Morgunblaðið - 23.12.1967, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. DES. 1967
Brynjólfur Gautason
Fregnin um hið sviplega
dauðaslys Brynjólfs Gautasonar
kom eins og reiðarslag yfir okk-
ur, sem vorum nánustu vinir og
vandamenn hans.
Hann ekur sínum bil, glaður
og reifur frá frændum og vinum
í Ytri-Njarðvíkum á leið heim
til sín til Reykjavíkur. En bíður
bana í bílslysi sunnan við Hafn-
arfjörð.
Ekki er tvítugs manns ævisaga
löng, en menn á þeim aldri eru
sarmt oft nokkuð búnir að sýna,
hvað í þeim býr, hvað efnivið og
ýmsa eiginieika snertir, og svo
var með Brynjólf. Ekki er það
ætlun mín að skrifa langt mál
um þennan góða dreng, þax sem
ég er ekki fær um að gera því
efni svo góð skil, sem vert væri
og hann ætti margfaldáega skil-
ið, enda ekki í anda hans, svo
hlédrægur og yfirlætislaus sem
hann var. Brynjólfur var af
góðu, greindu og listfengu fólki
kominn í báðar ættir. Hann var
einn af afkamendum Eydala-
presta og mun haáa sótt margt af
sínum mikla haigleik til munns
og handa í þær ættir.
En hvað sem því líður með
ætit hans og arfgengi, þá er það
víst talið af okkur, sem þennan
göfuga og góða, unga mann
þekktum, að þar fór sérstæður
maður á margan átt. Brynjólfur
ólst upp hér í Reykjavík hjá for-
eldrum sínum, þeim Gauta
Hannessyni, kennara, frá Hleið-
argarði í Eyjafirði og Elinar
Guðjónsdóttur frá Berjanesi í
Landeyjum.
Frá því fyrsta var Brynjólfur
sérstakilega prúður drengrjr,
bæði 'heima og heiman, svo að
alHr, sem þekktu hann, hlutu að
taka eftir því. Af þessum ástæð-
um var hann því elskaður og
virtur af fjölskyldu, frændfólki,
vinum og öfllum þeim, sem
þekktu hann bezt.
Með aldri og auknum þroska
reyndist Brynjólfur vera hinn
mesti reglumaður á öllum svið-
um, traustur og duglegur til
allra starfa og áhugasamur um
að standa sig vefl í öllu því, er
hann tók sér fyrÍT hendur.
fsland missti mikið, er þessi
efnilegi ungi maður var burt
kvaddur í blóma lífsins. En þó
er söknuðurinn auðvitað sárast-
ur hjá foreldrum, akystkinum og
unnustu hans, Margréti Þor-
steinsdóttur. Systkini Brynjólfs
eru Nína, rúmlega tvítug, hjúkr-
unarnemi, og Skúli, 8 ána gam-
all. Og nú hefir Skúli litli ekki
t Mabel E. Guðmundsson t Maðurinn minn og faðir,
Árni Ólafsson,
andaðist á heimili sínu, Birki- Framnesvegi 55,
mel 8 B, föstudaginn 22. des. andaðist í Landspítalanum 22.
Jarðarförin auglýst síðar. desember.
Guðný Guðjónsdóttir,
Vandamenn. Hlynur Árnason.

t t Hugheilar þakkir fyrir auð- sýnda samúft, vinsemd og
Þökkum innilega sýnda sam- úð og vinarhug við andlát og jarðarför virðingu við andlát og útför eiginmanns míns, föður og tengdaföður,
Páls Bóassonar, Haraldar Björnssonar,
leikara.
Ásvallagötu 17. Júlíana Friðriksdóttir,
Gunnar A. Pálsson, Einar H. Pálsson, Friðrik Pálsson, Margrét Tryggvadóttir, Oddný Guðmundsdóttir. Stefán Haraldsson, Rúna Amadóttir, Dóra M. Trodesen, Fin Trodesen, Jón Haraldsson, Aslaug Stephensen.

t Hjartanlega þakka ég öllum þeim, er sýndu mér samúð og vinarhug við andlát og jarð- arför konunnar minnar, t Innilegar þakkir fyrir auð- sýnda samúð og vináttu við andlát og útför eiginmanns míns og föður okkar.
Vilhelms Bernhöft,
Gróu Árnadóttur. bakarameistara,
Bárugötu 12.
Anna Bernhöft,
Þorsteinn Jónsson. Guðrún Marr, Lilja Bernhöft.

t t Þökkum auðsýnda samúð við
Innilegar þakkir fyrir auð- andlát og jarðarför konu
sýnda samúð við andlát og út- för móður okkar, minnar,
Jóhönnu Jónsdóttur Jónu Guðbrandsdóttur. Fyrir hönd barna hennar,
frá Hjalla, Dalvík. tengdabarna, barnabarna og annarra vandamanna,
Börn hinnar látnu. Asgeir Björgvinsson.
lengur sinn heittelskaða bróður
til að leiða sig og leika við.
Natni Brynjúlfs og umhyggja
fyrir Skúla var svo dásamleg, að
engum gleymist, sem til þekkti.
