Morgunblaðið - 29.07.1969, Blaðsíða 13

MOROUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 2». JÚLÍ 11960
13
Sigurpáll og Víðir II. á
humarveiðum
Atvinnuástandið gott í Sandgerði
Spjallað við Andrés Pétursson fram-
kvœmdastjóra Útgerðarstöðvar
Guðmundar Jónssonar
Það var heldur dauft yfir at-
hafnalífinu í Sandgerði er blaða-
maður og ljósmyndari Mbl. heim-
staðinn. — Þið verðið að koma
seinma, þegar eitthvað er að sjá,
sagði hann afsakandi, þegar við
genguim uim vinn&lusalimn þar
sem vélarnar stóðu þöglar og
biðu eftir buimamwm, sem verið
hefur uppistaðan í vinmslunni nú
að undanfömu. Úti í geymslu
síldarbræðslunn'ar hittum við þá
eimu sem störfuðu að framleið&lu
hjá fyrirtaekiniu að þessu sinni.
Voru það nokkrir ungir dremgir
sem röðuðuf skreið af mik-
illi kúnst. Þeir voru að skera
spottana úr henni og raða henni
í. pak'ka. Þetta var miest keila
sem hengd hafði verið upp í vet-
ur og er ætluð á Afríkiurmarkað
þann sem verið hefur næstum
lokaður síðuistu árin. Betri
skreiðin fór hins veigar öll á
mark'að á ftalíu.
— Ég vildi bara að við hefðum
meiri skreið og meiri vinnu fyr-
Andrés taldi að atvinniuá-
stand í Sandgerði væri bara bæri
legt í sumar. Lítið hefði slitnað
í sundur hjá mönnum, þótt ó-
gæftir hefðu verið óvenju mikl-
ar. Hann sagði að Ihumaraflinn
hefði verið góður nú að undan-
förnu og greinilegt væri að
rniklu meiri humar væri nú á
miðuraum heldur en í fynra, þrátt
fyrir mikla aðsókn. Spurninigu
um hvort hætta væri á ofveiði
vildi hann engu svara. Sagði að
fiskifræðingar væru færastir að
kveða upp úr um það, en sagði
þó að menn hefðu óttazt ofveiði
humiarsimis í fyrra, en svo væri
aldrei meira af horaum en í ár.
Auk humarvinrasluraar hefur
Útgerðarstöðin starfandi hrað-
frystihús og síldar- og fiski-
mjölsvinrasliu. Sagði Andrés að
þeir hefðu í sumar unnið úr afla
nokkurra trollháta og handfæra
báta, en bátar þessir landa jafn-
an þar sem stytzt er til bafraar
hverju siirani. Sagði Andrés að
afli bátanraa hefði verið rýr að
undanförnu og auk þess hefðu
ógæftir hamlað veruiega.
Síldar- og fiskimjölsverksmiðj
an er hins vegar eklki starfrækt
í suimar. Borgar sig betur að aka
þeirn litla úrgangi er til fellur
til vinnislu í Keöavík. Yerk-
smiðjan starfaði af fullum krafti
á vertíðinrai í vetur og þá var
tekið á móti 8000 tonnum af

Andrés Pétursson framkvæmdastjóri stendur hér hjá hinni mynd-
arlegu síldar- og fiskimjölsverksmiðju í Sandgerði.
starfaði hjá fyrirtækirau yfir sum
artímann, en þegar á vertíðinni
stæði. Nú væru þar 40—50
manras en á vetrarvertíðinrai 70—
80 mairans. Auk landfólksiras eru
svo bátasjómennirnir sem eru að
j'afnaðli 30—40 talsiras.
Andrés sagði, að bátarnir
hefðu nær eingöngu verið á lírau-
fjskiríi á vertíðinni í vetur og
aflinn hefði verið allgóður, og
það sem ekki var síður vert
Jónas Þórarinsson á Andra.
sóttu kauptúnið í fyrradag. Dag-
inn áður hafði verið bræla, en
undir morgun hafði létt til og þá
streymdu bátarnir út til veiða.
Aðeins einn bátur, Andri frá
Keflavík, lá við bryggjuna og
var Verið að la/nda úr boraum.
Aflaraum var ekið til Gerðakaup
túns, þar sem hann fór í vinnslu.
Hjá Miðnesi h.f. var verið að
vinna afla tveggja báta, er larad-
að höfðu fyrr um daginn, en
manrasfcapurinn sem viraraur hjá
Útgerðarstöð Guðmundar Jóns-
sonar var í óða öran að mála
hús fyrirtæksiras. í Sandgerði má
segja að þessi tvö fyrirtæki séu
burðarás athafnalífsins og mála
þau 'hús sín í ólíkum litum. Hús
Miðness eru rauð, en Útgerðar-
stöðvariranar eru hvít og græn.
Við hittum að múli Andrés Pét
UiHSson framlkvæmd’astjóra Út-
gerðarstöðvarinraar og feragum
haran til að fara með ok'kur um
Strákar í skreiðarvinnu: Þeir heita Jón Aðalbjörnsson, Óskar Fannberg Jóhannsson, Þór Grét-
arsson, Gunnar Þorkelsson og Ævgr Adolfsson.
ir strálkana, sagði Andrés þegar
við héldum frá sildarbræðslunni.
