Morgunblaðið - 29.09.1967, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 29. SEPT. 1967
Garðar Jónsson fyrrv. formaður
Sjómannafélags Rvíkur minning
F. 6. nóv. 1898. D. 17. sept. 1967
í DAG er til gr.afar borian einn
atf fremstu mönmuim í islenzkri
sjómannastétt, Garðiar Jómsson,
sem í mörg ár átti sáeiti í stjórn
Sjómannafélaigs Reykjavikur,
lengstum sem forrnaöur. Tók
haimn við af Sigurjóni Á. Ólafs-
syni ajþingismanni, er lengst
allra var formaöur félagsins.
Létust þeir báðir atf svipuöum
ihjartatilfellum fyrir aldur fram.
Lífsibarátta íslenzkna sjó-
rmamma 'hefur lengi verið bitur
og hörð, emda hefur atflhroð
. þeirra af slysförum verið Mut-
fallslega meira en meðal stór-
þjóða í griimmustu styrjöldum.
Hvílíkur fjöldi eru þeir ekki
siamiferðamennimir «uf sjónum,
siumir yngri, aðrir eldri, eða þá
jiatfnaddrar, sem fyrir lömg.u eru
horfnir atf sjónarsvi&inu lamgt
fyrir. aldur fnam.. Hvaö mairgir
eru þeir ekki, sem aldrei hafa
t
Faðir okkar, afi og tengda-
faöir,
Guðni Þórarinsson
frá Hofsósi,
lézt í sjúkrahúsinu Sauðáir-
króki 25. þ. m.
Börn, barnabörn
og tengdabörn.
t
Bróðir okkar og fóstiurfaðir
Þorsteinn B. J.
Thorsteinsson
andaðist að Vífilsstöðum 27.
þ.m. Jarðarförin fer fram
nk. þriðjucbaig M. 2 e.h. frá
Fossvogsik irk j u.
María Thorsteinsson,
Sölvi H. Blöndal.
t
Maðurinn minn
Guðmundur Kristinn
Hjörleifsson,
Lindargötu 36,
andaðist 28. þ. m. að EMi-
heimiliinu Grund.
Margrét Halldórsdóttir.
t
Faðir minn og atfi okkar,
Axel Bjarnasen,
sem andaðist í Landakots-
spítala 25. þ.m. verður jarð-
sumginn frá Landakirkju í
Vest.mannaeyj um laugardiag-
imn 30. sept. kl. 2 e.h.
Linda Axelsdóttir,
Sigriður Sigurðardóttir,
Svanhildur Sigurðardóttir,
Axel Finnur Sigurðsson.
t
Eiginmaður mimn og faðir
okkar
Guðbjartur Kjartansson
bifreiðastjóri, Eskihlíð 8,
verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju Laugardaginn 30.
sept. M. 10.30 f. h.
Valgerður Ólafsdóttir
og börn.
séð feður sína eða bræður nema
þá sem ómáiga börn?
En þótt hatfið og válynd veð-
ur höggvi stærstiu skörðin, þá ná
sviptibyljinmir oft til manna í
lamdi. íslenzk félagsmálaata rf-
semi hefur oft byljótt verið svo
líkja má henni við barning í ó-
veðri, og þótt þeir þyljir gangi
ekki a,f mönnum cbauðum á
staönum, þá hefur reyndin orðið
sú, að þeir sam lengi sta-nda
heilshugar í þeir.ri baráttu, fadli
oft fyrir addur fram.
Slíkan liðsmann og félagsleg-
an forktgja tel ég Garðar Jóns-
son ha.fa verið, að ha-nn hafi
fórnað legnri. lífdögum fyrir fé-
lagsmádabaráttu sína, ósérhlífni
og sérstaka samvizkusemi við
erfið verkefni.
Næstum því þrír áratugir ern
mú liðnir frá þvi að við Garðar
uirðum fyrsit skipsfélagar á e.s.
Súðin (jármbra'Ut smáihatfnanraa).