Brynjólfur var nemandi í
Kennaraskóla fslands. Þar hefði
komið réttur maður á réttan
stað, svo barngóður sem hann
var.
Það er mælt, að þeir, sem Guð-
irnir elska, deyi ungir. Það kann
vel að vera rétt. Sumir menn eru
strax á unga aldri svo andlega
þrosikaðir, göfugir og góðir, að
það er eins og þeir þurfi ekki á
löngu lífi að halda hér á jörðu
sér til mannbótar og sálar-
þroska. Einn áf þeim var Bryn-
jólfur.
Kæri Brynjólfur, við vinir þín-
ir söknum þín sárt. Þér var svo
margt vel gefið það, er þér var
ósjálfrátt, og þar við bættist, að
þú fágaðir þann gimstein, sem
þú hlauzt í vöggugjöf.
Vertu sæH, 'vinur. Við, sem
vorum svo lánsöm að kynnast
þér, þökkum þér fyrir allt hið
góða, sem þú miðlaðir okkur.
Hjartanlegustu .samúðarkveðjur
vil ég og mín fjölskylda flytja
foreldrum, systkinum og unn-
ustu hins látna vinar.
Far þú í Guðs friði.
Björn Vigfússon
frá Gullberastöðum.
Kveðja frá Skúla litla til stóra
bróður, Brynjólfs Gautasonar.
Elsku bróðir, aldrei gleymi ég
þér,
þú er sá, sem ég þráði mest og
unni.
Þér leiddist ei að leiða Og fylgja
mér.
Ég flofa þig af innsta hjartans
grunni.
Þreyttur oft ég flaug í faðminn
þinn,
fann þar ró og hvíld í dagsins
önnum.
Þar var ég sæll og sífellt
velkominn,
og síðan tel ég þig betri ölflum
mönnum.
Ég eftirleiðis ætla að líkjast þér,
í öHum þínum fögru og góðu
dyggðuim.
Betri mynd ég finn ei fyrir mér,
fráleitt er ég svíki þig í
tryggðum.
Mig brestur orðin til að þakka
þér,
með þér ég átti marga
gleðistund.
Þín minning lifir lengi-í huga
mér,
hún lifir, þar til tek ég hinzta
blund.
B. V.
60 ára er í dag:
Þorlákur Jónsson
rafvirkjameistari
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð við andlát og
útför
Ólafs Ásgeirssonar,
klæðskera.
Sigrid Ásgeirsson,
Svandís Ólafsdóttir,
Eyþór Einarsson
og barnaböm.
EINN ágætur félagi í Góðtempl-
arahreyfingunni hér í borg, Þor-
lákur Jónsson, rafvirkjameist-
ari, er sextugur í dag, 23. des-
ember. Vil ég nota þetta tæki-
færi til að senda honum beztu
kveðjur og þakkir okkar félag-
anna, sérstaklega Einingarfélaga,
en í st. Einingin á Þorlákur að
baki um 15 ára ágætt starf. Það
er mikið lán fyrir bindindis-
hreyfinguna að eiga innan sinna
vébanda jafn trausta, farsæla og
góða menn eins og Þorlák.
Þorlákur er Vestfirðingur að
ætt og uppruna, fæddur á Suður
eyri við Súgandafjörð árið 1907.
Foreldrar hans voru Kristín
Kristjánsdóttir, útvegsbónda á
Suðureyri og Jón Einarsson,
skipstjóri og síðar íshússtjóri
þar í bæ. Þorlákur ólst upp með
foreldrum sínum. Hann gerðist
ungur sjómaður, eins og títt hef-
ur verið um unga menn á þess-
um slóðum. Var hann á ýmsum
bátum þar vestra, en síðasta ár-
ið til sjós á vertíð frá Sandgerði.
Árið 1928 fluttist Þorlákur til
Reykjavíkur og hér hefur hann
átt óslitið heima síðan. Ári eftir
að hann kom til borgarinnar, hóf
hann nám í rafvirkjun hjá þeim
kunna manni, Eiríki Hjartarsyni,
rafvirkjameistara. Og meistari í
greininni varð Þorlákur árið
1937, og eru því liðin 30 ár frá
því að hann varð rafvirkjameist-
ari. Varð Þorlákur síðar meist-
ari fyrirtækisins Eiríkur Hjartar
son hf. og hóf sjálfur að útskrifa
rafvirkja. Munu um hálfur ann-
ar tugur rafvirkja hafa numið
hjá Þorláki frá upphaff til þessa.
Hann hefur átt sæti í prófnefnd
rafvirkja og verið fulltrúi meist-
ara í ákvæðisvinnunefnd raf-
virkja.
Með dugnaði og reglusemi hef-
ur Þorláki tekizt að verða vel
efnum búinn, þó að einkenni ný-
ríkra manna hafi ekki sett svip
sinn á hann. Hann byggði húsið
Grettisgata 6, eitt stærsta hús
við þá götu. Áður hafði staðið á
lóð þessa húss gamalt timburhús,
er Þorlákur festi kaup á, að
hálfu leyti, þegar árið 1933.
