Morgunblaðið - 11.04.1970, Blaðsíða 23

MORjGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 11. APRÍL 11970
23
Guðrún Einarsdóttir
Keflavík — Minning
1 DAG vieaíðiuir jiarðBiatt í KefHa-
vík ‘diin mraætasta og ©ftiiinmliinind-
legasta fcoma bæáiainiinis, Guiðrúm
Eiiniamsdióiftir. Húin ainidiaaisit eftiir
itlilitöfliuiliaga stiuitta sj'úlkinaíleigu hiiinm
2. aipmíl síðastfl, Húin batfðd. a)ð
visiu fluinidiiö fill vamfhieiiisiu hiin islíð-
ani ánin, en fllítið fllátið á beininii
Ibena. Með línium þeisisiuim verðiur
elklki nalkim eatt Giuðirúmair eiðia
uppnuinli. Það miuniu lalðirir gena,
en 'hún var ættistór og >ajf miarlk-
uim höfðliinigjiaæittum. Éig viidá alð-
éinis miaga miiniruast mieð rudklkr-
lum onðuim þessanar gaignmeirlkiu
korau, isam fjöiskyflldia rnlím og ég
Ihafa átt því fllámi aið faigraa að
þekkja í núima 3 ána/tuigi • og
miotið viniábtoi heniniar og Ihaniniar
tfijiöHskyiidu áiiam þainin itlíma.
Guiðinún var á 83. aflldiunsámi, en
hún anidiaðisit, fædid 2. oflat. 1887
í San/diganðd, dióttir Biinians Svelin-
ibjönniasonar, útvegsbómidia þar og
■toniu haras. Arlið 191,1 giiftflist hiún
Oliafi J. A. Ólaifssyirai, kauipmaninli
og útvagsbómda í KeÆliavík og
póstiafgrieiðsiumaminii þar. Óiaifur
var umifangamikill atlhafmamað-
,ur á fiastum swiðium atviinmumála
í Kefiavík, an fearanidi sniamima
eaviinmiar lasleifea.
Ég kyinmitfist þeiiim hjónium fllj'óit
flieiga efitir iað óg fiuittist tiil Kafffla-
vífeur í ánSbytnjiuin 193«. Gulðlnúin
var þá þagar að mestu tefein
við hiraum 'umifamigsimikillu Störtf-
ium 'eiginimiainiras sánis vegna ias-
flleifea hams. >ótt kyininli Ofefcar
Óiafls haifli verli® sk'aimimiviinin^ er
mór maðiuninin sérlega miirarais-
steeðiur, eliintaum fyrir pnúð-
menmiSfeu harnis í flnamáfeoimú og
gleasiieik að útíiiti. Hainm dó ár-
ið H941. >aiu Ihjóm óiigniuiðiuat 3
bömn: Biraar, Þónummii og Arira-
bjömn, sem öllll enu uppkomiin og
gift og mæitir .bongamar Keifla'-
vifeun, hvent fyrir sig. Ég hef áitlt
því iliáníi alð fagraai, lað Eiiniar
réðist til stanfla við embætti miitít
fyhir réttium 26 ánuim og stamfað
hór síðian við góðlan orðlstír fyr-
ár sérstak’ieiga samvizjfeusemá og
diuginiað í stanfi, laiinis og hanrn á
eatt til.
Guðiriún baiitin var 53 ána göm-
ull þagar hún missiti mamin simm,
en hatfðli þá, eiras og áður ar
gatáð, þagar tetaið válð uimtfanigs-
miíkflium störfum hamis þ. á. m.
póstaffigneiðSiuminli í Ketfliavík. —
Hún nalk ,aiuk þeisig stærsbu Sfeó-
og vefraaðiarvöruverzillun í Kéflia-
vílk uim ánatuigaislfeeáið. Dugraaðá
hemraar og fnaimsýiná' var viðtonugð
áð seen og áneiðianJliefita hemiraar í
ölffluim viðsfeiptuim. Gulðnún var
frið feoma sinium og hvars mararas
hlugljúfli , sem hemmá kyinmitíist,
enida var bún vinigóð o,g vin-
möng. Húm var stórliyind feoraa,
sem hvengi lét bugast þnátt fyr-
lir ýmsa ertfiðiaifea og veiífeimidii,
sam ,að steðljuðlu. Hún vair gó®
og Styrk eigfimlfeoinia og tfnaimiúr-
eifeananidi uimlh,yiggj,usöm mlóðfir og
tenigdamóðir. Endia ©r þvá við-
bnugðið hve isyiniir baniraar og
dlóttir meynd'ust henlni lafllla tíð
vdl svo og tanigdialbönn, en d'ótt-
(ir baramar, I>ónuinira, tók mióður
sínia á baimiiii sitf síðlustu válfeur
vaikin/dia betnmiar og sýnidii banirai
fnábæna uimlhyggjiu og ellSkiu.