Skömmu seinna brauzt seimni
heimsstyrjöldin út, og okkar
litlu og hægfara fleytu var beirnt
inn á aðaMiætitusvæðið, þa.r sem
við urðum að þola súrt og sætit
saman næstu árin. Otft má segja
að hurð hafi slcodlið mærri hæl-
um, þó vildi það þa-nnig tU, að
við vorum báðir víðstfjairri, í
suimarleyfi, er Súðin lemti í
verstu árásinni af ófriðarástæð-
um þar sem maa-gir siMpstfélagar
okkar voru særðir og tveir skotn
ir til bana, annar þeirra gegndi
bátsmann.sstarfi Garðairs.
Súðin var vopnuð tveimux
fasttemgdum vélbyssum. Við
t
Hjartanlegt þakklæti vott-
umn við læknum og hjúkr.un-
airkotmm á Vífii&stöðum, sér-
staklega yfirlæknd og hjúkr-
unarkon.u fröken Önrau Lofts-
dóttur fyrir umönnun auð-
sýmda
Jóhönnu Sigríði
Jónsdóttur
frá Yztakoti í Landeyjum,
sem andaðist þar 11. þ. m.
Sömudeiðis þökkum við öll-
um sem sýndu okikur hkut-
tekningu við jarðarför Jó-
hönmu Siigríðair.
Vandamenn.
t
Innileiguistu þakMr færum
við öllum þeim, er auðsýndu
okkur samúð og vinátJtu við
andlát og jarðarför eigim-
manms míms, föður okkar og
tengdatföðuir, bróður og son-
ar,
Hákonar Jóhannssonar,
Laugabóli, Mosfellssveit.
Hólmfríður Guðvarðardóttir,
börn og tengdaböm,
Ólafia Thorlacius,
Jóhann Einarsson.
t
Hjartans þakkir færum við
öllum sem auðsýmdu okkur
samúð og vinóttu við anddát
og jarðarför,
Eiríks Ágústs Þorgilssonar
Langhtdti, Hraungerðishrepp.
Eiginkona, börn, tengda-
böm og bamaböm.
vorum tveir, sem sérstakiega
vor.um æfðir í meðferð þessaria
tækjia, en báðir í sumarleyfi
þessa ferð skipsins í innandands
sigUmgum.
Hetfðum við verið á réttum
stað, hetfði vairla þurfit að leiks-
lokum að spyrj.a, því Gondor-
vélin er árásina gerði var út-
búin 8—10 hríðskotatfallbyssum
er sumar skutu sprengidcúlum og
hlaut einn maður 143 sár eftir
flísar.
Mangit í lífinu er eins og tid-
viljun háð. Viðgerðin á Súðinni
tók svo margia mánuðd að Garð-
ar Jónsson varð að sjá sér út
auraað stairtf. Sem mar.gra áxa
bátsmaðuir og lestaxstjóri á sdcip-
inu, var hanm þaudvanur að taka
á móti vörum í skipið oig af-
greiða þær á öllum hinum ólíku
höfnum. Var það ærið va.nda-
verk árekstradaust, og vissi ég
að skipstjórinn álei.t hann ekki
eiga neinn jatfningja favað það
snerti. Var Garðar þvl ráðimn
verkstjórd hjá Skipaiútgerð rík-
isins til að sjá um lestun sMp-
anma í Reykjavik, startf er hainn
rækiti, sem öll sín störtf, atf frá-
bærum dugmaði og samvizku-
semi meðan heilsan entist.
Garðar Jónsson var sterk-
byggður maðux og middll íþrótta
mtaður á yngri árum. Harnn var
t.d. formaður íþróttatfélagsims
„I>ór“ á Akuireyri. Vatnn hann
glimuskjöld Akureyrar tid eigrn-
ar og var í hinu sig.ursæla knaitt
spyrmuliði I>órs á áxunnum
kringum 1920.
Mesta ba.ráttu mun þó Garð-
ar hafa háð fyrir hagsmunum
íslenzkrar sjómannastéttar. Ár-
ið 1921 stofraaði harnn Sjórmanna-
fédag Akureyrar og varð fyrsti
formaður þess. Slik framtaks-
semi va.r ekki vel séð atf atvinmu
rekendum í þá daga, og varð
hann að leggja etiarf siltt í sölum-
air og fá sér vinnu fjær heima-
högum, en sjómennskan varð
hans aðalstiarf frá 15 ára addri
og þar til hann fór í land og
gerðist verkstjóri.
