Morgunblaðið - 22.09.1968, Qupperneq 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. SEPTEMBER 19«8
Með lögreglunni i
ökuhraðamælingu
„Komið þið bara strax“, sagði
Óskar Ólason, yfirlögregluþjónn
þegar við hringdum í hann og
spurðum, hvort ekki væri mögu
leiki á að fá að fljóta með í öku
hraðamælingu hjá umferðarlög-
reglunni. Við létum ekki segja
okkur þetta tvisvar og eftir
Kristinn Ólafsson, fulltrúi.
skamma stund vorum við komn-
ír í bækistöðvarnar við Snorra-
braut.
„Hann Magnús er einmitt að
fara í mælingu núna og hann
tekur ykkur með“, sagði Óskar.
Magnús Einarsson, varðstjóri,
tók strax vel í þetta og skömmu
síðar lögðum við af stað í lög-
reglubíl ásamt Sigurði Sigur-
geirssyni, en Snæbjörn Aðal-
steinsson kom á mótorhjólinu á
eftir.
„Við skulum fara á Vestur-
landsveginn“, sagði Magnús við
Sigurð. Þegar við ókum út úr
borginni varð okkur hugsað til
þess, að einhvers staðar var nú
ökumaður að stíga upp í bíl
sinn grunlaus um það að innan
lítillar stundar stæði radarinn
hann að ólöglegum akstri.
Þegar við komum á móts við
Korpúlfsstaði stöðvaði Sigurður
bílinn og Magnús litaðist um.
„Hér er ágæt aðstaða", sagði
hann svo og Sigurður ók bíln-
um út af veginum. Skömmu síðar
kom Snæbjörn og þeir fóru
strax að setja upp radarinn.
Radarinn er eiginlega í þrennu
lagi. Fyrst skal telja geislasend
inn, en honum er komið fyrir á
staur við veginn. Lengd geislans
var ákveðin um 40 metrar að
þessu sinni. Frá geislasendinum
liggur svo kapall í mælitæki í
lögreglubílnum sem sýnir hraða
allra bíla, sem kljúfa geislann
frá sendinum. Við mælitækið er
svo tengdur riti, sem býr til
línurit yfir umferðina.
Nokkur umferð var um veg-
inn. Greinilegt var, að flestir
ökumannanna vissu, hvað þarna
var á seyði, enda voru lögreglu
mennirnir ekkert að fara með
undirbúninginn í launkofa Einn
ökumaður glotti og veifaði til
okkar. Hann var greinilega án-
ægður með að sleppa fram hjá
áður en mælingarnar hófust.
„Allt tilbúið", tilkynnti Snæ-
björn og snaraðist upp á mótor-
hjólin. Hann ók góðan spöl frá
okkur: tók sér það stöðu og beið
Gátum við greinilega séð til
hans. Meðan radarinn var að
hitna, tók Sigurður fram dag-
bókina og bjó sig undir að
færa bókhaldið. Á fremstu síðu
bókarinnar voru skrifuð þessi
orð: „Allur vafi á að vera þeim
Magnus fylgist
talstoðinni með
(Ljosm. Mbl Sv Þorm)
samtali
Snæbjarnar
við
okumannmn
Mælitækið, sem sýnir hraða bílanna, er haft inni í lögreglu-
bílnum og er það tengt við geislasendinn með kapli. Hér
er Magnús að ganga frá tengingunni.
grunaða í hag“. Síðan hófust
radarmælingarnar.
Nokkrir bílar höfðu farið
Snæbjörn Aðalsteinsson
geislasendinn.
Sigurður Sigurgeirsson setja upp
fram hjá okkur, þegar Sigurður
kallaði allt í einu: „Hver kemur
þarna á 84 km?“ Við horfðum
niður á veginn. Inn í radargeisl-
ann var kominn leigúbíll og
mátti sjá, að ökumanninum lá
mikið á. Hann sló ekkert af og
mælitækið sýndi yfir 80 km
hraða á bílnum allan tímann, sem
hann var inni í geislanum Fyrsta
fórnarlamb okkar var komið.
Magnús tók talstöðina, og kall
aði í Snæbjöm: „Viltu stöðva
Toyota leigubílinn, sem er að
koma að þér núna. Við mældum
hann á 84 km. Hafðu talstöðina
opna svo að við getum heyrt,
hvað ykkur fer á milli.“
Við sáum Snæbjörn ganga út
á veginn og stöðva leigubílinn.
„Góðan dag“, heyrðum við hann
segja. „Hér fer nú fram radar-
mæling og sýndi hún að þér ók-
uð á 84 kom hraða. Má ég sjá
ökuskírteinið". Ökumaðurinn
var ekkert nema kurteisin og þeg
ar Snæbjörn spurði hann, hvort
hann teldi mælinguna rétta, heyrð
um við að hann svaraði: “Satt
að segja fylgdist ég bara ekkert
með hraðamælinum".
Nú leið nokkur stund. Magn-
ús sagði okkur ýmsar sögur úr
10 ára lögreglumannsstarfi sínu
og var einmitt að segja okkur
frá líflegum slagsmálum í Vest-
mannaeyjum, þegar Sigurður kall
aði: „Þarna kemur einn á 80“.
