Morgunblaðið - 15.07.1967, Page 5

MOROTjNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 15. JÚLÍ 1967
5
— fegursta leikkona
sinnar samtíðar
kunningi hennar, Toby Row-
land átti að kynna leikritið.
Daginn sem hún lézt, sagði
Rowland við fréttamenn, að
Vivien hefði þegar kunnað
sitt hlutverk utan að og hún
hlakkaði mjög til að byrja á
æfingunum. „Hún átti að
leika 53 ára gamla konu, og
þó það hefði einmitt verið
hennar aldur, þurftum við að
búa til sérstakt gerfi handa
henn.i“, sagði hann, „því Viv-
ien leit alls ekki út fyrir að
BREZKA leikkonan Vivien
Leigh var 53 ára, þegar hún
lézt í London 8. júlí sl. Hún
var í 20 ár gift Sir Laurence
Olivier, en þau skildu árið
1960 eftir að hún hafði farið
fram á skilnað. Kvæntist hann
hann þá núverandi konu
sinni, leikkonunni Joan
Plowright.
Fyrsti maður Vivien Leigh
var Leigh Holman, lögfræð-
ingur, .sem starfaði í London.
Þau eignuðust eina dóttur
Vivien Leigh í hlutverki
Kleopötru í leikriti Shaws
„Caesar og Kleopatra“.
því, að St. James leiklhúsið í Z
London yrði rifið, en beið 1
ósigur. Eftir 'þann óisigur naut I
hún stuðnings og hjálpar Sir t
Winston Ohurohill. I
Vivien Leigh fékk í vöggu- t
gjöf töfrandi fegurð, stór- l
brotnar gáfur og mikið skap. !
Hún var fegursta leikkona 7
sinnar samtíðar. En þó feg-
urðin væri mikil voru leik- 1
hæfileikarnir engu isíðri. Hún t
var mjög metnaðargjörn og /
eftir að hún giftist Sir Laur-
ence varð hún oft að láta sér
nægja að standa í skugganum
af manni sínum og gera sér
að góðu minni hlutverk, sem
voru henni alls ekki að skapi.
Vivien Leigh hafði hvað
masta ánægju af að leika grín
hlutiverk og vann hún marga
sigra í þeim hlutverkum.
Þrátt 'fyrir það verður henn-
ar í framtíðinni einkum
minnst sem stórbrotinnar
Skapgerðarleikkonu og lengi t
mun fegurð hennar og glæsi- /
leg sviðsframkoma verða í ’
minnum höfð. I
sviði sem í kvikmyndum. Hún
var valin úr hópi 1500
stúlkna til að leika það 'hlut-
verk, enda hélt hún frá
London til Hollywood með
það eitt fyrir augum að leika
í þeirri mynd. Eftir það komst
hún á fimm ára leiksamning
Hún hlaut fjölda viður-
kenninga fyrir leik sinn, bæði
á leiksviði og í kvikmyndum,
en þó að hún afrekaði mikið
í kvikmyndum, yfirgaf hún
hún aldrei leiksviðið. Fyrir
síðustu mynd sína „A Ship of
Fools", var hún útnefnd bezta
erlenda leikkonan af frönsku
kvikmyndaakademíunni.
Stuttu áður en Vivien lézt
áttu að hefjast leikæfingar í
West End á leikritinu „A
Delicate Balance" eftir Ed-
ward Alhee, en í því leikriti
átti hún að fara með eitt af
stærri hlutverkunum undir
stjórn John Dexter. Góður
Vivien Leigh og Sir Laurence Olivier sem
patra í leikriti Shaws.
Ceasar og Kleo-
Vivien Leigh og Marlon Brando í hlutverkum sínum í leik
í-lti Tennessee Williams „A Streetcar named Desire“.
og hún gerði alla tíð og tók
hlutunum eins og þeir voru“.
Vivien Leigh var há og
grönn, fremUr langleit og aug
un gráblá. Hún hafði til að
bera töfrandi yndisþokka og
þegar hún kom fyrst fram é
leiksviði í West End 21 árs í
hlufverki í „The Mask of
Virtue“ varð á’horfendum
þegar starsýnt á fegurð henn-
ar.
Frægasta hlutverk hennar
er Scarlett O’Hara í kvik-
myndinni „Á hverfanda
hveli“, þar sem hún lék á
móti Clark Gable. Fyrir það
hlulverk fékk hún fyrst Osc-
ars-verðlaunin 1@3'9. Eftir
það var hún ein eftirsóttasta
leikkona heimsins, jafnt á leik
Myndin er tekin af Vivien
Leigh í samkvæmi í London,
skömmu áður en hún lézt.
hjá Alexander Korda og fékk
fyrir það 50.000 dollara.
Hún lék flest af meirihátt-
ar kvenhlutverkunum í leik-
ritum Shakespeares og þótti
henni takast vel með þau öll.
