Morgunblaðið - 20.09.1968, Síða 15

Morgunblaðið - 20.09.1968, Síða 15
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 20. SEPTEMBER 196« 15 „Banakossinn". (Ölafur Lilj urós og álfamærin) urnar báðu Guð að hjálpa sér yfir óhljóðunum, en ég kallaði í sömu tónhæð og ég hafði notað í smalamennskunni forðum. um stöðum. Aðalkennari minn þar var Edvard Eriksen, en eitt hans frægasta verk er „Den lille Havfrue“ á Löngulínu, eða litla hafmeyjan. Ég og skólabróðir minn Jakobsen, lentum í að hamra misfellur óg samskeyti, þegar styttan var steypt í eir“. Ég spyr Ríkharð um líf ís- lendinga í Höfn á þessum árum og hann segir mér margar sögur um landann, kenjar, gleði og sorgir, ,,en ég hafði svo mikið að gera“ heldur hann áfram, „að ég hafði bara andskotann ekki tíma til þess að kynnast fólki. Yfirleitt fór nú frekar lítið fyr- ir landanum í höfn, en þó komu sveiflur í þetta og mér dettur í hug, er Einar Benediktsson skáld var í Höfn á sama tíma og ég. Það var ekkert verið að læðast með veggjum, þegar Ein- ar var á ferðinni, en honum hafði ég kynnst svolítið heima á ís- landi hjá Stefáni Eiríkssyni. I Höfn leigði ég herbergi um Skáphurð Hjá Stefáni var ég í 3 ár og á tvítugu hélt ég utan til Kaup- mannahafnar og þar stundaði ég fyrst nám hjá Einari Jónssyni og á Teknisk Selskab-skole, en síð an nam ég á akademíunni. Þar kom eitt sinn til mín skólabróðir minn og sagði að for eldrar sínir hefðu keypt ljón úr steini, gert af íslenzkum dreng, en ljónið höfðu þau keypt á sýn- ingu í Höfn. Ég fékk að sjá ljónið og þar var kominn einn gripurinn, s m ég hafði tálgað austur í Berufirði. Ég var í 6 ár í Kaupmanna- höfn og við nám á 3 fyrrgreind skeið hjá gamalli konu, sem leigði mörg herbergi. Svo var það einn sunnudagsmorgun, þeg- ar ég var nýkominn á fætur, að sú gamla kemur inn til mín með einkennilegum svip og miklu fasi og segir mér að það sé ákaflega fínn maður í bíl fyrir utan að spyrja eftir mér. Yfirleitt var sú gamla nokkuð snúðug í fasi og frá því að vera kumpánleg, en þarna var henni mikið niðri fyrir að svo fínn maður skyldi vera að spyrja eftir mér. Ég dreif mig niður stigann og þessi fíni maður var þá hvorki meira né minna en Einar Bene diktsson, sem var þ* kominn til þess að bjóða mér í miðdags- veizlu á Palads Hóteli, sem var þá nýtt og þótti ákaflega fínt. Einar hafði þá nokkra bíla í gangi út um alla Kaupmanna- höfn til þess að safna saman í veizluna bæði stúdentum og öðr- um íslendingum í Höfn. Áður en við fórum frá húsinu þar sem ég bjó bað Einar mig að ná í frúnna og þegar hún kom rétti hann hunni 10 kr. seð- il, sem hún þáði með þökkum. Á leiðinni í veizluna náðum við í tvo og í bæði skiptin gaf Einar þeim 10 kr. er sótti viðkomandi fyrir hann. Þarna mun Einar hafa safnað saman á milli 20 og 30 manns og ekki þurftu aðrir að hafa fyrir því að halda ræður, því að það gerði Einar sjálfur. Hann var furðulega mælskur maður, eins og allir vita, sem kynntust hon- um og þarna talaði hann svo til samfellt í 3 tíma um íslenzka fossa og verklegar framkvæmd- ir og framfarir á íslandi og minntist aldrei á skáldskap eða bókmenntir. Þó var ,það eitt sem truflaði Einar í mess- unni, en það var að hann var alltaf öðru hverju að tala við símastúlku á Kaup- mannahafnarsímstöðinni til að reyna að ná sambandi við ein- hvern burgeis í Svíþjóð. Eftir allmargar tilraunir hjá stúlk- unni náði hún loks sambandi við þennan mann, þá tók Einar sím- ann og fór inn í næsta herbergi til þess að tala þar við þennan ákveðna mann. Síðan kom hann fram fyrir aftur með símann og náði þá sambandi aftur við sima stúlkuna og bauð henni í matar- veizluna. Einhverjar vöflur voru á meyjunni og sagði Einar henni