Þetta reyndist vera rauður vöru
bíll.
Magnús aðvaraði Snæbjörn og
við heyrðum sama formálann og
fyrr. En nú var ökumaðurinn
ekki á þeim buxunum að viður-
kieinna brot sitt. „Þetta getur
ekki verið“, heyrðum við hann
segja. „Ég ók rétt á eftir öðr-
um bíl og ef ég hef verið á 80,
þá hefur hann verið það líka.
Því tókuð þið hann ekki?“.
Við brostum, þegar við heyrð
um þetta, því allir höfðum við
séð, að enginn bíll var rétt á
undan þessum. „Segðu ökumann
inum, að þetta sé ekki rétt hjá
honum“, sagði Magnús við Snæ-
björn. „Segðu honum, að enginn
annar bíll hafi verið samtímis
honum í geislanum og að mæling
in sé rétt. Ég harma það, ef
hann vill ekki viðurkenna brot
sitt, en hann sleppur ekki við
kæru.“.
Bílstjórinn hugsaði sig dálítið
um. „Þetta er samt ékki rétt. Ég
vissi vel af ykkur: var búinn að
mæta sendiferðabíl, sem blikkaði
á mig með Ijósunum, svo ég
vissi vel, hvað framundan var.
Auk þess kemst þessi bíll ekki
upp í 80 km.“ Þetta síðasta sagði
bílstjórinn sigri hrósandi og var
greinilega á honum að heyra, að
þarna hefði hann aldeilis snúið
á verði laganna.
En Snæbjörn lét engan bilbug
á sér finna. „Ef þú kemur þess-
um bíl ekki í 80 km á þessum
slétta kafla, þá kemstu aldrei
með þetta hlass, þangað sem þú
ætlar þér“. Við heyrðum bílstjór
ann bölva kröftuglega, en þar
með var uppreisn hans lokið.
Hann tók þegjandi við ökuiskLrt-
eininu aftur og ók á brott.
„Nú fáum við ekki fleiri vöru
bíla“, sagði Magnús og brosti.
„Þeir aðvara hvern annan iþess-
ir karlar.“
Þetta reyndist rétt. Hver vöru
bíllinn af öðrum ók á sléttum
60 km fram hjá okkur. Á mæli
tækinu gátum við séð, að hraða-
mælirinn var rétt stilltur hjá
þeim öllum. Nokkrir fólksbílar
óku fram hjá og við sáum á
mælitækinu, að þeir voru sumir
rétt yfir löglegum hraða. En
ekkert gerðiisit. „Við erum eikki
eins smásmugulegir og sumir
halda“, sagði Magnús til skýr-
ingar.
Allt í einu sáum við, hvar lít-
ili Fíait kom á miikilli ferð. „Þessi
er á yfir 80,“ sagði Magnús og
mælitækið sýndi 88. Um leið og
bílinn þau fram hjá okkur, sá-
um við ungan mann við stýrið
og unga konu við hlið hans. Þau
virtust áhyggjulaus með öllu:
ung hjón á leið úr borginni.
ökumaðurinn viðurkenndi
strax brot sitt og við heyrðum
nann biðja Snæbjörn afsökunat
á því. Vonandi hefur þetta ekki
eyðilagt ökuferð þessa kurteisa
fólks, heldur aðeins orðið þeim
holl lexía. „Það er ekki beint
hægt að ætlast til þess, að öku
mennirnir hlaupi upp um háls-
inn á okkur fyrir mælingarnar"
sagði Magnús“ En það er alltaf
ánægjulegt að hitta fyrir gott
fólk.“
Við höfðum nú verið þarna I
tæpan hálftíma og Magnús sagði
að þetta færi nú að verða gott
í bili. Varla hafði hann sleppt
orðinu, þegar mælitækið sýndi
bíl í geislanum á 80 km hraða.
Við sáum, að í bílnum sátu
tveir eldri menn.
Ökumaðurinn kvað mæling-
una ekki ótrúlega. Hann hafði
ekkert fylgzt með hraðanum.
„Við vorum að ræða um mikil-
vægt málefni", sagði hann af-
sakandi. En Snæbjörn tjáði hon
um, að mælingin hefði verið
greinileg og Magnús útskýrði
í talistöðina, hvernig geislinn
lægi og hvernig mælingin fór
fram. „Radarinn skrökvar ekki“,
sagði Magnús að lokum og öku-
Það er hægt að stilla geisl-
ann frá útsendaranum á ýmsan
hátt. Hér er Magnús að stilla
geislann.
maðurinn bar ekki brigður á
það.
„Nú skulum við hætta“, sagði
Magnús við Sigurð, en hann kall
aði ekki í Snæbjörn fyrr en bíll
inn var horfinn úr augsýn. „Það
hefur slæm áhrif á ökumanninn,
ef við látum hann sjá, að hann
er sá síðasti, sem við tökum. Þá
fer hann að hugsa um óheppni
sína: að hann skyldi nú ekki
hafa verið aðeins seinna á ferð-
inni og það gerir ekkert nema
koma honum í vont skap. Það
er óþarfi."
Þeir voru handfljótir við að
Framhald á bls. 30