Morgunblaðið - 29.10.1969, Síða 19

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 29. OKTÓBER 1S>69
19
eyfirzkrar ættair. Hán var fædd
að Fagranesi í Öxmadal, 14. októ
ber 1888 og var því tæplega 81
ár® er húm lézt. Var hún elzf
þriggja barna þeirra hjóna Trjá
m.anns bónda Guðim,uind.sso'nar og
Sigurrósar Sigurða r dóttur, er
bj.uggu í Fagranesi um langa
hríð, snotnu og gagnasömu búi.
Systkini Sigríðar voru þau Sig-
rún, gift Tryggva Stefánssyni á
Akureyri, er hún látin fyrir fá-
um árum og Guðm.undur ljós-
myndari á Akureyri kvæntur
Krisitínu Sigtryggisdóttur.
Sigríður ólst upp við öll venju
leg sveitastörf að þeirrar tíðar-
hætti, enda ekki margra kosta
völ um frekari meinntum. Þegar
árin liðu og hún koimin yfir tví-
tugt, þá réðst hún til Akureyr-
ar og varð þá svo heppin nokkru
síðar að komast að námi í klæð-
sikerasaum. Laiuk hún prófi og
fékk iðnréttindi í þessari grein.
Stundaði hún þessi störf næstu
árin, og rak sjálfstætt verkstæði
á vetrum og hafði stúlkur í
vinmu. A sumrum var hún oft í
kaupavinnu, enda góð og hress-
andi tilbreyting frá saumaskapn
um.
Er hún var á Aku'reyri kynnt-
ist hún manmisefni sínu Jóni
Björnssyni frá Stóru-Seylu í
Skaigafirði. Dvaldist h-amm þar
við nám í orgelleik og söng. Þau
giftust á Akureyrd 13. desember
1924 og fluttuist síðar vestur í
Skagafjörð og voru fyrst á Stóru
Seylu. Tóku síðam á leigu jörð-
ina Brekku í Seyluihreppi og búa
þar neestu 10 árin. Voru siðan
1 ár á Stóru-Seylu og fluttu það
an í Reykjarhól og bjuggu þar
til ársins 1939. Á þessum árum
lágtu jarðir yfirleitt ekki á lausu
en um þetta leyti festu þaiu kaup
á mesitum hluita jarðarimmar Haf-
steinsstöðum í Staðlarfhreppi og
vorið 1939 fluttiust þau þanigað
og bjuggu þar síðan.
Þegar þau hjón búa í Brekku
þá haifði Jón tekið við söngstjórm
karlakórsins Heimis og var þá
mikið sönglíf á þeim slóðum. Á
þessum árum fóru æfingar kórs-
ins að rmestu leyti fram héima hjá
þeim hjónium í Brekku og bætt-
ist þá drjúgt starf til viðfeótar
hjá húsfreyjiumni að annast veit-
ingar, en gestriisni var mi'kil á
hieimili þeirra hjóna ailla tíð. Móð
ir Sigríðar, Sigurrós, hafðd flut2?t
að norðan með dóttuir sinmi og
vamn síðan þessu heimili til ævi-
loka, em hún dó háöldiruð árið
1938, þegar þau bjugtgu á Reykj-
arhóluim. Var þetta milkil öðlings
kona og hafði skiliað drjúgu dags
verki. Man ég vel þegar ég dvald
ist í Breikku hjá þessu fólki, hVe
þær mæðgur voru góðar og gerðu
sér far um að öllum liði sem bezt.
Voru þær svo samhentar um alla
hússtjórn að tiil fyrirmyndar var.
Var oft gl'aitt á hjalla í litlu bað-
stofunni í Brekku, þó ekki væru
húsakynnin stór. Störfin gengu
líka vel fram bæði inman húss
og utan og á fyrstu árum áður
en bilferðir hófust úr Skagafirði
til Eyjafjarðar, þá brugðU hjón-
in sér stundum á hestum til Akur
eyrar, þegar heyönnum var að
mestu lokið. Var þá gist í Öxna-
dal hjá vinum og frændum Sig-
ríðar. Var þettia að sjálfsögðu
mikil upplyfting og hressandi.
