Morgunblaðið - 01.12.1966, Qupperneq 28

28
MORGUNBLAÐIÐ
ÍTmmtudagur 1. des. 1966
Eric Ambler:
Kvíðvænlegt ferðaiag
Þegar ÓH skýtur, þá er þetta öruggasti staðurinn tiil þess aS
forða sér á.
-■ ■' ■ . ■ i. ■■■ — 4*
andi veikur. En þar skjátlaðist
þeiim, og einmitt í þeim mis-
skilningi þeirra sá hann leiðina
út úr ógöngunum. Ef hann
brygðist við nógu fljótt og djarf
lega, kynni hann að geta slopp-
ið. -
Hann ályktaði sem svo, að
þeir mundu ekki segja honum
fyrirætlun sína jafnskjótt sem
hann væri kominn upp í bílinn.
Þeir mundu halda uppi þessari
lygasögu um hótelið og hælið
við Santa Margherita í lengstu
lög. Frá þeirra sjónarmiði séð
yrði það miklu auðveldara að
aka um þröngu strætin í Genúa
með mann, sem héldi sig vera
að fara í sex vikna frí heldur
en mann, sem væri hulinn sjón-
um vegfarenda með valdi. Þeir
mundu verða honum eftirlátir.
I>eir kynnu meira að segja að
leyfa honum að innrita sig í
gistihús. Hvað sem öðru liði var
það ólíklegt, að bíllinn gæti
komizt gegn um þvera borgina
án þess að verða einhvern tíma
að stanza vegna umferðarinnar.
Möguleikar hans á að sleppa
byggðust á því að geta komið
þeim að óvörum. Ef hann losn-
aði á annað borð á fjölfarinni
götu, gæti þeim orðið erfitt að
ná í hann aftur. Ákvörðunar-
staður hans yrði því tyrkneska
ræðismannsskrifstofan. Hann
hafði valið hana frekar en sína
eigin, einfaldlega vegna þess, að
hjá Tyrkjum slyppi hann með
minni útskýringar. Það gæti
flýtt fyrir málinu að nefna að-
eins nafn Haki ofursta.
Skipið var nú alveg að kom-
ast að bakkanum og mennirnir
stóðu þar reiðubúnir að grípa
landfestarnar. Banat hafði ekki
séð hann, en nú komu José og
Josette út á þilfarið. Hann flutti
sig snarlega út í hitt borðið. Jo-
sette var sú manneskja, sem
hann vildi sízt hitta, eins og á
stóð. Hún gæti farið að stinga
uppá því, að þau sameinuðust
um leigubíl inn í miðborgina.
Þá yrði hann að útskýra, hvers
vegna hann væri að fara í bíl
með þeim Möller og Banat. Og
það gætu orðið hverskyns erfið-
leikar aðrir. En í því bili stóð
hann augliti til auglitis við
Möller.
Gamli maðurinn kinkaði kolli
vingjarnlega. — Góðan daginn,
hr. Graham. Ég var að vonast
eftir að hitta yður. Það verður
gaman að komast á landjörðina
aftur, finnst yður ekki?
— Ég vona það.
Svipurinn á Möller breyttist
ofurlítið. — Eruð þér tilbúinn?
— Já, alveg. Hann setti upp
áhyggjusvip. — Ég hef ekki séð
Kuwetli í morgun. Ég vona, að
þetta verði allt í lagi.
Möller deplaði ekki augum.
— Þér þurfið engar áhyggjur
að hafa, hr. Graham. Svo setti
hann upp umburðarlyndisbros.
— Eins og ég sagði yður í gær,
getið þér öruggur trúað mér
fyrir þessu öllu. Kuwetli gerir
okkur engin óþægindi. — Ef
nauðsynlegt verður, hélt hann
áfram vingjarnlega, — beiti ég
valdi.
— Ég vona, að það verði ekki
nauðsynlegt.
