Morgunblaðið - 09.11.1968, Page 8

8
MORGUNBLiAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. NÓVEMBER 1968
Alexander Vilhjdlms-
son — 70 ára í dag
Víkingurinn Alexander Vil-
hjálmsson er sjötugur í dag, en
þvl á hver bágt með að trúa er
sér manninn og fær að reyna
hvað hann er kátur, frískur og
fjörugur, en staðreynd er það ei
að síður þvi hann er fæddur á
ísafirði 9. nóvember 1888.
AUi Villi, en svo er hann oftast
kallaður af sínum kunningjum
hefur stundað sjó frá því hann
var unglingur að árum, því ung-
ur í anda hefur hann allan sinn
aldur verið og enn í dag er hann
á sjónum því hans einkunnar-
orð eru, allt er sjötugum sjens,
ég fer á sjóinn. Undanfarið hefur
hann búið á Gesta- og sjómanna-
heimili Hjálpræðishersins, en þar
hefur mér ekki tekizt að hitta
þennan sjötuga ungling því svo
fast hefur hann sótt sjóinn þrátt
fyrir misjöm veður, að illmögu-
legt er að henda rei'ður á hann
heima eins og hann kallar Her-
inn nú í seinni tíð, og hefur mér
oft dottið í hug síðan hann fór
að búa þar, og ég hef heyrt dá-
læti hans á Hemum að þó hann
sé ekki hár í lofti né ýturvaxinn,
mundi hann með sínu riddara-
lega og tígurlega yfirbragði hafa
borið herklæðin vel, hefði til
þess komið á hans lífsleið, en til
þess er AIli Vill of frjálslyndur
og víðsýnn í skoðunum, svo það
hefði orðið of þröngur rammi
fyrir hans líf.
Alli Vill hefur skilað þjóðfélag
inu þrem mannvænlegum böm-
um, allir starfandi sjómenn, fork
ar að dugnaði, sem þeir ekki
eiga langt að sækja.
Það væri margs að minnast,
þegar kynni okkar Alla Vill bar
á góma, en það er ekki meining
mín að vera margorður xim allar
þær ánægjustundir sem við höf-
um átt saman eða um afreksverk
hans í lífinu, enda veit ég honum
líkaði það miður, það er aðeins
meindng min með þessum fáu
línum að minna alla þá mörgu
víðsvegar á landinu sem hafa
kynnzt homun, á þennan merkis-
dag í lífi Alexanders Vilhjálms-
sonar.
Fyrstu kynni okkar Alla upp-
hófust vestur í Ólafsvík, þá vor-
um við þar kokkar á sitt hvorum
bátnum, en hittumst samt oft
þann vetur og var þá oft glatt á
hjalla, því aldrei brást kátínan
þar sem AIIi ViU var nærstadd-
ur, en Alli hefur alltaf verið
mjög músikalskur maður oghann
hafði frétt að ég hafði haft með
mér nokkur hljóðfæri í verið, og
þá varð Alli strax að fá að
Kaffisala
Kristniboðsfélags karla hefst í Betaníu Laufásvegi 13
kl. 3.00 á morgun sunnudaginn 10. nóv.
Allur ágóði rennur til íslenzka kristniboðsins
í Konsó.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 53., 55. og 56. tbl. Lögtoirtingablaðsins
1968 á hluta í Grensásvegi 22, hér í borg, talin eign
Iðnplasts h.f. fer fram eftár kröfu Tryggingastofniunar
ríkisins, Jóhanns Þórðarsonar hdl., og Þorvaldar Lúðvfks-
sonar lírl., á eigninni sjálfri, þriðjudaginn 12. nóvemiber
1968, kl. 14.30.
______________Borgarfégetaembaettið í Reykjavik.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 37., 39. og 40. tbl. Löigbirtingablaðsins
1968 á hluta í Rauðalæk 8, hér 1 borg, þingl. eign Sigiur-
páls Jónssonar fer fram eftir kröfu Hákonair H. Krist-
jónssonar hdl., og Gjaldheimtunnar í Reykjarvík á eign-
inni sjáifri, þriðjudaginn 12. nóvember 1968, kL 13.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 37., 39. og 40. tbl. Lögtoirtingablaðsins
1968 á hkita í Rauðalæk 65, hér í borg, þingL eign Guð-
mundair Kairlssonar fer fram eftir kröfu Veðdeildar
Landsbankans og lífeyrissjóðs Hlífar á eigninni sjélfri,
þriðjudaginn 12. nóvember 1968, kl. 15.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 26., 28. og 31. tbl. Lögbirtingablaðsins
1968 á hluta í Réttarholtsvegi 69, hér í bong, talin eign
Halldórs Gunnarssonar, fer fram efir kröfu Sfcúla J.
