Morgunblaðið - 13.12.1967, Qupperneq 17

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 13. DES. 1967
17
Vetrarheimsókn að Búrfelli

„í morgunljómann er
lagt a£ stað.“ Þetta vísu-
orð Einars Benediktssonar
gátum við fréttamenn
Morgunblaðsins vissulega
tekið okkur í munn miðs-
vetrarmorguninn nú fyrir
skemmstu er við lögðum
upp í ferð austur að Búr-
fellsvirkjun til þess að
skoða þann stað og finna
hver áhrif kaldur vetur
hefir á líf fólks og fram-
kvæmdir þar.
Einar yrkir Jivæði sibt á
„'hás'umardegi". Hiitt er mér
til efs að morgunljóminn geti
verið fegurri en á vetrar-
morgni er rauðgullinn
hjarm.a ber yfir Hellisheið-
ina þegar við í morgunsárið
öfcuim austur með Rauða-
hestamanna.
En eins og lullararnir seigl
uðust bæjarleiðirnar áður og
komu mönnum farsællega í
höfn, eins kemur bíllinn okk-
ur alla leið að Búrfelli, þótt
aldrei finnom við til flugvek
urðar né góðgangs af nokk-
urri gerð. Gegnum þæfing-
inn ikemst hann upp Skeið og
Gnúpverjahrepp. Síðar frétt-
um við að sökum ófærðar
hafi börnin, sem heima eiga
við Búrfell, ekki komizt í
Asaskóla þennan morgun
vegna ófærðarinnar.
Fréttamenn blaðsins hafa
áður komið að Búrfelli og
það oftar en einu sinni, allt
frá þeim tíma er unnið var
að tilraunagöngunum gegn-
um fellið fyrir nokkrum ár-
um.
Að þessu sinni er ferðin
gerð til þess að heimsækja
Brúargerðin er erfið í krapaelg og ís Þjórsár.
Séð yfir stöðvarhúsið.
vatni og upp um Lækjar-
botna.
Dagbjart er ekki orðið fyrr
en við sjáum niður yfir Ölf-
usið þar sem Ölfuisá heíir
flætt yfir bakka sína og ar
einn ísi þakinn hafsjór yfir
öllu undirlendinu.
Ferðin gengur að óskum og
vegurinn er snjólaus þar til
kemur austur á Skeið. Þá tek
ur færð að þyngjast og fákur
oklkar, sem að þessu sinni er
af jeppagerð, eins og við
nefnum ailar gerðir fjórhjóla
drifsbíla, hvort þeir eru
bandarískir, brezkir, sænskir
eða japanskir, flögrar í hjól-
förunum eins og kastskeið
rneri .lullgeng og lítt að skapi
fótlkið, kynnast fjölskyldulíf-
inu, þar sem um það er að
ræða, forvitnast um hvort
þar verði ein/hver jólagleði
og hvort menn verði þar á
þessari hátílð trúar, Mammons
og miðsvetrar, 'hvernig dag-
legur viðurgernmgur er og
hvort menn uni þar glaðir við
sitt.
Mannvirki þessu hefir
löngu verið lýst og fram-
kvæmdirnar við það ganga
sinn vanagang og standast
vonandi allar áætilanir. Eitt
er víst, að sízt or þar fækk-
að starfsmönnum og svo mun
ekki verða þótt vetur kunni
enn að spenna allar fram-
kvæmdir í frekari heljar-
greipar.
Þjórsá, ísilögð, krapafull
eða beljandi í rigningum, er
hið sama viðsjárverða vatns-
fall, sem maðurinn hyggst
beizla eins og illskeytta
ótemju. Við hana verður bæði
að beita lagi og hörku, lipurð
og gætni. Og þegar aillt fer
saman mun tækm nútímans
Sólveig Jónsdóttir
Séð yfir íbúðaskálana. Miðsvetrarsólin sleikir fjallatindana í fjarska.
(Myndirnar tók Ól. K. M.)
hjálpa okkur til að nýta þann
kraft, sem þessi höfuðstóll
orku á til að bera.
