Morgunblaðið - 19.09.1967, Blaðsíða 30

30
MOKGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 19. SEPT. 1967
Jafntefli hjá Val og Jeunesse 1 - 1
Oaufur leikur sem Valsmenn
átfu mun meira í
SJALDAN eða aldrei hefur það grerzt áður að erlendir liðsmenn
faðmist og kyssist að leik loknum í gleði yfir að hafa náð jafntefli
við íslendinga; Það gerðist á Laugardalsvellinum á sunnudaginn,
þegar Valur og La Jeunesse d’Esch mættust í fyrri leik í Evrópu-
keppni meistaraliða og skildu jöfn, skoruðu hvort eitt mark. —
Úrslitin verða því ekki kunn fyrr en að leik liðanna í Esch lokn-
um. Þar verða hrein úrslit. Valsmenn voru mjög óheppnir á sinum
„heimavelli“. Þeir sóttu og pressuðu að marki andstæðinganna en
tókst ekki að skora. Öllum öðrum fremur var það markvörður
Luxemburgara sem úrslitum réði.
Það komu um það bil 4500
manns á Laugardalsvöllámn í
góðu veðri á sunnudaginn til
þess að sjá þennan spennandi
lei'k og sannairlega var hann
spennandi. Skipti þar mestu að
Valsmenn sóttu og sóttu að
marki sinna keppinauta, hættan
var næstum stanzlaus yfir marki
gestanna, en bæði var að mark-
vörður þeiira varði með miklum
18-18
hjáFH
LIÐ F.H. í handknattleik er í
keppnisferð í Danmörku um
þessar mundir. Liðið lék sinn
fyrsta leik gegn Skovbakken á
sunnudag í Arhus. Jafntefli varð
18 mörk gegn 18. F.H.-menn
munu leika 4 leiki í Danmörku.
ágætum, og enn þá meiru máli
skipti að Valsmenn voru lakari
í leik sinum nú en jafnvel
nokkru sinni fyrr á þessu sumri.
Það verður ekki sagt að þessi
leikur hafi boðið upp á „lista-
verk“ í knattspyrnu. Þvert á
móti va>r hann allan tímann fr em
ur iila ieikinn af báðum liðum.
Valsmienn hafa leikið um það
bil 15 leiki í sumar og þessi er
að mínum dómi einn sá lélegasti
sem þeir hafa sýnt.
Luxemborgarliðið sýndi lipr-
an leik, leikmenn dálítið frekir,
en sýndu mikið og gott keppnis-
skap. Þeir réðu illa við knöttinn
og þetta er í fyrsta skipti sem
við íslenzkir íþróttafréttamenin
getum slegið því föstu að hið
íslenzka lið á vellinum hafði
meiri og betri knatttækni, ha.fði
meiri og betri uppbyggingu í
leiknum — var hreinlega sterk-
a>ra en hið erlenda.
Ef að líkum hefði látið hefðu
Valsmenn átt að vinna þennan
leik með eins til tveggja marfca
mun. Að svo varð ekki geta þeir
sjálfum sér um kennt. Sók.nar-
menn Vals höfðu tæfcifæri, áttu
miöguieiika, gátu hreinlegá gert
alilt. sem þeir vildu — en tókst
ekki.
Valsmenn höfðu og eiga að
geta haft hvar og hvenær sem
er í fullu tré við þetta lið. Þess
vegna er engin goðgá að ætla að
Vailuir verði í a.nna,rri urnferð
keppninnar um Evrópubikar
meisitaraliða.
Mörkin
Luxemburgarai un.nu hlut-
kesti og kusu að sjálfsögðu að
leifca undan vindi í fyrri hálf-
leik. Þeirra vairð og sóknin að
mestu leyti. En Valsmenn sýndu
þó að þeir bjuggu yfir betr a
xeiks'kipuiliagi, betri möguleikum.
Tillviljanirnar réðu hins vegar
meiru um gang leiksins en efni
stóðu til, og það va>rð hinu lux-
emburgsika liði að láni að Vals-
imenn sáu aldrei hvaða kerfi gest
irnir léku.
Frá upplhaíi leitas til loka léku
þeiir með 3 menn í öftustu vörn,
5 á miðju og 2 sóknarmenn.
Mennirnir 5 á miðjunni réðu að
mínum dómi úrslitum í þessurn
lei'k. Va'lur náði aldrei því spili
sem liðið hefur náð á móti ís-
lenzkum liðum — og þeim er-
lendu sem það hefur leikið á
móti á undanförnum árum. Með
þiessa 5 menn á miðjunni tófc lið
Luxemburgarmanna hreinlega
völdin af Valsmönnum, þó allir
gætu séð að Valsliðið var sterk-
ara knattspyrnulega séð.
