Morgunblaðið - 03.09.1969, Qupperneq 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. SEPT. 1960
an aftuT og þegar hamm sagði
hennd, að það yrði að vera í
síðasta sdmm, sagði hún: — Ég er
ekikert lasin núoa, massa. Hún
virtist vonisvikin. — Ég vil, að
þú komir til mím.
Hamn tautaði eitthvað og
klappaði henmi á kinmdma. Ég
skil, og ég þafcka þér. En þetta
má ekki halda áfna/m, Nibia. Ég
er ekki að eðlisifari prettvís mað
ut. Þetta er í fyrsta sinm, sem
ég hef verið húsmóður
þimmd ótrúr, og ég hef haft
úhyggjur af því. Þú ert indæl
stúlka, og það, að þú sefur inni
í húsdniu hefur freistað mím medr
en ég gat staðizt. En nú verð
ég að stilla mig.
En hvað þá um bamdð í mér,
masaa? Þú sagðir í mongum, að
þú ætlaðir að tala við mig um
það.
— Ég ætla að gera það. Rétt
strax. Haon þagnaði og beið.
Húm heyrði amdardrátt hans,
rétt hjá sér, í myrlkrinu og furð-
aði sig á þessari einkemndlegu
fnaamkomu bamis. Harnn var mild-
ur og góður maður, en sum skap
brigðd hamis gat hún ekki skilið.
Stumidum, þegar þau voru sam-
am, fór hamm allt í einu að
skríkja, rétt eins og hann væri
að skemmta sér við einhverja
fyndni, sem hann vildi ekki
segja frá. Oft lá hann grafkyrr
og sagði ekkert, og ef hún
spurði hann, hvort nokkuð væri
að, tautaði hann stundum:
—Nei, ég er að hlusta á nætur-
hljóðin, Nibia.
ESftir lamga þögn fór tomm að
strjúka á henni hálsinn. Mjög
blíðlega. En þegar hönd hans
var komin niður á brjóstin á
hieruná, sagði bamm: — Ég er bú-
inn að hugsa mikið dag, Nibia.
Og það, sem ég hugsaði, var
aðallega þetta: Þú ert ambátt og
sem húsbóndi þinn, hef ég vald
til að gera við þig, hvað sem ég
vil. Til þess að konan mín og
temigdafólkið komist ekki að
þessu, verðúrðu að gamgast umd-
ir sársauíkafula meðferð með
imeðökim. Einis og þú veizt, þá
kummia gömlu ambáttirmar á þetta
til íufliLniuisitiu. Hamm hdó og búm
gmeip tætoifærið til að seigja:
— Já, massa, Marta og Lamie
toumrna a@ sQióða jurtir tffi þess að
losin a við bam úr miagamum. Það
hef ég oft heyrt þær segja.
— Edmmitt, Nibia. Og sem eimm
af van Groem'wegel-ættinmd, ætti
ég að vena tilfinmámgalaius í sam-
bamdi við þetta. Ættim mím hef-
ur orð á sér fyrir igrkmmd. En ég
hef nú samt ákveðið, að þú fæð-
ir bamdð. Ég er búinm að tala
við Massa Frick, verfesitjóramn.
Hann hefur oft dáðst að þér, er
það efcki? Jæja, ég átti langt
samtal við banm og hanm ‘hefur
lofað að játa, að bamrn sé faðdr
barmsdmis. Ég ætla að tilkynirua
koruuinmi mirnmi og tengdiaforeldr-
um, að þetta sé þarnnig, og ef þú
verðlur spuirð, þá segir þú, að
það hafi verið Massa Frick, sem
gerði þér barnið. Stoilurðu það?
— Já, miassa. En sjálfri finmst
mér samt altaf, að það sé þú
sem áitt bairmið inoam í mér, og
þá líðúr mér vel. Þú ert góðúr
við mig og elskar mig vel.
— Tek mér til inmtekta. En ég
áminmii þig um það, að láta
aldred tilfimmdngamiar hlaupa
með þig í gömur. Aldrei, aldrei
mega frúin og herra Wilfred
frétta, að ég edgi bairmið. Ef þér
þykár vænt um mig, þá er þama
tætoifæri til að sýraa það í verki.