þá að hún gæti tekið einhvern með sér og svo sendi hann bíl eftir símastúlkunni. Eftir skamma stund birtist ung og lag leg stúlka og hafði hún með sér roskna mey sér til fulltingis. Einar reis þá þegar úr sæti sínu og þauð þeim að setjast hið næsta sér. Þegar Einar gekk á móti kon w; unum fannst mér eins og að Drott wv- ' mmmm inn hefði aldrei skapað glæsi- | legri mann og að jafnvel hefði verið um prófsmíð Drottins að ræða. Svo glæsilegur var Einar 1 y’";' Benediktsson. Veizlan var að öllu leyti hin glæsilegasta og menn sksmmtu sér án víns og þó var ekkert gef- W v ^ ið isftir. Þegar stúlkan og konan I - voru á förum rétti Einar stúlk- m ... unni 500 kr. seðil og urðu allir mjög undrandi yfir þessari rausn þar sem 500 krónur voru mörg mánaðarlaun stúlk- unnar. Þar með var þeýs- Askur. Ljósberi. ið, nema hvað Einar bauð okkur öllum með sér til Hamborgar um kvöldið, en að vísu voru fæstir sem gátu tekið því boði, þar sem þeir voru bundnir við nám og vinnu, en nokkrir fóru þó. Nú, ég kom svo heim 26 ára gamall og setti þá strax upp vinnustofu. Ég var þá nýkvænt- ur Maríu Ólafsdóttur frá Dal- landi í Húsavík austur. Vinnu- stofan var á Smiðjustígnum og þar var ég þangað til, . . .Nei, bull og slúður, ég setti fyrst upp vinnustofu á Laufásvegi 42 og var þar þangað til ég fór Ítalíuferðina, sem tók um ár. Á Ítalíu gekk ég á söfn og grand- skoðaði þar aftur og aftur ótal söfn. Þegar ég fór svo heim úr þess ari ferð fékk ég ferð beint frá Kaupmannahöfn til Djúpavogs, þar sem kona mín var fyrir með 2 elztu börnin. Þar var ég svo með vinnustofu í 2 ár og þar þótti konunni minni bezt að vera af öllum þeim stöðum, sem hún hafði verið á. Það er svona frjálslegur og fallegur staður og skemmtilegt að vera þar . Eftir dvölina þarna fór ég aft ur til Reykjavíkur og það var þá sem ég fékk vinnustofuna hjá Gísla gerlafræðing á Smiðjustígn um. Gísli var einn af beztu vin- um, sem ég hef átt og hann bjó okkur hjónunum góða, aðstöðu á Smiðjustígnum. Þegar við kom um fyrst á Smiðjustíginn var bú ið að koma fyrir fínu svefnher- bergissetti í hjónaherberginu og það var brúðargjöf Gísla til okk ar hjóna. Þessu rúmi sef ég í ennþá. Árið 1927 keypti ég svo húsið að Grúndarstíg 15 og hér hef ég átt heima síðan og haft vinnu- stofur bæði fyrir myndskurð og höggmyndir." „Ef hægt er að segja það um nokkurn mann að hann hafi unn ið og starfað í brauðstritinu, þá er það hægt um Ríkarð Jónsson, því að eftir hann liggur svo mikið í myndlist, myndskurði og högg myndum að ótrúlegt er og í raun liggur alls ekki fyrir hvað það er í raun og veru mikið. Verk hans eru dreifð út um allt land og eru þar hjá stofnunum og heimilum. Þegar ég spurði Rík- arð að því fyrir hverja hánn hefði helzt unnið, svaraði hann. „Ég hef unnið fyrir almenn- íslenzkur bóndi. ing í landinu fyrst og fremst, en einnig mikið fyrir stofnanir og félög. Það eru margir, sem spyrja mig af hverju ég hafi ekki safn og þá segi ég alltaf að ísland allt sé mitt safn, og það er nokkuð mikið réttmæli, því að mur.irn'r eru át um allt. Ég hef t.d. unnið skreytingar í yfir 40 kirkjur og sumar þeirra eiga fleiri en einn hlut eftir mig Skólinn á Laugum í Þingeyjar- sýslu á til að mynda yfir 20 Framhald á bls. 21 • »•».,•••».,.» • ■»,,!,•!!,!,••••••»|,|»*••«'••»>•;!!!!*,,,!».»•••»** •!!,!•«,.'»••••■•;*;!,,#,»,»»•••••'••»••<•,•«••»••»•«»•»••.»•»•»»•-••*««!,!,!;••*•»•«,•íí!!!;'•»•»•»•». »"•»■•••••<•«. »,,.»!,:;: •;*• *;• »••#*...*•••»••;::.•'•■'!!;!;:.:,.•'.:••»••••.»•»'•••'.»•••»< :•*•'»•••..;.;.:!:*•••• ■ »•• IWIWM—BH—M um É lólzah é ynmn^u »-».».«,».»,,» é ••» »»•«•«».,, Ck ymuni lóóonar, hiallc aranum

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.