Morgunblaðið - 14.04.1967, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 14. APRIL 1967.
27
Myndin er tekln á einnm slysst aðnum i gær, en þar slasaðist tvennt lítillega. (Ljósm. Mbl. Sv.
- 5 MANNS
Framhald af bls. 28.
ökumaður virti ekki gangbraut-
arrétt gangandi vegfaranda, held
ur ók fram úr bifreið, sem stöðv
azt hafði til að hleypa fólki yfir
Njarðvík
FUNDUR verður í Sjálfstæðis-
félaginu Njarðvíkingur föstu-
daginn 14. april kl. 8:30 í Stapa.
Fundarefni: Kosning fulltrúa til
landsfundar Siálfstæðisflokks-
ins og önnur mál.
- U THANT
Framhald af bls. 1.
H1 vandi á höndum að friður héld
izt á Asíu, en ekki mætti slaka
á og halda yrði áifram öllum
tiraunum til að tryggja friðsam-
lega lausn Vietnam-málsins. Ræð
ismaður Indlands í Hanoi kom
til Nýju Dehli fyrir nokkrum
dögum i skamma heimsókn og
er talið að hann muni hafa kom-
ið til þess að kynna sér niður-
Istöður viðræðna U Thants og
Indiru Ghandi forsætisráðherra
Indlands. Ræðismaðurinn heldur
aftur til Hanoi innan fárra daga,
en ekki hefur neitt verið upp-
skátt látið um það hvort hann
muni þá hafa meðferðis ein-
hverja orðsendingu frá U Thant
eða Indlandsstjórn til stjórnar
N-Vietnam.
- LÓÐAÚTHLUTUN
Framhald af bls. 28
Jörfabakki 2 tU 16:
Byggingaframkvæmdir s.f.,
Álfheimum 19. Byggingasam-
vinnufél. lögreglumanna. Magn-
ús G. Jensson, Stóragerði 21,
o. fl. (Björn Sigurðsson, Safa-
mýri 85, Ólafur H. Árnason,
Sólheimum 22, og Grétar Áss
Sigurðsson, Bergstaðastræti 55).
Eyjabakki 18 — 32:
Byggingafélag sjómanna og
verkamanna.
Kóngsbakki 2 til 16:
Byggingasamvinnufélag at-
atvinnubifreiðastjóra.
Gatnagerðargjald var ákveð-
ið kr. 34.50 rúmm. og áætlast
kr. 600.00,00 pr. fjölbýlishús,
sem jafnframt er lágmarks-
gjald. Greiðist áætlað gatna-
gerðargjald í einu lagi fyrir
hvert fjölbýlishús. Frestur til
greiðslu gjaldsins er til 1. maí
n.k., og fellur úthlutunin sjálf-
krafa úr gildi, hafi gjaldið þá
ekki verið greitt.
Fyrir 1. júlí n.k. ber bygginga
samvinnufélögum að senda borg-
arráði til samþykktar skrá yfir
þá aðila, sem hyggjast byggja á
vegum þeirra. Verða þessir aðil-
ar að uppfylla þau skilyrði um
úthluturi, sem borgarráð sam-
þykkti 22. febrúar 1966.
Borgarverkfræðingur setur
f alla náriari skilmála, þ. á. m. um
byggingar- og afhendingarfresk
götuna.
Nánari tildrög voru bau, að öku
maður jeppaDilreiðar, sem var á
leið norður Snorrabraut, sá lit-
il börn á gangstéttinni og biðu
þau færis að komast yfir. Hann
stöðvaði bifreið sána til að gefa
Framhald af bls. 1
ins, þar sem ráðstefnan er hald-
in.
