Morgunblaðið - 11.11.1967, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 11. NÓV. 1967
23
leifcar ásaim.t góðri greind, gerðu
mamninn traustviekjandi, svo hion
um var treyst betur en öðcum,
þegar rnest á reyndi. Bf vanda
bar að höndum, var orðtakið.
Hefurðu talað við Jóhann?
Það er mér víðs fjarri, að fara
að skrifa hér æfiminningu Jó-
hanns Pálssonar, en þess má
geta, að stöðug árvekni hans,
fyrir því, að leysa hvers manms
vanda í sambandi við miafgvís-
leg vand'amál sem upp geta
komið við að halda gangandi
heilum vélskipaílota bæjarfélags
eins og Akraness, að viðbættum
vandasömum verkefnum annars
staðar frá, er mikilvægt trún-
aðarstarf, sem fáir hefðu leyst
eins ve(L
í þess-u starfi, þjónustunni við
samborgarann, er hans — æfi-
ágrip — og eftirmæli skráð af
hionum sjálfum og hvorki ég
eða aðrir geta þar um bætt.
Það er svo um ýmsa menn,
að þeir eru svo lítið fyrir að
sýnast, að þeir vilja naumast,
að það sé eftir þeirn tekið eða
á þá minnst.
Svo var um Jóhann og þess-
vegna eru þessar línur aðeins
fcveðja okfcar hjóna.
Samúð okkar, til allra aðstand
enda mun fylgj a þessari
kveðju okfcar, út að gröf hans
í dag,
Ruth og Halldór.
t
„Og fátækt er orðið
og fásfcrúðug tjáning hver,
er fetar sig áfram vor huigur
um tregans slóðir.
— En hvað mundu orð og
hámaéli geðj'ast þér?
Hljóðastur manna varst þú
minn vinur og bróðir“.
Jóhann Pálsson er dáinn. Þau
eru örlög allra að feta leiðina
að því lokamarki. — Þá stund
eiga al'lir án nokkur® mann-
jafnaðar. En slóðin, sem gengin
var er ekki ætíð sú sama, og
svipmyndirnar, sem lifa í minn-
ingunni næsta ólifcar. — Það er
sorg, djúp sorg — að kveðja
góðan vin og mikilhæfan mann-
dlómismann, löngu fyrr en eðli-
legur starfsdagur virðist á enda
runninn. En það er ekki ógæfa,
vegna þess, að á gengnum vegi
eru gæfuspor, samtíð og framtíð
í hag. Sá, sem þannig lifir reis-
ir leiðarmerfci þeim, er á eftir
fcoma.
Jóhann Pálsson fæddist 28.
febrúar 1014. Foreldrar hans,
Páilil Jónsson og Guðný Nikulás-
dóttir, áttu lengi heimili að
Sólmundarhöfða á Akranesi.
Hann var vélvirki að iðn, og
skaraði svo fram úr á því sviði,
að á orði er haft
Samstarfsmaður hanis og með-
eigandi, Þorgeir Jósefsson fram-
kvæmdastjóri, hefur látið svo
um mœlt, að það hafi verið með
óMkindum, hve flljótt Jóhann
náði tökum á hverju því, er
tilheyrði starfssviði hans, enda
mun hann ekki hafa ráðist til
annars en þess, er hann gat
leyst af hendi svo veíl', að honum
gott þætti. Þegar því skilyrði
var fulilnægt, gátu aðrir ekki að
fundið.
Það er stundum skammt miili
gleði og sorgar. — Skugga get-
ur fljótlega brugðið á heiðan
himin.
Jóhann kvæntist ágætri konu,
Sigríði Sigurðardóttur og áttu
þau sam.an þrjú böm.
—„Mjúkum skrefum í hús rníns
hj arta
sorgin gengur sjálf“.
Konan hans var látin, og dæt-
urnar tvær ennþá á bernsku-
skeiði. — Þannig eru hin óræðnu
rök tilverunnar. — En bak við
hvert ský er þó bros frá sól.