ÆJtlarðu að gena eims og ég segi?
— Já, massa.
— Þú verður kyrr hérna á
heimilinu og ég skal sjá um, að
vel verði farið með þig. Em þú
verðuir að balda loforð þitt.
— Þú ætla lítoa að fara vel
mieð bamið?
— Já, ég akal gefa hanm
frjáisam.
— Hanrn? Það snörlaði eitt-
7
hvað í benind. — Og ef það verð-
ur sfelpa?
Hamm klappaði hemmi á kiran-
irnia og akrílkiti ofur'Mltið. — Hún
verðúr líka gefin frjáls.
3.
I septemiberimániuði fæddi
Elísabet son og hanm var skírð-
ur Dirk Wilfred. Afi hanis raeri
saman 'höndum og skríkti: — Já,
þið hlöguð að mér, en spáði ég
þeissiu eklki? Mig dreyimdii banm,
bvað eftir anmað. Það er ýmis-
iegt í diriaunniuinium, sem mamm
grunar eklki, börnin góð! Ha, ha.
Hamm verðor miilkilll miaíðlur bórma
í nýlendummd! Sjáið þið bana
þessi eyru! Og þessar brúnir!
Skírniarveizlan var mikil há-
tíð og vam Batenburg landsstjóri
og frú hanis voru meðafe gest-
anma, en veizlan var haldin sdð-
degis.
Börnim femgu ekki að korna
raiður, en Nibia látim gæta þeirra
uppi í herberginiu þeirra. Marta,
gömiul ambátt þarmia á heimilirau,
færði þeim mat, og meðam þau
vonu að borðia, diokaðii Marta við
og sikraáaði við Nibiu.
— Nú kemur þáðlum að þér,
telpa mím. Hvenraig líðdw þér?
— Mér líður vel, siagði Nibia,
— og ég er ekkert hrædd.
— Guðinrn 'hvítu maniraanma
ætti að hjálpa þér. Þetta er í
fyrsta sinm hjá þér.
Graham, sem var alltalf vel á
verði, spurði: — Hvers vegna
ætti guð að hjálpa þér, Nibda?
Er eitthvað að?
Nihia seáldist til og ýfði á hon
um hánið. — Nei, barnið gott.
Eklkert að. Marta að bulla. Hlust
Sendisveinn óskast
allan daginn.
Slippfélagið Reykjavík hf.
Mýrargötu 2, sími 10123.
Vymura vinyl-veggfóður

ÞOLIR ALLAN ÞVOTT
LITAVER Grensásvegi 22-24

SÍmÍ 30280-32262
aðú ekki á hama.
Höfum flutt skrifstofur okkar að
ÞVERHOLTI 20
Símanúmer okkar verður óbreytt ^ ™ ^ ™ ^ Q "" ^
j
Hf. Ölgerðin Egill Skallagrímsson
ÞVERHOLTI 20, REYKJAVÍK. Sími 1-13-90 — Símnefni: Mjöður.
Spékoppa — hvar er það eiginlega?
Marta stundi og hriisti höfuð-
ið. — Þesisi masisa Frick elskar
of mangar konur. Þú ert efeki
sni fynsita, sem hiamm setmr 'barm í.
Ni'bia svaraði þesisu emigu og
Marta semdi hemnd tortryggið
augniatállit. — Segðu mér, Ni'bia,
og segðu mér satt: Gaf rraassa
Frick þér þetltia barm?
Nibia hröklk við og augun
ieiftruðu af reiði. — Hvað ertu
að bulla, Marta? Trúirðu mér
ekki?
Mairta srauiggaiði og iedt niðlur
fyrir sig. — Gott og vel, gott og
vel. Vertiu ekki vond, telpa mín,
eniginm hefur á spuiminmd.
— Hveris vegna ertu að spyrja
mig?
Marta brosti uindirfuirðulega.
