Morgunblaðið - 29.10.1969, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 29. OKTÓBER 1969
Ragnheiður Brynjólfs-
dóttir — Minning
F. 10. marz 1923. D. 20. okt. 1969.
Ragnheiður Brynjólfsdóttir
fæ-ddiisit að Króki í Norðwárdal.
Hún lézt eftir þunga legu á
Lanjdspítalainum þ. 20. okt. sl.
úr sjúkdómi þeim, sem hún
kenndi fyrst meins af fyrir tæp-
lega þremur árum
Foreldrar hennar voru Brynj-
ólfur Bjamason bóndi í Króki í
Norðurárdal og kona hans Arn-
dís Klemensdóttir, sem nú eru
bæði látin, en eftirlifandi syst-
kini hennar eru þrjú búsett hér
í borg, einn bróðir býr að Króki
í Norðurárdal og ein systir á
Seyðisfirði.
Ragnheiður ólst upp í glöðum
og harðduglegum systkinahópi,
enda var þeim bömunum snemma
haldið til vinnu eins og þá var
títt, á mannmörgu og gestrisnu
heimili, þar sem snyrtimennska,
hreinlæti og myndarskapur ein-
kenndi alla umgengni. Á sumr-
um var þar meira og minna að-
komufólk, sem dvaldi þar
skemmri eða lengri tíma auk
unglinga, er dvöldu þar sumar-
langt, sum mörg sumur í röð
eins og undirrituð. Brynjólfur
reisti með aðstoð sona sinna og
af miklum myndarskap tvílyft
steinsteypt íbúðarhús, sem raf-
lýst var með heimarafstöð. Og
seinna steyptu þeir bæði fjós og
hlöðu áfast íbúðarhúsi, og var
það mikill munur á vetrum í
vondum veðrum að þurfa ekki að
fara út í hvaða veður sem var til
gegninga. Arndís húsfreyja var
hin vakandi húsmóðir, er hugs-
aði fyrst og fremst urh hag heim-
ilisins af hagsýni og mikilli um-
hyggju. öll störf léku henni í
hendi og matreiðslukona var
hún frábær, enda var alltaf bæði
mikill og góður matur á heimil-
iiniu. Það er þvi ekkert skxítið,
þó að dætur hennar hafi erft
frá henni myndarskap og kunn-
áttu í matargerð og húshaldi.
Fljótlega fór Ragnheiður að
virana að matreiðslustörfum,
enda eftirsótt til þeirra hluta af
öllum, sem hana þekktu. Vann
hún á ýmsum stöðum hér í borg,
þar til hún réðst til Olíu-
féLagsiras Skeljairags hf., þar
sem hún í mörg ár veitti for-
stöðu mötuneyti félagsins að
Suðurlandsbraut 4, þar til að
hún kenndi þess meins, er hún
lézt af. Hún niaut þar virasælda
starfsfólksins og virðingar fé-
lagsins.
Sjálf var Ragnheiður vinaföst
og trygglynd og jafnan hýr og
glöð í bragði, þótt hún segði
ekki hug sinn allan, ef eitthvað
gekk á móti. Fínleik móður sinn-
ar erfði hún í ríkum mæli en
dugnað frá báðum foreldrum.
Ragnheiður keypti sér fyrir
nokkrum árum íbúð að Vífils-
götu 4, þar sem hún bjó sér vist-
legt heimili og áttu þar ættingjar
t
Faðir okkar
Júlíus Sveinsson
andaðist að Hrafnistu 26. þ.m.
Ársæll Júlíusson
Sigrún Júlíusdóttir.
t
Faðir okkar
Gísli Einarsson
frá Viðvík á Skagaströnd,
andaðist í Héraðshæli Blöradu
óss 27. þ. m.
Anna Gísladóttir
Snorri Gíslason.
t
Útför móður okkar
Guðrúnar Pálsdóttur
Grettisgötu 37,
fer fram frá Fossvogskiirkju
fimmtudaginn 30. þ.m. kl.
13.30 e.h. Blóm eru afbeðin,
en þeim er vildu heiðra minn
iragu hinnar líátnu er vinsam-
iegast bent á Krabbameiras-
félagið.
Fyrir hörad aðstandenda.
Stjúpsonur og börn
hinnar látnu.
t
Hugheilar þakkir fyrir auð-
sýrada samúð og viraarhug við
aradlát og jarðarafiör soraar
miras
Guðmundar M. Elíssonar.
Fyrir hond dóttur hans og
fjairveraradi systur.