— Það vona ég líkia. Hann
lækkaði röddina. — En úr því
farið að tala um valdbeitingu
á annað borð, þá sting ég upp á,
að þér flýtið yður ekki alltof
mikið í land. Þér skiljið, að
skylduð þér verða kominn í
land áður en við Banat fáum ráð
rúm til að útskýra þessar breyt-
ingar fyrir þeim, sem bíða í
landi, gæti orðið slys. Þér eruð
svo auðþekktur Englendingur,
að þeim yrði vandalaust að
þekkja yður.
— Ég var þegar reiðubúinn
að gera mér það ljóst.
— Ágætt. Ég er svo feginn, að
þér skulið skilja svona vel allt
fyrirkomulagið á þessu. Hann
leit við. — Nú, við erum þá lent
ir. Þá hitti ég yður aftur eftir
fáar mínútur. Hann kipraði
saman augun. — Þér misnotið
vonandi ekki traust mitt, hr.
Graham?
— Ég skal verða á staðnum.
— Já, ég veit líka alveg, að
ég get treyst yður.
Graham gekk inn í manntóm-
an salinn. Gegn um einn glugg-
ann gat hann séð, að hluti af
þilfarinu hafði verið girtur af.
Mathishjónin og Beronelli-
mæðginin voru þegar komin til
Josette, José og Banat, og með-
an hann var að horfia, kom Möll
er með „konu“ sína. Josette leit
kringum sig, eins og hún bygg-
ist við einhverjum, og Graham
gat sér þess til. að það væri
han eigin fjarvera, sem hún
væri að hugsa um. Hún gæti
jafnvel farið að bíða eftir hon-
um í tollskýlinu. Því varð hann
að afstýra.
Hann beið bangað til land-
göngubrúin var komin á sinn
stað, og farþegarnir með Mathis
hjónin á undan, voru teknir að
39
ganga niður hana, þá fór hann
út og aftast í halarófuna, rétt á
eftir Josette. Hún leit við til
hálfs er hún sá hann.
— Ah! Ég var að velta þvl
fyrir mér, hvað hefði orðið af
þér. Hvað hefurðu verið að
sýsla?
— Bara að láta niður dótið
mitt.
—Svona lengi? En þú ert nú
kominn. Mér datt í hug, að við
gætum kannski ekið saman í
strætisvagni og skilið eftir far-
angurinn okkar á tollstöðinni.
Það sparar okkur leigubíl.
— Ég er hræddur um, að ég
tefji fyrir þér. Ég hef ýmislegt
að gefa upp við tollinn, og auk
þess verð ég fyrst að fiara í ræð-
ismannsskrifstofuna. Ég held
það væri betra, að við sammæld
vim okkur bara í lestinni.
Hún andvarpaði. Æ, þú ert
svo stirður. En gott og vel, við
mætumst þá í lestinni. En
komdu bar ekki of seint.
— Það skal ég ekki gera. .
— Og varaðu þig á litla fant-
inum með rósailminn.
— Lögreglan sér um hann.
Þau voru nú komin að vega-
bréfaeftirlitinu við innganginn
að tollskýlinu, og José, sem
hafði farið áfram á undan þeim,
gekk eins hratt og ef hann yrði
að borga fyrir hverja mínút-
una. Hún þrýsti hönd Grahams
og hvíslaði: — Jæja, elskan. Við
sjáumst bráðum aftiur.
Graham náði í vegabréfið sitt
og elti ihin hægt gegnum toll-
skýlið. Þar var aðeins einn eftir
litsmaður. Þegar Graham koin
til hans, voru Josette og José
farin áfram og maðurinn sneri
sér að fyrirferðarmiklum far-
angri Bernoelli-mæðginanna.
Sér til mikils léttis, þurfti Gra-
ham að bíða. Meðan hann beið,
opnaði hann töskiuna og flutti úr
henni skjöl, sem hann þurfti á
að halda, og stakk í vasa sinn.
en nokkrar mínútur liðu enn áð
ur en hann gat sýnt fararleyfi
sitt, fengið tösbuna sína merkta
og afhenta borðarkarli. Þegar
hann var kominn gegn um hóp
syrgjandi skyldmenna þeirra
Beronelli-mæðgina, voru José
Josette horfin.
En þá sá hann Möller og Ban-
at.
