Morgunblaðið - 06.07.1968, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 6. JÚLÍ 1968
15
izt á Grænlandsmiðin til þessa
fyrir ís.
— Hvar fenguð þið aflann í
síðasta túrnum?
— Við vorum út í Kanti,
sem kallað er — um 100 mílur
vestur af landinu.
— Hvað hefur þú verið
lenigi til sjós?
— Ég er búinn að vera til
sjós í 25 ár.
— Eru síðutogararnir að
varða úreltir, Ragnar?
— Ég hef nú ekki mikið
spekúlerað í þessurn skuttog-
ur.um, sem sagt er að leysi
allan vanda. En ég held það
leysi ekki öll vandræði tog-
araútgerðarinnar að taka troll
ið inn að aftan, segir þessi
skipstjóri, sem aldrei kveðst
hafa lent í misjöfnu veðri öll
sín 25 ár á sjó.
VIÐ erum staddir niðri á tog-
arabryggjunni i Reykjavíkur-
höfn. Það er verið að landa
úr b.v. Jóni Þorlákssyni, sem
kom með 230—40 tonn eftir 11
daga á heimamiðum.
Við hittum fyrstan Stein-
grím Magnússon, fiskeftirlits-
mann.
— Hvernig fiskur er þetta,
Steingrímur?
— Þetta ©r karfi — smár
karfi, en mjög sæmileg vara.
— Og frystihúsin taka á
móti karfa núna?
— Já, þau gera það.
— Hvernig hafa togararnir
aflað síðan vertíð lauk?
— Þeir hafa mest verið á
'heimamiðum og aflað sæmi-
lega, mest karfa, sem hefur
verið sæmilegasta vara.
— Hvernig lízt þér á þá hug
mynd, ssm fram hefur komið
um að legggja togaraútgerð-
ina niður?
— Það væri það vitlausasta,
sem nokkrum manni gæti dott
ið í hug að framikvæma, segir
Steingrímur og er fastmæltur.
Já, pitar mínir. Það hefur
orðið mikil breyting á lífi tog-
arasjómannsins þau 23 ár, sem
ég hef verið til sjós, segir Jó-
hann Jónsson, sem verður ann
ar stýrimaður í þessum túr.
— En Ægir er enn sá sami?
— Já, hann hefur lítið
breytzt karlinn sá, segir Jó-
hann og hlær við. Það þarf
ennþá góða menn til að kljást
við hann.
— Hefur þig alörei langað
í land?
— Ojú, ekki neita ég því.
En þegar ég er búinn að vera
smátíma í landi, langar mig
alltaf á sjóinn aftur. Þetta er
í blóðinu.
— Kanntu ekki að segja
okkur eina góða togarasögu í
lokin?
— Auðvitað gæti ég það,
piltar mínir, En þið munið,
hvað var ort um Okkur einu
sinni: „en togarasjómanni tam
ast það er — að tala sem
minnst um það allt“, segir Jó-
han um leið og hann snarast
um borð.
Löndun úr b.v. Jóni Þor-
lákssyni er lokið og við erum
aftur staddir niður á togara-
bryggju. Það verður lagt úr
höfn eftir hálftíma og áhöfn-
in er að tínast um borð.
Við hittum skipstjórann,
Ragnar Franzon að máli.
— Þið er.uð að leggja í
hann, Ragnar.
— Ja, eikki ég. Ég verð í
fríi þennan túr — er bara að
koma þeim af stað núna.
— Hvernig hefur þetta geng
ið?
— Mjög sæmilega, nema
hvað við 'höfum ekkert kom-
Jóhann Jónsson kemur um
borð.
Unnið að löndun úr b.v. Jóni Þorlákssyni.
piltar ganga um iborð. Þar
eru á ferðinni Eiður Eiðsson,
15 ára, sem kveðst hafa verið
fjögur sumur á togurum áður,
Kolviður Hallgrímsson, sem
einnig hefur áður komið um
'borð í slík skip, og bræðurnir
Óli og Gestur Halldórssynir,
18 og 16 ára, og þettta er svo
sem ekki heldur þeirra fyrsta
ferð.
— Við förum í þetta á sumr
in til að lyfta okkur svolítið
upp, segja þeir félagar og Eið-
ur segir, að þetta gefi líka
noikkuð í aðra hönd. „Ég hafði
78.000 krónur upp úr þessu í
fyrrrasumar“, segir hann.
— Þið ætlið kannski að
leggja sjómennsku fyrir ykk-
ur?