Hafði Sigriður mifcla unun af
hestum og dáðist ég að hversu
miklir fjörhestar voru auðsveipir
þegar hún var setzt á bak.
Þogar þau hjón fluttu að Haf-
steinssitöðum, þá var þar gamall
bær og úr sér genginm og þuritd
því á næstu árum að talka hönd-
um til með bygigingar. Var síðan
reist íbúðarhús úr steiinsteypu
og síðar komu aðrar byggingar
í kjölfairið. Ræktaö land er ár-
lega stækkað og vélakostur hef-
ur aukizit jafnt og þétt eins og
nú tíðkast.
Þau Sigríður og Jón eignuðiust
einn son barna, Steinbjörn,
bónda á Hafsteinsstöðum. Er
hamn kvæntur Ester Skaftadótt-
ur, bónda á Kjarianisstöðum í
Skagafirði, Óskarssonar og konu
hans Ingibjargar Hallgrímsdótt-
ur. Biga þau 4 börn. Hafa yngri
hjónin búið á Hafsteinsstöðum
frá árinu 1953 og fyrstu árin í
samvinnu við foreldra Steimbjairn
ar, en nú seinei árin hafa þau
að miestu tekið við búrekstrinum.
Sigríður var mikil fríðleiks-
korna og svipurinn hlýr og heið-
ur. Hún hafði fágaða fr.amkomu
og jafnan hýr í viðmóti og hress
tali. Hún hafði mikið yndi af
söng og tók mikinn þátt í söng-
lífi með mamnii sínum fyrr á ár-
um. Fylgdist hún vel með um
framfaramál þjóðariinnar og fagn
aði heils hugar hve>rjum áfanga,
sem náðist á þeirri brauit.
Við leiðartok er okkur hjón-
um skylt að flytja Sigríði og heirn
il'isfó'lkiiinu á Hafsteinisstöðum
þakkir okkar. Hafla börn olikar
dvailið þar suimar eftir sumar og
eiga þaðan hlýjar mdnndngar um
skemmtilegar stundir.
Við votltum aðistandemdum ynni
lega samúð okkar vi'ð fráfall
þessarar mætu konu.
Óskar Þórðarson.
Kveðja:
Þorsteinsína Brynjólfs-
dóttir, Víðidalsá
ÞESSI fáu orð eru skrifuð í
þalklkarskyni við hinn góða vin
obkar og félaga, Einar Debes,
sem andaðist í Reykjavík 2. okt.
sl., en hann var fæddur 28. júni
1906. Hann bættist í hóp okika:
fyrir 3 árum, fluttur frá Fær-
eyjum, ásamt konu sinni Margar
ethu. Við hittum hann oft, stund
um daglega, ýmist í bláu ullar-
peysunni, nýkominn frá störf-
um í Fiskver'kunarstöð Júpiters
og Marz, eða í bláa einkennisbún
ingnum á saimikomum Hjálpræð-
ishersins. Þannig starfaði harun,
á daginn við fisikvinnsiiu, á 'kvöld
in fyrir fjölskylduna og Hjálp-
ræðisiherinn en allan sólarhring
inn fyirir Drottin.
Einar talaði alltaf með hlýju
um starfið og startsifélagana á
Kirikjusandi og vissi hvers virði
gott starf og góðir starfsifélagar
eru, vann hörðum höndum alla
F. 11. marz 1880.
D. 17. okt. 1969.
„Hveirs er að bíða,
eMliin yrjiar daga.
Ám þess þú vit'ir komin
fönn í haga.“
Matth. Jóh.
Á BJÖRTUM ævisólmánuði
kynntist ég henini fyrst, konunmi,
sem nú er borfim bak við nátt-
skiuigga daoðanB. Þá var hún hús-
íreyja á einu virðuilegaista sveita-
setrd vestanlliainds, Víðidalisá í
Steingrímsfirði. — Það voru
glaðir og góðir daigar.
