Morgunblaðið - 23.12.1967, Blaðsíða 12

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. DES. 1967
Rafmagn og flugvöllur
á Ingjaldssandi
t>AÐ má til tíðinda telja, þegar
af opinberu fé eru framkvæimd
ýmts verk úti á landsbyggð-
inni, og þess meiri tíðindi þegar
verkin ná til yztu nesja og daJa-
byggða.
í1 Oftast eru á þessum vetifcvangi
la'gðir vegir, byggðir flugvellir,
eða reístar raftaugar frá raf-
magnsveituim ríkisins.
Mörgum mun ef til vill finn-
ast að of mikið sé að gert, að
slíkt sé unnið, enda láta í það
skina að slikt verði seint, eða
jafnvel aldrei. — Getur margt
verið rétt í þessu, en þó ber að
athuga, hvernig stendur á þar
sem óskað er eftir fiamkvaemd-
um hins opinbera. Það verður
að meta og vega til dæmis,
hvort framkvæimdin verði styrk
ur til frambúðar í byggðinni.
Hvort þar sé grundvöllur til að
byggja á svo sem, náttúruauð-
legð, byggingar og ræktun, og
hvort byggðaifólkið sé í brott-
flutningsflíkum. Þá sýnist mér
rétt að þjóðfélagið geri það sem
því er mögulegt að framkvæma
af áðumeifndum verkefnum, þó
njótenduir ríkisframkivæimdanna
búi við yztu nes og strendur
landsins.
Ingjaldssandur við önundar-
fjörð er ein af þessum byggðuim,
sem hefur fengið flugvöll full-
unnin á þessu ári, en byrjað var
fyrir tveim árum.
Einnig það stÓTa átak að
leggja 10,6 km. langa raftínu á
síðasfcliðnu sumri, og tengja
hana við rafveitu Vestfjarða
26. nóv. í haust.
Hér er urn nauðsynlegt og
skemmtilegt verk að ræða, því
ljós og hiti eru eitt hið allra
fynsta, sem Lei'tandi maður að
lífsþægindum, óskar eftir í dag
legu lífi. Hér má vaenta „nótt-
lausrar voraldar veraildar" í
stað hálfrökkurs og hélukulda.
Rafmagn er því sumarauki og
sparnaður á vinniu og fjánmálum
þeirra heimila er njóta þess.
Því þurfa allir íslendingar hvar
sem þeir búa að fá rafmagn til
heimila sinna. Að því þarf þjóð-
in að vinna, enda ætlar hún sér
það, því það þarf að verða sem
allra fyrst.
Það skal viðurkennt að nokkra
baráttu þurfti að heyja til þess
að raflína yrði lögð á Ingjalds-
sand.
Þar eiga drýgsta þáttinn nokkr
ir brofctfluttÍT Ingjaldsmenn og
yfirmaður raforkumála 1 land-
inu. Vil ég hér með þakka áhuga
þeirra og skilning á þvi hvað
hinn afskekktu byggð kemur
bezt.
Um flugvöllnn, (sem er 525 m.
á lengd) má segja það sama.
Þar eru margir hinna áður-
nefndu m-anna að verki auk flug
Framhald á bls. 24
Haraldur Hjálmarsson,
forstöðumaður — Minning
í DAG fer fram útför Haralda-r
Hjálmarssonar, forstöðumanns
Hafnarbúða. Haraldur er fæddur
hér í Reykjavík 18. ágúst 1014
og var því aðeins 53 ára er hann
lézt. Foreldrar Haraldar voru
hjónin Margrét Egilsdóttir og
Hjálmar Þorsteinsson húsgagna-
meistari, on Haraldur missti móð-
u-r sína 10 ára gamall, en síðari
kona Hjálmars, Margrét Hall-
dórsdóttir gekk honum í móður
stað.
