Morgunblaðið - 28.06.1970, Qupperneq 11

MORGUN'BLAÐIÐ. SUNNUDAGUR 2«. JÚNÍ 1070
11
BOKMENNTIR - LISTIR BÓKMENNTIR - LISTIR
BÓKMENNTIR - LISTIR
Tónleikar á Listahátíð
UNDIR yfinakTdifítiininl „Diistelhátíð
í Rieyfcjia,vilk“ má geigjia, að þrjár
tóonliisterihátíair ihieifjlst laugar-
diaigiinin 20. júní. Slú fjórða
„þjófstertaði" rnieð fuirðiu milkilli
leymd í Dóimikiirkjiuininii eiruu
kwldii éðutr. Þaíð viar 10. nor-
ræma 'toirkjutómliisitainmiótið. Þetta
rniót siólttiu úrvals ortgainástar,
söinigvarar oig stjórmieinidiuir frá
hiimtuim Norðiurlöinidiuiniuim, em ís-
lemsíkir orgamiistair oig toirfcjiutoótr-
ar kioimiu ihivengi nærri hi'nium
opimlbetnu tónleáltouim,
Tónileiitoarnir vonu þremmir,
fyrst í Dóimlkiríkijiuminii föstuidag-
inm 19. j'úmá (iþair var hálf tónxt
húis), sáðam í Frífcirtkjumni næsta
eftirmiðidaig (láitoa ihiálftómt) og
loks í Kriistiskinkijiu á mámudiagis-
kvöld, og var tnoðfullt þar.
Þarna mátti fá gotit yfirlit yfir
þæn bræriinigaír, aeim niú enu efst
á baiuigi mieðiail kirfcjiutónlistar-
miamnia fræmid(þjió'ðiaminia, oig þótti
ýmisiieigt mýstáriagt, sérstaklega
veignia þass, að bér haifa enigiar
sambærilogar hræringar verið í
áraituigi.
Bilið miilli fcirfcj utónlister og
veraldlegnar tómlistar hefur ver-
ið miiisbreitt í sötgumind — sjaldiam
bneiðiana em eimmnitt nú á dög-
um. Kirfcjutcmiliistiin, aimis og við
eigium að viemijiaist, á mærri enga
,,,sime,rtipum(tota“ vdlð þá múisíto,
sam xðfcaið er utan toLrfcjiuinm-ar,
allþýðiuimúisiifc eða bonisieirtmúsiík.
Undirritaiðiur lætar öðruim efttir
að diæma uim tooisti oig ótoosti
Á ,,iglullöldiuim“ kinkjutánliistar
var hlutverik heininiar áitoveðið.
Anmars vagair var alþýðlagur,
aiuðsiynigjiamlaguir olg auðlærðiur
safixaðiansömiguirkiirx, og himis veg-
ax yamidlaðiar listasim/íðarnar, sem
voru aiðleinis á færi hiinma sér-
mianmituðu og þjálfuðu tónlistar-
mianmia. Þetta var tæfcnimumur
friefcar em igiæðamiumitur.
Kinkjutón'lfetanmiemm sjpöruðu
emgiin tiltæk tjámimigarmeðul
e0la tætonilaga tounmáttu, Mangt
af iþví var stumduim „óskilj'am-
Iagt“ vemjulagu eyna, líkt og
vamidiaðar skneytimigar myndliist-
armiaimraammia og steimsmiðiammia í
fj'ærstu affcimum toirfcimammia
voru miarigar ósýmilagar manm-
legu auigia. Þessir lfetaimiemn voru
aðeims álþyngir fyrir . Guðii al-
miáttuiguim,
Dnottimholkusita toirfcjutómiliist-
ainmianms miútímiamis er sjialdam
svo atfdráttarliaiuis. Oftaist þurfa
þeir alð sýma mielðlbræðrum sín-
um miasta hoUuisbumia, getfa þeim
iþægUiaga tóima sýmdiarfriðar,
symgja é tæpituinigutómamáli,
jiafmvel á meðam þeim er stoapi
rnæst að gnemrjia ógurlega og í
alvöru — til Ihátíðlarbrigðla.
Muildur, tuldiur, naul og skvald
ur er tjáimimiganmáti hvensdags-
lieiifcamis, og orðdrn, sam æðstu
touigmyndum emu getfin, missa þar
tolimigjiamdli sammtfæriinigarkiimar.
Þegar orð edmis oig „ná@“ eðá
„friður" eru arðin fól af hvers-
daigislieilkla, þarf að tjá þau á nýj-
am máte mieð nýjuim sömig og
hljóðuim, og miál tU komið að
haldja hátíð!