Kyninii mruín og fcomiu miraraar 'atf
Guðnúniu Eimiarsidóttur vortu flörag
Og góð oig bar hvangli iSfeuigga á.
Ég ilýk þeasum fá’tæiklLegu orðiuim
með einliæigu þákklætli till hiinin-
ar lláitniu beiðurskoniu flná mér
og fjöllskýldiu miinmá fyrir lallla þá
itryggð og viniátitu, sem bún ætíð
sýndi miér og miíniuim,
Inináflegar samiúðarkveðjur serad
ár fjölskylda mán og óg dótitur
beniraar og soniuim, tenigdabörm-
luim, barinialbörinMm og öðlnuim ætt-
ímigj-uim.
Alfreð Gíslason.
Við 'leilðarliok birus jianðniestaa
Illífs, þagar ættiinigjiar eða góð-
vimir taveðjia þenmiain beim opn-
laist auigu vor á aniniain hátt en
hversdiaigsiaga. Minmámigia'r fliiðinmia
samivenustunda sækjia á, birrtast
og iSkýnaist í mýjiu flljóisi. Ljósti, sem
hvarsidagsleikinin og dagfleg uim-
igeragná mórtar á lamiraan hátt. —
Hvemsdaigsuimigeinignii bætir þó
aflllit iatf nýjium og mjýjium mytndiuim
í sjóð mimináiniganinia og Skillur þar
eftáir, seim batur fer ofltaat miær
bezitu og Oljúfuistu miimrainiganniar.
Við buirtför viiniufeotniu möiraniar,
Guðnúmiar Eiiniarsdóttíur, sem var
að kveðjia þaniraan heálm í Sjúlkina-
húsi Kefllavítour, 82 ána iað áidri,
liaragar mig tiil þess að serada
baraná' fláedin kveðjiuorð. Hún átitii
iað bákii mjög sbarfsaimlt og mlertai
lagt æváistartf. Éig mlirunlist beniraar
við istjónn stóns beimiiHs vtið hliið
flnamltatossams atontau- og dugn-
eðanmianmis, Óliatfs J. A. Óliaflssian-
ar, sem öiluim eidirlL Kefltvilfeirag-
uim er miruniisSbæður persómiu-
leifei. Við hfllið bans reymidi bæðá
á dugraað og hagsýrii, sem bvor-
uigt bnást. Báðuir var þeim hjón-
uim höfiinigsstaiapur og gestnisni
avo eiginliegt, iað 'gastum og ganig
laradii flieflð vel í miávist þeirra. —
Þegar heillsulieysá sórttíi mamm
heminiar heim, sýradi 'hin Látiraa enm
þatiur, hvað í hamná bjó og stýnði
búi, verzlium og öðruim umisvif-
uim á þanm hátít eð tlill fyiriirtmyind-
iar mlá rtafjiast. Viið lllát maranis
heranair stýrðli hún búá ag verzl-
um atf fynirhyggjiu og myradar-
bnag, seim venður þeiim mlinmiis-
istætít, er bezit þékktu.
Ég var svo Lánisöim að vena
ein þeánna möngu stiúllferaa, seim
störfuðu við varzkmanstönf hjá
þefim ágætíu hjóinium. Tel ég dvöl-
áinia é heimáilá þelinria og stíöinfim
hjá þeiim bafla verlilð mér í isanin
aufcin ilífsneiyraSlia og góð staóflia-
ganiga.
iSeinnia giftist ég tíil Ketfliavík-
'ur og varð þá líágnanmialkonia
'hininiair illátíniu heiðurSfeanlu og
hélzit jiatfniam. viraátta mieð_ ágæt-
’uim miilli heimliia ofefear. Ég veit
að aðnir miurau tnelkjia ævilfleriil
Guðlrúraar sál. niáraar og á 'aniraan
bátt, an hér er 'garlt og Sieppi
því.
Þessiar fáu fllíraur enu laðeinis
Sbnifaðar sem þáfefeiætis- og vin-
áttuivottur. Báðar vonum við Suð
uirmlasjiakoiraur og mjög áraægðiar
imlðð það hlutslkHptli. Bezitlu fcveðj-
uir mlíniar, mianms mlínis og fjöl-
Skyidu miininiar fyflgja þér ytfir á
fyniriheitnia lianidið.
Ættiragj'um þiraum samhryggj-
umist við.