Hún lék oft á móti eiginmanni
sínum Sir Laurence og þóttu
þau eitt glæsilegasta leikpar
heimsins. Saman unnu þau
hvern sigurinn á eftir öðrum
jafnt í Englandi sem Banda-
ríkjunum auk víðar. Þau
kynntust er þau léku fyrst
saman í kvikmynd 1936,
„Fire over England", og gift-
ust fjórum árum síðar.
Vivien var fynsta leikkon-
an, sem tókst að gera hlut-
verki Kleopötru jafn góð skil
í leikriti Shakespeares og
Shaws. Hún fékk Oscars-
verðlaunin í annað sinn fyrir
hlutverk sitt sem fullorðin
kennslukona í leikriti Tenn-
essee Williamis, „A Streetcar
nemed Detsire“, en í þeirri
mynd lék hún á móti Marlon
Brando.
Hún fæddist í Darjeeling í
Indlandi, 5. nóvember 1913,
dóttir brezks kaupsýslu-
manns. Hún lærði leiklist
bæði í London og París, áður
en hún innritaðist í Konung-
lega leiklistarskólann í
London. Árið 1945 varð ihún
fyrst vör við að hún þjáðist
af berklum og 1953 varð hún
alvarlega veik. S.l. ár varð
hún aftur mjög veik og hafði
herpii verið ráðlagt að liggja
fyrir síðasta mánuðinn áður
en hún lézt, því þá hafði sjúk-
dómurinn tekið sig upp á ný.
Hún iháði harða baráttu gegn
Suzanne og skildu árið 1940.
Sama ár og Vivian giftist Sir
Laurence. Var það hjónaband
annað 'hjónaband beggja.
Vivien giftist ekki aftur, eft-
ir að hún skildi við Sir Laur-
ence, en var orðuð við nokkra
menn, þ.á.m. kanadíska leik-
stjórann John Meriivale og
fyrrverandi eiginmann sinn
Leigh Holman, en þau voru
góðir vinir alla tíð. Hún hafði
lengi þjáðst af berklum og
leiddi sá sjúkdómur hana til
bana.
vera 53 ára. Hún hafði verið
mjög óánægð með að veikindi
hennar höfðu seinkað æfing-
unum, en hún stóð ®ig mjög
vel, þrátt fyrir veikindin, eins
Viven Leigh í sínu frægasta hlutverki, sem Scarlett O’Hara
í kvikmyndinni „Á hverfandi hveli" ásamt Clark Gable, sem
lék Rhett Butler í þeirri mynd.
>
ísland á heimsýningu í
nýju hefti lceland Review
NÝTT hefti af ICELAND REV-
IEW er komið út og er það að
nokkru 'helgað þátttöku fslands
í heimssýningunni í Montreal.
Elín Pálmadóttir skrifar um
íslenzku sýningardeildina í skála
Norðurlanda, Sigurður A. Magn-
ússon skrifar grein um íslend-
inga og þjóðareinkenni — og
tvær greinar eru um þá megin-
þætti í náttúru landsinis, sem leit
azt er við að vekja athygli á í
sýningardeild okkar í Montreal.
Önnur greinin, baráttan við eld-
inn í iðrum jarðar, er eftir dr.
Sigurð Þórarinsson. Hin grein-
in, um heita vatnið og nýtingu
þess, er eftir Sveinbjörn Björns-
son á jarðhitadeild Raforku-
málaskrifstof.unnar.
Allar þessar greinar eru mjög
myndskreyttar, bæði með svart-
hvítum myndum og litmyndum.
Loks er viðtal við sendiherra
íslands í Bandaríkjunum og
Kanada, Pétur Thonsteinsson, og
þar er fjallað um samskipti ís-
lendinga við vesturheim, gönyil
og ný tengsl við „nýja heim-
inn“ — m.a. afstöðu Vestur
íslendinga til „gamla landsins".
í þetta hefti skrifar dr. Gunn-
ar G. Schram einnig grein um
íslenzka sjónvarpið og birtast
þar fjölmargar myndir úr fyrstu
vetrardagskrá sjónvarpsins.
Greinar eru um Útvegsbanka
íslands og starfsemi Sláturfélags
Suðurlands. Auk þess flytur rit-
ið nýjar fréttir frá íslandi í sam-
þjöppuðu formi, bæði almennar
fréttir og fróðleik um sjávarút-
veg. Frímerkjaþáttur er í ritinu
og margt fleira. Það er mynd-
skreytt og snyrtilegt að öllum
frágangi, eins og jafan áður. Á
kápu er nýtízkuleg táknmynd
jarðhitans, sem Barbara Stach og
Gísli B. Björnsson gerðu.
Ritstjórar Iceland Review eru
Haraldur J. Hamar og Heimir
Hannession. Ritið er prentað 1
Setbergi. ~i
RITSTJÓRN • PRENTSMIÐJA
AFGREIOSLA*SKRIFSTOFA
SÍIVII 10*100
>