Morgunblaðið - 15.08.1969, Blaðsíða 10

JL
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. ÁGÚST H9fl9
r..
'I '10
Allar byc,aðir í Færeyjum
eru við sjóinn.
Lífsspor
í'.

á demöntum í silfurhring
— þankahröngl og staðreyndir d leiðinni til Þórshafnar.
ÞETTA ER ALLT í LAGI
Brimið sviarraði við suður-
strörwi íslands og háfjöllin og
jöklairnir voru með gráleitar
kolihúfur úr þykkuim gkýja-
hnoðirum. Við vorum í einni af
flugvéium Flíugfelags íslands á
leið til Færeyja til þess að
kynnast Færeyingum, landi og
þjóð, einu þjóðinni utan ís-
lands seim skilur og talar ís-
lenzku.
Eftir því sem við nálguðanmst
Færeyjar varð hafflöturinn
kyrrari að sjá. Veður varð
stilltara og sólin teygði sig nið-
ur á milli skýjabólstTa. Það sló
á hafið og það varð mýkra,
eins og þegar sól bræðir
hrannaís.
Allt í einu spnuttu hamraeyj -
ar upp úr silfurrákuðu hafinu,
haimraeyjar með hntarreistum
björgum og ávölum grasi vöxn
um hlíðum. Færeyjar risu úr
hafi eins og demantar greypt-
ir í silfunhring. Flugvélin hnit
aði hrinigi eins og fýUinn við
hamraveggina og innan stund-
ar voruim við lent á fluigveilláin-
um á Vágar. Þaðan var ekið
þvert yfir eyjuna að Vest-
mannasundi þar sem ferjan
skyldi flytja okkur áleiðis til
Þórshafnar.
Við blaðamenindmir frá ís-
landi þurftum að bíða á ferju-
stað eftir blaðlamönnum frá öðr
um Norðurlöndum sem voru
væntanlegir með flugvél til
Færeyja innan tíðar.
Á meðan fór ég í gönguferð
áleiðis upp á Reynsatind sem
er liðtega 600 irnetra hár. FjaUs
hlíðdn var með slökikum og
hamrabeltum, alrök því vatn
seitlaði víða hljóðlega niður
þessar bylgjóttu hlíðar. Ár-
sprænur voru margar og þaar
liðu í rólegheitum niður hlíð-
arnar. Það var eins og lækjar-
taumarnir hugsuðu sig um við
hverja snös hvart þeir ættu að
halda áfram eða ekki. Ef til
vill eru þessir lækir að u/ndir-
strika lífsfas þessarar hæglátu
en skemimtilegu þjóðar sem Fær
eyjar býr.
Ég stiklaði upp hlíðarnar og
fékk mér tyUing aniniað veifið.
Víða spratt vatn í sporum á
grasi og allavega höfðu blóm-
Skrúðugar brekkurnar nægan
raka. Geldingarhnappur, tún-
gras, blóðberg og ljónslöpp
gkreyttu feld fjiallsins og í smá
vöxnum gljúfrum þar sem Mtl-
iir lækir dönsuðu voirdane
spruttu burknar, geithvönn og
burnirót auk fteird jurta. Ég
hafðd valið mér klett noklkuð
hátt uppi í hlíðinni að leiðar-
Myndin er tekin upp gamla
þorpið í Kvívík, þar sem rústir
landnámsbæjarins eru.
mairki í þessari ganguferð, þvi
mér virtist að þaðan sæist vítt
yfir.
Þar sem ég sat á klettinum
og horfði austur yfir Straum-
ey var fagurt um að litast.
Skyggni var inn yfir Egilsfjial.
á Stnaumey og allt austur á
Mýnarnar þar sem hin miklu
vatnsviirkjunairkerfii Færeyinga
eru byggð.
Unddr austurfjöDunium á
Straumey dormaðl bærinn Vest
mannaihöfn inni í þröngum vogi
með ágætri höfn. Lítill bær og
faUegur með skrautmáluðum
húsuim. Þar voru strax komin
tónbrigðin í húsaMtum Færey-
inga, svart, hvítt og rautt. Út-
sýnið frá klettinum inn til Vest
miammia minntá mág á innságMng
una um Bosporus frá Svarta-
hafi inn til Istanbul. Stórfeng
leg sjón. En skyldi ekki vera
stór munur á mannMfinu í Fær
eyjum og Istanbul. Það er til
ríkidæmi í Istanbul. en það er
til meira af fátækt, algjörri fá-
tæfct í þeinrí fogru borg
tveggja álfa. Úr sjónarhug virt
ist mér ekki fátækt í Vest-
manna. Þar var aUt snyirtillegt,
allt á sínum stað, traust, þó að
þærinn sé ekfci byggður eftir
nýjasta niðurröðunarskipulagi.
Það var eins og Guð hefði
dreift húsuruum niður með
saima hug og margMtum blóm-
um. Þau voru á tvist og bast en
í samfelldri beiid. Vestmianna-
höfn dregur nafn sitt af Vest-
mönnum sem settust þar fyrst-
ir að.
Það kom í ljós við frekari
kynni mín af Færeyingum að
grunur minn um mannlíf þeirna
var réttur. Það er stórt mann-
líf á þessum smáu hamraeyjum
og það eru margir höfðinglund
aðir rnenn í Færeyjum.