Morgunblaðið - 27.10.1967, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 27. OKT. 1967
Ellen D.
Minning
ESLLEN var fædd Svendsen, í
Helsing0r í Danmörku, hinn 15.
júlí 1910. Foreldrar hennar voru,
Emilie og Wilhelm Svendsen,
gleriðjumeistari, þar í borg. >au
áttu einnig tvo sonu, en Ellen
var frumburður þeirra hjóna,
sem bæði eru látin.
Nokkrum árum eftir að hún
kom til íslands, eöa 6. nóv. 1937,
giftist hún eftirlifandi manni
sínum, Kristjáni Bjarnasyni frá
Þingeyri, bifreiðastjóra hjá
Landssmiðjunni, um margra ára
bil, og eignuðust þau fjögur
börn. — í marz sl., lézt næst
yngsta barn þeirra, Emilie Ward-
burg, á 21. aldursári. — Það
þarf engan förmála fyrir því,
hver áhrif það hefir haft á jafn-
viðkvæmt hjarta og Ellen bar í
brjósti, svo augljóst er það, og
er það þvi engum undrunarefni,
þótt nú bilaði það, fyrir aldur
fram. En hún lézt af hjartabilun
19: þ.m. — Tveir synir, Guðni
og Kristján, eru í föðurhúsum,
en dóttirin, Sigríður, er gift í
Danmörku.
Ellen var um margt sérstæð
kona. En umframt allt, var hún
t
Faðir okkar
Magnús Magnússon,
lézt í Sjúkrahúsi Siglufjarðar
miðvikudaginn 25. október.
Börnin.
Bjarnason
góðhjörtuð kona. Þar var ávallt
rúm fyrir dapra sál, á erfiðum
stundum. — í hug hennar og
hjarta stóð mikil viðkvæmni og
fínleiki. Okkur, sem þekíktum
Ellen vel, fannst stundum að hún
væri alltof viðkvæm og alltof
fíngerð, fyrir þessa grófu ver-
öld, enda hefir hún ef til vill
aldrei samrýmst henni fyllilega.
— Það þurfti heldur ekki nema
að rétta herani nema eitt lítið
blóm, U1 þess að breyta
sársauka hennair f bros. Það
stóð líka frá'bær hreinleiki í fari
hennar og skaphöfn. Það fór
ekki framhjá neinum, þegar hún
ung að árum, kom hingað til
lands, að hún var af fáguðum
og agasömum rótum runnin.
Hún þurfti þess vegna ýmislegt
að yfirstíga, til þess að falla
inn í daglegt Iff, í frumstæðum,
íslenzkum fiskibæ, eiras og
Keflavík var þá. — En þar dvald
ist hún við heimilisihald, hjá
Guðmundi Kristjánssyni skipa-
miðlara, sem rak þá fiskverzlun
og útgerð þar. — En vegna þess,
að hún kom ávallt auga á það
fagra í mannlífinu, fyrst og
fremst, sem ekkert síður birtist
þar, en annarsstaðar, þá komst
hún vel yfir það, þótt margt
kæmi herani á óvænt, og væri
henni fjarlægt í lífsháttum.
Trúfesti og tryggð, var henn-
ar aðalsmerki. Enginn mun hafa
eignazt fullkomnari vináttu en
sá, sem átti hana að vinL Það
munu þær bezt geta borið um,
Rósa, Vía og Stína. Fegurra
samspil í vináttu hefi ég ekki
þekkt, en margir fleiri áttu vin-
fengi heranar. Þar á meðal ég.
Ekki bara í hlýlegu viðmóti,
heldur og í raun. Það virti ég
líka, met og þakka. Stundum
kom ég henni til þess að brosa.
Stundum hef ég ef til vill sært
hana. En það var óvart. Ógæti-
lega hagað orðum, við viðkæma
sáL Sönn manralífsfegurð birtist
í vinskap hennar. Það verður
hennar umibun, í óskráðu lífi. —
Hún var að eðlisfari smekk-
vís og listræn. Hafði yradi af
fagurri, klassískri tónlist. Heim-
ili hennar bar þess líka ávallt
vott, þótt það væri ekki rík-
mannlegt, var það ailtaf fráfoær-
lega hreinlegt og smekklegt.
Sitt móðurhlutverk rækti hún
af þeirri trúmennsku við sam-
vizku sína, sem aðeins góð móð-
ir getur gert. Danmörk átti góð-
an fulltrúa á íslandi þar sem
Ellen var. —
Það var um haust, — 1933 —
sem hún kom fyrst hingað til
íslands. Þrátt fyrir það, bar hún
vor í au'gum og óskráðar vonir í
barmi. Þá voru óráðnar þær rún-
ir, sem síðar voru ristar í l,fs-
feril þessarar ungu stúlku, á
framandi strönd. Sjálfsagt mun
það ekki hafa verið ætlan henn-
ar þá að setjast hér að, en ör-
lögin knýttu hana þeim böndum
við ísland, sem ekki urðu rof-
in og í dag er hún hulin íslenzkri
molcL — Ellen var ekki hægt
að kippa upp með rótum. Til
þess var hún alltof trygglynd.
