Morgunblaðið - 24.06.1967, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. JÚNÍ 1967.
EFTIR
KRISTMANN
GUÐMUNDSSON

18
varð hann S svipinn og tautaði
sitthvað. Mátti vel heyra að það
voru hvorki bænir né blessunar
orð.
Spú sagði fyrirlitlega: „Þeir
gera þetta með svörtum hugsun-
um!“ I»ví næst skaust hún að
skikkjumanninum og tók að tala
yfir hausamótunum á honum, á
sinni eigin tungu, sem var allt
annað en hljómfögur.
En Danó mælti til hans rórri
röddu: „Ég gef þér stutta stund
til að kalla á þrælana, er þú
nefnir svo. En ef þú reynir vopn
þitt hið þriðja sinn, þá verður
dagurinn í dag þinn síðasti á þess
um hnetti.“
Skömmu eftir að fólkið á torg
inu raknaði við, kom lítill hóp-
ur stórvaxinna og loðinna
manna að varnarveggnum.
Danó hleypti þeim inn og virti
þá fyrir sér. Þeir voru allt að
tveggja metra háir, huldir
snöggri, bláleitri loðnu um all-
an kroppinn, og klæddir mittis-
skýlu einni saman. Svipharðir
voru þeir og hnarreistir, en báru
allir vott um skort og lúa. And-
litin voru ekki ófríð. nefin þó
nokkuð breið. munnurinn víð-
ur og varaþykkur, mikill hár-
vöxtur á kolli, dökkblár; en ber-
ir voru þeir í framan og hör-
undið þar nánast grátt. Augun
voru fjólublá, stór og greindar-
leg. Allir virtust þeir krafta-
legir, en svipmót þeirra sýndi
biturleika og þunglyndi.
„Viljið þið svara spurningum
mínum af fu'llri hreinskilni og
án undandráttar?" mælti Danó.
Þrælarnir áttu bersýnilega
örðugt um mál, en loks stam-
aði einn þeirra í hálfum hljóð-
um: „Eigi — megum við — það
— nema þið leysið — leysið
okkur — undan hugsanaokinu
— oki feúgara okkar“.
Danó leit til skikikjumanns,
er horfði á hann glottandi. —
„Svartar hugsanir — hugsana-
ok?“ mælti hann íhugull. „Ætli
við reynum ekki sannleiksvökv
ann, hann á að geta rofið dá-
leiðslu".
Kom nú læknir disksins með
tæki sín, og sprautaði þessu
i töframeðali í armleggi þræ!-
anna, svo og skikkjumannsins.
Að lítilli stundu liðinni svöruðu
þeir allir greiðlega spurningum
Danós, og máttu enga lýgi mæla.
því að slík var náttúra vökvans.
Foringi Hnattbúanna talaði
fyrstur: „Við notum engin vopn
önnur en hugsun okkar. En við
höfum í óralangann tíma æft
okkur í því, að samræma hana
til mikilla átaka, og þegar okk-
ur tekst það, getum við gert ná
lega hvað sem vera skal, flutt
stóreflis björg langa vegu, og
stjórnað fuHkomlega þessum
manndýrum, sem við notum til
að vinna hin daglegu störf“.
„Hvaðan eru þeir komnir?“
„Ég hef þegar sagt þér að for-
feður þeirra flugu hingað á eld-
skipum. Þeir ætluðu að undir-
oka okkur, en við urðum þeim
yfirsterkari og guldum þeim
rauðan belg fyrir gráann".
„Hvað segið þið um þetta?"
spurði Danó þrælana.
Hvassleitur maður og greind-
ariegur varð fyrir svörum:
„Við flúðum hingað frá hnetti,
sem fjandmenn okkar þar voru
búmr að eyðileggja. En við fór-
um með fríði. og báðum aðeins
um að mega búsetja okkur '
þeim löndum, sem óbyggð voru
þá. Það er ekki satt að við höf-
um reynt að beita jfbeldi held-
ur vorum við þegar tekin í á-
nauð af þessu mizkunnarlausa
fólki, sem hér var fyrir. Og æ
síðan hefur það meðhöndlað
okkur eins og hver önnur á-
málga dýr, enda þótt það standi
okkur langt að baxi, hvað gáf-
ur snertir. Sem betur fer er b ið
nú farið að úrkynjast af leti-
lífi ogsvalli, og hefur því ekki
eins mikið vald yfir okkur og
fyrr. Enn erum við þó van-
megna gagnvart þeim, sökum
þess að þeir geta með saméin-
aðri hugsun sinni Uinlest okkur
og drepið, hvenær sem þeim
þóknast. Við verðum að þjóna
þeim dag sem nótt, og sjálfir
gera þeir ekkert annað en éta
og hórast. Eina von okkar er að
sá lifnaður fari að síðustu með
þá, og við höfum orðið vör við
að kraftur þeirra fer nú ört
minnkandi".
Skikkjumaður leit til þræls-
ins illum augum og sagði hörku-
lega: „Enn erum við þess um-
komnir að ráða niðurlögum ykk
ar, og skalt þú brátt hljóta mak
leg málagjöld fíflsku þinnar!"