Síðan hafa bl’ásið vindar ýmissa
átta og nú leikiur kaLvindur
um gfenar hærur þeirra, sem þá
voru umigir og fótmáliumium fækk-
ar miWi henmar, sem huilin ér
mialidu og hinnia, er á bakkairjum
bíða
Þaninig er hið óræða lögmál,
sem miannisbanndð má jafn mátt-
vania lúta nú og fyrr, þótt iðkiaðair
séu geimisiiglimgar og fenigizt við
hniattaflut.
Þorsteinsínn Brynjólfsdóttir
húsfreyja á Víðidalsá var fædd
11. mairz 1880. Hún ólst upp á
heiimiil'i fareiidra sininia, Brymjólfs
Jómssomar bómda á Broddadalsá
og komu hans Ragnbeiðiar Jóms-
dóttur.
Brynjólfur var sontur Jóns
Jónissomar hreppstjóra á SbriS-
mesemmi í Bitru og komu hamis
Haliifríðair B rynj ólf sdóttur frá
Kárastöðuim á yatmsniesi. Um Jón
hreppstjóra var saigt, a® hanm var
„einstakur sóma- og merkismað-
ur“.
Koma Brynjólfs, Ragmheiður,
var dóttir Broddameishjóniarana
Jóms Magnússomaæ og Guðbjargar
Björnsdóttur, sem þjóðkumn voru
fyrir rausn og sköruiragssfcap.
Þa® var því emigimn kalviðar*
st'oifn, sem Þorsteimsina var vaxin
frá, emda bar hún glögg merki
siraraar kymgöfgi.
Heimilin á Broddaimeisi og
Bi-oddadateá voru temigd vináttu
og ættarbömidum, og börmin, sem
þar ólust upp sem syistkiimahópur.
í þekn hópi var þó einn urn-
komuilítiil dremgur, ssm þá skort)
mögiu/l'eika tid a® ætlia sér sama
hhit.
— Þetta fór þó á amnan veg.
— í mininiiraguim sirnum segir
hainm á þessa lei@:
„Leiksystkimi mín, böim Brynj-
ólifs og Ragnlhieiðar á Brodda-
daLsá, 'létu mig aidrei finina til
þeiss a® ég væri ekki ful lkoím'l'ega
hiutgemgur í þeim vimahópd. Ef
till vill famn ég það betur síðar,
hve mikilll stuðnimgur þessi
hjiartahlýja varð í uimlbomiuleysi
mímu“.
Þesisar eðMseigindir, sem svo
vel muitu sím á æskuárumum,
fiuitti Þorsteimsína með sér í hús-
freyjustöðuima, þegar hiún giftist
PáM Gísl'asyni og settist að á
óðalssetrimiu a@ Víðidailsá.
Þar ríktu þau hjón vi@ mikla
nausn lamiga maramdómsævi.
Bönm 'þeirra urðu atgjöi'visfólk.
svipmikið og igott, sem fetað hef-
uir Slóð fordldiramma, hvar sem þa®
hefur Skipað sér í svedt. Umnið
samtíð sirani vel og sfciLað firam-
tímarauim góðum ættarainfi.
Mann simn m'issti Þorsteinsína
3. öbt. árið 1962; höfðu þaiu hjón
þá að mestu hætt bústömfum og
látið í hendur sona simma
Síðuistu árin dvaldist hún
Reýkjiaivík, öldruð og vainh'eill, en
raaut þá þeirna erfða, sem eðlis-
læg voru börraum hemraar. Sér-
staklega mun ein dótti'riin, Ragn-
heiður, hafa fyl-gzt með henni
síðuistu fótmálin.
Það er efcki ætl'un mín á þess-
uim vettvanigi að rekja æviþréð
Þorsteimsímu á Víðidaillsá. Þar
ligguæ að baki svo meirk og stór-
brot'iin saga, að hún verður ekki
í fáutm orðuim sögð.
Þetta er aðeims kveðja, fábrot
in eiras og förumaoma er háttur.
Heiimia í byggðinini, þar sem húra
átti sín æskuispor og reiisn henn
ar var mest sem eiginlkomu og
móður, hlýtur hún hinzta beð
Haustreigmið drýpur á gráa
steimistétt — sólmárauður er Lamigt
að baki og komin fömn í haga.