Eftir missi konu sinnar eign-
aðist Jóhann annan liifsförunaut,
Ragnbeiði Jónsdóttur frá Ljár-
skógum, sem fylgdi honum að
síðasta fótmáli, var móðir og
vinur barnanna hans, og varð
engill á veikindadögum. Eftir að
þau þáttaskil urðu, hófust
kynni okkar Jóhanns. Fyrs-t á
sóllbjörtum sumardegi, við
veiðiá vestur í Dölum.
Jafnan síðan höfum við átt
saman augnablik, öðTu hverju.
sem ekki fyrnast, Jóhann minn,
þótt nóttin breiði:
,Jhinn heiðsvalia hvíta snæ,
hinn hljóðláta . vetrarsnæ
yfir moldir þínar'1.
— Ýmsum er tamt að rekja
æviferil manna, þegar þeirra er
mdnnst að leiðarlokum, en þá
er kveð'jan orðin saga. Víst hef-
ur það sinn tilgang, en sam-
skipti okkar Jóhanns, eru ekki
söguefni við gröf hanis. Þau eru
ieiftunmyndir, geislar í baust-
myrkri tregans. Minning um
góða daga og glöð kvöld. Þess
vogna er hér ekki sögð nein
starfsisaga. Það hlýtur að falilia
í annarra hlut, enda mœttumst
við aldrei á þeim vettvangi
nema ef ég stóð ráðvana yfir
farartækinu mínu. — En þá var
aðstoð hans þáttur í lífsleik
okkar beggja.
— Hann var vinur beimilis-
ins, fjölskyldunnar allrar. Við
þökkum árin, sem við urðum
samferða. Þau skilija eftir yl í
banmi.
— „Hve skammt nær vor
síðlbúna þökk
í þögnina inn,
sem þullin er líkt og afsökun
horfnum vini.
Hve stöndum vér fjarri
þá stund,
er í hinzta sinn
hans stirnuðu hönd, vér
þrýstum
í kveðjuskyni".
Þ. Matth.
Guðfinna Steinsdóttir
F. 13. júní 1895. D. 3. nóv. 1967.
Kveðja frá hamabörnum.
Hún mamma er að gráta,
elsku amma mfn,
og allt er svo grafarhljótt.
Á stígum rökfcurheimsins
við re'kjium sporin þín.
Og síðan við sofnum rótt.
Við minnumst hve þú varst
okfcur
væg og mild og góð,
hve blessuð þín bros og hlý.
Því finnst okkur báran núna
rauila raunaljóð,
og gráti hver sfcuggi og ský.
En langt úti í sortanum
blikar stjarna blíð.
Hún sindrar okkur sólskins-
draum.
Og stjörnubrosin minna
á löngu liðna tíð.
og stöðva tímans flug og flaum.
Og stjörnubrosið ber dkkur
aftur liðin ár,
með sólskin og söng og vor.
Og stjömudraumur ljómar
Og blessar bros og tár.
Þar anga blóm við öll þín spor.
í draumsins ríki ertu drottning,
elsku amma miín.
Hver bæn þín orðin gull að gjöf.
Og brautir ofckar allar
signir ástarstjarnan þin,
og laugar geislum lága gröf.
Og pabbí og mamma blessa þig,
þafcka öll þín ár
og allt, sem gafst Og veittir þú.
Og stjörnudraumur glitar í gulli
öll þin tár,
og gefur okkur von og trú.
Og seinna þegar vorið nýtt
á suðurlofti hlær,
og sólin skín og bræðir mjöll.
Þá ilmar sætt á leiði þínu
gleym mér ei, sem grær
á geisladýrð við lífsins fjöll.
á.
Til leigu í steinhúsi
næst við Vöruflutningamiðstöðina er 120 ferm. á
jarðhæð, 6 metra lofthæð. Einnig 160 ferm. þar
fyrir ofan. Upplýsingar í síma 17852 eftir kl. 1.30.
Sniðskóli Bergljótar Ólafsdótur.
