Morgunblaðið - 20.03.1970, Blaðsíða 19

MORGUN'BLAÐrÐ, PÖSTUDAGUR 20. MARZ 1970
19
Bætt
umferðar-
menning
AÐALFUNDUR Reykjaivíkur-
dleildiar Bimdindilsfélaigls öku-
irnairma var haldimn 24. fe'brúar
sl. Á fumdiimuim var ger'ð eftir-
faramdii saimlþyMklt:
„Aðalfundur Reykjavítour-
dieildar Bindindisfélags öku-
nmanina, hialdinn 24. febrúar 1®70,
beinir því til hlutaðeigamdi yfir-
valda,
1) að sijá til þass, að ýmis
örytggiisbúniaðiur, svo sem: rúðu-
sprautur, slöktovitæki, sjúkra-
kassar, viðvörumiarljós (tengd
stefniuljósium), iglitiþrílhyrninigar,
hjniaikkapúðar og öryggisbelti
verði löigskipaður búnaður í
hverjum bíl.
2) að skyldia alla drátltarvéla-
eigeinidiur til að færa dráttarvélar
síniar til skoðiunar einu siinni á
ári og hiafa veltilboga eðia hlið-
stæðan útbúnað sem hlíf fyrir
efcil. Einmig verðli hert á eftir-
liti mieð því, að allir, sem aka
dnátitarvélum hafi tilskilin rétt-
indi.
3) að tatoa til atihuigiuniar, hvort
ekikii væri heppilegra, að lög-
reglu-, sjúkra- og slötokviliðs-
bílar 'hefðu blá ljósmerki í stað
rauðra og „ba-hú“ hljóðmerki í
stað „sírena".
4) að sjá um, að öll vinna við
þjóðvegi og aðalbrauitir verði
unmin á þeim tírnia sólarhrings,
sem mimmist trufliar umferð. Jafn-
fram verði vimniusvæði greini-
lega mienbt og starf ið unnið • í
samráði við lögregluyfirvöld.
5) að emdurbæitt verði ræsi á
þjóðvagum, þanniiig að akki sóu á
þeim nein óéðlileg þrengsli."
Einis og fram kemur, í fram-
anigreindri samþyklkt, er mikill
m lllftN BYGGINGAVÖRUR ■NSÁSVEG 11 - SÍMI 83500
HOLLENZK GÆÐAVARA GÓLF OG VEGGFLÍSAR
VINVL/ASBEST LÁGT VERÐ
W* RlNN ikastrœti 7 — S/mi 22866
áhugi í dieildiimmd fyrir bættri
umferðarmemnimlgu.
Stjóm Reykjiavíkurdeildarinn-
ar var öll endurkjörin, en hania
Skipa Ólafur Guðmiuindsson
húsasm. formaður, og aðrir í
stjórh: Jóhann E. Björmsisiom, for-
stjóri, Kriistinn Breiðfjörð Eiríks
son, framlkvæmdastjóri, Leifur
Halldórsson frummótasmm. og
Vigfús Hjartarson fulltrúi.
Hofniirðingar - Hnfnfirðingnr
Nýkomíð HVlTT TERYLENE í fermingarkjólana,
einnig FRÖNSK KJÓLAEFNI í mörgum litum.
SKEMMAN
Hafnarfirði.
1960 - 20. MARZ - 1970
Vér höfum þá ánægju að tilkynna
V E R Ð LÆ K K U
á framleiðslu vorri.
-,.y-
SNJCPIAST
íslenzk framleiðsla
sem nýtur trausts.
Plosllogðnr spónnplötur
ýmsir litir og þykktir. ^
Plnstlagt horðtex \
Horðplnst ýmsir litir
Skeifan 13 — Sími 35780.
4
LESBÓK BARNANNA
NAUTS-
5. Eftir þennan atburð
var Uxabróðir tekinn í
fullorðinna manna tölu.
En það þýddi, að hann
ætti að fá nýtt nafn. Því
það var siður hjá Sieux-
indíánunum, að maður
hefði eitt nafn sem barn,
en væri siðan skírður
upp er hann yrði full-
vaxta.
Faðir Uxabróðurs
dreymdi eitt sinn, að
foringi nautanna kæmi
til hans og segði honum
fjögur nöfn. (En nautin
voru mjög mikilvæg fyr-
ir indíánana — af þeim
fsngu þeir bæði mat og
klæði. Þeir trúðu því, að
til væri sérstakur guð
hjá nautunum. Og ef
naut talaði til manns í
svefni, var það skilyrðis
laust mikilvægt, sem
nautið hafði að segja).
6. Nautsauga" var eitt
þeirra nafna, sem for-
ingi nautanna hafði sagt
föður Uxabróður I
svefni. Faðir hans leit á
það sem heilagt nafn —
og bezta nafnið, sem
hann gæti gefið hinum
hrausta syni sínum. Þess
vegna varð drengurinn,
Uxabróðir, að mannin-
um, Nautsauga.
Það kom fljótlega í
ljós, að hann var hugað-
ur og sterkur eins og
naut það, sem hann var
nefndur eftir.
Alltaf var hann fremst
ur í bardögum — allir
dáðust að honum og báru
virðingu fyrir honum —
og ölium geðjast vel að
honum.
Nautsauga var góður
veiðimaður, og hvað eft-
ir annað sá hann þcim
fjölskyldum fyrir kjöti,
sem ekki gátu sjálfar út-
vegað sér það.
AUGA
bftrttntnn
14. árg.
Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson
20. marz 1970
Lata býflugan l
SAGA þessi gerist í bý-
flugnabúi nokkru. En
eins og við vituim þá búa
býflugur í býfluginabú-
um margar saman. í bú-
inu er svo ein drottning,
og tugir eða hundruð
karldýra, og lofcs mörg
þúsund vinnudýr.
„Úff,“ stundi drottn-
ingin, „hitinm er að
verða óbærilegur, ég
held þetta ekki lengur
út. Komið hérna og blak-
ið vænigjuinum, til þess
að svala mér, annars dey
ég úr hita.“
Það var í raun og veroi
hræðilega heitt í bý-
fiugnabúinu. Sólin skein
á svart þakið, og hitinn
smaug inn og komst alla
leið niður á vaxtöfl-
urnar, sam voru nú orðn
ar linar af hitarauim.
„Þetta er alveg hræði-
legt,“ sagði eitt vinrau-
dýrið við aranað, „ef þaS
heldur áfram að hitna
svona, þá líður ekki á
löngu þar til töflurnar
bráðna og allt hunangið
reranur út — og af
hverjum eigum við þá að
lifa í vetur?“
„Talið ekki svona mik
ið,“ stundi drottningin,
„ég kemst þá bara í vorat
sikap. Komið heldur og