— Af því að þú ert svo oft að
tala um, að það sé massa Fricto,
sem eigi það. Á hverjum degi
ertu að segja, að masisia Frick,
hafi gefið þér þetta barm. Það
mætti baldia, að það væri ein-
hver araraar.
— Þú ert vitlaus, kierldinig!
Nibia þaiuit uipp.
— Það máttu etoki segja, barn-
ið gott. Ég er görraul. Ég gæti
verið mamma þín. Þú verður að
sýna m'ér mieiiri virðiragu, Nitoia.
Nibia leit niður og stoammiaðist
sín fyrir þetta uppþot sitt. — Ég
vil efldri heyna þetta tal hjá þér.
Þú veizt, að það er rraassia Frick
sem á barmið.
Mairta snu/ggaði. — En hún
Janie -segir mér anmað. Það var
það, sam ég vildi segja þér. Þú
mátt efcki verða vond við mig.
— Hvað segir Jairaie þér?
— Jaraie segir mér, að rraasisa
Friok hafi haft sig svo margar
nætur í kofa sdmurn, en
aldred þdg. Hún segist hafa vitað
ef svo væri.
— Hún lýgur! Hverraig ætti
hún að vilba, hivieniær ihtamrn heflur
haft mig? Hanm hefur kom-
ið hinigað mangar nætur.
Mart/a brosti. Ég segi þér nú
etoki amraað em það, sem Janie
hefur sagt, Nibia, og þú mátt
etoki fana að verða vond við mig.
Jainie segir, að þú hafir komið í
kofann þiran margar raætur, til
þess að má þér í rót. Hún heyrir
þig tafcia vaitm úr geymiiraum, og
flara aftur hinigað inm í húsdð.
En þú hafðir aldrei komið neitt
raænri kofamuim haras Massa
FriCk, og bainm hafi aldrei fiarið
iran í húsið hémia, af því
að sömuu raæturtraar, sem þú vairst
að ná þér í rótina, svaf massa
Frick hjá henrni.
— Hún er lygari. Hlustaðú
aldnei á hama, Marta. Nibia stóð
upp og tók að stika fram og aft-
ur, og börnin, störðu á hana.
Graham 'hreyifði sig í stólnum
símum, með áhyggj'usvip á and-
litinu. Hann sá, að Nibiu leið
eittthvað illa, og þá leið honiuim
sj álflum illla. Hún sýnddst lítoa
vena orðdm svo feit í seinmd tíð,
einda þótt hanm sæi ekkert at-
huigaivfent við það. En hitt kumini
■hamn verr við, að hún var eitt-
hvað svo einkenmilega áhyggju-
fuill og 'buigsi, þegar hiún sat hjá
honium á kvöldin. Hún 'hló ekki
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Vinir þínir virðast þurfa að fullvissa sig um vináttu þína við og við.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
l>að borgar sig að sýna stillingu í dag.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júni.
Bjartsýni þín er smitandi. Þolinmæði þín borgar sig.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí
AUt þarf að vera stutt og laggott. Þú verður að taka forystuna.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Einhver órói yfir fólki er ríkjandi. Gerðn þér grein fyrir hvert
stefnir
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Gerðu ráð fyrir því, að breyting á stefnu þinni sé þér í hag og vertu
í fararbroddi, ekki á báðum áttum.
Vogin, 23. september — 22. október.
Þótt fólk sé velviljað, er það ekki nákvæmt. Reyndu málamiðlun án
stóryrða.
Sporðdrekinn, 23. október. — 21. nóvember.
Ef fólk er að káfast í þínum einkamálum, er ekki úr vegi að gera þvi
ljóst, að það geti litið sér nær.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Legðu rækt við sjálfan þig, og það takmark sem þú keppir að. Vertu
svo almennilegur við fjölskylduna.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Tíminn flýgur og morgunstund gefur gull í mund. Gott er að skilja
ástæðuna fyrir aðgerðum annarra.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Ferðalög stoða lítið. Félagar þínir eru í gróðahugleiðingum.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
Gerðu þér grein fyrir því, að allir vita, hvað er að gerast,
þú opnar munninn!
þar til