem tekin eru alltaf öðru hvoru
en kostaði hundrað sterlings suður við mörk Sahara eru send
pund fyrir tuttugu árum. norður til Alsír til rannsókna og
Síðan 1960 hafa engisprett-þar skera sérfræðingar úr um
urnar haft heldur hægt umþað hvort engisprettumar muni
sig og lítið verið um meiri- líklegar til að hópa sig eða ekki.

UTAN ÚR HEIMI
Minnihlutaflokkarnir eru
ekki einungis svo fjandsam-
legir hver öðrum, að ógjörlegt
yrði fyrir þá að starfa sam-
an, heldur eru þeir og inn-
byrðis klofnir. Þannig er það
augljósast af öllu fyrir hinn
reykvíska kjósanda, að hann
væri að kjósa yfir sig glund-
roða og stjórnleysi, ef hann
veitti einhverjum þessara
flokka stuðning.