Garðar Jónsson var Suður-í>ing
eyingur að ætt, fæddur að
Tindriðastöðum i Hvalva.fcms-
firði. Hverfi út við hið yzta haf
sem margan hrausitan mann
hetfur alið, en er nú orðið eitt
af óbyggðum íslands. Foreddrar
hams voru hjónin Jón Indriða-
son sjómaður og Sigurveig
Jónattansdóttir. Þau fluititu síðar
tid Akureynar meðan Garðar
t
Þökkum af adlhug auðsýnda
samúð allra nær og fjær
við andlát og útfar dóttur
minrnar,
Jónídu G. Axelsdóttur.
Fyrir mína hönd og amn-
arra vandamainia.
Jónína Jónsdóttir.
t
Þökhum auðsýnda samúð
og vináttu við jarðarför föð-
ur okkar,
Bergsteins Magnússonar
bakarameistara, Skúlag. 66.
Þcirunn Bergsieinsdóttir,
Magnús Bergsteinsson,
Hannes Bergsteinsson,
Þuríður B. Pfeiffer,
Sesselja Bergsteinsdóttir,
Sigurður Bergsteinsson,
Ingibjörg Bergsteinsdóttir,
Óhrfur Bergsteinsson,
Sigríður Bergsteinsdóttir,
tengdaböm, bamaböm og
barnabamaböm.
var barn að aldri og þar óLst
hamn upp og var sjómennskan
hams aðalstarf eins og á&ur er
saigt. Hann hatfði hið minma
fiskisMpsitjóraprótf og var um
tíma stýrimaður og sMpstjóri á
morðlenzikum síldaribátum og
þegar þeir voru ekki gerðir út
að vetri til réðist hamn á skip
Eimiskipatféliags ístands þann
timai, og var hann lemgstum á
Goðatfoss og þegar Imgvar Kjar-
an stýrimaður. þar var ráðimn
skipstjóri á Súðiraa, réðd hann
Garðar til sín sem bátsmainn og
var hann með homum að sækja
skipið til Svíþjóðar og jafnan
síðan, þangað til hainn fór í land
og (hætrtá á sjómum.
Garðar kvæntist 1920 Jómu
Björnsdóttiur úr Svarfaðardal,
mestu indædis og mynda'rkomu,
sem láitin er fyrir irúmu ári. Þau
eignuðust 5 dætur, sem aildar eru
giftar og eiga börn, og er þeim
öllum og tengdasonunum mikill
harmur kveðinn, því öll voru
þau bundin mjög traiustum fjöl-
skydd,u(böndum. En eirus og fjöl-
skyldan hetfur mikils missit, þá
hetfur íslenzlka sjómannastéttin
misst vinsælan og merkam fbr-
ustumamn er lét sér faagsmuraa.-
mád henmar og velferð miMu
iskipta og sem naut óskoraðs
trausts stéttarinnar, bæði fyrir
störf sín á sjónum og sem Leið-
tagi í félagsimáluffn.
Einihver myndi faatfa notað þá
hylti og mikla fylgi er Garðar
naut, til að lyfta sér tid meiri
áhrifai og valda.
Sjómanmastéttin er margra'
hluta vegnai, sterkasta atflið í
þjóðfélaiginu undir góðri foruistu
etf í odda skaerist. Því er það
mauðsynlagt að tid forustu veljist
þar hófsiamir menn með rika
ábyrgðartidfiinningu.
Slíkur ma&ur var Garðar Jóns
soni. Hann var ákaflega grand-
vax og faáttprúður maður. Sum-
um famnst faann jatfnvel vera otf
falédrægur, en í því lá einmiltt
styrdcur harns. Memn gátu treyst
þvi, að ekkert atf því sem hamn
átti að gæta myndi hamn for-
djarfa.
Garðar var kjörinn heiðums-
félagi íþróttatfélagsins Þórs á
Akureyri ungux að addri, og á
hálfrar a'ldar afmæli Sjómanna-
fédags Reykjavíkur var honum
sýndur þar fairui sami sómi.
í rö&um sjómanna er ruú
skarð fyrir skiddi. Þeir er.u fjöl-
mairgir, sem minnast mú Garð-
ars með virðimgu og söknuði.
Sjáltfur minnisit ég kynma okkar
með sérsitöku þakMæti.