Sniðkennsla
Lærið að sniða yðar eigin fatnað.
Síðasta námskeið fyrir jól.
Kennsla hefst þriðjudaginn 14. þ.m.
Innritun í síma 34730.
Sniðskólinn, Laugarnesvegi 62.
I¥F1
Kastnámskeið
Nýtt námskeið í fluguköstum hefst á morgun kl.
10.20 í íþróttahöllinni. Öllum heimil þátttaka.
Upplýsingar veita Halldór Erlendsson, sími 18382,
og Sigurbjörn Eiríksson, sími 34206.
Stangaveiðifélag Reykjavíkur.
Sextugur:
Jón Pétur Þorsteins-
son, Reykjahlíð
SUNNUDAGINN 29. okt. sl.l.
átti sextugsafmœli Jón Pétur
Þorsteinsson bóndi í Reykjahlíð.
Foreldrar hans voru Þorsteinn
Jónsson bóndi þar og Guðrún
'Einarsdóttir, Friðrikssonar bónda
í Svartárkoti og siðan í Reykja-
hlíð. Að Jóni Pétri standa í báð-
ar ættir hið mesta mannkosta-
og dugnaðarfólk. Hann stundaði
nám í Laugaskóla á fyrstu starfs-
árum þess skóla. Að öðru leyti
vann hann mest að búi foreldra
sinna, þó mun hann eitthvað
hafa unnið utan heimils lí'ka.
Þegar taðir hans hætti búskap
fyrir allmörgum árum, tók Jon
við búsforráðum og hefur gegnt
þeim síðan. Ekki er hægt að
telja, að hann hafi búið sérlega
stórt á nútíðar mælikvarða.
Hins vegar má segja, að hann
hafi átt afurða gott bú vel í
meðallagi. Búinn er hann að
byggja upp útihús og bæta jörð
sýna á ýnrsan annan hátt.
Jón Pétur hefur átt þvl láni
að fagna, að vera mjög hraustur
alla tíð, og sjaldan orðið mis-
dægurt. Hann hefur verið hinn
mesti dugnaðarforkur og ósér-
hlífinn með afbrigðum, enda
alltaf afkastað mjög góðu dags-
verki. Segja má að hann sé ágæt-
um gáfum gæddur, og félags-
maður hinn mesti. Enn heldur
hann tryggð við ungmennafélag
sveitarinnar, og er þar virkur og
góður félagi. Þá hefur hann lengi
verið í Karlakór Mývatnssveitar,
og Kirkjukór Reykjahlíðarsókn-
ar, og er enn. Um margra ára
skeið hefur hann verið með-
hjálpari í Reykjahlíðarkirkju.
iBridgespilamennsku hefur hann
stundað af miklu kappi um ára-
raðir. Ég held að óhætt sé að
segja, að hann hafi ekki oft lá:ið
sig vanta, ef til sliks hefur verið
boðað.
Á yngri árum var Jón Pétur
ágætur íþróttamaður, bæði í
sundi, glímu, knattspymu og
dansi. Enn virðist hann halda
sínum léttleika frábærlega vel,
svo jafnvel þeir sem yngri eru
að árum, mega vara sig. Svo
vel fylgist hann með öllum
'íþróttafréttum, og alveg sérstak-
lega knattspyrnuleikjum að undr
un sætir. Síðastliðinn vetur þeg-
ar danskennsla fór fram hér í
sveitinmi mætti Jón Pétur ekki
síður en aðrir. Margir, sem þar
voru, töldu einmitt Jón með
þolnustu og ef til vill með þeim
sipretthörðustu í þeirri raun.
Jón Pétur hefur verið afburða
duglegur ferðagarpur, enda er
hann búinn að fara margar ferð-
irnar til fjárleita í Mývatnsfjöll.
