Morgunblaðið - 24.06.1967, Blaðsíða 20

Morgunblaðið - 24.06.1967, Blaðsíða 20
20 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. JÚNÍ 1967. UtlGT FOLK SAMAN UEfir. Tr klf> Hxafn önmnlan^onl Jazqnes Prévert: EF ÞÉR ÆTLID AÐ MÁLA FUGL Ólafur Haukur Símonarson íslenzkaði úr frummálinu. Tvö skólaskáld: Kynning Einar Olafsson: llirki^ra EINAR Ólafsson er nemandi í 4. bekk stærðfræðideildar M.R. og einn af skólasíkálduan þess sikóla. Hann hefur birt fjölda kvæða í skólablaðinu o.g var meðai annars einn af útgafend- um Menntaskólasagna, þar sem hann átti eina smásögu. Við birtuma hér nýjasta kvæði Ein- ars, en það hefur ekki birzit áður. Á þeiim degi gekk ég út og ég sá hóp manna rísa upp frá brauðstriti sínu. Hvert stefnið þið? Vér viljum reisa kirkj.u ag þeir gengu upp haeð eina í fjarska ag ég sá konur taka br auð af diski barna sinna ag bera burt. Hvert haildið þið? Vér berum byggingarefni í kiik.juna miklu ag þær gengu upp hæðina í fjarska og börnin grétu sárt, er brauðið var burtu tekið. mikla Maður bar gullklump á baki sér. Ég ber gjöif Mammons til kinkjunnar miklu. En þung er gjöf Mammons KRISTJÁN Guðlaugsson er nemandi í M.R. og stundaði nóm í 4. bekik máladeildar síðastlið- inn vetur. Kristján er með af- kastamestu skáldum dkólans og hafa ljóð hans og sögur birzt víða. Meðal annarra átti hann tvær smásögur í Menntaskóla- sögum. Við kynnum hér Krist- ján, og birtum nýjasta ljóð hans sem er óður til vorsins. Kwæðið hefur ekki birzt áður. Þrátt fyrir blómaskrúð daigsins og þýða vinda vorsins skiontir fullkomnun í samh'ljóm maiíhörpunnar ef til vill er það aðeins brostinn strengur í hjarta þínu og maðurinn sligaðist unidan byrði sinni. Og ég leit yfir heiminn og þúsundir barna réttu henciur sínar út eftir br.auði ag þar var eikkert brauð að Æá. Ég leif upp á hæðina. Þar teygði sig upp turn hinnar miklu kirkju. ef til vill aðeins minning um veturinn saamt er vorið þrungið moldarangan og vængjasiætti Og þess vegna sólroði dögun eða lífsiða jafnvel draumur og sætkenndur ilrnur dulúðgra nátta villtu tína mér rósir af runna morgunsins Að öllu jöfn birta hreinleiki eða ástríður. Stundum fullt tunigl og ljúfar nætur í aldingarðinum og þú. Kristján Guðlaugsson: VORKVIÐ. Málið fyrst búr Með opinni ioku Málið að því loknu Eitthvað yndislegt Eitthvað einfalt Eitthvað fagurt Eitthvað nýtilegt Handa fuglinum Leggið léreftið uppvið tré í litla garðinum yðar Eða 1 skenuntigarði Eða I skógi Felizt að baki trésins Án hljóðs Án hreyfingar Á sfundum kemur fuglinn innan stundar En það g-erisit að það Mða ár Þar til hann ákveður sig Um að gera að glata ekiki biðlundinni Bíða Bíða, þó biðin vari í ár Hvort fuglinn kiemur s.kjótlaga eða um síðir Hefur enga þýðingu fyrir hkiia endanlegu mynd Þegar fuglinn kemur Ef hann þá kemur Horfið á hann, svo hlíjóður, svo hljóður Hljóður þartil fuglinn hefur flogið inní búrið Og þegar hann er kaminn djúpt in-ntt búrið Fellið þá lokuna í Gætilega með penslinuim Þarnæst Fjarlægið þér rimla búrsins Og gætið að snerta ekki Neina af fjörðum fuglsins Málið svo mynd af trénu Og veljið fegurstu Greinina handa fuglinum Málið einnig grænt laufið Svala loftsins Sólrykið Og hljóðin frá dýrum merkurinnar í sumarhiita Bíðið þess síðan að fuglinn syngi Ef fuglinn syngur ekki Er það ills viti Merki þess að myndin. er léleg En ef hann syngur er það góðs viti Merki þess að þér getið skráð nafn yðar á myndina Þér losið þá varfærnislega Eina af flugfjöðrum fuglsins Og skrifið nafn yðar Yzt í eitt horn myndarinnar- Jens P. Þórisson: Jórvík — Skáldskapur MARGIR un-gir menn gefa sig að skáldskap nú é síðari hekn- ingi tuttugustu aldar. Ber að meta þann ólhuga, sam fram kem.ur hjó íslenzkum ungSikáM- um. Ekki er heldur vanþörf ó að kryfja manns-sólina nú ó tím- um véknenningar og sólar- dauða, Þorsiteinn fró Hamri getur talizt í hópi hinna viðurkennd- ari — á meðal yngri skálda, Væri því ekki úr vegi að yngri kynslóðin gaefi gaum að verkum þessa unga manns. Nýjiasta Ijóðabók hans, „Jórviíik“, kom út í vetur sam leið. Þessi bók skiptist í fjóra hliuta. Þriðji hLuti bókarinnar ber heitið: „til fundar við s-kýl'ausan