Morgunblaðið - 15.07.1969, Blaðsíða 16

16
MOBGUNBiLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 1S. JÚLÍ 1960
„ÉG ER að fara heim; á
Sumarvökuna“, svara ég
kunningja mínum, sem ég
hitti í afgreiðslu Flugfélags
ins. — „Það er undarlegur
fjandi með ykkur Siglfirð-
inga“, segir þá hann. „I>ið
flytjið burt en fram í rauð-
an dauðann eruð þið að
tönnlast á að fara „heim“,
vera „heima“ og svo eruð
þið líka nýkomnir að
„heiman““.
Við erum á ferli frammi
í Skútudal fyrir hádegi.
Bæjarstjóm Siglufjarðar er
í þann veginn að taka á-
kvörðun, hvort gera eigi
frekari kannanir á jarð-
varmasvæðinu og hún hef-
ur fengið til liðs við sig þá
Jón Jónsson, jarðfræðing,
og ísleif Jónssson, verkfræð-
ing.
Fyrst er haldið að borhol-
unni, sem gerð var fyrir
nokkrum árum. Þama fellur
smálækur fram um klöpp en
upp úr henni bunar heitt
vatn. Mér finnst nokkuð
koma til þessa samspils nátt
úrunnar en bæjarstjómar-
menn láta sér fátt run. —
Þessi ferð er farin í hag-
nýtum tilgangi en ekki til
þess að standa sem glópur
frammi fyrir því, þó svo
æxlist til að heita vatnið
buni upp í gegn um lækinn.
Enda hafa sérfræðdngamir
tveir frætt þá bæjarstjóm-
armenn á því, að svona
nokkuð megi víðar sjá en
í Skútudal.
En sem við nú skrefum
þama hlíðina í kjölfar
þeirra Jóns og ísleifs, berst
lambsjarmur skyndilega
undan fótum okkar. Og nú
þykist ég engra vitnia þurfa
við. Þetta getur ekki talizt
eðhlegt, jafnvel þó hér sé
heitt vatn í jörð. En bæjar
stjómarmenn beinia hauk-
fránum sjónum sínum inn-
ar í hlíðina, þar sem þeir
Jón og Isleifur hafa sagt
þeim, að borhola númer tvö
eigi að koma upp. — Á með-
an bjarga ég lambinu upp.
Þetta er ekki stór hola,
sem lambið hefur fallið í;
knappt að það geti snúið
sér við í henni og lenigdin
er líklega innan við tvo
metra. En hún er djúp. —
Myndarlegur sparðahaugur
er í öðrum endanum og
og holubarmamir erfl rót-
nagaðir, þar sem lambið
hefur náð til.
Þegar ég hef sleppt lamb-
inu, stendur það smástund
gleiðfætt við holuna. Svo
tekur það viðbragð; jarmar
og hleypur burt. Það er
farið að grípa niður, þegar
ég held í humátt á eftir bæj
arstjóminni.
Göngu okkar um jarð-
varmasvæðið er nú komið
á lágan mel, þar sem Jón
segir, að borhola númer tvö
eigi að koma. Bæjarstjóm-
armenn bera að grjót og
hlaða vörðu. Hverjum steini
fylgir heitstreniging ber-
andans um vasklegan fram
gang til heilla hitaveitu-
málum Siglfirðiniga.
(Það er ekki fyrr en við
erum aftur komndr í bæ-
inn að ég minnist þesis, þeg-
við strákamir fórum í sjó-
inn innundan rústum Ev-
an'gerverksmiðjuninar. Þá
fundum við heita bletti í
botninum og leituðum á þá,
þegar kuldinn var að gegn-
taka okkur.)
Júlíus Júlíusson, kaup-
maður, setur Sumarvök-
una. í fyrra stjórnaði hann
hátíðarhöldum í tilefni 150
ára afmælis Siglufjarðar
sem verzlunarstaðar og 50
ára kaupstaðarfmælis. í
raun og veru er Sumarvak
an beint framhald af þeim
hátíðahöldum.
Og nú sem fyrr kann Júlí
us tökin á Siglfirðingum.
Hann segir þeim gjaman
stuttar sögur og með dulitl
um blæbrigðum í frásögn-
inmi hleypir hann lífi í mann
skapinn. — „Ó, hann Júlli
Júll“, segir fólkið. Svo hlær
það.
Ég vissi fyrir, að Geir-
harður Valtýsson er snilling
ur á trompet og ég hafði
líka heyrt því fleygt, að
hann handléki fleiri hljóð-
færi með sömu smdlldinni.
Þó kemur hann mér nú á
óvart í hlutverki æðstabít-
ils Siglufjarðar; rífandi í
strengi bassagítarsins með
sama logandi fjörinu og
þróttinum, sem blósi hann
í trompetinn sinn. — Þá
sögu heyrði ég heima, að
þangað hefðu komið spila-
snillinigar til að halda Sigl-
firðingum tónleika. Þeir
bönkuðu að sjálfsögðu upp
á hjá Geirharði og tal þeirra
barst að efnisskrá tónleik-
enna. Sem Gðirharður
heyrði eitt lagið nefnt,
spratt hann upp og tjáði sig
um leiðinlegheit útsetninig-
ingarinnar. Eitthvað fór
hann að dunda sér svona
meðfram samtalinu og þeg-
ar spilasmillimgarnir kvöddu
rétti hann þeim nýja út-
setningu á laginu!
Leikfélag Siglufjarðar
var stofnað 4. apríl 1951.
Framlag þess til Sumarvök
unnar er gamansamur saka-
leikur; „Slettirekan“. Þar
segir frá hreingjörningakon
unni, sem er með nefið niðri
í hvers manns koppi, og
hvemdg henni tekst að
koma upp um morðingjann
innan fyrirtækisdns, þó
henni haldist í fyrstu illa
bæði á líkum og sönmunar-
gögnum. — Leikstjóri er
Júlíus Júlíusson, sem lemgst
Kvöldstund á Unaðseyju.