Leikurinn varð allþófkenndur
og tili v il j an ake n n dur. Þannig
komu bæði mörfc leiksins fyrir
hálfgerða tilviljun. Á 23. min-
útu skoraði Di Gsovanni, hægri
útherji, rnark Luxembuirgarliðs-
ins. Hann hugðist gefa knöttinn
fyrir markið, var enda kominn
u.pp undir hornveifuna, en vind-
urinn hjálpaði til og yfir Siigurð
markvörð fór knötturinn og í
ihið fjarlægara horn.
Eftiir þetta mark sóttu Vals-
menn mjög faist en náðu ekki
þeim tökum á spilinu, sem þarf
til að úrslitum ráði.
En önnur tilviljun henti á 43.
mín. Þvaga myndaðist í víta-
tei'g Luxemburgarliðsins — ein
af mörigum — og eftir mikið
fum og fáttm varð Hermann til
að skjóta jairðarskoti í markið
og jafna leikinn.
Það er eklki teljandd þau tæki-
færi, sem Luxemburgarláðið átti
í siðari hátfleik, þá er Valur lék
undan vindi. Hins vegar varð er
á leið, næstum stanzlaus pressa
á mark Luxemburgarmanna. Ef
ekki hefði komið til fr'álbær mark
varzla og ei'nstök heppni hefði
Vailur átt að vinna þennan lei'k
með 2 til 3 marka mun. En svo
í DAG fer fram leikur milli KR-b
og Víkings A í Bikarkeppni KSÍ.
Fer leikurinn fram á Melavelli og
hefst kl. 6. Er hér um að ræða
úrslitaleik um það, hvort liðið
hafi rétt til þess að blanda sér í
úrslitabaráttuna með 1. deildar-
varð ekfki að sinni. Hinir erlendu
gestir Vals fögnuðu, Valsmönn-
um þótti súrt í broti.
Liðin
Eftir þessum leik að dæma
eiga Valsmenn ekki minni mögu
leika tiil sigurs í síðari leiknum
heldur en það lið sem leifcur á
sínum heimaivelli.
Um einstafca leikm»nn þarf
.líitt að ræða. Valsmenn léku einn
a,f sinum lökustu leikjum á
þessu sum’ri. Liðsmenn Luxem-
burgar rugluðu þá í riminu.
Laikara liðið fékfc meir út úr sín-
um leifc en efni stóðu til og það
var eklki sízt að þakka skipu-
lagi þjálfaran.s, sem braut niður
hið venjuilega mjög svo góðia
„Valsspil“ með því að setja 5
menn á miðjuna.
4500 álhorfendur voru við leik-
inn. Þeir urðu að horfa upp á
það að lélegur írskur dómari
gerði leifcinn enn þá verri en
hann þurfti að vera.
liðinum, en jafnan hafa tvö af
annara og þriðju deildarliðinum
eða b liðum 1. deildarliðanna rétt
til þess. Akranes b hefur þegar
tryggt sér áframhaldandi þátt-
töku.
A. St.
Víkingur - KR í
Bikarkeppninni
— Forsætisráðherra
Framhald af bls. 32
heimsóknina og þar ræddi far-
sætisráðherra við ráðamenn borg
arinnar, í Hamborg var snæddur
fcvöldverður í boði senatsins og
en.nfremu r farið í ferð um höfn-
ina, gra'fhýsi Bismarks heimsótf
og ennfremur söfn um Bismark.
„Hvarvetna var talað með vin
semd um ísland“, sagði for-
sætisráðherra, „og þær ræður,
sem haldnair voru, vinsamliegar
í íslands garð. í samtölum kom
fram meiri þefcfcing á íslandi en
títt er utan Norðurlandanna og
í samtölum við stjórnmálamenn
gætti mifcils skiilnings á okkar
högum“.
Forsætisráðherra fcvað náðu-
neytisstjóra utanríkisráðuneytis-
ins og sendiherra ísiands í Bonn
hafa átt viðræður við helztu
embættismenn í utanrikisráðu-
neytinu í Bonn daiginn áður en
hanin kom þangað, sem hann
kvaðst vona, að hafi orðið gagn-
legar.