Helga Jóhannsdóttir
og Helga Elísdóttir
Skúlagötu 74.
t
Inmilegar þakkir fyrir auð-
sýrada samúð og vináttu við
andlát og útför föður okkar,
Steins Ágústar Jónssonar
frá Flatey, Breiðafirði.
Gyða Steinsdóttir
Jóhann Kristjánsson.
t
Vi'ð þökkum iranilega auð-
sýnda samúð og viraáttu við
andlát og útför föður okkar,
teragdaföður, afa og bróður
Axels Cortes
Njálsgötu 76.
Garðar Cortes
Jódýs og Jón Kristinn Cortes
Sigrún Garðarsdóttir
Axel Öm Cortes
Emma Cortes
Margrét Cortes
Thor Cortes.
Fáein kveðjuorð:
Sigríður Trjámanns
dóttir Hafsteins-
stöðum Skagafirði
jafnt sem vinir athvarf, og var
þar gott að koma.
Elsku Ragga mín, ég kveð þig
nú um leið og ég þakka þér all-
ar samverustundir í leik og
starfi. Það var unun að vera með
þér, sem alltaf varst svo kát og
hress og lærdómsríkt var að sjá,
hvernig þú gazt borið þinn þján
ingarfulla sjúkdóm án kvörtun-
ar og án þess að andlega þrekið
brysti. Slíkt geta þeir einir, sem
bezt eru gerðir. Minning þín
mun ávallt lifa í hjörtum okkar,
sem unnum þér, og við óskum
þér góðrar ferðar til nýrra heim
kynna.
Systkinum og ættingjum votta
ég dýpstu samúð mína og fjöl-
skyldu minnar.
Finrauir Jórasson, véigæzluimað-
ur Marargötu 4 verður jarðsett-
ur í dag. Finnur var fæddur í
Reykjavík 5. ágúst 1915. Foreldr
ar hans voru Jón Austmann frá
Gerði í Suðursveit og seinni
koraa haras Guðríður Iragimiuradar-
dóttir frá Fossatúni í Bæjarsveit
í Borgarfirði Finnur átti eina
systuir, eldri. Jón, faðir Finms, vair
blindur hálfa ævina, en stund-
aði sjóróðira þrátt fyrir það og
lét leiða sig til skips.
Þegar Finnur var tíu ára gam-
all missti hann móður síraa. Flutt
ist hann þá að Hlíð í Skaftár-
tungu.
Finnur taldi það eitt sitt mesta
lán, að hann fór að Hlíð. Þar
fékk hann það veganesti er bezt
reyndist honum og mest mótaði
skapgerð hans. Sagði Finnur mér
eitt siran, að þar hefði verið miikið
af góðum bókum og bömunum á
bænum verið ætlaður ákveðinn
tími til lesturs þeirra.
Finnur var bókhneigður og las
mikið einkum ævisögur og bæk-
ur um þjóðleg fræði.
Þegar Finnur var fimmtán ára
fór hann austur til Norðfjarðar
til sjóróðra.
Árið 1941 giftist Finnur eftir-
lifandi konu sinni Málfríði
Kristjánsdóttur frá Steinum í
Stafholtstungum. Reistu þau heim
ili sitt uppi við Árbæjarstífliu og
bjuggu þar fyrstu árin, eða þar
t
Inrailegar þakkir fyrir aiuð-
sýnda samúð og vináttu við
andlát og útför
Bergljótar Kristínar
Þráinsdóttur
Safamýri 54.
Sérstakar þakkir viljum við
færa læknum og hjúkrunar-
liði Handlækningadeildar
Landspítalans og Vífilstaða-
hælis.
Stefán Jónsson
Þráinn Sígfússon
Þráinn Stefánsson
Jón Stefánsson
Hrefna Sigfúsdóttir
Gréta Sigfúsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Föstudaiginn 12. september fór
fram frá Glaumbæj'ankirkju út-
för Sigríðar Trjámiannsdóttuir,
húsfreyju að Hafsteinsstöðum.
Séra Ingólfur Ástmarsson pnest-
ur að Mosfelli í Gnímsnesi flutti
kveðjuorð en séra Guranar Gisla-
son prófaistuir útfarairræðu og
jarðsöng. Áskel'l Jónsson söng-
stjóri frá Akureyri lék á orgel
og stjórnaði söng. Jóhanra Kon-
til þau hyggðu tveggja hæða hús
við Ásgarð. Seinna seldu þau
það hús og keyptu hluta af hús-
eigninni Manargata 4 og hafa
búið þar síðan. Finnur og Mál-
fríður eignuðust fjóra myndar-
lega syni, sem allir eru uppkomn
ir og tveir þeirra með eigin fjöl-
skyldu, Kristján húsa- og hús-
gaigraaismilður, kvæintur Pálírau Ös
valds, eiga þau tvær dætur og
Kalbeiinm pafvirki, kvæntuæ Bryn
dísd Jóharanesdóttur ag eigia þaiu
drenig og sitúilkiu. Heima eru
Jón mjólkurfræðingur og Bjami
garðyrkju- og blómaskreytinga-
maður.