— Nei, svara þrír að bragði,
en Gestur er ekki alveg viss.
„Það gæti vel verið sjó-
mennska eins og hvað annað“,
segir hann.
Nú snarast yngsti hásetinn
um borð, Jón Baldur Þor-
björnssson, 13 ára.
— Þetta er fyrsta sjóferðin
mín, segir hann og brosir.
— Og hvað kom til að þú
lagðir út í þettta?
— Ja, það var hvergi pláss
fyrir mig í sveitinnni og eitt-
hvað verður maður að hafa
fyrir stafni, segir sjómaður-
inn ungi.
Og nú eru landfestar leyst-
ar. Innan skamms siglir b.v.
Jón Þorláksson út úr hafnar-
mynninu áleiðis á miðin.
— Þá hlýtur þú nú að geta
sagt okkur frá einhverjium
svaðilförum.
— Nei, blessaðir verið þið.
Ég hef aldrei lent svo mikið
sem í smábrælu allan þennan
tíma, segir Ragnar og glott-
Togarinn er bara orðinn
skólaskip, segir einhver á
bryggjunni, þegar fjórir ungir
Allt eru þetta vanir togaramenn. (F. v.) Eiður Eiðsson, Óli Halldórsson, Kolviður Hall-
grímsson og Gestur Halldórsson. (Ljósm.: Mbl.: Á. J.)
Yngsti hásetinn, Jón Baldur Þorbjörnsson, 13 ára, með for.
eldrum sinum skömmu fyrir brottför togarans.
- BORGARSTJORN
Framhald af bls. 3.
sagði, að erfitt kynni að reynast
að fá menn til heimilislæknis-
starfa, ef þeir mættu ekki jafn-
framt gegna öðrum störfum, t.d.
trúnaðarlæknisstörfum. Að lok-
um ræddi Ólafur Þórðarson um,
hvaðan frumkvæðið að breyt
ingu á læknisþjónustunni ætti
að koma, en eðlilegustu aðilar
þess máls væru annars vegar
læknafélagið og tryggingaraðil-
ar.
Guðmundur Vigfússon, borg-
arfulltrúi, (K) flutti læknis-
þjónustunefndinni þakkir fyrir
vel unnin störf.
Birgir fsl. Gunnarsson, borgar
fulltrúi, (S) sagði, að þetta mál
snerti hvern einasta borgarbúa
og fagnaði hann frumkvæði borg
arstjórnar í málinu og samstöðu
þeirri, sem um það hefði tekizt.
Hann sagði, að læknisþjónustan
í Reykjavík hefði farið versn-
andi undanfarin ár og mjög erf-
itt væri oft á tíðum að ná í
lækna, þegar nauðsyn krefði,
og á lækningastofum væru dag-
lega langar biðraðir.
Birgir sagði, að samkvæmt
upplýsingum, sem hann hefði afl
að sér hjá sjúkrasamlaginu
væru 2715 borgarbúar án sjúkra
samlagslæknis um þessar mund-
ir, en á svæði Sjúkrasamlags
Reykjavíkur væru rúmlega
52000 manns, sem ættu að hafa
lækni. Hann fagnaði því, að
læknisþjónustunefndin hefði val
ið heimilislækniskerfið, enheim-
ilislæknirinn ætti að vera náinn
ráðgjafi. Þá væri einnig nauð-
synlegt, að menn gætu farið til
rannsókna, án þess að vera lagð
ir inn á sjúkrahús, en imeð þeim
hætti yrði unnt að spara sjúkra
rúm og nýta vinnukraft vinnu-
færa. Hann kvað eðlilegt, að
sjúkrasamlagið tæki upp
greiðslu á kostnaðarsömum tann
viðgerðum, en hæpið væri, að al
mennar tannviðgerðir hentuðu
sj úkrasamlagskerfinu.
Páll Sigurðsson, borgarfull-
trúi, (A) var síðastur ræðu-
manna, hann átti sæti í Læknis-
þjónustunefndinni, og skýrði til
lögur nefndarinnar með tilliti til
ummæla þeirra Úlfars og Birgis.
Að lokinni ræðu Páls voru til
lögur bornar undir atkvæði og
samþykktar.
70 km. hroði ó
Reykjonesbraut
í FRÉTTINNI í blaðinu í gær
um nýjan hámarkshraða á Reykj
nesbraut frá Krísuvíkurvegi að
vegamótunum við Hafnaveg féU
niður ein lína Hámarkshraðinn
hefur þarna verið hækikaður úr
60 km hraða á klst. í 70 km
hraða.