Það var ekki eimgömgu á sjón-
um sem við áttum góða samleið
heddur miklu fremur etftir að
við báðir vorum bomnir í land.
í Slysavarmatfélagin'U, þar sem
hann veitti otft mikidiveriðai að-
sboð við merkja.s01.ur og útisam-
komur, en þó sáða'St en ekki sizt
í Sjómannadagsamtökunum, þar
sem við .unnum í mörg ár sam-
an, bæði í byggimganefnd DAS
og í aðalstjórn Sjómarunedags-
ráðs. Þar var hann, eims og adlis
staðar sem hann kom við, hinn
traustaisti og mýtasti samistartfs-
maður.
Með Garðari Jórassyni er fa'll-
in ein atf fainuim traustu stoðum
sjóm a nn asam take nraa.
Því skad ha.ms minnst með sökn
uði og .atf heillum hu.g. Eftirlif-
andi ástvimum hans senda sjó-
manin asa.mtökin hljóðair samúð-
arkveðjur.
Henry Hálfdansson.
Margrét Theodóra
Jónsdóttir — Minning
Fædd: 13. maí 1907.
Dáin: 13. ágúst 1967.
TÍMINN streymir fram, með
geygvæmlegum faraða fyrir þeim,
er emga eidifðarvon hatfa, en þeir
sem gena Drottin að athvarfi
sínu, verður hver dagur sem
gjöf frá faonum, helguð af náð
hans, sfcretf á vegferðin.ni inn í
la.nd ljóssins, vonarinniar og trú-
arinmair. Þeim ógnar favorfci graf
armyrkur rné brottför úr þess-
um faeimi. Þeirra fjársjóður er
ekki þar sem mölur og ryð fá
grandað. Á honum verður ekki
þreifað, eða hann léttvægur
fundinn. Ha.nn er sdgursveigur
réttlætisins og kóróna hjálpræð-
isins. Þetta var Margréti Theó-
dóru svo ríkt í huga og fajarta
að hún var í stöðugu bænasam-
bandi við himnana fram í and-
látið. Hún bað um að meðbrœð-
ur og systur mættu verða a'ðnjót
andi þessa dýrmæta fjánsjóðs,
verða slík sem hún sjálf, ófcta-
laus við dauðamn, veg.ma trúar-
innar á Jesúm Krist. Ekkert gat
gert hana viðskila við hann,
hvorki velgengni eða þremging
lifisdms, né mdskunarla'us kvöl
sem fainn bammvæni sjúbdómiur
veitti faenni. Sjálf ráðstatfaði hún
öllu fyrir útför sína, vaidi 6álma
og annað er fram skyldi bera á
hinztu kveðjuisturad. Skyldi
hennar hetjulega ró og yfirnátt-
úmlegi friður, ekM faafa veitt
styrk ástvinunum, sem urðu að
beygja sig undir það að geta
ekki linað þrautir hennar, sem
var þeim svo kær, og sem þráðu
að mega létta henmi byrðiraa.
Frú Mar.grét Theódóra var
fædd að Gilsfjarðarbrekku í A-
Barðastramdarsýslu, 13. maá 1907
næst elzt af átta. systkinum, ®e*n
öll eru á 1M við góðan orðattr
í hvívetna. Það var þvi stór hóp
urimn sem fluttiist tid ReykjaivSc
ur á sínum táma, og ekki duld-
ist þeirn er iran á heimili fjöl-
skylduinmar kom, að þar samnað-
ist það er skrifað stendur, að
„nægjusiemi samfaina Guðs-
hræð'sdu er mifcild gróðavaguir“.
Foreldrairnir mumu faatfa verið
samtaka' í uppeldinu, og edzfcu
systurnair Guðrún, Ma.ngrét ag
Kristín iétu efcki sitt eftir iiiggja
að létta undir með foreddrumum,
og að amnast um yrngri syisitkin'in.
Þamnig hefur faver höndrn létt
undir með annamri, með eitt í
Ég þakka ödlum þefan er
sendu mér ár naðaróskir, stór-
gjatfir og glöddu iraig með
heiimsókraum á 70 ára aifimæl-
iedagiran hiran 23. sept. sl
Lifið öll heiL
Viggó Eyjólfsson.