Það er komið fast að há-
degi, þegar við ökum inn í
þetta þorp, þar sem 6ð0 til
700 manns búá um stundar-
sakir, þar sem öll fulllkomn-
asta tækni nútímans bæði í
verklegum efnum og til heim
ilishalds er tekin í þarfir
þeirra.
Eftir að hafa hitt nokkra
fyrinmenn framkvæmdanna
og hlotið vísibendingu þeirra
'holdum við upp á fjaillið og
hyggjumst skoða lausiðga
framkvæmdirnar upp við
Þjórsá sjálfa. Sólin skríður
með fjallatindum og tækifær-
ið til myndatöku, svo vel
megi fara, er stutt. Það er
bjartur miðvetur, eins bjart-
ur og hann getur orðið í norð
lokinni notkun, sprengd í
l<oft upp, og er sprengihulstr-
um komið fyrir í undirstöðun
um um leið og þær eru
byggðar.
Göngulbrú hefir tvívegis
verið byggð út í ána, en hún
hefir sópað henni burtu, þeg-
ar hlaup hafa komið, eftir
frost. Fyrir skömmu seig 40
cm þykkur ís fram ána með-
an frostin stóðu, en svo kom
ausandi rigning og leysingar
og þá fór alilt af stað og tók
með sér, það sem ekki var
því sterkara fyrir.
Gamansamir náungar sögðu
okkur, að bændur á Landi og
í Gnúpverjahreppi gætu farið
að ganga á reka með Þjórsá
og efna sér í vegleg fjárhús,
svo óþæg hefði áin verið brú
argerðarmönnum. Hi-tt er
jafn víst að brúargerðarmenn
Haraldur hrærir í baunum í stórum potti.
anátt og hörkufrosti. Þennan
morgun hafði það komizt upp
í 19 stig.
Uppi við Þjórsá, þar sem
hlaðinn 'hefir verið mikiil
varnarveggur fyrir inntaks-
byggingarnar, hittum við fyr-
ir Hauk Karlsson verkstjóra
hjá Vegagerðinni, en hann og
flokkur hans annast þrúar-
gerð út í ánia. Þessa brú á að
niota til að flytja efni, sem
grafið verður upp kringum
inntakið og filytja au'Stur fiyr-
ir varnarmúr, sem gerður
verður í austurhluta árinnar,
til að beina straumi hennar
að inntakinu og gera mikla
uppistöðú til vatnsmiðlunar.
Austan árinnar er bruna-
hraun, sem hæglega gæti
gleypt við vatnsmagninu, ef
ekki væri að gert.
Þjórsá er þarna ekki dýpri
en það að risagröfur og
stærstu jarðýtur fara yfir og
með risagröfunum eru steypu
vélar filuttar út á undirstöður,
sem verið er að byggja í ánni
undir brúna. Brúin verður, að
láta engan billbug á sér finna
og ána sigra þeir, þótt hún
belji þarna fram kolmórauð
og full af krapa.
Við 'hittum Rögnvaild Þor-
láksson verfcfræðing Lands-
virkjunar og eftirlitsmann
með framkvæmdum niður
við mötuneyti starfsmanna.
Hann hefir mikið að gera og
er á hraðri ferð, leysir um
þessar mundir af samstarfs-
mann sinn um nokkurt skeið,
en vinnur lengst af hér í
ReykjaVík. Hann gefur sér þó
tíma til að 'bjóða okkur til
snæðings, er síðan horfinn, en
við njótum góðrar máltíðar.
Eftir hádegið förutm við aft
ur upp með BúrfeMi að ánni
í von um að sjá eitt hinna
stórvirku tækja fara út í
hana. Við megum þó ekki
vera að þvi að bíða eftir því,
ef við ætlum að nota birt-
una til að ná góðum myndum
af iþorpinu við fjallsræturnar,
eða „camp'* eitt, eins og bæki
stöðin þar er nefnd. Við inn-
Framhald á bls. 19