Víetnam-tnálið bar á góma á
fundi leiðtoganna í dag þegar
Otto Arosemena frá Ecuador
sagði að margir í Suður- og
Mið-Ameríku ættu erfitt með að
skilja þá ráðstöfun Bandaríkj-
anna að verja milljörðum doll-
ara til að berjast fyrir lýðræði
í Suður-Víetnam, þegar unnt
hefði verið að nota fé þetta með
betri árangri til stuðnings lýð-
ræðinu í Mið- og Suður-Amer-
íku. Var ræðu Arosemenas fagn-
að með Iófataki, sem Johnson
forseti tók ekki þátt í.
í ræðu sinni taldi Johnson upp
ýms þau atriði, sem Bandarík-
in væru fús að aðstoða him Am-
eríkuríkin við. Þeirra á meðal
er fyrst og fremst stofnun efna-
hagsbandalags ríkjanna, meiri-
háttar framkvæmdir, sem ekki
eru bundnar við neitt eitt riki
(eins og til dæmis uppbygging
samgönguleiða um álfuna), ný-
sköpun landbúnaðarins, og bætt
heilbrigðis- og fræðsluþjónusta.
„Ég heiti ykkur því í dag, að
ég mun gera allt, sem i mínu
valdi stendur, meðan ég hefi að-
stöðu til, til að aðstoða ykkur í
þessum málum,“ sagði Johnson.
Samkvæmt ábyrgum heimild-
- ALÞÝÐUB.LAG
Framhald af bls. 23.
framboð í Reykjavík í vor og þá
með þáð fyrir augum að afla
fylgis vinstri sinnaðra kjósenda,
sem óánægðir eru með bolabrögð
kommúnista í Aliþbl.
Takist fundur þessi illa, eða
verði niðurstöður hans neikvæð-
ar er hins vegar ljóst, að fund-
arboðendur hafa brennt allar
brýr að baki sér og eiga vænt-
anlega á engan hátt afturkvæmt
í stjórnmálasamtök þau, sem nú
eru kölluð Alþbl. en kommúinist-
ar ráða í reynd.
Síðustu daga hafa forustu-
mönnum Alþbl. verið að berast
viðbrögð trúnaðarmanna þeirra
víðs vegar um land við aðgerð-
um kommúnista og er ljóst, að
stuðningsmenn Hannibals Valde-
marssonar á Vestfjörðum hafa
tekið þessar aðgerðir kommún-
ista gegn honum mjög illa upp
og benda á, að þetta sé í annað
skipti á nokkrum mánuðum, sem
kommúnistar reka rýtinginn í
bak Hannibals, í fyrra skiptið
þegar þeir felldu hann frá kjöri,
sem formann framkvæmda-
nefndar Alþbl. Stuðningsmenn
Hannibals á Vestfjörðum krefj-
ast þess af honum. að hann slíti
öllu samstarfi við kommúnista,
og halda því fram, að hann muni
biða alvarlegt áfall i kosningun-
um í vor, geri hann það ekki.
Nú er eftir að sjá hversu sterk
tök kommúnistar hafa og hve
margir svara liðsbón fundarboð-
euada.
þeim tækifæri til að fara yfir
götuna. Fóru börnin þá út á
gangbrautina og framhjá jeppa-
bifreiðinni en í sömu svifum fór
önnur bifreið fram hjá henni
hægra megin, og Ienti á fimm
ára stúlku, önnu Þóru Pálsdótt-
um eru leiðtogar Suður- og Mið-
Amerikuríkjanna fylgjandi því
að komið verði á fót efnahags-
bandalagi þessara rikja. Er tal-
ið að unnt verði að koma því
á um 1985, og að þá hafi inn-
byrðis tollar ríkjanna verið
lækkaðir og samrýmdir.
Að loknum einkaviðræðum
þeirra Marco Robles, forseta
Panama, og Johnsons forseta í
dag, var skýrt frá því, að mjög
miðaði í samkomulagsátt að því
er varðar samning ríkjanna um
Panamaskurðinn. Hefur undir-
búningur samningsins gengið
mjög að óskuan, og talíð að
hann verði tilbúinn til staðfest-
ingar innan fárra mánaða. Kem-
ur samningurinn nýi þá í stað
gildandi samnings, sem hefur
leitt til árekstra og átaka í Pan-
ama. f gamla samningnum er
Bandaríkjunum falin stjórn
Panamaskurðarins um ófyrirsjá-
anlega framtíð, en ýms öfl í
Panama hafa borið fram kröfur
um að þarlendum aðilum verði
falin þau yfirráð.