Ljúfiar miiniraiinigar wim þig
geymii: ég.
E. G. A.
Fætt 7. okt. 1887.
Dátn 2. apríl 1970.
Mér er í bannisimiiinmii, er iniæstli
miágnaniná og yiraur fomeldma
miinmia, Óiatfur J. A. Ólatflssan,
síðar taaupmiaðiur í Keffliavífc, þá
nýkvænltuir, flliutti heiim í föðlur-
Ihiús, hinia umigu og glæsillétau
taaniu 'Síma, Guðlnúniu Eiraainsdiórtt-
'ur frá Samidlganði. Óiaifur var
eintoabarm þeirra gátfu- og merk-
isfhijómia Amnibj'anraar Ólafssiomiar,
taaupmiamnls í KeíTiia v ik og konlu
hainis, Þómummiar Bjianniadóttiur. í
fnamih'alidii af góðu uppeidii á
meminiinlganheimiili í tföðiungarði,
hiaút hanm ágætía meranibun bæðá
lininianliands og urtap, og vanð hiamín
með igjönmenmibuðustíu taaiupsýsfiu
mianmium; Siraraar itííðar og bar
toanin þass merkli áBa tííð, í per-
sómiuliefilfca sínluim, tfasd og flágaðmi
flnamigöragu.
Guðrún Einiapsdóttiir, konla
toaras(, sam í dag er itií gnalfar
boriira, var dótrtir Eiinians Svéira-
bjiamniamsaraar, óðiafl'Sbómdia í Sarad-
igerði. Voinu þeir fleðgar Eiraar
og Svainlbjöm tfaðiir hanis sjögairp
ar mlikiir og afliamaran, og í tíöliu
bæradahötfðfiinjgjia Suðunraesjia
þeirra tíímia.
Móðir Guðnúraalr Einlarsdóltrtur,
en taomia Eiraans í Sandgemði, var
Guðmún Bjianraadóitíbir, SfcaglfíirzJkir-
'ar ætítar, atf Reynlisbaðaætt og
ein biin mruasba maninlfeosta fconia.
Iradmiðii Eiraanssomi, ritíhötfuradur,
sagði í tmliniraiinlgangreáin um baraa
Hátiraa, að bútn batfi verlið fyiriir-
taanluflieig í sjóm og mleð igáfiuð-
ustiu taonlum, sem „banin haifi tíaliað
við“, ag eniraflnamiur að hún batfi
varið „ikvemiskömunigur og ærttar-
staant“.
Af þessum stotfrai var Ghðnún
Eiiniarsdóttir, eða Guðrúin í Bák-
aríinlu, einis og við gamlir Kelfll-
víltainlgar mietfnidiuim hainia í dag-
lagu tíaii, og verður þá augijós
sú stíaðneynid hvffllíkiur Skömumlgur
hún reyndist sjáltf, í mia'ngþættu
og anfiðiu sitainfli ianlgnar ævi, einis
og maun þer virtnlL.
ÞaU hjóm Óllialfur <xg Guðnún
vonu tíváimiæfliaflaust mdð állma
giæsillagustiu Ihjóinium, sam þá
byggðu Kefliavilk, og toeimilii
'þeinna vamð bnártt lelittrt iatf giæsá-
fliegustu ag jiaifnlfinaimlt 'geStiráisraustu
heimiiuim byggðarlaigsinis, þar
sem rilktli j’ötfnium höniduim flrjáis-
flieg glaðvænð og bógiát áivana.
'Fjöflldd vfliraa, tauiniraLnigj'a og sveált-
unlga áttíu þar miamgar áraægj'U-
sturadir, tfyrr og síðar, og áiláir
sóttust efltlir kyranium váið þessá
göfluigu hjóira.
Milli þeima og fonelldna mliinima
var rnikiil vinátta og sótítuim við
isysttain mjög þaragad, svo a®
segjia mátti að dagfllegur sam-
ganigur væni millii befitmiiflianinia,
erada stutt aið flana. Bfeki fækfeaðá
ferðiuim ofefear systífciinia þá er
böinn þeirna Óiatfs og Guðnúiraar,
an þau enu tíveir synár oig eiin
dlótítíir, taomiujsit á Oiegg, enidia þóltt
þau vænu yragni að afl'dirfi 'en flliest
oktfear. Sjélfuir átítli ég órtaldair
flerðlir raipp í Bafcarlí, þvi að
benraSfeuvtiinlur miiran og fenminlg-
anbnóðiir ótliat upp á heiimiifliintu.
