Morgunblaðið - 20.11.1966, Qupperneq 28

28
MORGUNBLAÐIÚ
Sunnudagur 20. nóv. 1966
mMMBWÆEBL^
Eric Ambler:
Kvíðvæníegt ferðaiag
tók sér eina. — Ég fékk heim-
sókn af Haller prófessor fyrr í
kvöld, bætti hann við, en mundi
þá hve þunn þilin voru og leit
á þau.
Kuwetli kveikti á eldspýtu og
rétti hana fram. — Herra próf-
essor Haller er mjög eftirtektar
verður maður, finnst yður ekki?
Hann kveikti í hjá Graham og
sjálfum sér og slökkti þvínæst
á spýtunni. — Káetumar hérna
báðum megin eru auðar, sagði
hann.
— Þá.......
— Afsakið, sagði Kuwetli, —
viljið þér lofa mér að tala
frönsku? Ég er ekki sérlega stál
sleginn í enskunni, en þér talið
vel frönsku. f>á skiljum við hvor
annan betur.
— Já, alveg sjálfsagt.
— Já, þá getum við talað al-
mennilega saman. Kuwetíi sett-
ist hjá honum á kojuna. — Hr.
Graham, ég ætlaði að kynna
mig yður á morgun. I>egar
Frakkinn spurði mig frá hvaða
fyrir tæki ég væri, varð ég að
segja Pazar & Co., af því að það
hafði ég sagt yður. Því miður
er það fyrirtæki nú alls ekki
til. Maðurinn varð auðvitað
hissa. Ég gat hindrað hann í
að koma með fleiri spurningar
þá, en ég bjóst við, að hanr.
mundi ræða þetta við yður
seinna. Nú var brosið horfið og
með því þessi meinleysislegi
sauðarsvipur, sem hafði í augum
Grahams táknað tóbakssalann. í
staðinn var kominn einbeittur
munnsvipur, og snör brún augu,
sem skoðuðu hann nú með ein-
hverju, sem líktist góðlátlegri
fyrirlitningu.
— Hann ræddi það alls ekki.
— Og yður grunaði ekki, að
ég færi að koma mér hjá spurn
ingunum hans? Hann yppti öxl-
um. — Maður er alltaf með þess
ar óþörfu varúðarráðstafanir.
Fólk er svo miklu trúgjarnara
en maður heldur.
— Hversvegna hefði mig átt
að gruna nokkuð? spurði Gra-
ham fyrtinn. Það, sem ég skil
ekki er, að þér skylduð ekki gefa
yður fram við mig undir eins og
þér vissuð, að Banat var kominn
hingað um borð. Ég býst þó við,
bætti hann við, meinfýsnislega,
— að þér vitið, að Banat er hér
um borð?
— Já, ég veit það vel en til
þess eru þrjár ástæður, að ég
sneri mér ekki til yðar. Hann hóf
feitu fingurna á loft. — Haki
ofursti benti mér á, að afstaða
yðar til tilrauna hans til að
vernda yður, væri fjandsamleg,
og mér væri betra að vera yður
ókunnur, nema þá brýn nauðsyn
væri á ferðinni. í öðru lagi hafði
Haki ofursti lítið álit á hæfileika
yðar til að leyna tilfinningum
yðar, og benti mér á, að ef ég
vildi varðveita mína raunveru-
legu persónu, væri betra, að ég
segði yður alls ekki hver hún
væri.
Graham var orðinn blóðrjóður
í framan. — En þriðja ástæðan
þá?
— í þriðja lagi vildi ég sjá,
hvað Möller og Banat hefðust
að. Þér segið mér, að Möller
hafi talað við yður. Ágætt. Ég
vildi gjarna fá að vita, hvað
hann hafði að segja.
Nú var Graham orðinn reiður.
— Áður en ég fer að eyða tíma
mínum í það, sagði hann, kulda
lega, vildi ég biðja yður að sýna
mér skilríkin yðar. Enn sem
komið er, hef ég ekki nema orð
Möllers fyrir því, að þér séuð
tyrkneskur njósnari. Ég er þeg-
ar búinn að gera hinar og þess-
ar vitleysur í þessari ferð og
langar ekki til að gera fleiri.
33
Honum til furðu, glotti Ku-
wetli. — Það gleður mig, að þer
skulið vera í svona ágætu skapi.
hr. Graham. Ég var farinn að
hafa áhyggjur. Þegar svona
stendur á, gerir viskíið meira ó-
gagn en gagn, fyrir taugarnar.
Afsakið. Hann sneri sér að jakk
anum sínum, sem hékk á snaga
og dró upp úr vasanum á hon-
um bréf, sem hann rétti Gra-
ham. Þetta fékk Haki ofursti
mér til að fá yður. Ég held, að
þér munið taka það gott og gilt.
Graham leit á það. Þetta var
venjulegt meðmælabréf ritað á
frönsku á bréfsefni tyrkneska
innanríkisráðuneytisins. Það var
stílað til hans persónulega og
undirritað Zia Haki. Hann stakk
því í vasa sinn.
— Já, hr. Kuwetli. Þetta er al
veg fullnægjandi. Ég bið yður
afsökunar, að ég skyldi vera að
tortryggja yður.
— Það var ekki nema alveg
rétt af yður að gera það, sagði
Kuwetli settlega. — Og nú skul-
uð þér segja mér frá hr. Möller.