- UTAN ÚR HEIMI
Framhald af bls, 14
oft og iðulega út að skemmta
sér. Þegar hann gerir það —
og jafnvel við þau fátíðu
tækifæri, er hann situr
heima — drekkur hann mik-
ið og þarfnast því góðrar
svefnhvíldar til að forðast að
koma spenntur í vinnuna og
eiga á hættu að reyta af sér
hugmyndirnar næsta morg-
un.
Kant er slæmt svefnmeðat
Lesa seint á nóttinni?
„Hafið þér reynt að koma
heim úr gleðskap þar sera
þér hafið fengið þrjá mar-
tini, háifa flösku af rauðvíni,
koníak og tvöfaldan skota að
lokun og setjast síðan niðui
með ritverk Emmanúels
Kant?“ spyr Elmsworth. „Ég
er jafnvel ringlaðri en svo,
að ég geti hjálpað börnunum
með algebruna."
Þrátt fyrir eljusamt at-
hafnalíf og létt starf forðast
Elmsworth að halda sér í
góðu formi líkamlega. „Mað-
ur, sem er í góðu formi,“
segir hann við vini sína, „er
maður, sem ekki er í snert-
ingu við líf hins venjulega
Ameríkumanns og líðan
hans, þegar hann vaknar á
morgnana eða hefur gengið
upp þrjá stiga.
Elmsworth segir, að ástæð-
an fyrir því, að allt var á
ringulreið í veröldinni áður
en menn eins og gengur og
gerist urðu fréttamatur, sé
sú, að ríkisstjórnin var í
höndum gosdrykkjasvallara
og golfleikara, sem ekki gátu
skilið að aðláhugamál ann-
arra manna í heiminum var
einfaidlega að fara á fætur
á morgnana.
(Úr l'rie New York Tinics).
ur, Gunnarsbraut 36. Hún meidd
ist þó mjög litið, hlaut skráun-
ur á andlit og marbletti.
Mörg slys hafa orðið vegna
gáleysis sem þessa, og verður
vart nógu vel brýnt fyrir öku-
mönum að virða ganghrautar-
rétt gangandi fólks.
Fjórða og síðasta slysið í gær-
morgun varð á gatnamótum Suð
urlandsbrautar og Grensásveg-
ar, og þar slasaðist tvennt, en
þó ekki alvarlega. Þarð það með
þeim hætti að Ford Broncobif-
reið var ekið vestur Suðurlands-
braut, og var henni beygt suð-
ur Grensásveg. í þann mund,
sem bifreiðin var að komast úr
þessari beygju, lét hún skyndi-
lega ekki. að stjórn, heldur fór
skáhalt fyrir götueyjuna, og valt
á hægri hlið á vesturakgrein
Grensásvegar. í sömu svifum bar
þar að Volkswagen-bifreið, og
þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir
ökumanns hennar til að hemla,
lenti hún á jeppanum. Við á-
reksturinn handleggsbrotnaði
kona sem ók fólks-bifreiðinni. og
einnig kvartaði hún undan lítils-
háttar eymslum í brjósti. Öku-
maður jeppans mun sennilega
hafa kastast út úr honum, en
mun þó ekki hafa hlotið alvar-
leg meiðslL
- MINNINGARORÐ
Framhald af bls, 18
ig í hvert skipti, gat ég ekki ann-
að en minnzt móður hennar und-
ir sömu kringumstæðum.