Ólatfur J. A. Óiafsisen, feaiup1
miaður var efefei gamaflll rraaiður,
er haran tóta þairan sjútadóm, sem
eflbir miamgna áma 'Sjútadómisstríð
flléiddi rtil daiuðia hanig fynir aflldur
flnaim, við miifcla efltömstjá allra
þeinna, sam iatf horaum bötfðu
kynirai. Það taom raú í bfllut Guð-
rúniar iað axflia byrðar beggjia. í
sjúkdómissitíníði Óflafs og eflbir
dauða banis vairið það heniraar
'Wiuitverk að stjánraa bæði búi og
fyrirtiætajium. Þetba gerði hún oig
það svo um muniaði. Um ánatíuga
sfeéið stíjónraaði hún búi síniu og
mak fynLntiæki' síra með þeim ágset
'Um áð aðdáun vafetíi, og svo hflut-
garag var bún á fcaiupsýslusyið-
iniu, iað hún hatfðli þar fynir vinð-
liragu þeimna, er bezt vomu að sér
á því sviðfi.
Þau Ólatfur og Gulðrún taomiu
bönraum Sínium vefl. flnam til
menirata og menrairagar, og eru
þau öll rneðlal bezt metiniu borig-
ana sínis byggðarfliags.
Þegar ég ruú fllít yfiir flarlinin
veg, er mér rifcast í buiga í mámira-
iniguninii urn Guðtnúniu, viðmóts-
hlýjiatn, vinátttiutiryggð við mfiig og
mínia, lanidilegt og Mfeamtegt at-
'gervi ásarnt tiginimaninflegni' flnam
feomu og neisn, og ’alllllt þetítía varö
veitíti bún hin binzrtu stíundiar.
Hún var eiras og Iradrilðá Ein-
ansson sagði llönigu áður um mióð-
rar heraniar „Kverasfcöriuragur og
ættíarlskiart".
öm laiö og við Edfiinlbongair-
systtoin kveðj'um þakkMtíum hugia,
er eiinis og oktaur fininlist raú váð
flnáflaH heraniar, sem siðastá hiielkk
urinin sé bnostfiirara, sem batít okk-
rar vtið Kefliavík bennisfeu ofltkar.
Börraum heniniar, öðrum æitt-
itnigjium og verazlliamaninium vottía
ég 'iraniitega biutítetaniinigiu máraa.
Bragi Ólafsson.
Óskar Bogason
Minning
I DAG verður gerð að Odda út-
för Ósfears Bogaisaniar, bórada í
Yianmadal á Ramigárvöllum.
Haran var elzrtur sjö systíkinci, sem
á legg kiomust, þedirna hjóina Vig-
dísar ' Þorvaiðiardóttur og Boig'a
Þórðansoraar, sem bjiuggu í
Viairmiadial, en þar fæddist Óskar
þann 16. raávember 1896. Haran
lézt 3. april 1'97‘0 í sjúkrahúsirau
á Seltfossi.
Faðiir haras lézt þegar haran var
eran bann að aldri, en við bús-
fornáðum í Varmadial tók haran,
ásamt móður sirani, aðeiin fimm-
tán ána gaimall, svo getía má sér
þess raærri. að stniemmia hetfur
hann orðið að talfea til höndum.
Eiinlhiuigur og samlheldrai ríkti hjá
f jölsíkyldurani svo tíil þess var tek-
ið, erada tótast að láta enda raá
saimain í þeirri hörðu lífsibaráttu,
sem þá var héð til þess að hafla
ofain í siig og á, og man þá efeki
hvað sízt mikið hafla mætt á elz.ta
syniraum og svo aiuðvitað hús-
freyj'umrai, sem var hinn mesti
dulgnaðiarfankiur svo sem alkunraa

er. Um aðrar kröflur til lífs.ina
rruum varla hafla verið að ræða.
Vigdís imóðir haras var eitt sinn
spurð að því, hverjiu það seetti að
heirarai geragii allt í hiaiginn, en hún
svaraði því þá til, að þagar eflzta
barraið heppraaðiist bj'arigaðist allt.
Samlheld'ni þessara siystíkma er
eran viðtorug'ðið og virðist hún
garagia í ættir.