Síðan bætti hann við: Það er
stór kostur í svona kauptúnium
hvað hægt er að nýta vinnuafl-
ið vel. Þetta er alveg kjörin
vinna fyrir strákana.
loðnu. Mátti sjá þess merki að
mikið hefði verið um að vera á
ioðrauiveirtíðinni, því að fyrir ut-
an vinraslulhúisið voru stórar stí-
ur, sem loðnao hafði verið
geymd í.
Andrés sagði, að færra fólk
Það var fallegur fiskur sem þeir á Andra komu með úr röstinni.
•— allt úrvals fisk.ur sem unn-
iran var í raeyitoradapaikikiraiinigar fyr
ir Ameríkum’airkað.
Andrés sagði, að Útgerðarstöð-
in ætti núraa fkram báta og væru
fjórir þeirra á humarveiðum, en
eimn, Jón Garðar, hefði verið á
síldveiðum í Norðursjó. Mætti
segja að allvel hefði gengið og
væri báturiran búinn að fara 8
ferðir til Þýzíkalarads og selja
þar fyrir rúmlega fjóra og hálfla
milljón kr. — Jón Garðar, held-
ur seranilega áfnam á þessum
veiðum fram á haiustið, sagði
Aindrés, — en kæmi raáttúrlega
heim ef um „alvörusíldveiði”
yrði hér að ræða.
Um humarveiðiraa sagði Andr-
és að bátannir sæfcbu raú nokkuð
langt, eða á rniðin út fyrir Skeið-
arársandi.. Þar væri humarinn
stænstur og beztur, en yfirleitt
væri hann sarnt töluvert bland-
aður. Bátarnir landa oft í Þor-
lákshöfn og er humariran fluttur
þaðan á bíium til Sandgerðis.
Aðspurður um afla í róðri,
sagði Andrés að haran væri vit-
anlega mjög misjafn. Væri frá
svona 800 kilóum upp í eitt og
hálft tonn. Kallaðist góður þeg-
ar bann væri orðinn meiri en
eitt tonn. Bátarnir sem stunda
þessar veiðar eru hiras vegar
stórir og þeinna á meðal eru þeár
frægu bátar SLgurpáll og Víðir
II. Bátaraöfn sem flestir íslerad-
ingar kamnast við úr síldarfrétt-
um síðustu ára. Þeir enu báðir
yfir 150 tonn. — En það eru
ekki aðrar veiðar arðbærari, einis
og stendur, sagði Andrés.
Að loknu sp j alli okkar uppi á
slkrifstofunni labbaði Andrés
með akkur niður í vélasalinn og
sýradi öfckur þær fullkomrau vél-
ar sem farið er að nota við hum-
arvinnsluna. Þar er t.d. vél sem
þvær bumariran og öranur sem
hreirasar haran og flofclkar. Hum-
arnium er síðan paklkað í 5 puirada
öskjur og væntanlega gæða
Bandaríkjameran og ítalir sér
síðan á lostætinu.
Það var dauft hljóðið í Jón-
asi Þórarinssyni Skipstjóra á
Aradra frá Keflavík. Haran sagði
að það væri hreint ekkert að
hafa og félklkst ekki til að nefraa
neiraa tölu um hvað þeir væru
með eftir róðurinn. — Þetta er
hreint ekkert, var það eiraa sem
haran sagði. En upp úr lestinni
kom þó töluvert af mjög falleg-
um fiski. — Við fengum þetta
í röstinni, sagði Jóraas. Það var
ómögulegt að vera á veiðurn á
hraunirau, nema þá að hafa astik
og radar. Svo var fisikurinn þar
svo smár að um fjórðungur var
alveg ónýtur. Maður skammast
sín fyrir svoleiðis veiðar, sagði
Jóraas.
Svo yfirgáfum við SandgerðL
Uraga ikyraslóðin virtist una vel
síraum hag á vel búraum leikveUi
við aðalgötuna í þorpinu. Og nið
ur í fjörunni slóst mávager um
það litla æti, sem til hafði fallið
frá frystihúsuraum um dagiinira.
Skírnoriontur-
inn í Skeiðflot-
nrkirkju
NÝLEGA var þess getið hér I
bOlafðtLniu, að Slkeiðlfiattiarlkirlkjlu
hefði verið gefinra vegl'eguir skiím
arforatur. Er hanra gefinn til
minnirngar um hjónin Arnlaugu
Eiraarsdóttur og Lárus M. P.
Finrasson, er leragi bjuggu í Álfta
gróf í Mýrdal. Niðjar þeirra
hjóraa gáfu Skíirnarfontinn, sem
er hinra vandaðasti g'ripur, all-
uir úr harðviði, málaður í marrn-
aralitum af Eiríki K. Jónssyni,
málaramieistara, Reykjavílk, með
útdkomum helgimyndum í tveiim
ur hliðum. Á balkhliðinrai er á-
letraður Skjöldur með nöfraum
þeirra hjónia og fæðingar- og
dánardegi.
Skírraarfonturinn er teikraaður
af Guðlaugi H. Jörundsisyni og
'Smíðaður af Iragimiundi G. Jör-
undssyraL Jörumdur Gestsson á
Hell'U í Stein/grímsfirði, skar út
helgimyndirraar eftir teikndragu
Haralds Einarssonar, kennaira,
Lánussoraar.