T>að voru skuigigafl ausir sól'
dagair, þegar ég umgur kymntisit
Víðidailsárheimiillinu. Yfir þær
minmiragar fellur emginn fölvi.
Þar réðu þá sömu eðliseigdimdir
og léttu föður mírauim umfcomiu-
lleysi uppwaxtarárarama. Þær
urðu mér æskuymdi, þótt högum
ökkatr væri á ólífca vegu hátt-
að.
„Þar sem góðir menm ganiga
eru guðs vegir“.
Þorsteinn frá Kaldrananesi
- OLOF PALME
Framhald af bls. 21
raam, ám mokkuirra saimnimgaum
leitana. Þá tók Palme það fram
að hann væri alls ek'ki andsnú
inn Bandaríkjunuim, þvert á móti
— það væri aðeins stríðsrekst
urdnn í Víetnam, sem hann g.agn
rýndi, og að hains dómi væri þetta
stríð mesta feilspor Bandaríkj
anna til þessa dags. Hann tók
og fram til að skýra afstöðu
sína, að þegar Rússar gerðu imn
rásina í Tékkóslóvakíu hafi
hamn sjálfur stjórnað mótmæla
gömgum í Stokkhólmi, eins hafi
stjórnin haldið uppi stöðugri
gagnrýnd á Rússa. Þó við séum
hlutlausir, þýðir það ekki, að
við eigum að hafa enga skoðun
og láta ram.glæti ómótmiælt, sagði
Palme að lokum.
Eftir fyrstu fregnum að
dæma, virðist viðtalið hafa fa.ll-
ið í góðan jarðveg og brúað
nokkuð það bil, sem verið hefur
á milli Svíþjóðar og Bandaríkj-
arnna upp á síðkastið. Palme er
sagður vera í au.gum margra
Baimdaríkjaimaimma, eiras komar
róttækur Kemmedy frá Evrópu.
iinar Debes - Minning
SJONARMIÐ
Framhald af bls. 17
an gott 'kemur — það er niður-
staðan sem ræður úrslitum.
En af þessu gefna tilefni, sé ég
ástæðu til að rekja stuttlega að
gerðir ungra manna á raefndum
landsfundi:
Það voru hugmyndir ungra
manna, að megináherzla skyldi
lögð á atvinnumálin, bæði í um
ræðum og ályktunum. Hvort
tveggja varð ofan á. Framsögu-
ræður hinna ungu vísindamanna
settu sterkan svip á landsfund
inn og vöktu verðskuldaða at
hygli. Vísindastefna ungra Sjálf
stæðismamma, sem dreift var
fundinutm, er að mati reyndra
manna, eitt það merkiilegasta,
sem úr þeirri átt hefur komið
Nefndarstörf sneru-st nær ein-
göngu um tillögur ungra manna
og einustu breytingartillögurnar
á skipulagi flokksins komu frá
SUS. Allar þær tillögur voru
samþykktar ágreiningslaust að
undansikilinni breytingartillög-
unni á miðstjórnankjöri. Þrátt
fyrir andstöðu flokksforystunnar
og meirihluta Skipulagsnefndar
þorðu tiOliöguimenn samt að fylgja
þeirri breytingartillögu sinni eít
ir og barátta þeirra og mállflut.n
ingur var ekki neikvæðari en
svo, að landsfundurinn sam
þyklkti þá tillögu einnig.
Ef verið er að halda því fram,
að það Skoðist ekki já'kvæð
vinnubrögð að íylgja skoðunum
sínum eftir aif hreimskilni og ein
urð — þá hefur landsifundurinn
svarað þeirri staðhæfingu.
Ef verið er að halda því fram
að baráttuaðferðir séu ekki já-
kvæðar, þegar þær gangi í ber-
högg við vilja flokksforystunnar
— þá sfcilja menn ekki eðli og
tilgang stjórnmála.
