Morgunblaðið - 14.03.1967, Side 10

10
MORGUNBLAÐIB, ÞRIÐJUDAGUR 14. MARZ 1987.
Eítir brunann í Lækjnrgötu
Fundu sparisjóðsbók
í rústunum
í allan gærdag var unnið
að því að hreinsa burtu rúst-
ir timburhúsanna görnlu, og
Ágúst Bjarnason framan við rústir búss föður síns, séra Bjarna Jonssonar.
ALLA sl. helgi hefur verið
unnið að því að hreinsa burtu
rustir timburhúsanna þriggja,
sem brunnu til kaldra kola
aðfaranótt föstudags sl.
Einnig hefur allt það sem
eyðilagðist af völdum eldsins
i Iðnaðarbankahúsinu verið
flutt burtu. Jafnframt þessu
hefur verið leitað að heilleg-
um munum í rústum timbur-
húsanna, en fátt fundizt, og
menn vart haft erindi sem
erfiði.
Húsin þrjú sem eyðilögð-
ust eru frá árinu 1901, og
byggði Jón Guðmundsson,
trésmiður þau ÖIL Hann fékk
leyfi í aprílmánuði það ár
til að byggja Lækjargötu
12 A, og í september sótti
hann um leyfi til að lengja
húsið, og byggði 12 B. I des-
ember sótti hann svo um leyfi
til að byggja smíðaskúr á lóð
inni Vonarstræti 2, og fékk
það. Því húsi var síðan breytt
af Sigurjóni Sigurðssyni í
fbúðarhús þremur árum síð-
ar. Á hinn bóginn er þriðja
húsið, kaffibrennslan, sem
skemmdist mikið í eldinum,
nokkru yngra, en það lét
Magnús Th. S. Blöndal byggja
er hann átti þessi hús.
• GLUGGARNIR
Sem kunnugt er hafa orð-
ið nokkrar umræður um það,
hvort gluggar hefðu mátt
vera á þeirri hlið Iðnaðar-
bankans, sem sneri að Lækj-
argötu 12 A, og er enn verið
að rannsaka það mál. Á hinn
bóginn er Mbl. kunnugt um,
að á teikningum þeim er bygg
ingarnefnd Reykjavikurborg
ar samþykkti í maímánuði
1961 er gert ráð fyrir glugg-
um á þessari hlið, þó með
því skilyrði að fyllt sé upp
í þá til bráðabirgða, sem kem
ur að sjálfsögðu til af þvf,
hve stutt er á mílli bankans
og Lækjargötu 12 A. Á sama
tíma mun bankinn hafa átt
viðræður við eigenda hússins
um kaup á því, og samningar
tekizt skömmu síðar. I>ví má
vera að bankinn hafi látið
undir höfuð leggjast að fylla
upp 1 gluggana, þar sem
Lækjargata 12 A var komin
í eigu bankans. Hins vegar
hafði seljandi 5 ára ráðstöf-
unarrétt yfir eiginni, og fékk
bankinn ekki yfirráðarétt
yfir henni fyrr en í desem-
ber sl. Ráðgerði hann að rífa
húsið, og viku fyrir brunann
var hafizt handa um að rífa
bakhús, Lækjargötu 12 C,
sem áfast var Blöndahls
kaffibrennslunnL
Iðnaðarbankinn opnar aftur
i Lækjargötu
Miklar skemmdir urðu á
húsnæði Iðnaðarbankans á
Silfurdómkirkjan eftir Leif Kaldal er einn fárra muna, sem fundist hafa í rústunum. en hún
er mikiff skemmd.
þessi er stíluð á Samvinnu-
bankann, og kom hún tiltölu-
lega heil og óbrunnin upp úr
rústunum. Annars var svo
mikið brunnið í Flosalhúsi, að
við fórum þar hratt yfir. Við
munum fara mun gætilegar
þegar kemur í hin húsin, þvl
að þar eru meiri líkur á að
finna megi eitthvað af heil-
legum munum. Ég geri ráð
fyrir að við getum verið bún-
ir að hreinsa svæðið í lok vik
unnar, og fylla það upp með
sandi, þannig að þar gæti kom
ið ágætt bílastæðL“
Silfurdómkirkjan fannst
stórskemmd
Við rústirnar hittum við
einnig að máli Ágúst Bjarna-
son, skrifstofustjóra, son séra
Bjarna heitins Jónssonar,
vígslubiskups, og spurðum
hann hvort eitthvað heillegt
hefði fundizt.
„Ég get varla sagt að nokk-
uð hafi fundizt í rústum húss
föður míns, nema silfurdóm-
kirkjan eftir Leif KaldaL sem
var stórskemmd — bæði brot
in og bráðin. Eins hafa fund-
izt í rústunum, því ekkert nef
þeir eru óiþekkjanlegir vegna
skemmda. Það er ranglhermt 1
einu dagblaðanna að nokkrar
ræður föður míns hafi fund-
izt í rústunum, því ekkert hef
ur fundizt af rituðu máli eftir
hann, og ég er ákaflega van-
trúaður á að nokkuð muni
finnast. Eru því allar ræður
hans glataðar fyrir utan þær
sem áður hafa birzt á preotL
og síðasta útfararræða hans
yfir Níelsi DungaL sem va ð-
veizt hefur fyrir hreina til-
viljun. Ég er líka ákaflega
svartsýnn á, að nokkuð muni
koma í ljós af heillegum mun-
um í rústunum, en samt sem
áður mun ég fylgjast með því
er svæðið, þar sem húsið stóð,
verður hreinsað, ef svo myndi
vilja til“.