Viðræðurnar við Kiesinger
í viðræðunum við Kiesinger,
kanslara V-Þýzkalands, bvaðst
Bjarni Benediktsson hafa g.ert
grein fyrir þeim málum, sem
hann hefði talið mesta ástæðu, ti'l
að hreyfa, fiskútflutningi okkar
til V-Þýzkalands og lendingar-
réttindum Flugfélags íslands í
Frankfurt, en þau eru sérstök-
um skilyrðum háð. Ennfremur
hefði hann rætt afstöðu íslands
til EFTA og EBE. Forsætisráð-
herra sagði, að Kiesinger hefði
gert grein fyrir stefnu V-Þjóð-
verja í utanríkis- og alþjóðamól-
um. og hafði samtal þeirra staðið
nokkuð á aðra klukkustund.
í viðræðuinum við ráðamenn í
Berlín og annars staðar sagði
forsætisráðiherria, að það hefði
komið skýrt fram, að þótt þeir
teldu miklu sikipta, að Þýzka-
land yrði sameinað á ný sem
fynst, yrði það einungis gert
með friðsamliegum hættd. Það
hefði einnig komið fra,m, að
þeirri breytingu á utanríkis-
stefnu ViÞjóðverja, að nálgast
A-Evrópuríkin meir en áður,
væri ekfci beint gegn Sovétríkj-
unum enda gæti betri samfoúð
við A-(Evrópuríkin ekki gengið
til lengdar nema með góðri sam-
búð við Sovétnrkin og að al'lri
tortTyggni yrðd eytt millli þess-
ara þjóða.
Lendingaréttinrti í Fraukfurt
Að loknum inngangsorðum
forsætis'ráðherra svaraði hann
spurningum blaðamanna. Hann
var beðinn að gena nánari grein
fyrir vandikvæðum i sambandi
við lendingarréttindi Flugfélags-
in,s í Franfcfurt og sagði Bjarni
BenedikJtsson, að viss atriði
þörfnuðust breytinga í því sam-
bandi og hefði hann sfcilið við-
brögð v-'þýzkra ráðamanna svo,
að skilningur væri á að ganga
til móts við okkur í því efni,
hin,s vegar væri málið efcki end-
anlega leyst.
Aðspurður sagði forsætisráð-
herra, að ekfci hefði verið rœtt
um auiglýsingabann á Loftleið-
um í V-Þýzka,landi. Það sem nú
lægi fyrir, væri að leysa mál
Flugfélagsins og það gæti gert
það erfiðara, ef Loftleiðamálið
yrði tekið upp jafnhliða.
Nán-ar aðspurður um fiskút-
flutning okkar til V-iÞýzkalands
og síðustu ákvarðanir stjórnar-
nefndar EBE um læktoun toll-
kvóta á ísifiski og hækkun tolla,
sagði Bjarni Benediktsson, að
málstaður íslands hefði hlotið
góðar undirtekltír í V-Þýzka-
landi. V-tÞjóðverjar hefðu mót-
mæl't áktvörðun stjórnarnefndar-
innar í Brússiel og héldu því
frarn, að hún byggðist á röngium
forsendum um, að önnur aðildar
ríki EBE geti séð Þj óðverjum
fyrir nægilegu fiskmagni. V-
Þjóðverjar teldu sig hafa haig
af að standa fast með ofck-
ur og hefðu jafnframt lýst því
yfir, að þeir vildu ekki, að á okk
ur yrði hallað. Forsætisráðlherra
sagði, að, v-þýzkir ráðamenn
teldu tollkvótann standa opinn
til endurskoðunar, vissir hags-
'miunaaðilar væru að reyina að
bola okikuir burt af þessum mark
aði. Hann fcvaðst ekkiert vilja
segja um, hvort það mundi tak-
ast, hitt væri ljóst, að mál þessi
væru ekiki í lagi eins og nú stæð’i
og á þetta hefði hann lagt megin
áherzlu í viðræðum sínum í V-
Þýzkailandi. Hins vegar yrðu
menn að gera sér ljóst það nýja
viðhorf,. sem hefði skapazt við
það, að ákvarðanir væru nú
teknar í slíkum málum í Brúsisel.
Aðild að EBE útilokuð
Bjarni Banedifctsson var spurð
ur um efni viðræðna han.s og
Kiesingers, kanslara,, um EBE.
Hann kvaðst hafa rætt itarlega
um EBE, bæði við kanslarann
og varatforsetann, sem væri mik-
ill áhugamaður um aðild NorðUr
landanna að EBE. Kvaðst for-
sætisráðlherra, hafa lýst þv íótrví-
rætt yfir, að full aði'ld aí okikar
háilfu væri útilokuð, bæði vegna
tfrjáls flutnings vinnuafls milli
landa, fjármagnstflutninga og
atvinnuróttinda. Það væri svo
undir atvikum komið, hivort hag
fcvæmt væri að gerast aiufkaaðili
•eða gera vi,ðskipta®aimndng til
la.ngs tím,a við Bfnalhaigsbainda-
lagið. f slíkum viðræðum væri
aðein.s vakin aithygli á viðtfangs-
efninu og lýst okkar sjónarmið-
um en góður skilningur væri fyr
ir hendi á okkar aðstöðu meðal
ráðam.anna i V->Þýzkalandi.