Vinnubrögð ungra manna geta
raunar ekki fengið betri með-
mæli en uimmæli í Reykjavíkur-
bréfi Morgunblaðsins sil. sunnu-
dag: og geri ég þau að lokaorð-
um mínum:
„Þótt þes'si niðurstaða ®é án efa
upþhaf að mikilli og heilbrigðri
þróun íslenzkra stjóirnmála, þar
sem frjálsræði og opin stjórn-
málabarátta mun ráða rilkjum, þá
er hún líka ávöxtur af löngu
starfi þeirra, sem Skilið haffa
nauðsyn þessara breytinga, fyrst
og frerost yngri manna í Sjálf-
stæðd sffHioikknum“.
ævi frá því hann byrjaði 14 áira
sjósólkn frá Færeyjum. Með
sömu hlýjunni sagði hann okkur
frá fjölsikýldunni, þeim heima í
Færeyjum og hinum hérna á fs-
landi. Hann missti móður sína
3ja ára og fór þá til ömmu sinn-
ar, en 14 ára fór hann afftur til
föður síns, sem þá giftist öðru
sinni. Aðeins tvö af níu systkin-
um Einars kornust til fullorðins-
ára, hann og systir hans búsettt í
Færeyjum. Bn þau Einar og
Margaretha eignuðust 2 börn og
barnabörn. Börnin eru Olavur
og Sonj'a, gift Jaikob Olie Beck,
og búa þau hjón hér með börn.
sín. Við sendum Margarethu og
fjölslkyldu hennar allri samúðar
kveðjur okkar, einkum Sonju, fé
laga okikar og vini, en hún missti
yngsta bam sitt í fæðingu dag-
inn áður en faðir hennar dó og
var það jarðsungið með affa sin-
um.
Heimili Einars og Margarethu
var gestrisið heimili og á stoffu-
borðinu dá alltaf opin Biblía og
gestum var boðið að draga sér
„,mannaikorn“ og lesa ritningar-
vens. Einar sýndi að honum var
það alvöruimál, sem hann sagði
svo oft, að við yrðum að benda
fólkinu á Jesúm, ævin gæti end-
að svo slkyndilega. Margaretha
og fjölslkylda hennar hefur nú
þurft að honfast í augu við þann
sára sannleika en um leið séð
þá m.iklu gleði að Guðs oæð er
sannleiikur; Guð er oss hæli og
styrkur, örugg hjálp í nauðum.
Trúar'þi-ek Margaretlhu í sorg
hennar hefur verið ökkur mikiLl
vitnisburður um styrk og hjáílp
Guðs.
Einar Debes var jarðsunginn
frá Hjálpræðishernum 9. októ-
ber. Fáni Hjálpræðishersins
huldi kistu hans undi-r einkennis
húfu hans Biblíunni hans. Her-
roaður Guðs og Hjálpræðishers-
ins var kvaddur með sárum
söknuði en í öruggri trú á hinn
lifandi Frelsara, sem með kossi
sínum hefur keypt okkur eilíft
liíf.
Félagar í Hjálpraeðishernum.
Medici kjörinn
Bruzilíuforseti
Brasilíu, 26. október. AP.
EMILIO Garrastazu Medici,
hershöfðingi, var sl. laugardag
kjörinn forseti Brazilíu, næsta
kjörtímabil. Þing þar í landi kýs
forseta. Þá var Augusto Rade-
m.aiker kjörinn varaforseti.
Forsetinn nýkjörni tekur við
þann 30. október n.k. Fyrirrenn-
ari hans í forsetastóli er Arthur
da Oosta e Silva, sem hefur legið
sjúkur um allílanga hríð.
Sonur otakar
Jóhann Ægir Egilsson
stýrimaður, Stangarholti 16,
andaðiist
27. þ. m.
Lan dspí talaraum
Elínborg Jónsdóttir
Egill Þorsteinsson.
N auðungaruppboð
Eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavik fer fram nauðungar-
uppboð að Brautarholti 4, laugardaginn 1. nóvember n.k.
kl. 10 f.ih. verður þar selt: pappasax, þynningarvél, 3 sauma-
vélar, gillingavél, vökvapressa, rafm.reiknivél, Ijósmynda-
staekkunarvél, 2 skrifborð, 10 stálskápar og skjalaskápur, talið
eign Atla Ólafssonar.
Greiðsla við hamarshögg.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.