Haraldur fór ungur til sjós og
var matsveinn á fiskiskipum um
aldarfjórðungsskeið. V-ar hann
mjög vinsæll meðal fél-aga sinn-a,
enda sérstakt prúðmenni í allri
umjgengni og hjálpsamur svo af
bar. Þekki ég marga, er voru
samtíða Haraldi til sjós og bera
þeir hon-um alli-r sérstaklega gott
orð og mátu hann mi-kils.
Fyrir 13 árum síða-n breytti
Haraldur um starf og tók y-ið
rekstri VeTkamannaskýlisins og
er það var lagt niður, er lokið
vaæ byggingu Hafn-arbúða tók
hann við rekstri þeirra og ra-k
þær til dauðadags.
Starf Haraldar ■ sem forstöðu-
manns Verkamannaskýlisins og
síðar Hafnarbúða var vissulega
vandasamt starf, sem mikilvaegt
var að færi vel ú-r hendi. Hann
þurfti að reka þessi fyrirtæki á
þann hátt, að þa-u þjónuðu sem
bezt því þjónustuMutverki, sem
þeim var ætlað, samfara því, að
halda rekstrinum gangandi á við-
unandi hátt.
Ég held að altír, sem til þekkja
telji, að honum hafi þar vel til
tékist, enda átti h-ann sérstak-
lega gott með að umgangast
menn og átt í eðli sín-u þá góðu
eiginleika _ að geta gert flestum
til hæfis. í þessu starfj sínu kom
honum það vel, hvað hann var
mikill mannþekkjari og hafði í
löngu starfi á sjónum lært að um
gangast menn með misjafnan
huigsunarhátt og tilfinningar uind
ir margs konar kringumstæðum
Það er skoðun mín, að vandfund-
inn verði maður í starf iha-ns, sem
takist að rækja það jafn vel og
hann gerði.
Haraldur starfaði af miklum
áh-uga í mörgum félagssamtökum.
Hann var í fjölda ára í stjórn
Félags fiskimatsveina og varafor-
maður í þeim samtökum. Hann
lét sig alla tíð miklu skipta hags-
m-unamála sjómannastéttarinnar
og sat m. a. mörg ár í Sjómanna-
dagsráði. Var hann sjómönnum,
er til háns lei-tuðu varðandi út-
v-egun á vinnu eða amnarri fyrir-
greiðsl-u sannköll-uð hjálparhella
og ég veit að þei-r og svo margix
aðrir er hanm umgekkst daglega
í starfi sínu í Hafnarbúðum
sakna hans af heilum hug.
Haraldur Hjálma-rsson var alla
tíð áhugasamur Sjálfstæðismað-
ur, er str-afaði áratugi í Sjálf-
stæðisflokknum og fulitrúaráði
flokksins og var þar eins og ann-
ars staðar tillögugóður oig hinn
bezti félagi.
Haraldur kv-ongaðist eftirlif-
andi konu sinni, Jónín-u Ólafs-
dóttur, árið 1935 og ei-gá þa-u þrjá
efnilega syni, sem nú eru upp-
komnir menn og allir kvongaðir.
Frú Jóna var manni sínum mjög
góður tífsförunautur og var hams
hægri hönd í öll-u lífi h-ans og
starfi enda er hún óvenjulega vel
gerð og góð kona.
Dauðinm er alltaf sár fyrir
ástv-ini og þá ekki sízt þegar
menn fara fyrir aldur f-ram eins
og Har-aldur, sem segj-a má að
deyi í blóma lífsins, en ástvinum
er huggun í þvi að hafa átt því
láni að fa-gna að ei-ga sam'leið með
jafn ágætum m-amni og h-ann var.
Minningarnar um samverus-tund-
irnar varpa ljósi á ófarn-ar ævi-
brautir.
Ég tel að Hara-ld'ur Hjálmars-
son sé einn sá bezti drengur, sem
ég hef kynnst á lífsleiðinni Mað-
ur sem allt faerði til betri vegar.
Framhald á bls. 24
: . .
:.

THULE biór á borðið