Páimasonar hdl., Veðdeildar Landsbankams og Gjald-
heimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri, þriðjudag-
inn 12. nóvember 1968, kl. 16.00.
_____________Borgarfógetaemhættið í Reykjavik.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 43. 45. og 48. tbl. Lögbirtinigablaðsins
1968 á hlnta í Nökkvavogi 58, hér í borg, þingl eign
Hlöðvers Ingvarssonar, fer fraim eftir kröfu Þorvaldar
Þórarinssonar hdl., á eigninni sjálfri, þriðjudaginn 12. nióv-
emíber 1968, M. 11 árdegis.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
kynnast þessum furðufugli, mér,
og var það auðsótt, en þá áfti
hann sjálfur ekki nema munn-
hörpu, sem hann blés eins og
fýsibelgur ótt og títt, svo í Ólafs
vík á fegri músík enginn hafði
hlýtt, en Alli vildi standa ungu
mönnunm að sporði í músíkinni
sem öðru, svo það var ekki langt
liðið á vertíðina þegar hann
hafði fært út kvíarnar og var
búinn að fá sér forláta Skandalí
harmonikku og á lokadaginn var
masserað um plássið með höfð-
ingjann Alla Vill í farabroddi í
gegnxun plássið og nikkan óspart
þanin, svo margir héldu að það
yrði hennar síðasta, en svo varð
þó ei því sumarið eftir var ég
staddur norður á Siglufirði þegar
kallað var á mig og var þar ekki
kominn AIIi Vill. Já nú bar vel
í veiði sagði hann, nú tökum við
lagi'ð vinur, nú og hér út á götu?
Sagði ég og við hljóðfæralausir
eigum við að syngja Alli minn?
Já kannski líka, en ég á geymd-
an kassann minn hér rétt hjá í
porti sunnanundir Lögreglustöð-
inni, komdu bara ef þú þorir, jú
reyndist rétt vera. Er við höfðum
gengið spölkorn dró Alli upp
sína góðu nikku upp úr mér vel
þekktum kassa, og nú var slegið
í án annarra afskipta lögreglunn
ar, en þeir opnuðu glugga til að
geta heyrt það er fram fór betur,
já svona er AHi ViU, allstaðar
geislar af lífsgleðinni í kringum
hann, vfð höfðum víða hitzt um
landið eins og títt er með sjó-
menn og alltaf hefur fyllt hon-
um sama lífsfjörið og gáskinn.
Jæja Alli minn ég ætla nú að
slá botni í þetta núna, þó þú
ættir skilið að meira verði um
þig skrifað, en til þess þyrfti
að fá mér ritfærari menn og
þyrftir þú að kynnast manni á
borð við Jónas Árnason, því þið
gætuð tekið í blökkina saman,
og væri það vel, því slíkir kvist-
ar sem þú, eiga og mega ekki
gleymast úr okkar þjó’ðlífi, en
að endingu sendi ég þér hug-
heilar kveðjur og hamingjuóskir
á þessum merkisdegi þínum, og
bið þess að þú megir lengi enn
halda lífi og heilsu og eigir enn
eftir að draga mikið af þeim
gula í land, og ég veit að það
hugsa margir vinir þínir hlýtt
til þín í dag og reyndar alltaf
er minnast þín. Lifðu heill og
lengi vinur minn.
Ásgeir H. P. Hraundal.
Gagnrýnin er tímabær
Síðustu daga hefur Morgunblaðið eytt
miklu rúmi í skrif um þær deilur, sem
uppi eru innan samtaka vinstri manna
í landinu og leggur sig fram um að skýra
allt það baktjaldamakk sem þar á sér
stað, einkum þó áð koma á framfæri
skoðunum og yfirlýsingum Hannibals
Valdimarssonar í þeirri baráttu.
Út af fjrrir sig er ánægjulegt eða öllu
heldur átakanlegt, að Hannibal skuli
lýsa því yfir eftir 12 ára samstarf, að
með kommúnistum sé ekki hægt að
starfa. Hinsvegar kemur sú yfirlýsing
til með að hafa sögulegt gi'ldi frekar en
pólitískt. Og hún kemur andstæðingum
þessara ágætu manna ekki á óvart.