Trúað gæti ég, að hann hefði oft-
ast treyst sjálfum sér bezt í
þeim leitum, þar sem hann
ákvað sér lengstu og erfiðustu
göngurnar. Leitarstjóri er Jón
búinn að vera fjölda ára í þess-
um fjallaferðum, og því raun-
verulega borið ábyrgð á þeim
fljölda manna, sem með honum
hafa verið. Oft hafa veður verið
válynd í þessum leitum, og því
reynt á karlmennsku, þraut-
seigju og dugnað. Slika eigin-
leika hefur Jón Pétur í ríkum
mæli. Hamn hefur aldrei æðrast
þótt í móti blési, heldur tekið
því sem að höndum hefur borið
með hinu mesta jafnaðargeði.
’Hann hefur sem sagt kunnað þá
list, að geta slappað af, ef svo
má að orði kveða. Fyrir það hef-
ur hann óefað slitnað síður, og
haldið sér lengur ungum en
margur annar. í leitarferðum á
Austurfjiöllum hefur það alla-
jafnan komið í hlut Jóns Péturs
að hafa eftirlit með matföngum
mianna og jafinframt útdeila
þeim á sem réttlátastan hátt. Svo
vel hefur honum farizt þetta úr
hendi, að enginn annar kemur
þar til greina meðan Jón ræður
ríkjum. í þessu starfi í Péturs-
kirkju við Nýjahraun hefur hann
þurft að metta marga munna,
um áratugaskeið, Allir hafa
virzt harðánægðir með hans
matargerð. Á slíka menn er gott
að treysta.
Ekki er hægt að ljúka þessum
fáu orðum um frænda minn, Jón
Pétur, að ég geti ekki líka syst-
ur hans, Maríu Sigríðar. Svo
skemmtilega vill til, að hún á
einmitt sama afmælisdag og
bróðir hennar, þótt hún sé að
vísu allmiklu yngri. Hennar
starf er ekki ómerkt á heimiii
þeirra, bæði utan húss og innan,'
og verður seint fullmetið. í mörg
ár hjúkraði hún systur sinni af
hinni mestu alúð og nærgætnL
Einnig hjúkraði hún báðum for-
el'drum sínum á sama hátt þar
til yfir lauk. Slík líknar- og
mannúðarstörf eru svo til fyrir-
myndar að sjálfsagt er að þeirra
sé getið. Þau systkinin hafa nú
byggt þægilegt og mjög skemmti
legt íbúðarhús og búið sér hið
indælasta heimili. Ýmsir hafa
inotið þess að fá að vera á heim-
ili þeirra að undanförnu, bæði
ungir og aldnir, um lengri eða
skemmri tíma. f tilefni afmæl-
isins buðu þau systkinin Mý-
vetningum, svo og frændum og
vin’um, heim til sín síðastliðinn
sunnudag. Alls komu þar saman
á annað hundrað manns. Veitt
var af hinni mestu rausn og
myndarskap. Séra Örn Friðriks-
son á Skútustöðum spilaði á org-
el og stjórnaði almennum söng.
Síðast söng Karlkór Mývatns-
sveitar nokkur lög, einnig undir
hans stjórn. Heillaóskir bárust
og gjafir.
Að lokum færi ég þeim syst-
kinum mínar beztu þakkir fyrir
alla þeirra góðvild og vinarhug,
og óska þeim blessunar á ókomn-
um árum.
Björk, 5. nóv.
Kristján.
í STUTTU MÁLI
Vatíkanið, 9. nóv., AP.
LÆKNAR Páls páfa segja, að
líðan hans eftir uppskurðinn
fyrir fimm dögum sé bærileg, en
páfi hefur enn vægan hita. Hans
heilagleiki var skorinn upp við
bóilgum í blöðruhálskirtli 4. nóv.
sl., og er þetta í fynsta sinn
síðan þá, sem gefin hefur verið
út tilkynning um líðan hans.
Bordeaux, 9. nóv.
TVÖ vöruflutningaiskip frá
Panarna og Bordeaux rákust
saman i dag, og mun franska
skipið hafa sokkið þegar í stað.
Áhöfnum af báðum sipum var
bjargiað.