Móðir hennar, Lovísa Giíms-
dóttir, hafði fengið sama sjúk-
dóm heima í sveitinni. Hún ver
þá á sama aldri og dóttirm var
nú. Er læknir Lovísu, sem var
heimilisvinur þar á bæ, ge.'ði
sér grein fyrir hver sjúkdóm;;r-
inn var, sagði hann henni með
djúpri hryggð og samúð, að hé?
gæti hvorki hann né aðrir lækr,-
ar í neinu hjálpað. Þá greip
Lovísa til sinnar velþekktu
glaðværðar og bað lækni ekki
vera hryggan út af þessu. Eftir
að hún fékk að heyra, hver
sjúkdómurimn var, sinnti hún
heimilisstörfum svo mánuðum
skipti eins og ekkert væri að.
Einn góðan veðurdag á hausti
komu þau Laugalandsíhjón inn
í Reykjarhól. Við hjónin vorum
þá stödd hjá Árna bróður min-
um og Líney konu hans, sem
bjuggu á Reykjarhóli, æsku-
heimili okkar systkina. Við veitt
um þvi athygli, að þótt Lovísa
væri glöð og skrafhreyfinn, eins
og hún átti vanda tU, var hún
ákaflega föl og tekin, og neytti
einskis við borðið, nema dreypti
örlítið á allslausu kaffL Hafði
þá sjúkdómurinn þrengt svo al-
varlega að henru, að hún gat svo
sem engu rennt mður. Ea sörr u
var stiliingin, söm gleði i. í
þetta skipti kom hún eK’ri til
þess að neyta góðgerða, s>g’5i
hún, heldur aðeins til þess a'5
kveðja.
Og hvílík kveðia.
Um hálftíma gangur er á milli
Laugalands og Reykjarihóls.
Lovísa vildi endilega ganga þessa
leið til baka. Engan farkost mátti
nefna. Allir skildu, að hún vildi
lika kveðja náttúruna, sem lá á
milli þéssara nágrannabæja í
fegurð fölnandi haustlita. Hæð-
irnar, holtin, lækimir og lyng-
brekkurnar voru líka vinir henn
ar. Þar voru margar gagngötur,
er aldrei höfðu gróið grasi milli
grannbæja. Þetta var allt hedóg
jörð fyrir hana, sem hún vildi
kveðja. Cg nú þurfti hún akki
að flýta sér. Þetta mumdi vetða
síðasta gingan. Og eini mrðor-
inn, sem ekki mundi trufla hana
á þessari göngu, var æskubrúð-
gumi hennar, Guðmumdur Ás-
mundsson.
Og svo gengu þau sarr.an úr
hlaðinu á Reykjarhóli og hurfu
okkur sýrum úc í hljóða ky r3-
ina, er boðaði kvöld og nott
Eftir þetta kom löng og erfið
banalega. Læknir vildi end'Irga
gefa henn-i næringu í æð. Nær-
gætni og umhyggja lækjus (»ar
tökkuð, en eigi þegin. „Það verð
ur bara til þess að lengja biðina
meira“, sagði hún. Ambjörg
systir min, ljósmóðir þar í byggð
inni tók sig upp í jólaannrikinu
og heimsótti vinkorwi sína.
Lovísa fagnaði henni innilega:
„Það var þér likt, að vilja koma
núna í heimsókn til mín“, sagði
hún og hló við „Ég veit að þú
kemur að útför minm, en þá
nýt ég þín ekki, því að þá verð
ég komin heim 1 dýrðina hjá
GuðL en núna getum við talað
saman“. Þetta gæti minnt okkur
á það sannmæli: „Gefðu vinum
þímim blómin á meðan þeir
lifa, en ekki aðeins þegar þeir
eru dánir“. Þegar systir min
sagði mér frá þessu seinna, bætti
hún við: ..Ég var að hugsa um
það á leiðinni heim aftur, hvor
okkar það hefði verið, sem hugg
aði og gladdi hina meira“.
Þannig var Lovísa Grímsdó*t-
ir.