Eitthvað því uim lífct virðfet
vaka fyrir hiinum nóttækari tón-
listarmiöinmum oig af þessu
taigi mdmmfet ég helzt hims
áhritfiamifcla „Agnuis Dei“ fyrir
toór og omgel etftir Sven-Eric
Johamison.
Aðalatriðii sryomia tónlistarmóts
er vissulaga ekltoi, hvort þeasi
eðia hinm gerir vel eðia illa, held-
xir þa(ð, hvort heimiafóllk hér fái
rraeð þessu móti hvatnimgu til
að Ihriista af sér slen.ið og værð-
iraa, tatoi eiinlhverjia álkveðna af-
stöðu tU þess, seim þanraa heyrð-
ist, annað hvort með eða á móti.
Islenzkt kinkjutóniliisterfólk
hafði sig þama lítt í fraimmi á
þesisum þneimur tónleilkum. ís-
lemzkir flytj'einidur, t.d. úr Sin-
fómíuhljóimsveit íslamds, voru
rmarigir iþátttalklendur í sumu, og
þarna heyrðiuist moikkur ísleozk
verík.
Fynst var toammmertónsímfð Her
berfs H. Áigústsisiomiar, „Sákraar á
atómöld" við texta Matthíasar
Jáhamiraeisseinis frumxflutt í Frí-
toimtojuinmi. Ruth L. Magniúsison.
sömg emfdttt eimsöinigshluitverkið og
fláisiin hljóðfseri léltou. Á lotoatón-
le'itoumiuim beynðust m.a. Mót-etta
sem hér kámiu fram. Það kaUast
„Kriistaillar" og er eftir Pál P.
Pátsson. Böflundur stjórnaiði.
Aðaleinkenni vertosims eru
þéttir hljómar ann.ars vegar og
hiiirus vegiar frjáLsiagar slaufur
Slaufurmiar þnóaist xxpp í hálf
„impnóvíseraða“ h-luta, þar sem
hver leikari verður að reyna að
bjanga sér eins fljótt og hionum
Aðrir tónleikar í þesisum
ramma vor*u á þriðijudaiginn. Þeir
toomu a.m.to. heknaflólki mest á
óvart. Þarna vonu tónleikar auig-
lýstir með fjóruim af fremstu
sömgvurum í landinu og á etfnfe-
sfcná voru nær eingöngu gaimiir
kunnlingjar, lög, sem hafa verið
heimillisflöst uim land aiilt í ára-
tugd. Tónleilkairnir ‘toomu á óvart,
vegna þeiss, að svo veil var sung
ið, að það var eiras og lögin yrðu
fenskari era nototouru sinni áðúir.
Guðirún Á. Símonar tók áheyr
endur strax „með trornpi" — og
Þorkell Sigurbjörnsson skrif ar um:
TÓNLIST
etftár Hailgrím Helgasom, varadað-
ur tómavefraalðiur, sem Pólýfón-
toóriiran fluitti af miifkiiili vand-
virfcmd umudir stjóm Ingólfs Guð-
bramdsisomair.
Sögluiegrf vair frumflurtaxingui
lofcaveintos tánlfetanmótsiins,
,,Requieim“, eftir Pál P. Páls-
som, fluitt af saimia kór og stjóm-
airada.
Þannia fer Páll iixn á nýjar
ieiðir í tórasimiíð sáinni. Haran
miotar Utbriigðti láhrifamxieir en í
lö'ðruim tómismíðuim, seim undir-
ritaður heiflur hieiyrt frá hans
hemidi, rnieð „Klamigflarbem“
boaxtnapumfcti sörags og fnamsagn
ar, vali hljómxia frá hirnium blfð-
'asta gaimhljómd tál hiin stríðasta.
Með þesisum meðuluim nóði Póll
góðum áhrifum.
er unnt yfir nóturnar. Hlinis veg
ar „kriistaliaðist" ekfcert nxót-
vægi þeisisa, t. d. mjög straragt
skipulag þéttriðnu hljómanna.
Þarna fékikist tækitfæri til að
heyra „Kristailla“ strax iaftur, en
það hr'eitf minna við endurtekn-
inguna.
endaðli með því að senda þá á
brifningarölduim og í hrollvekj-
andi eftirvæntinigu á víxl í svo
görralum tounningjum sem „Ríð-
um, ríðuim“ Sigvadda Kaldalóns.
Guðmund'ur Jónsson söng næst,
og af þeim lögum, sem hann
„endurnýjaði" þarna er „Rósin“
eftir Árna Thorsteinsson etftlir-
minnileguist, er hann söng af
innileigri hlýju.
Kristinn Hatlson laufc þessari
skemmtilegu daigskrá með gam-
ansemi. Karls O. Runólifls'sonar í
„Ingialó" og „Spjallað við spóa“
og aivarle'gum söngvum Jóns
Þórariinssonar um áistina og dauð
ann. (Einhver framtafcsisaimur
mætti nú fara að þýða þá söngva
fyrir „heimahrúk").