„Drukkum brúðarskál — og
kannski eitthvað meira“
Réttum sólarhring eftir að
síðustu glæðurnar í rústum
húss Sigurðar Kristjánssonar
að Vonarstræti 2 voru slökkn
aðar, leiddi hann dóttur sína
í brúðarklæðum upp að altari
Dómkirkjunnar. Hann hafði
gripið með sér kjólföt út úr
logandi húsinu til þess að
geta klæðzt þeim við þessa
athöífn.
„Brúðkaupið fór prýðilega
fram“, sagði Sigurður, er við
ræddum við hann í gær.
„Þegar afhöfninni í Dóm-
kirkjunni var lokið fórum við
annarri hæð í eldsvoðanum.
Á hinn bóginn komst enginn
eldur inn í afgreiðslus>al:nn,
en þangað flóði mikið vatn.
Var unnið að þvi alla helglna
að hreinsa salinn, og í gær-
morgun var svo kornið að
bankinn gat tekið til starfa
í Lækjargötu af fullum kraftL
Blaðamaður Mlbl. hitti Pét-
ur Sæmundsen, bankastjóra,
að máli í bankanum í gæ>--
morgun, og kvað hann alla
starfsemi bankans ganga eðli-
lega fyrir sig. „Af verðpappir
um í eign bankans brann ekai
neitt né heldur bóklhald bank
ans“, sagði hann. frAS vísu
fór nokkuð af skjala- og
bréfasafni bankans, og eins
brunnu ýmiss skjöl á borðu.n
okkar bankastjóranna. Til-
finnanlegasta tjónið er þó á
húsnæði Iðnaðarbankans á 1.
og 2. hæð.“
„Alhr víxlar voru geymdir
i skjaiaskáp í herbergi aða.-
bókara í eldtraustum skáp.
Þangað komst eldurinn ekki
inn, svo að þeir sluppu allir.
Enn.fremur bjargaðist öll enJ-
urbókun, hlaupareiknings- og
ávísanadeild, vixlabirgðabók
og vixlaupplýsingar. Flest
voru þessi skjöl geymd i járn-
kössum, hem hafa þolað eld-
inn, enda þótt mörg þessa^a
heim til sonar míns, Sigurðar,
sem býr á Valhúsaihæð. Þar
drukkum við brúðarskálina
— og kannski eittihvað meira
— og vorum öll glöð og kát,
Við voruim þarn-a öll níu úr
Vonarstrætinu, ásamt mann-
inum, sem hafði verið gest-
komandi hjá okkur um nótt-
ina. Þax var mikið hlegið aif
björgunartil'burðum mínum
um nóttina, og m.a. sagði gest
komandinn þá sögu af mér,
að þegar ég hafi verið að
forða mér út, hafi ég nfið
upp karton af sígarettum sem
mér hafði verið gefið, stung-
ið einum pakka á mig, og
hlaupið síðan út en skiUð
kartonið eftir. Já, það var
mikið hlegið af þessu“, sagði
Sigurður og kímdi.
„Strákarnir mínir voru að
grafa í rústunum í gær og
leita að einhverjum munum,
sem voru okkur kærir. Þeir
fundu nú lítið, blessaðir, svo-
lítið af silfurborðbúnaði,
gamla bréfapressu, talsvert
skemmd, og stokkabeltL sem
konan mín átti. Þeir fundu
þó ekki þann hlut, sem leitin
Einar Bjarnason, forstöðu-
maður Ríkisendurskoðunar.
var eiginlega gerð út af —
borðbúnaður sem ég borðaði
alltaf með og kona mín hafði
gefið mér. Hins vegar fundu
þeir hlut, sem ég hélt að ég
væri búinn að týna fyrir
löngu — orðu mikla, sem ég
hafði hlotið, þegar lýðveLdið
var stofnað 1944.“
„Já, ég missti þarna margt,
sem mér var ákaflega kært,
eins og allar bækurnar mínar
til dæmis. Sárast er mér þó
um píanóið, sem var öndvegis
hljóðfæri og hafði þennan dá-
samlega hljóm. í sumu vorum
við samt heppin. T.d. bjarg-
aðist bill sonar míns, Geirs,
Framhald á bls. 31.
Pétur Sæmundsen, bankastjóri, skrifar nndir vixil þennan
fyrsta morgun, sem bankinn starfaði eftir brunann.
skjala séu mjög gulnuð eftir
hitann".
„Við höfum úr fjölmörgum
áttum fengið tilboð um fyrir-
greiðslu, m.a. frá Verzlunar-
bankanum og Búnaðarbankan
um, sem buðu okkur af-
greiðsluaðstöðu, ef þess
þyrfti með. Eins urðu margir
til að bjóða okkur húsnæði
fyrir staTfsemina.“
1 gærkveldi var að mestu bú-
ið að hreinsa upp, þar sen
Flosahús stóð. Við náðum tali
af Sigurjóni MagnússynL for-
stjóra Þungavinnuvéla, sem
hefur tekið að sér að hreinsa
svæðið.
„Við fundum fátt markvert
hér í dag“, sagði Sigurjón,
„nema eina sparisjóðsbók með
25 þús. kr. innistæðu. Bók