Nú var dóttir hennar, Euge-"
nía, komin í sömu krlngumstæð
ur. Sami sjúkdómur. Sami ald-
ur. Skuggar sama kvölds höfðu
lagzt yfir rekkju hennar sem
móðurinnar fyrir um það bil 30
árum. Og hvað var svo þetta, ef
það var ekki alveg sama jafn-
vægið og brosið, er mætti mér
hér og móðirin átti við sína burt
för af heimi þessum?
Þetta var ég að hugleiða í
hljóðri andrá við dánarbeð
hennar eitt kvöld, er orðin komu
af vörum hennar mild eins og
mánaskinið, sem féll inn um
gluggann og á sængina hennar:
„Vonandi hefur þú aldrei haldið
það, frændi minn, að ég ætti
enga trú? — NeL frændL trúin
hefur venð mér huggun í gegn-
um lífið. Þangað hef ég flúið og
þar hef ég hallað mér að í
hverju mótlæti". Ég svaraði
þessum óvæntu orðum: „Hvermg
mátti öðruvísi vera, en dóttir
Lovísu á Laugalandi ætti trúna
á Guð sinn og frelsara?" Þarna
mættt ég þá enn einu sinni
játningunni margreyndu: „Guð
móður minnar, er minn Guð“.
Síðast er ég kom til hennar
var hún orðin sárþjáð. Súrefnis-
leiðslur lágu að vitum hennar
eins og fingur dauðans. Hún virt
ist alveg vera rænulaus, svo að
ég ætlaði strax að snúa við og
ganga út og hjúkrunarkona stóð
við rúm hennar. Rétt sem ég er
að snúa við, gengur vingjarn-
leg kona — sjúklingur — i veg
íyrir mig og hvetur mig til þess
að ganga inn fyrir tjaldið til
bennar, því að vel geti verið að
hún komi til sjálfrar sín litla
stund. Ég gerði eins og konan
hvatti mig tiL Óðar en ég hafði
gengið inn fyrir tjaldið og lagt
hönd mína yfir hennar, leit hún
upp rólegum, biörtum augum og
sagði: „Ertu kominn, frændi? —
Nú er ég að fara“. „Og í öruggri
trú á frelsara þinn, vona ég“,
sagði ég. „Já, ég fel mig honum
algerlega á vald“. Stutt samtal
um lífið í KristL sem ekki deyr
í dauðanum, en kemur fram 1
dýrð hinum megin við móðuna
miklu. „Það verður unaðslegt
að hitta burtfarna ástvini hinum
megin, eins og mömmu til dæm-
is“, sagði hún. — „Þú hiður fyrir
með þangað til yfirlýkur". Hjúkr
unarkonan hafði yfirgefið okkur
og við vorum þarna tvö. Rétt 1
þessu kemur ein af dætrum
hennar 1 heimsókn, en þær og
maður hennar voru yfirleitt öll-
um stundum hjá hennL Þær tak-
ast í hendur. Nokkur ástúðleg
orð fara á milli þeirra. Þá
smeygir móðirin gullúrinu sínu
fram af armi sér og færir það
upp á arm dóttur sinnar. Við
skildum það bæði, ég og dótt-
irin, hvaS hún vildi segja með
þessu: Ég er að fara. í eilífðinni
þarf ég engan tímamæli. En
þú verður um sinn eftir þar sem
tíminn er mæidur á þennan
mælikvarða. Þessvegna skalt þú
hafa úrið mitt og það skal hjálpa
þér til þess að telja æviár þín.
Sú snerting, sem þarna fór
fram á milli tveggja handa á
litlu broti úr mínútu, í heilagri
þögn, far.nst mér flytja meiri
boðskap rr.illi móður og barns en
frægasta hljómkviða veraldar
megnar aft gera á heilli klukku-
stund.
Góður Guð blessi ölium ást-
vinum minningu góðrar konu.
Ásmnndur Eiríksson.
★
Vegna þrengsla í blaðinu verða
tvær minningargreinar um hina
lálnu aí *bíða.
S-AMERÍKA