Þorlákur hefur verið áhuga-
samur um málefni burtfluttra
Súgfirðinga og tengsli þeirra við
æskustöðvarnar vestra. Hann
var einn af stofnendum SúgfirS-
þess um 5 ára skeið. Hefur Þor-
láki verið sérstaklega umhugað
um málefni félagsins, að sögn fé-
laga þar, og lagt þar fram mikið
og óeigingjarnt starf.
ingafélagsins og var formaður
Svo sem fyrr segir, hefur Þor-
lákur starfað mikið innan IOGT,
en þau hjónin, Þorlákur og
Kristjana Örnólfsdóttir frá Suð-
ureyri, hin mætasta kona, hafa
verið st. Einingin ómetanlegir
starfskraftar. Þorlákur hefur
verið gjaldkeri stúkunnar um
mörg undanfarin ár og er enn.
Oft höfum við félagarnir notið
skemmtilegra stunda, þegar Þor-
lákur hefur tekið okkur með í
ferðalag um landið, er hann hef-
ur sýnt skemmtilegar og fróð-
legar litmyndir, sem hann hefur
tekið á ferðum sínum. Þorlákur
er einn af þeim mönnum, er sæk
ir sér hvíld og hressingu í lax-
veiðar og býr lengi að þeim
veiðiferðum.
Ég veit, að það hefur verið
Þorláki sérstök ímægja að fá
sem rafvirkjameistari að taka
þátt í byggingu hins nýja húss
IOGT, en félagar hreyfingarinn-
ar binda miklar vonir við þetta
hús okkar á Skólavörðuhæð.
Að lokum vil ég persónulega
senda Þorláki og fjölskyldu hans
beztu árnaðaróskir í tilefni þess-
ara merku tímamóta í ævi hans.
E. H.
- BARNABÆKUR
Framhald af bls. 16
sig fram í fremstu röð íslenzkra
bamabókahöfunda. Málið er
honum handtækt og hlýðið og
hann missir heldur aldrei sjónar
af þeirri ábyrgð, sem því fylgir
að bjóða ungu fólki hönd á
göngu. Sumir halda, ef til vill,
að slikar kröfur breyti skemmti-
lestri í þurra kennslustund, en
það er langt í frá. Jafnvel grá-
köflótt húfa verður höfundi tæki
færi t. þ. a. gæða sögu sína
spennu eftirvæntingar.
Anna Heiða og stöllur hennar
mynda félagsskap, er þær kalla
Ljósgeisla og í raun og veru seg-
ir nafnið allt um tilgang félags-
ins. Sú gæfa fellur þeim í skaut
að bjarga 9 mönnum frá bráðum
bana. Það er eitthvað við þessa
sögu, er gæðir hana þeim þokka,
að lesanda þykir vænt um hana
að lestri loknum, telur sig hafa
kynnzt telpum, er hann hafi lært
af.
Frágangur bókarinnar er með
ágætum, og prófarkalestur hefir
tekizt prýðisvel.
Myndskreytingar eru skemmti-
legar, snilldar handbragð, en
skelfingar -gleymska er þetta:
Höfundar myndanna er hvergi
getið.
Einkunnarorð félags telpnanna
var „Til gagns og gleði.“ Þau
hin sömu vil ég velja þessari
ágætu bók.
ÉG SA HANA MÖMMU
KYSSA JÓLASVEIN. Krummi,
krakkarnir og jólin. Höfundur:
Hinrik Bjarnason. Myndskreyt
ing: Baltazar. Prentun og út-
gefandi: Prentsmiðja Jóns
Helgasonar.
Þetta er bókarkorn, sem gleðja
mun margan yngri lesandann.
Dregur það ekki úr ánægjunni,
að hér stíga fram Krummi sjón-
varpsstjama og sá ágæti gestur,
jólasveinninn. Ljóð bókarinnar,
en þetta er Ijóðakver, eru gerð
undir vinsælum lögum táning-
anna, og er mér ekki grunlaust
um það, að þeir reki upp stór
augu, þá yngri systkin þeirra
taka undir vfð þau með íslenzk-
um textum. Aþ vísu er ekki hægt
að segja, að ljóðin séu mikill
skáldskapur, en þau eru hnyttin
og unglingum mun þykja vænt
um þau. Eg hefi til gamans látið
bókina liggja hér á borðinu hjá
mér og margur er sá, sem hana
greip og las úr sér til ánægju,
og lagði hana frá sér með þess-
um orðum: „Þessa þarf ég að
ná í fyrir mín börn.“
Kvæðið Ég hlakka til er að
mínum dómi bezt gert, létt og
höfundi tekst að lifa sig svo
inní heim hins fullorðna fimm-
ára snáða, að unun er að.
Teikningar Baltazar eru sem
fyrr meistaraverk og þáð fer
varla milli mála lengur, að hand-
bragð hans lyftir hverri bók.
Prentun er ágæt og allur frá-
gaogur sömuleiðir. Þetta kver
verður vissulega vinsælt. Leyfið
okkur að fá fleiri slík.