Morgunblaðið - 27.05.1970, Blaðsíða 10

10
MORGUINBLAÐ'BÐ, MIÐVIKUOAGUR 27. MAl 1370

Rætt við Sigurlaugu Bjarnadóttur
Sigurlaug Bjarnadóttir. (Ljóam. Kr. Ben.)
— ÉTG HEF alla tíð verið heldur
ópólitísk í þeim skilningi, að
mér stendur beinlinis stuggur
af hörðu flokksvaldi, — línu-
pólitik. Frjáls skoðanamyndun
hlýtur að vera grundvöllur heil-
brigðs stjómmálastarfs, og ég
legg ekki eyrun að þeirri stað-
hæfingu, að maður þurfi að glata
sínum persónuleika um leið og
maður hefur afskipti af stjórn-
málum.
Þar fyrir tel ég vissa hollustu
við sinn flokk nauðsynlega, og
sjálfsagt er, að menn hafi póli-
tískar skoðanir. Það er mikill mis
skilningur að halda, að stjómmál
séu eitthvað, sem gnæfir langt
ofar daglegu lífi, eða eitthvað
óhreint, sem varasamt sé að kom
ast í sn-ertingu við. Stjómmál eru
og eiga að vera hluti af daglegu
lífi hvers og eins. Þar mættu
konur láta meira að sér kveða,
þvi að stjórnmál snúast einfald-
lega um spurninguna: — Við
hvað vill maður búa?
Þannig fórust Sigurlaugu
Bjarnadóttur orð, þegar firétta-
malður Mbl. hitti hana að máli.
En Sigurlaug skipar 3. sæti á
lista Sjálfstæðisflokksirus við
borgarstjómaricosni'ngaimar 1
Reykjavík. Hún hefur stundað
kennslustörf um 15 ára skeið og
kennir nú frönsku og ensku í
Menntaskólaniuim við Haimirahlíð.
— Hvemig líkar þér að kenna
við Menntaskólann, Sigurlaug?
— Mér fellur það mjög vel.
Þarna hefuir á ýmsan hátt verið
farið inn á nýjar braiutir. Stefnt
hefur verið að því að skipta nám
inu niiður í áfanga, til þess að
nemenidurnir þurfi efcki að ein-
beita sér að of miörgum og stór-
um viðfangsefnum í einiu. Til
þess að þessi nýja aðferð nýtist
til fullnustu þarf Skólinm gott hús
rými. Nú er svo koctnið, að hús-
næði Skólans er fullnýtt, enda
hefur alltaf fjölgað nemendum í
honum undamfarin ár, án þess
að nokkrir útskrifist. En nú í
vor útskrifast fyrstu stúdentar
skólans og um leið bætist nýr
áfanigi við skólabygginguna
næsta haiust, svo að þetta stend-
ur til bóta.
— Hefur ekki einnig verið
beitt nýjum kennsluaðferðum?
— Við kennsluna er reynt að
leggja áherzlu á það, að nemend
ur vinni sem mest sjálfstætt. Til
þess að svo megi verða, þarf
fyrst og fremst aðstöðu til notk
unar ýmissa hjálpartækja
við kennsluna og aðgang að góðu
bðkasafni. Fram að þessiu hefur
sú aðstaða, að viðbættum þrengsl
unum verið það ófullkomin, að
erfitt reynist að framkvæma ýmis
ar nýjungar, sem fyrirhugaðar
eru t.d. ýmiskonar hjálpar- og
aukanámskeið. Annars er ekki
hægt að gera þessu nein akil í
stuttu máli.
— Nú hefur verið nokkuð um-
rót í skólamálum undanfarið.
Hvað viltu segja um það?
— Ég tel byltingar í sfcólamál-
uim varhugaverðar. Þar verður
að eiga sér stað þróun, sem mið-
ar að enduirbótum. Hins vegar
finnst mér of seint að byrja á
umbótum á menntaskólanáminu.
í upphafi verður að líta til und
irstöðunmar, það er ynigiri skóla
stiga. Barnasfcólanámið þarfnast
enduirskoðunar og síðan koll af
kolli. Stefna verður að meiri
sveigjanleika í skólakerfinu og
losa það við óeðlilegair hindranir,
sem jafnvel fæla góða nemendur
frá framhaldsnámi og sfefna
þarf að nánairi tengsluim við at-
vjnnuJiífið. Þar tel ég spor í rétta
átt fyrirhugaðan tilraunasfcóla
(samtfelldan ®kóla), sem Sjálfstæð
ismenn í borgarstjórin undir for
ustu Kristjáms J. Gunniarssonar
skólastjóra báru fram tillögu um
sl. vetur og fékk mjög góðaæ und
tefctir. Þá þarf sérstafclega að
huga að menmtun kennara. Hún
er sá hornsteinn, sem góð mewnt-
un nemendanna byggist á.
— Hvað um ýmiskonar þjón-
ustu við skólana?
— Hér í Reykjavík er nú stefnt
að því atf borgaryfirvöldum að
stofna skólabókasöfin við alla
bama- og unglingiaskóla. Þetta
er fcostnaðarsöm framfcvæmd,
sem efclki verður að veruleifca í
einu vetfangi. Bn hún mun
stuðla að því, að nemendur byrji
fyrr að vinna sjáltfistætt og læri
notkun og beitiinigu þeirra að-
ferða, sem haldbeztar eru í
menm/tunarieit. Við þetta ætti
sjóndeildanhringurinn að vífc'ka
út fyrir keininslubækurnar og
vissulega er það spor í rétta átt.