Óiajfur Viigrair Áibertisigoin vair
hinn ásfcei'kuli og hógværi stuðn
i.ragsmiaður þessara söngvara við
píanóið.
Þuríður Pálsdióttir söng hins
vegar við undirleik Jórunnar
Viðar og sörag hún eiragöngu lög
eítir Jórunni. Þarna var eftir-
væntingin annars eðlliis en hjá
hinuim söragV'Urunium, því að frá
töldum „Unglinignum í stoóigin-
um“ hieyrði undirritaðuir þarraa í
fyrsta sinn ný og sérkenniileg lög,
„Kali sat undir kletti" (ljóð
Halldóru B. Björrasson)? „Gesta
boð um nótt“ (ljóð Einars
Braga) og „Þjóðvísa" (ljóð Tóm
asar Guðmundgsonar), og var
fluitniinigur þeirra ófolairadið á-
raægjiuietfrai.
Þriiðlju tónleitoar „ísdenzku há-
tíðarinnar" voru svo á föstudag.
Þar heyrðist fyrst opiraberlega
Sónata fyrir fiðlu og píanó etft-
Framliald á bls. 21
Öranur tómlistarhátiS hefur ver
ið hal'diin í viltouinind. Sú var al-
ístenzlk, og e.t.v. oikitour dýrmeet-
uist, iþóitt húin hatfi látið líitið yf-
ir sér. Það er srvo árej-raslu-
teiuiat að vera meytaradx nú á
diöguim, fá lfetina gieifins veigmia
góðvildar airaraarra þjóðia, eSv
mieð þvi að „seij'a" t.d. teradslag.
Þessi ísdienzka tónliisteríhátíð
hivíldi á herðum örfárra flytj-
erada, sem sýradu ektoi aðeinis
listfenigi sitt, hieddur líka fram-
úrsk'arairadi sitoiputegshæfileika,
þar sem þedr bjuggu sig umdir
fluitrainlgiran með örstuttum fyr-
irvara mieðtfram öðru.m, reglu-
bumdinuim störfum sínum.
Hiátíðiin hófst m/eð því, að
Kvarbett Tónlfetarsikólams, þeir
Bjöm Ólafsson, Jón Sein, Inigv-
ar Jóraassoin og Eiaiar Vigfússon,
lðku Streinigjabvartettinn „Mors
et Vita“ etftir Jón Deitfs, Op. 21.
Þetta verik hatfðd aldrei verið
fliurtit hér áður á opimfoerum tón-
leikurn.
Jón Leifs hvatti sijáltfur mikið
tii hiátíðahaLds hér, og sikildi
gildi þeirrar uppörvuiraar, siem há
tíðiir hiatfa, þegar mienn þurfa að
spjiara sig, mæba gaignrýni
vandialiaiusra í staðinin fyrir
hversdiagslegt nartið hieiima-
rraanna.
Þeir fétegar lébu kivartettiran
af niærfærmd og þumiga þedrrar
alvöru, sem hanin býr yfir.
Kvimtett Jóns Ásgeirsisonar í
þreimiur þáttum fylgdi á eftir.
Blásiaratovdntett Tónliistarstoól-
amis lék, þedr Jón H. Sigurbjörtns-
som, Kristjám Sbephenisiein, Gunra-
ar Egilsom, Si'gurður Markússom
og Stiefán Stepherageix. Aðeins
fyrsti þátburiinm befiur heyrzt
áðúr. Aranar þáttur er léttur gam
'amþáttur, em sá þriðji satfraar
þráðuim verfcsiiinis í lotoahnút,
imieð svipuðum aðtferðum og só
fyrsti.
Stef eru mörg og stutt — og
hefði verið gaman að heyra a.
m.k. eitt þeirra þróaist yfir í
langa Íjóðræna línu. ’ Kvintett-
inn gæti vel þolað hægam milli-
þátt af því tagi.
Þriðja verkið á þessum tón-
leitoum var samið sérstaklega
fyrir þá tvo flokka tflytjenda,
Þotuflug er þægindi
Þotuflug Flugfélagsins milli íslands og Evrópu-
landa felur í sér þá þjónustu, sem fullkomnasta
________ farartæki nútímans getur veitt yður. Þjónustan
erekki aðeins fólgin í tíðum ferðum milli íslands og nágrannalandanna, heldur
einnig í hraða, þægiiegu flugi og góðum veitingum í flugvélinni. Ferðalagið
verður ánægjustund og hvert, sem förinni er heitið, greiðir
Fiugfélagið og ferðaskrifstofurnar götu yðar.
FLUCFÉLAC ÍSLANDS
Þotuflug er ferðamáti nútímans.