Finnur Jónsson starfaði við
byggimigu vanastöðvairinnar við
EUiðaár 1947 og var síðan vél-
gæzliumiaðuæ við varasitöðima frá
því að hún tók til starfa og þar
til í sumar að hann varð að hætta
vegna veikinda.
Við, sem sumir hverjir höfum
unnið með Finni í áratugi, mun-
um ávallt minnast hans, sem góðs
starfsfélaga, sem alltaf var hægt
að treysta á, ávallt reyndist fé-
lögum sínum góður félagi.
Það er alltaf skarð fyrir skildi
er sannur drengur fellur frá.
Finnur var þannig gerður að
hann vildi heldur hafa það, er
sannara reyndist og var óhrædd
ur við að láta í ljós skoðanir
sínar á mönnum og málefnum, ef
hann vissi að hallað var réttu
máli
Um leið og ég kveð Finn hinztu
kveðju, þakka ég honum sam-
starfið á liðnum árum.
Ég votta Málfríði, sonum
þeirra og öðru skyldfólki dýpstu
samúð.
Pétur Sturiuson
Hjartans þakkir til alilra, er
sýn-diu mér viraáttu og tryggð
á 75 ára afmæld míniu.
Vilhjálmur Benediktsson.
ráðsson söng einsöng og sextán
félagiar úr karlakórnum Heimi
sungu. Var athöfnin virðuleg og
fjölmenn.
Hún féll frá að löngu dags-
verki loknu eins og margar fleiri
húsfreyjuirmar er höfðu ailizt upp
við og reynt erfiði, allt frá ofan-
verðri síðustu öld og frameftir
þeirri tuttugustu.
Hún hafði lifað tímana tvenna
eins og jafnöldrur hennar, sem
vissulega höfðú fengið að kenna
á lífsstriti, en kunmu að fagna
og gleðjast af litlu tilefni, þegar
tóm gafst til. En vinnam sat jafn
an í fyrirrúmi.
Hún var fædd og uppalin í
norðlenzkri sveit. Sumarið var
dýrmætt — ekki mátti slá slöku
við um háannatímann. Það valt
á miklu að heyja vel. Þá var allt
slegið með orfi og rakað rraeð
hrífu. Nú þarf íslenzk æsk-a að
'hinkra við andartak, meðan vél-
arnar vinna öll störf svo að segja
og átta sig á hversu raunveru-
lega er stuitt síðan bændur og
búalið kvaddi þessa horfnu
vinnuhætti og tækniöld reið í
garð. Sé nánar að gáð og
skyggnzt til baka, þá þarf raun
ar að lita inn á sjáif byggðasöfn
in til að frekari vitraeskja fáist
um þessa horfnu tíð, sem einnig
hvarf svo snögglega fyrir hinni
nýju, að telja má að hending ein
réði að mörgu var bjargað frá
glötun á síðustiu stundu — og þó
ekki öllu.
Þessi norðlenzka sveitakona
hafði orð á því, þegar umræður
spunnust um þefta á seinrai árum,
hversu högum væri breytit frá
því sem áður var, að nú væri
þjóðin komin í sókn til enn
bættra lífskjara, þá minrati hún
jafnframt á hversu framlag sjó-
mannastéttarinnar hefði verið
mikilvægt í þeirri baráttu.
Hún var að mestu þrotin að
beilsu og kröftum hin síðustu ár
in, en átti að fagna hlýrri um-
önnun tengdadóttur sinnar og
beimilisfólksins, en lézt í sjúkra-
húsinu, Sauðárkróki 3. sept. s.l.
Er þá ei bezat líkn í þraut að
fá hvíldina þráðu, að loknu far-
sælu starfi?
Sigríður Trjámannsdóttir var
Þakka innilega öllum þeim er sýndu mér
vinsemd og vinarhug á 70 ára afmæli mínu.
Ingvar Vilhjálmsson.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 16., 19. og 22. tbl. Lögbirtingablaðsins 1969
á hluta í Hæðargarði 26, talinn eign Júlusar Magga Magnús,
fer frarn eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni
sjálfri, föstudaginn 31. október n.k. kl. 13.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
E.K.Th
Finnur Jónsson
Minning