Þeir stóðu við stóran bíl, sem
hafði stanzað handan við leigu-
bílana. Tveir menn stóðu hinu
megin við bílinn — annar var
hár vexti, í rykfrakka og með
verkamannahúfu, en hinn var
mjög dökkleitur maður og svip-
þungur, í gráum frakka og moð
hatt á höfði með engum brotuin
í. Fimmti maðurinn, sem var
ungur, sat við stýrið.
Hjartað í Graham tók sprett,
er hann benti burðarkarlinum,
sem var farinn áleiðis að leigu-
bílunum, og gekk síðan til mann
•anna.
Möller kinkaði kolli til hans,
er hann kom til þeirra. — Gott!
Nú er það farangurinn! Allt í
lagi! Hann benti stóra mannin-
um, sem brá við, tók töskuna af
burðarkarlinum og setti hana 1
skottið á bílnurn.
Gra'ham stakk pening að burð
arkarlinum og settist síðan upp
í bílinn. Möller kom á eftir og
settist við hliðina á honum.
Stóri maðurinn settist hjá öku-
manninum. Banat og maðurinn
í frakkanum settust á lausu sæt
in, andspænis Möller og Gra-
ham. Andlitið á Bant var gjör-
samlega sviplaust. Maðurinn 1
frakkanum forðaðist að líta á
Graham, en starði út um glugg-
ann.
Bíllinn lagði af stað. Næstum
strax tók Banat upp skamm-
byssuna sína og losaði öryggið.
Graham sneri sér að Möller:
— Er þetta nú nauðsynlegt? Ég
ætla mór ekki að fara að hlaupa
burt.
Möller yppti öxlum. — Ein*
ag þér viljið. Svo sagði hann
eitthvað við Banat, sem glotti,
festi öryggið aftur og stakk byss
unni í vasa sinn.
Bíllinn sneri inn á steinlögðu
götuna, sem lá að hafnarhlið’.nu.
— Hvaða gistihús förum við
í? spurði Graham.
Möller leit ofurlítið við. — Ég
er ekki búinn að ákveða það enn.
Við getum athugað það seinna.
Við ökum fyrst úit til Santa
Margherita.
— Já, en.........
— Það er ekkert „en“. Það
er ég, sem ræð ferðinni. Hann
gerði sér ekki það ómak að líta
við í þetta sinn.
— En hvað um hann Ku-
wetli?
— Hann fór með hafnsögu-
bátnum snamma í morgun.
— Hvað er þá orðið af hon-
um?
— Ætli hann sé ekki að skrifa
skýrslu til Haki ofursta? Ég ræð
yður til að gleyma honum alveg.
Graham þagði. Hann hafði
spurt um Kuwetli, einungis i
þeim tilgangi að breiða yfir
hræðslu sína. Hann hafði ekki
verið í bílnum nema tvær mín-
útuir og strax höfðu möguleik-
arnir hans til að sleppa minnk-
að verulega.
Bíllinn skrölti yfir steinlagð*
götuna áleiðis til hafnarhlið-
Suðurnesjamenn!
Glæsilegt
Stor-BINGO
í Félagsbíói í Keflavík í kvöld, fimmtu-
dag, kl. 9.
Aðalvinningurinn verður dreginn út í
kvöld eftir vali m.a.:
■jc Grundig útvarpsfónn
■jc Sófasett ásamt sófaborði
>f Atlas kœliskápur
>f Saumavél, ferðaútvarp, gullúr
■jc Kaupmannahafnarferð fyrir tvo
Auk þess verður
frafnhaldsvinninguríiin
dreginn út í kvöld en hann er
Ferðaútvarp — Kaffistell fyrir 12 —
Stálborðbúnaður fyrir 12 — Strauborð —
Baðvog — Steikarapanna — Hitakanna —
Myndavél — Hnífasett — Eldhússett.
Einstakt tækifæri í kvöld
MUNIÐ AÐ TRYGGJA YÐUR MIÐA
í TÍMA._
Aðgöngumiðasala hefst kl. 6 í Félags-
bíóL — Sími 1960.
KRK.
M J lO
□
apönnuna
á brauðið í baksturinn
. & r. *
—
Osta-og smjörsalan s.f