Þá tel ég sálfræðiþjónustu vera
mikilvægan hluta af starfi skóla.
Hér í Reykjavík þokast þessi
þjónuista í rétta átt, en nú eru
uim tíu ár frá því hún hófst, og
nú liggja fyriæ ákveðnar fillögur
til umbóta á henni. Himgað til
hefiur sénstök stofnun í tengslum
við Fræðsluskrifstofuna annazt
sálfræðiþjónustuina. Nú eæ etefnt
að því, að hún færist meira út í
sjálfa sfcólana. Hún á einnig að
ná til fleiri sfcólastiga, gagntfræða
stigsins og vonamdi lengra í fram
tíðinni. Ég er síður en svo of-
trúuð á S'érfræðinga en ég tel
það skort á raunsæi, ef almennu
geðverndunarstarfi er hafnað.
Þess er greinilega þörf nú á tím-
um umróts og vissrar upplausn-
aæ.
— Nú hafa nemendur við
Menntaskólann í Hamrahlíð orð
á sér fyrir að vera nokkuð uppi-
vöðslusamir?
— Það virðist ekki þurfa nema
fámennan hóp til til að setja
stimpil á þá stofnun, sem han.n
tilheyriæ. Af þessum sökum finnst
mér það algjörlega óréttmætt að
koma þessum stimpli alimennt á
nemendur í skólanum við Hamra-
hlíð. Mín skoðun er sú, að miik-
ill meirihluti þeirra sé andvigur
hverdkyms óspektum. Það getur
veæið erfitt fyrir skólastjóm að
tafca slík mál i sínar hendur,
enda þótt hún þurfi ávallt að
veita aiðhald og stundum að taka
af skarið. Of mikil atfskipti gætu
haft þveröfug áhrif. Andstaðam
gegn hveriskynis niðurrifsöflum
verður að koma frá nemenduim
sjálfum.
— Þú hefur trú á unga fólkinu
eftir áralöng kynni þín af því í
skólunum?
— Já, það hef ég. Mér finnst
ungt fólk haldið ákaflega rífcri
réttlætisfcennd og gagnirýnis-
fcennd, sem eæ ágætt að vissu
marfci. En mér finnist nokkuð
ríkt í fari þess, að það gerir fyrst
kröfur ti-l annaæra, — dkólanma,
kennairannia, — áður en litið er í
eigin banm. Skólastarf byggist
á því að allir vinni sairnan með
jákvæðum hug, — ef meimendur
Skortir ábyægðarfcennd og sjálfs-
gagnrýni, verður samviinnan ekki
nægilega góð, og áramgurinn eftir
því. — En yfirleitt eru þetta
ágætis krafcfcar.
— Hvað um nýjar stefnur og
baráttuaðferðir í kvenréttinda-
málum?
— Kanan á fyrst og fremst rétt
á því, að litið ®é á hana sem ein
stalkiáng, almeniniingsálitið eða
gamlar fcæeddur eiga ekki að
skipa henni ákveðinm sess í þjóð-
fólagimu. Ef áhugamál komunwaæ
beinast að öðru en heiimilimiu, á
hún heimtinigu á því að fá að
njóta þess. Hinis vegar tel ég af-
Skaplega hæpið að setja það sem
mariamið í sjálfu sér, að sem allra
flastar koniuir vinmi úti og mér
fimmst ekki þurfa nieina uppeldifl-
fræðinga til að sanmfæra ofcfcuæ
um, að daglamgar fjaævistir
beggja foreldra frá umgum böm
uam sé eklbi æskileg sfcipan mála.
Hins vegar gæti þjóðfélagið með
ýmsu móti fcomið meira til móts
við þarfir kvenma og séæstöðu
þeirra helduir en nú eæ, t.d. að í
atvinnuilöggjöf okkar væri gift-
uim koninm gefinn fcostuæ á hálfs'
daigsvinnu með öllum réttindum
á rmeðan þær hafa ungum böæm-
um að sinma. Hálfs dags visit
bamamna á leikskólum eða dag-
heimilum gæti svo komið þar á
móti. f dag er aðeins gert ráð fyr
ir vist allan daginn (frá kl. 8 til
5) á dagheimilunum og vöggu-
stofum. Þarna þyrfti að koma
meiri sveigjanleifci.
— Hvernig leggst annars starf
borgarfulltrúans í þig?
— Já, það er nú það. — Mér
finnst ég í einlægni mælt alveg
óverðskuldað fcomin í þetta ör-
ugga aðalsæti, og það var mikið
lanigt í frá, að ég stetfndi að því
með þátttöfcu mi-nni í prófkjör-
inu, — og því síður eftir að úr-
slit þess urðu kunn. Bn úr þvi
sem komið er, mun ég auðvitað
reyna að gera mitt bezta til að
bregðast efclki því trausti, sem
mér hefuæ óneitanlega verið sýnt.
Ég lít á starf borgarfulltrúa sem
þjónustustarf í þágu fólfesina í
borginni, hvar seon það í flokki
stendur, vandasamt en á miargan
hátt sfcemmtilegt og heillandi
Vegna þess, hve fjölbreytt og
mannlegt viðfamgsefnin hljóta að
Frjáls skoðanamyndun undirstaða
heilbrigðs stjórnmálastarfs