trúnað“. Þar stendur m.a.: Á flugi mínu er brjóstið ful'lt með skáldskap; mérg efur víða sýn: í benni vildi ég einsog áð.ur veita ykkur MutdeUd. Víst er um það, að brjóst hiras unga skál'dhuga er fullt með skáLdsfcap. Enn tekst hon- uan s.em sikyMi að nó til lesenda með skáldskap sínum? Um það mætti þrátta. Það er göfugur s'káMskapur að segja mikið í fáiuim orðum. En það er eins og séu helzt til mörg kvæði í einu hjá Þorsteini fró HamrL Stundum er einsog maður hafi einungis á tilfinningunni að um skemmtilegar líkingar sé að ræða (Samvizka: „ung drýp- ur af trjánum blóðið"). Þá er eins og Mkingarnar missi marks endrum og sinnum („Ég er hiiminn“). En ósjaldan hrííumst við af markvissu og skáldlegu orðalaigi eins og í kvæðinu „Á Arnum Flugfélagi Islands heilla í tilefni af komu hinnar nýju farþegaþotu. Samband veitinga og gistihúsaeigenda jóiium"; „með bug þinn fyrir himinn". Þorsteinn er gáfutega háðskur í ein.u fcvæða sinna, sem bann nefnir „Liðsinni": Blöð og úbv.arp flytja okkur fregnix af þjóðamorðiunum og nú ber öllum skylda til hlut- tekningar: srvo við rífum úr olkJkur hjörtun, heingjum þa.u utaná ofckur einsog heiðursmerfci og neikum úti góða stund. Þetta er með snjallari kvæð- um i bókinni. Það er eins og Ijóðið „Ekki þekki ég manninn", sé viða- mikil ádeila á þjóðfélagið. En likit og í mörgum fl-eiri kvæð- um þessa skálds verður ekki flett upp í lógariþmaböflu hugs- unarinnaor, til frakard skilnings. En segja má sem svo, að hiver og einn verði að túlka slík Ijóð á sinn hátt. Lífið er í sjálfu sér „ólógís.kt“, en það ætti að vera markimið okkar að reyna að skorða 'hin ýmsu fyrirbrágði mannlífsins eins og kositur er. En titfinningar eru tiltfinning- ar og jaifnan híáðar duttlungum mannsálairnnar. Þorsteinn sækir mikið í skóld- skaip Egils SfcaMa-Gríimssonar. Er hann að líkindum mjög vel að sér í ís.l'endinigasögum og fær.i betur etf flieiri vœru nú á reyfaraöM. Að loknum lestri bókarinnaor Jórvík bugleiðir greinarihiötfund- ur hver sé maðuninn á bak við þessa hugarsmíð. Hvert tak- mark hans sé i lífiniu. Kannski heimskulegt að hugsa á þann hátt. Listamaðurinn á sér ekk- ert takmark, þvi að Iltfið á sér ekker.t takmark eð.a tilgang í rauninnL En það skiptir máli að setja sér tafcmark og ey.gja tilgamg í þessu lítfi og að því mættu Þorsteinn fró Hamri og flieiri siálarsipekúJiantar hygigja. konar ellihfeyrir: listamannalaun LIST AMANN ALAUNUM hetfur verið úthlutað. Kannske hetfur úitMutun þeirra aldrei tekizt jafn vel og í þetta sinn. Þó er þar ýmis't, sem betur mætti fara. Alli of mikið af þessum peningum rennur til uppþorn- aðra penna og listlífgara, sem laungu eru hættir að skapa eitt- hvað. Hins vegar eru ungir efni legir menn, sem stöðugt eru að skapa eitthvað, lótnir sitja hjá. Hvers á t.d. okkar efnilegasta leikriitaskáld yngri kýnslóðar- innar, Oddur Björnsson, að gjalda? Allir vita, að þegar hafa verið frumflutt eftir hann fimm leikrit, sem hlotið hafa góða dóma, að ekki sé talað um það, sem Þjóðleikhúsið hefur nú til meðferðar. Það er athyglisvert, að Oddur hefur jafnan verið frekar ópólitískur maður. Þurfa menn kannski að vera pólitísk- ir til að hljóta þennan sjálf- sagða styrk? Þá virðist nefndin ekki meta Hannes Pétursson jafn mikils. og nefnd sú, er útlhilu'taði Bók- menntaverðlaunum Norður- landaráðs. Ekki eru heldur hin- ar sbórkostlegu þýðingar Helga. Hálifdanarsonar ó Shakespeare, sem flokka má undir mestu bók menntaafrek á íslenzkri tungu, mikills metn-ar arf nerfndinni Hvað þá ódauðlegar ljóðaþýð- ingar hans í bófcunum Undir hausitf jöMum og Á hnotskógL En sleppum aillri upptalningu. Það hlýtur að vera krafa allra góðra manna, að peningar þesis- ir séu nýttir sem bezt og komi í sem beztr þarfir. En það verð- ur helzt gert með því að veita þeim til þeirr.a, sem era að s.kapa eitthvað og einfhvers má vænta af. Ungir menn og lisit- unnendur eiga að standa saman um þetta málefni og reyna að beita áhrifum sinum til þess, að þessir peningar verði ekki smám saman eins konar elli- laun, heldur blóðgjarfi tffl. auk- innar listsköDunar. kA

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.