Þess vegna stóðu rætur hennar
ávallt í feðralandi. íslandi fórn-
aði hún öllu því, sem hún átti.
t
Hjartkæra eiginkona mín
og móðir mín
Lovísa Halldórsson
Kópavogsbraut 62
lézt á Landspítalanum að
morgni þann 20. október.
Helgi Halldórsson og
Erla Helgadóttir.
t
Útför eiginmanns míns
Guðmundar Sveinssonar
fulltrúa,
Suðurgötu 6, Sauðárkróki,
er lézt fimmtudaginn 19. þ.
m. fer fram frá Sauðárkróks-
kirkju laugardaginn 28. þ. m.
kl. 2 e. h.
Fyrir mína hönd og ann-
arra vandamanna.
Dýrleif Amadóttir.
t
Jarðarför mannsins mins,
föður okkar, tengdaföður og
afa
Sigurðar
Benediktssonar,
framkvæmdastjóra,
Fjólugötu 23
fer fram frá dómkirkjunni í
Reykjavík mánudaginn 30.
október kl. 10.30.
Guðrún Sigurðardóttir,
börn, tengdasonur og
dótturdóttir.
t
Guðni Guðmundsson
frá Hæðarenda í Grímsnesi,
sem andaðist 20. þ. m. veröur
jarðsunginn frá Stóru-Borg
þriðjudaginn 31. október kl.
2 síðdegis.
Tómas Sigurþórsson,
Sigríður Jónsdóttir,
Laufey Jónsdóttir,
Gunnar Jónsson,
Aðalheiður Sigurðardóttir.
- t
Útför
Sigríðar B. Schram
frá Siglufirði,
fer fram frá Fossvogskapellu,
laugardaginn 28. þ. m. klukk-
an 10.30.
Steinunn B. Schram,
Björn Dúason
og vandamenn.
t
Minningarathöfn um son
minn og bróður,
Jón Karlsson
rafvirkja
fer fram í Keflavíkurkirkju
laugardag 28. þ. m. og hefst
kl. 2 e. h.
Jarðarförin fer síðar fram
frá Sauðaneskirkju á Langa-
nesi.
Karl Daníelsson og
systkin hins látna.
t
Innilega þökkum við öllum
þeim, er auðsýndu eiginkonu
minni og móður okkar
Kristínu Magneu
Halldórsdóttur
Asvallagötu 3
hlýhug og vináttu í veikind-
um hennar og veittu henni
styrk. Læknum og hjúkrun-
arliði Landakotsspítala þökk-
um við einnig sérstaklega
góða aðhlynningu og umönn-
un. Ennfremur þökkum við
öllum þeim, er auðsýndu okk-
ur samúð og hlýhug við frá-
fall hennar og aðstoðuðu okk-
ur á margvíslegan hátt.
Fyrir hönd vandamanná,
Jóhannes Jóhannsson,
Guðrún Jóhannesdóttir,
Óskar Jóhannesson.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vináttu við and-
lát og jarðarför eiginkónu
minnar, móður okkar, tengda
móður og ömmu
Jónasínu Sveinsdóttur
Holtakotum.
Einar J. Helgason,
Lovísa Sigtryggsdóttir,
Helgi Kr. Einarsson,
Ragnhildur Einarsdóttir,
Ragnar Þórðarson,
Ingigerður Einarsdóttir,
Jóhann Eyþórsson,
Hlíf Einarsdóttir,
Kjartan Jónsson,
Dóróthea S. Einarsdóttir,
Hörður Bergmann
og barnabörn.
Þar skilur hún nú eftir sín fræ
að leiðarlokum. — Hún hlýtur
legstað að launum.
Nú er aftur haust, eins og
þegar hún kom fyrir 34 árum.
Ennþá blunda óskráðu vonirnar
og nú komum við auga á það,
að haustlaufið hrynur. Það gerð-
um við ekki þá, því að þá var
aðeins vor í augum. Við, sem
þekktum Ellen. Áttum hana að
félaga og vini. Við, sem nutum
skjóls undir armi hennar og yls-
ins frá hjarta hennar, þökkum
henni það nú, af alhug, við
ferðalok. — Við viljum í þakk-
lætisskynb bera harminn við
brottför hennar, með eigin-
manni hennar og börnum. Biðja
Guð, og allar góðar vættir, að
annast hana, vel og vandlega.
Signa að lokum gröf hennar, með
vor í augum, — sem fyrr, eftir
mætti.
Með alúðarkveðju,
Skarphéðinn Össurarson.
Margrét Hallgríms-
dóttir — Minning
Fædd 15/1 1882, dáin 21/18 1967
Hér skilja okkar vegir vina
kæra,
ég vil þér mínar hjartane
þakkir færa.
fyrir allt, sem gafstu mér og
mínum,
og miðlaðir af sönnum kærleik
þínum.