Ómögulegt er heldur að taka undir þá
óskhyggju Mbl., að nú sé tækifæri til
að einangra kommúnista í eitt skipti
fyrir öll. Því miður virðast ætfð fjrrir-
finnast nægilega margir nytsamir sak-
leysingjar til að ganga á mála hjá þeim
og færa þeim nauðsynleg lykilvöld.
Og sú staðreynd má ekki gleymast,
enda þótt ástæða sé til að hafa samúð
með tilraunum Hannibals og félaga
hans, til að hrista af sér og verkalýðs-
hreyfingunni áhrif kommúnista, að báðir
þessir hópar eru harðsnúnir sócialistar
og lengst af í þeirra tólf ára samstarfi,
hefur ekki mátt á milli sjá, hvor var
harðari vi'ðureignar, Hannibal eða komm
arnir.
En því vekur þessi blaðamennska
Morgunblaðsins athygli mína frekar en
undrun, að á sama tíma eiga sér miklu
mun markverðari umbrot í röðum þeirra
stjórnmálasamtaka, sem a.m.k. hingað
til hafa staðið Mbl. nær. Þau umbrot
eru mun alvarlegri fyrir þá sök, að þau
beinast að undirstöðum þjóðfélagsins,
uppbyggingunni, valdakerfinu —• og
mun ábyrgari, þar eð að þau koma frá
mönnum sem næst standa Sjálfstæ'ðis-
flokknum, að stuðningi og stefnu. Og
síðast en ekki sízt er nefnd gagnrýni
athyglisverðari með hliðsjón af þeim
undirtektum, sem hún fær meðal al-
mennings.
Enginn vafi er á, að gagnrýni, margra
Sjálfstæðismanna sem beinzt hefur m.a.
að stjórn peningastofnana, starfi og
skipulagi stjórnmálaflokkanna og ófrjó-
um og þróttlausum málstofum Alþingis,
hefur fundið hljómgrunn í ríkari mæli
en svo, að komizt verði hjá að taka tillit
til hennar.
Af þeirri ástæðu er áriðandi fyrir alla
aðila, að ekki verði látið við gagnrýnina
eina sitja. Og þá má heldur ekki gleym
ast, þrátt fyrir vissa og réttláta óánægju,
að hér er ekki við neinn einstakan að
sakast. Það fyrirkomulag sem við búum
við og gagnrýnin beinist að, hefur þróazt
hægt og sígandi, án meðvitundar eða
vilja einstakra manna.
Nú er a'ðeins spurningin, hvort og
hverjir vilja taka þátt í óhjákvæmileg-
um breytingum sem á þessum hlutum
verður að gera.
Við íslendingar stöndum á tímamót-
um.
Aðsteðjandi efnahagserfiðleikar hafa
opnað augu okkar fyrir fallvaltleik sjáv-
arútvegsins, sem bókstaflega einu undir-
stöðu atvinnulífsins, og flestum er nú
ljós nauðísyn á endurskoðun efnahags- og
fjármagnskerfis, öruggara fjárfesitingar-
eftirliti og fastmótaðri áætlunargerð,
(sem n.b. er ekki aukin ríkisaf-
skipti eða socialismi, svo framarlega sem
fjármagnið og framkvæmdin verður
áfram í höndum einstaklinganna.)
Að afstöðnum naðsynlegum og vænt-
anlega róttækum bráðabirgðaráðstöfun-
um er ljóst, að við allsherjar endurnýjun
og endurhæfingu atvinnulífs og efna-
hags, verður að fara inn á nýjar brautir,
beina fjármagni og starfskröftum að
margvíslegri verkefnum og umfram allt
að virkja þær hugmyndir, sem fram
hafa komið.
Þá er tækifærið til að taka tillit til
og framkvæma þær breytingar sem auka
þing ungra Sjálfstæðkmanna setti ný-
lega fram. Það voru djarfar tillögux um
vissar breytingar á og í valdakerfinu,
auk margvíslegra og athyglisverðra hug-
mynda um lefðir, sem til greina kæmu
við uppbyggingu atvinnulífsins. Þær hug
myndir voru hver gi tæmandi, en eru þó
spegilmyndin af þeim viðhorfum, sem
ríkir meðal imgs fólks.
Framhald & bls. 9