Milli otokiar, foreldra miirania ag
systkiraa oig Varmadalstfjölskyld-
uraniar, hefur alla tíð verið náið
viinifeinigi og tel ég það mikinra
ávinraiirag að hafla átt þasis koist að
njóta tauinniinigsistaapar Óskaris
franraain af ævi, en viraáttíu haras
síðustíu fiimmt'áin áriin. Fyrstu
verulegu kynirai m'íra af horanm
hófuist suimarið 1937, þegar ég
var hjé þeiiim hjóraum til sraúra-
iniga og við heysíkiap. Vinraiudag-
urinra var að vísu oft lairagur í
þá daga, en elstoulegri og dreng-
lundaðri húsbóirada get ég ekki
huigsalð mér. Suimiarið 1956 gerð-
ist það svo, að toomiain mín gerðist
ráðskanla hjá Baga bónda í eystri
Varmadal, bróður Óskaris, og er
eklfei að orðflieragj a það, að upp úr
því tófest með okfeur góð vinátta
sem hélzt óslitið síðara. Frá þeim
tímium er fjölmiargra áraægju-
stuinda að miraraaist. Oft var þá
skroppið á bestbak, því alla síraa
búSkiapartfð bafði hann mikið
yradi atf hestamieransku og átti
jiafman góða reiðhesta. Hraaikk-
tíasban var bá gj'arnan með ag
ekki öngrannit um að gutlaði í
iraraitoaldirau á stumdum. Dráttar-
véliin var raotuð til sinna verka
á þeim bæ, en þyrfti húsbóndinn
að bregðia sér bæjarleið, var lagt
á reifðskjótanin. Já, það er miargs
að miininiast og bugljúfar eru þær
mirarairagar allar, annað væiri
óhugsandi, þagar í hlut átti jafn
mikill heiðursmiaður og Óskiar í
Varmadal var og sem jafntframt
var hinn stoemmtilegaisti félaigi,
giettiran og kamikvís.
Hanra tavæntist eftirlifandi
konu sirami, Guðtojörgu Sigiurgieirs
dóttur, þanm 25. júní 1981 og
taldi hanin sig þá hafa stigið sitt
giflturifcasrta spor á lífslaiðinmL
Var tojóniabarad þeirra einstakloga
farsælt, enciia voru undirstöðiur
þeisis traiustar þar sem samian fóru
'gagralcvæm ást, virðirag og tillits-
sem/L
Þeim varð fimm mannvæn-
iegra barraa auðið, sem öll eru
uppfeomin og eru tvö ynigsrtu eram
í föðurgarði, þaiu Siigfríðiur og
Bogi, sem viraraa á búirau. Elztu
dæbumiar þrjár eru allar giftíar
og býr sú elzta, Vigdís, í raæsta
raágrerani að segja má, að Marka-
skarðd í Hvolhreppi, en Gréta og
Gerður báðar búsettar á Selfossi.
Fjær æsfeusitö'ðvunium rnunu þær
eklki toafa viljað setjasrt að, því
feærieifeur og samheldni banraa og
foreldra hetfux alltaf verið mikiL
Þagar ég var í Varrraadal árið
1937 var véltækrai lítið feomin til
söguraniar rniðað við það, sem nú
er orðið og búið í miirana lagi,
enida ræktíun Sfeammrt á veg kx>m-
ira og mákið heyjiað á útenigjiuim.
Nú, þegar ÓSfear kveður, er öðru
vísi um að litíast. Þar er raú blóm
legur búskiapur, nýjar byggingar,
ræktað iairad, sem fullnægir þörf-
um myradartegs bústotfras, og vél-
tækrain adlsráðanidi við hieysfcap-
inn. Allt þetta mun teragi halda
á lotft minniiragu þesisa eljiumanras,
■gam dró etalki í land þótít á móti
blósi ag gatfst aldrei upp þó erf-
iðleikiaxndr væru stundum miklir
og hainin ætti við mieira heil.su-
leysi að stríða síðuistu árin en
flesta gruraaði.
Það er raú stórt stoarð fyrir
skildi í Varmada'l ag rnunu mang-
ir eiga erfitt með að breg'ða upp
sannfærandi myrad af staðnum
þegar Ósfcars nýtur ekki lengiur
við. En emgiran má sköpum rennia.
Miraniinigin uim góðan drerag, sem
hann vair í orðsinis fyllstíu merk-
inigu, mun leragi ylja afekiur um
hjartaræturniar ag létta trega
syrgj'andi eLginlkonu, barna og
raáiraustu ættimigjia ag viraa..
Hvíl þú í friði, kæri vinur.
G.G.
Biivélavirkjar óskast
eða menn vanir þungavinnuvéiaviðgerðum.
HEMLASTILLING, Súðarvogi 14
Símar 30135 og 33359.
Skrifstofustarf
Óskum eftir að ráða vana stúlku til vélrit-
unarstarfa. Þarf að hafa Verzlunarskóla-
eða hliðstæða menntun.
Tilboð merkt: „Gott kaup — 0238“ sendist
Morgunblaðinu fyrir 20. þ.m.