Ég er hræddur um, að yður hafi
orðið illt við, þegar Banat kom
hér um borð. Ég hafði sam-
vizku af því að vera að halda
yður í landi í Aþenu. En það
var hins vegar nauðsynlegt. En
hvað Möller snertir........
Graham leit snöggt á hann.
— Bíðið andartak! Er það ætlun
yðar að segja mér, að þér hafið
vitað, að Banat mundi koma um
borð? Er það meiningin, að þér
hafið verið að tefja mig uppi í
Aþenu með öllum þessum bjána
spurningum, aðeins til þess að
ég skyldi ekki uppgötva, að
Banat var um borð?
Kuwetli varð kindarlegur á
svipinn. — Það var nauðsynlegt.
Þér verðið að skilja.......
— Þetta er ósvífnislegt.......
æpti Graham öskuvondur.
— Bíðið andartak, svaraði
Kuwetli hvasst. — Ég var að
segja, að það hefði verið nauð-
synlegt. í Canakkale fékk ég
skeyti frá Haki, þar sem sagði,
að Banat væri farinn úr Tyrk-
landi, og það væri hugsanlegí,
að hann kæmi um borð í Pireus,
og.....
— Þér vissuð það þá. Og
samt......
— Leyfið mér að tala út,
herra minn. Haki ofursti bætti
því við, að ég yrði að halda yð-
ur kyrrum hérna á skipinu. Og
það var skynsamlegt. Hér um
borð getur ekkert komið fyrir
yður. Banat hefði getað verið að
fara til Pireus til þess að hrekja
yður í land og þar hefði allt
hugsanlegt getað komið fyrir
yður. Bíðið þér svolítið. Ég fór
með yður til Aþenu, sumpart til
að gæta þess, að ekki yrði á yð-
ur ráðizt í landi, og sumpart til
þess, að ef Banat kæmi um borð,
þá sæjuð þér hann ekki fyrr en
við værum komnir af stað.
— En hversvegna í ósköpun-
um tók Haki ekki bara Banat
fastan og tafði hann það lengi,
að hann næði ekki í skipið?.
— Af því að þá hefði bara ver
ið settur annar maður í hans
stað. Við þekkjum Banat. En ó-
kunnugur hr. Mavrodopoulos
hefði getað valdið okkur nýjum
vandræðum.
— En þér segið, að hugmynd
Banats eða þá öllu heldur Möll-
ers hafi verið sú að hrekja mig
af skipinu. Ekki gat Banat vitað,
að ég þekkti hann?
— Þér sögðuð Haki ofursta, að
yður hefði verið bent á Banal í
klúbbnum. Þá var Banat að haía
auga með yður. Hann mu'ndi
sennilega vita, að þér hefðuð tek
ið eftir honum. Hann er enginn
viðvaningur. En þér sjáið tii-
gang Hakis með þessu? Ef þeir
vonuðust eftir að geta rekiö yð-
ur á land, til þess að drepa yð-
ur þar, þá hefði þeim verið
betra að gera tilraun til þess
og mistakast, heldur en hitr, að
allt hefði verið eyðilagt fyrir
þeim, og þeir ekki haft svigrúm
til að grípa til annarra ráða. En
það vill nú svo til, bætti hann
við í glaðlegum tón, — að peir
höfðu ekki í hyggju að reka yð-
ur í land, svo að varúðarráðstaf
anirnar mínar urðu til einskis.
Banat kom um borð og faldi sig
í káetunni sinni, þangað til haín
sögumaðurinn var farinn frá
borði.
— Já, einmitt! hreytti Gra-
ham út úr sér. — Ég hefði getað
farið í land og náð í lest og þá
væri ég nú kominn til Parisar,
heill á húfi.
Kuwetli íhugaði þessa athuga-
semd stundarkorn en hristi svo
höfuðið hægt. — Það held ég
ekki. Þér hafið alveg gleyint
honum hr. Möller. Ég held ekki,
að hann og Banat hefðu orðið
lengi hér um borð, ef þér hefð-
uð ekki verið kominn þegar
lagt var af stað.
Húsbyggjendur —
Góð kaup
30—40 ferm. miðstöðvarketill ásamt góðu kyndi-
tæki til sölu á tækifærisverði.
Upplýsingar í síma 22722 og 23431.
Breiðfirðingabúð
Gömlu dunsurnir í kvöld
Dansstjóri: Hinn vinsæli Helgi Eysteinsson.
Miðasala frá klukkan 8.
Frystikleíuhurðir —
Kælik’eluhurðir
Standard stærðir fyrirliggjandi.
Úiihurðir
tekk og fleiri efni.
Smíðaðar eftir sér málum.
Trésmiðju Þ. S.
Nýbýlavegi 6. — Sími 40175.
H S í ÞRÓTT UR H K R R
HANDKNATTLEIKSHEIMSÓKN V-ÞÝZKI) MEISTARANNA
OPPUM — FRA
í Laugardalshöllinni, mánudag 21. nóvember 1966 kl. 8,15.
Forleikur: Unglingalandsliðið — Þróttur.
Forsala aðgöngumiða í bókaverzlun Lárusar Blöndal, Skólavörðustíg og Vesturveri.
Knattspyrnufélagið ÞRÓTTUR