Um samvinmuna ininan Atila.nts
hafsbandalagsins eftir 1969
sagði Bjarni Benediktsson, að
þ,að hefði komið skýriega fram
hjá ráðamönnum þar í landi, að
þeir teldu eina meginforsendu
v-þýzkrar utanríkisstiefnu vera,,
að samvinna.n innan Atlan.ts-
hafsbandalaigsins héldi áfram etft
ir 1969. Þeir teldu ekki tímafoært,
að Bandaríkjamenn hyrfu 6
brott með heriið sitt frá Vestur-
Þýzkalandi og um atfstöðu
Frakka hefði það komið fram,
sem lýst hetfur verið ytfir af
þeirra hálfu, að de G,aulle,
Frakklandsforsieti, teldi nauðsyn
legt, að Frafckar yrðu áfram í
Atlantslhafsbandailaginu .
Forsætisráðherra, var að því
.spurðu, hrvort hann teldi miklar
breytiingar ha,fa orðið í Þýzfca-
landi frrá þeim tíma er hanin
var þa-r við nám. Ha.nn sagði að
breytingarnar væru geysilegar
fró þeim tdma enda hefðu þó
verið kreppuár og ömur'legt um
að litast. Ótrúllega miklar fram-
kvæmdir væru í Berlín en ein-
hver ólkyrrð og óviasa laegi i lotfti
ekki sízt meða'l stúdenta, sem
teldu breytinigu á aðstöðu
Beriinar nauðsynlega. 91ík ó-
kyrrð hjá æskufólki væri þó
ekki bund'in við Benlin, hennar
yrði greinilega vart, jafn.vei í
rífcara mæli í London.
Forsætisráðlherra var spurður
að þvi, hvort hin minnkandi
spenna um Berlín befði valdið
eimhrverjum brieytingum þar,
Hann kv.aðst hafa komið þar
síðast 1960 og síðan hefðu ótrú-
lega miklar framkvæmdir orðið.
„Segja má hins vegar, að við-
hortfið vegna Múrisms og hverau
langvinnf þetta er orðið, neyni
meira á þolinmæði Berlínarbúa
en áður. Það hefur ekki tekizt
að leysa BerMnarvandamálið og
lausn ekki í augsýn“. Forsætis-
ráðíherra saigði, áð þetta viðíhorf
krefðist meiri þoiinmæði atf ráða
mönnum borgarinnar og öðrum,
miernn teldu að ungt fólk leitaði
meira burt en áður eða a.m.k.
komi fóilk ekki að í sama mæli
og áður. „En Berlín er en.n í við-
skipta- og menmingarlífi höfuð-
borg Þýzkiailands", sagði forsætis
ráðlherra, „Þar starfa t.d. Siem-
ens-ve'rfcsmiðjurnar af miklum
kratfti en aðstaða öll er að ýmsu
leyti örðug“.
Bj-arnd Benediktsson sia.gði að
lokum, að Kiesinger, kanslari,
hefði mininzt þess, að hann hefði
lenigi verið forustumaðU'r Vest-
ur-Þjóðverija í Evrópuráðinu og
minntist ánægjuiegra samskipta
við íslendiniga þar, einfcum Jó-
hann heitinn Jósepsson, en hann
hlefði einnig drepið á fleiri, sem
hann hefði átt ánœigjuleg sam-
skipti við.
Fólk meiðist
í bilaárekstri
Patreksfirði, 18. september.
ALLHARÐUR árekstur varð í
Trostansfirði uin helgina, og slas
aJðist tvennt lítillega. Vegu*Hn»
upp úr Arnarfirði liggur um
Trostansfjörð upp á Vesturlands-
veginn, og þarna, voru á ferð
Bronkó-jeppi og Ford Comet-
fólksbifreið, og voru að mætast.
Vildi þá svo óheppilega til að
það sprakk hjá jeppanum, svo að
hann kastaðist á fólksbílinn.
Hjón voru í hvorum bíl, og
sluppu þau i jeppanum ómeidd,
en Hallgrímur Gíslason frá Þing-
eyri, sem var í fólksbílnum,
skarst illa á andliti og eiginkona
hans Ragnheiður Samsonardóttir
meiddist einnig lítillega og fékk
taugaáfall. Voru þau bæði fiutt
í sjúkrahúsið á Pareksfirði. —
FréttaritarL