Svo sneri hann sér að Danó og
hélt áfram: „Þið sk-uluð heldur
ekki sækja neitt gull í greipar
okkar, því að búið er að senda
hraðboða út um allt land, svo
að hægt verði að sameina hugs-
anakraft mikils mannfjölda til
að tortíma ykkur!“
Danó lét sér ekki bregða við
þá fregn, en spurði hvasst: „Fór
þrællinn með rétt mál?“
Skikkjumaðurinn gretti sig
hroðalega, en varð að svara ját-
andi.
„Farið ÖU inn í diskinn!" skip
aði Danó. Síðan þrei-f hann til
foringja Hnattbúanna og dró
hann með sér nauðugan. Þótt
hann væri miklu minni vexti,
bjó ótrúlegur styrkur í hinum
fínlega líkama Laímannsins. Fá
um augnablikum síðar var disk-
urinn kominn á fulla ferð út
úr lofthelgi hnattarins.
Danó var venju fremur þung-
inn, er hann kom til Ómars og
Miró Kama og skýrði fyrir þeim
afstöðu sína: „Hér þarf róttæk-
ari aðgerðir en við erum færir
um að framkvæma“, sagði hann.
„Ég hef þegar gefið yfirmönnum
stjörnuskipsins skýrslu, og hún
verður send áfram til fram-
kvæmdaráðs Hnattasambands-
ins, en það mun láta sérstaka
lögregludeild skipap málum á
þessari jarðstjörnu. Hún verður
líka að taka við dólginum, sem
ég kippti með mér og fæ kann-
ske skömm í hattinn fyrir vikið.
En það var ekki um annað að
ræða, því að hann hefði að öðr-
um kosti drepið þrælanna, sem
ég yfirheyrði".
„Er þetta ekki nokkuð _ ein-
stætt fyrirbæri?11 spurði Ómar
Holt.
„Meinarðu einbeitingu hugs-
anakraftsins?" mælti Míró bros-
andi. „Það er ekki mjög langt
síðan að menn á ykkar jörð gátu
gert hið sama. Fyrstu pýramíd-
arnir í Egyptalandi voru byggð-
ir á þann hátt, og í Atlantis-
menningunni var þetta algengt
— eins og þú munt hafa séð í
kennslukvikmyndinni sem fjall-
ar um þróun hnattar þíns“.
„Þetta er þá frumstæður eig-
inleiki?“
„Já“, svaraði Danó. Þegar sér
kenni persónuleikans taka að
þroskast missa mennirnir um
hríð getuna til sameiningar á
þennan hátt. Síðar, er þeir nálg-
Breytt símanúmer
Slmanúmer okkar eru sem hér segir:
*io-
(10 línur)
RITSTJÓRN,
AFGREIÐSLA
PRENTSMIÐJA,
SKRIFSTOFUR,
L
AUGLYSINGAR
22-4-80
(4 línur)

ast fullkomnun mannþróunar-
innar, fá þeir hana aftur — en
þá er hún eingöngu notuð í
þágu hins góða“.
IV.
„Næsti viðkomustaður er skor
kvikindajörð“, sagði Danó, er
þeir sátu yfir hádegisverði dag-
inn eftir.
Ómar leit á hann spyrjandi
augum. „Eru þá heilir hnettir
eingöngu byggðir slíkum lífver
um?“ spurði hann.
„Já. Þær hafa lagt undir sig
margar jarðstjörnur, meira að
segja fáeinar þar sem mannlíf
hefur byrjað að þróazt, en orðið
að láta í minni pokann“.
Þeir komu út^úr geimþyt ná-
lægt kerfi dökkrauðrar sólar.
Fyrsti hnötturinn, er fyrir þeim
varð, var kaldur og hróstugur,
en með súrefnisloftslagi og
byggður kynlegum verum. Hvar
vetna, frá einum pól til annars,
voru löndin alsett háum en mjög
óreglulega löguðum köstulum, er
líktust allmjög híbýlum hinna
hvítu maura á plánetunni Jörð.
En þarna var greinilega nokkur
tæknimenning, því að vegir lágu
um allt, á milli kastalanna, og
voru þar á ferð einhverskonar
sleðar, dregnir af maurum, sem
voru á stærð við héra. Gengu
þeir uppréttir, sem menn, en
voru að öðru leyti greinilega
skordýr.
Kastalarnir mynduðu víða
borgir, með strætum og torgum.
Var þar allstaðar mikil umferð.
Geimfararnir flugu niður &
hnött þennan í noikkrum disk-
um, og lentu skammit utan við
eina af stærstu borgunum.
Þarna var sérkennilegt lands-
lag: lágar hæðir, vaxnar þéttum
runnagróðri, sem var alsettur
marglituim blómum, þrátt fyrir
kuldann í loftinu. En hann var
skammt fyrir ofan frostmark 1
tempruðu beltunum. Um miðbik
hnattarins var þó nokkru hlýrra,
eða álíka og um mitt sumar á
fslandi. Allt benti til að veður
væru þarna kyrrstæð, og ekki
hreyfði blæ þennan dag. Hinn
blárjóði himinn var heiður, og
ylurinn þægilegur frá rauðri
sólinni, er virtist alkniklu stærri
en sunna Jarðar.
Allt í feröalagið
SPARIKAUP
- Saumavélar
- Eldavélar
- Eldavélasamstæður
- Sjónvarpstæki
- Sjó- og vatnabátar
- Utanborðsmótorar
- cg margt fleira -
Kynnið yður „sparikaup"
'unnai SfyzeiiMM h.f
Suðurlandsbraut 16 — Laugavegi 33 Sími 35200