Morgunblaðið - 01.12.1968, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 1. DESEMBER 1968
LARK
FILTER CIGARETTES
ekkert
á við
Lark."
ALLIR ÞEKKJA HAUK FLUGKAPPA
Þetta er nýjasta bókin um hann
Nútíma drengjabók um flug
og tœknilega leyndardóma.
HÖRPUÚGÁFAN
Lark filterinn
er þrefaldur.
Reynið Lark, vinsælustu nýju amerisku sígarettuna
Árni Úla áttræður
ÁRNI ÓLA, aldursforseti ís-
lenzkra blaðamarina og heiðursfé
lagi Blaðamannafélags fslands,
verður áttræður á morgun. Því
skyldi enginn trúa, sem sér hann
og ræðir við hann en er auð-
skilið þeim, sem fylgzt hafa með
blaðamennskuferli hans allt frá
j)ví Morgunblaðið hóf göngu
sína árið 1913. Síðan þá, eða þau
55 ár, sem blaðið hefur komið út,
hefur hann starfað við það að
undanskildum örfáum árum upp
úr 1920.
Árni Óla er Þingeyingur, fædd-
ur á Víkingavatni í Kelduhverfi
2. des. 1888. Foreldrar hans
voru óli Jón Kristjánsson, bóndi
og smiður og kona hans Hólm-
fríður Þórarinsdóttir. Árni ólst
upp í foreldrahúsum þar til hann
fór ti'l Reykjavíkur og settist í
Verzlunarskóla fslands. Þaðan
lauk hann burtfararprófi 1910
og stundaði verzlunarstörf þar
til hann réðst til Morgunblaðs-
ins nokkru áður en blaðið hóf
göngu sína, og fyrstu skrif hans
birtast í fynsita töluiblaði þess.
Árni var rits'tjóri Lesbókar Morg-
unblaðsins um langt skeið og
auglýsingastjóri blaðsins í átta
ár.
Auk blaðamennskunnar hefur
Árni Óla verið afkastamikill rit-
höfundur. Flestar bækur hans
hafa verið tengdar landinu og
þjóðinni, ritaðar af næmum skiln
ingi þess manns, sem vel hefur
fylgzt með. Þá hefur hann lagt
mikla rækt við að forða frá
gleymsku margvislegum fróðleik
um liðinn tíma, og á það jafnt
við um mannvirki og fólkið, sem
lagði grundvöllinn að því þjóð-
félagi, sem við nú búum í og
lifnaðarhætti þess. Nægir þar að
benda á Reykjavíkurbækur hans,
sem verða komandi kynslóðum
dýrmætur sjóður. Hefur Reykja
víkurborg veitt honum sérstaka
viðurkenningu fyrir þær bækur.
Árni Óla hefur unnið heill að
hverju því verkefni, sem hann
hefur tekið sér fyrir hendur.
Auk starfa hans við Morgunblað
ið og Lesbók og fræðistarfa hef-
ur hann reynzt Góðtemplararegl
unni drjúgur liðsmaður. Átti
hann sæti í framkvæmdanefnd
Stórstúku íslands í allmörg ár
og er nú heiðursfélagi hennar.
Árni Óla er maður hlédrægur
og lítt fyrir það gefinn að ota
sjálfum sér fram, þó er hann
löngu landskunnur, enda starf
hans unnið fyrir opnum tjöld-
um.
í þessari stuttu afmæliskveðju
verður ferill hans ekki rakinn.
Það hefur hann sjálfur gert í
bók sinni „Erill og ferill blaða-
manns", sem er jöfnum höndum
sjálfsævisaga hans og saga Morg
unblaðsins fyrstu fimmtíu árin.
Síðustu árin hefur Árni að
mestu unnið heima að ritstörf-
um sínum, en hann er samt tíð-
ur gestur hér hjá okkur á blað-
inu. Þær heimsóknir kunnum
við vel að meta. Hann er alltaf
jafn hress og kátur í bragði og
ótæmandi fróðleikssjór, ef eftir
er leitað. „Þar var alltaf sama
glaða viðmótið og viljinn til að
leysa vandann", eins og Valtýr
tímarnir órímilega margir, jafn-
vel þótt hann tæki það upp á
sína arma að leysa þyngstu vanda
málin, sem við komu daglegum
rekstri blaðsins, sem reyndust
mér torleyst."
Þannig var og er Árni Óla,
þótt aldurinn hafi létt af honum
mörgum störfum. Morgunblað-
ið á honum miklar þakkir að
ÁRNI ÓLA. Myndin er tekin í ritstjórnarskrifstofum Morg-
unblaðsins fyrir nokkrum dögum. (Ljósm. Mbl. Ól. K. M.)
Stefánsson kemst að orði, er
hann skrifaði um Árna Óla sjö-
tugan. Og Váltýr segir ennfrem
ur: „ ... var hann sá hollvinur,
sem ég gat alltaf treyst, þegar
mér lá á í málefnum blaðsins ...
Hann breyttist aldrei í dagfari
sínu, þótt stundum yrðu vinnu-
gjalda — og ekki síður þeir,
sem með honum hafa unnið.
Hann hefur verið okkur öllum
hollvinur. Á vináttu hans hefur
engan skugga borið — og við er
um stolt af því, hve annt hann
lætur sér enn um hag okkar og
blaðsins. Því hyllum við hann af
heilum hug nú, þegar hann fyll-
ir áttunda tuginn.
Afmæliskveðjo
Aftanroða gjarna gylla
góð verk sæmdarmanna skeið.
Trúa þjóna þjóð skal hylla
þegar hallar æfileið.
Að við hyllum, allt það sanni,
íslands blaðamanna gram,
heilla biðjum heillamanni
er horfir af áttræðistindi fram.
Þú hefir, Árni, þjóðar sögu
þrotlaust ræktað langan dag.
Greindin ljós og hendur högu
höfðu’ á öllu sama lag.
Margt er sjón var flestra falið
fránu sáu augun þín,
steinninn grár og gulnað skjalið
gáfu þér leyndarmálin sín.
Einkum skyldi á það minna,
út það hrópa’ um stræti og torg,
að snauðari væri’ án verka þinna
Víkin — okkar höfuðborg.
Þú að litlu lúta kunnir
— úr litlu’ eru stóru verkin
gjörð —
fortíð skildir, fortíð unnir,
um forna arfinn stóðstu vörð.
fslands fortið, íslands samtíð,
ófstu’ í myndum-fjallað lín.
Þá er illa’ ef ekki framtíð
auðug geymir verkin þín.
Þar er auður ótal mynda
okkar þjóðlífs fyr og nú,
mun og naumast margur binda
meira’ af slíkum heldr en þú.
Þú hefir vaxtað þannig pundið,
þú hefir mikið lagt í sjóð,
verk þitt lengi verður fundið,
víða spora þinna slóð.
Þú skalt sanna það og finna
að þín eru verkin mörgum kær,
enda’ að baki orða þinna
ætíð mannlegt hjarta slær.
Þú hefir starfað þjóð til nytja,
þjóðar tungu virtir æ. —
Vinarþel og þakkir flytja
þér ég læt um reginsæ.
Sn. J.
Það jafnast
V