Ég átti hjá þér æskudaga
bjarta,
og ylinn fann frá þínu góða
hjarta.
Og leiðisögn þá, er lýst mér
ávallt hefur,
og lífi mínu dýra blessun gefur.
Þú ástúð veittir bróður börnum
/ mínum,
og bernsku þeirra vafðir gæðum
þínum.
Ég minnist þess og þakka á
kveðj udegi,
en það er fögur saga, er
gleymist eigi.
Nú haustið signir hinnsta
beðinn hljóða,
minn hugur blessar samfylgd
ljúfa og góða.
Og um þig vLia á ég minning
bjarta,
sem allar stundir geymir
þakklátt hjarta.
Gréta.
Aðalbjörg Friðvins
dóttir — Minning
F. 27. okt. 1887. D. 29. sept. 1967.
ÞÓTT ég finni mig vanmegnug-
an, langar mig til að flytja þér
nokkur kveðju- og þakkarorð nú
er leiðir hafa skilið hérna megin
grafar. Það er þakkir fyrir
tryggð þína og vináttu við for-
eldra mína meðan leiðir ykkar
lágu saman og kveðja frá okkur
Hólakotsbræðrum sem síðar voru
kenndir við Skefilssitaði
Það var ávallt mikill samgang
ur og kunningsskapur á milli
heimilanna á Hólakoti og Reykja
á Heykjaströnd er foreldrar
okkar dvöldu á þeim stöðum.
Ég minnist þín fyrst er þú
varst orðin fríð og glæst heima-
sæta, en ég litill sveinstauli í
Hólakoti, þá komstu þar, með
þínar högu og vandvirku hendur,
og hjálpaðir móður minni til að
sauma utan á okkur bræður.
Baðstofukrílið var á auga-
bragði gert að saumastofu. Hurð-'
in að baðstofunni var tekin frá
og þjónaði nú hlutverki sníða-
borðs.
Svo settist þú við saumavél-
ina, hún var hvorki stigin né
knúin rafstraum, en höndin þín
sneri henni af lipurð og leikni.
Og flíkurnar, sem þið mamma
saumuðuð, voru hlýjar og fóru
vel. Það var líka alltaf glað-
værð og andlegur ylur þar sem
þú dvaldir. Ég minnist eins at-
viks frá þessum árum, sem síð-
ar var oft brosað að. Ég og eldri
bróðir minn, Stefán, áttum að
skiptast á að sópa baðstofugólfið,
og koma ruslinu í eldiviðarkass-
ann. Eitt sinn er það féll í minn
hlut að sópa, mun ég hafa færzt
eitthvað undan, og sagði að þetta
væri ekki til neins því hún Aðal-
björg klippti strax á gólfið aftur
og þá hlóu allir í baðstofunni og
þú ekki sízt.
Ég minnist líka að ég heyrði
þín getið í sambandi við hjúkr-
unar- og líknarstörf,. bæði í
heimahúsum og við sjúkrahúsið
á Sauðárkróki undir stjórn Jón-
asar læknis Kristjánssonar, og
raunar var öll þín ævileið mörk-
uð hjúkrun og hjálpsemi.
Þá minnist ég enn, er Gísli
Kristinsson fótbrotnaði er hestur
datt með hann að vetri til fyrir
utan túnið í Hólakoti, og Gísli
var borinn þangað heim, og nú
komst þú með þínar líknarhend-
ur og breyttir baðstofunni í
sjúkrahús og aðstoðaðir lækninn
Kristján Arinbjarnar við að setja
fót sjúklingsins í gipsumbúðir og
þú dvaldir hjá okkur í Hólakoti,
þar til tækifæri gafst til að koma
sjúklingnum heim til ykkar að
Reykjum.
Sjálfsagt hafa pabbi og
mamma eitthvað þurft að
þrengja að sér og okkur, meðan
á þessu stóð, því húsakynnin
voru þröng, en allt mun það
hafa verið gert með ljúfum hug,
því minningar mínar um þetta
eru bjartar og hlýjar, og mun
þar hafa valdið miklu um, glað-
værð þín og ástsemi við alla. Ár-
in liðu og skiptust á skin og
skuggar, eins og verða vill í
mannlegu lífi. Þú hjúkraðir föð-
ur þínum í hans dauðastríði þar
til yfir lauk, flytur til Sauðár-
króks með móður þína, þar sem
þið létuð byggja fyrir ykkur lít-
ið hús, og þar var heimilið næstu
árin. Reykir á Reykjaströnd
voru seldir öðrum eiganda, sá
Framh. á bls. 20
Innilegar þakkir færi ég
vinum og vandamönnum, sem
glöddu mig með heimsóknum,
gjöfum og skeytum á níræð-
isafmæli mínu 18. október sl.
Guð blessi ykkur öll.
Ragnheiður I. Jónsdóttir,
Ásbyrgi, Isafirði.