Morgunblaðið - 05.07.1970, Blaðsíða 28

28
MOEGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUB 5. JÚLÍ 1970
John Bell
8
snöggvaat. — Það var vel hugs-
að af þér, Sam, játaði hann.
Seztu niður og segðu mér, hvern
ig þér lízt á þennan lögreglu
fulltrúa hann Virgil Tibbs.
Sam settist niður. — Ég held,
að það sé talsvert í hann spunn
ið, svaraði hann og leit á yfir
mann sinn. En svo breytti hann
um tón, rétt eins og honum fynd
ist, eftir á að hyggja, hann hafa
tekið óþarflega sterkt til orða.
— Hann er að minnsta kosti ekki
hræddur við að snerta á líki.
— Mér fannst hann segja, að
sér væri ekkert um að fást við
lík, tók Gillespie fram í.
— Mér skildist það þannig, að
hann væri ekkert hrifinn af
morðum, sagði Sam.
— Ég hélt, að það væri einmitt
hans starfsgrein.
Samtalinu lauk, er Virgil
Tibbs birtist í dyrunum.
— Afsakið, herrar mínir, en
gætuð þið sagt mér, hvar ég get
þvegið mér?
Gillespie var fljótur til svars.
— Snyrtiherbergi svertingja er
við ganginn til hægri.
Tibbs kinkaði kolli og hvarf.
— Það er þar hvorki sápa né
handklæði, minnti Sam á.
— Hann getur notað lafið á
skyrtunni sinni, hvæsti GiUespie
á móti.
Sam krosslagði fæturna hinn
veginn, stirðnaði sem snöggvast
upp, en jafnaði sig síðan. Hann
varðaðd ekkert um þetta. Hann
langaði til að komast burt, en
þegar hann myndaði sig til að
standa upp, rnundi hann, að
hann hafði boðizt til að vera
áfram, en ekki fengið neitt svar
við því boði. Hann leit á Gilles
pie en hann var þá að stara á
hendurnar á sér, sem hvíldu á
borðinu. Það var að draga upp
stormský í svip hans. Svo leit
hann upp. — Kannski þú takir
bílinn og reynir að ná í dóttur
hans Mantoli. Ég heyri sagt, að
hún haldi til hjá Endicott. Segðu
henni fréttirnar og fáðu hana
hingað til þess að þekkja líkið
fyrir víst. Ég veit, að þetta er
erfitt, en þetta heyrir nú undir
skyldustörf okkar. Þú ættir að
fara strax, ef þú vilt ná í hana
áður en hún fær fréttimar ann
ars staðar frá. Við höíum nú
ekki látið neitt frá okkur heyra
um þetta, en það er ekki hægt
að varðveita leyndarmál hér í
borginni stundinni lengur.
Virgil Tibbs birtist aftur í dyr
unum og leit á Gillespie.
—Viljið þér heyra árangurinn
af rannsóknum mínum, herra?
spurði hann.
HÓTEL AKRANES Sími 93-2020.
Ferðafólk
bjóðum yður: Athugið:
Gistingu Akranes er aðeins klukku-
Cafetríu tíma sigling frá Reykjavík og um 12 km frá Norður-
Grill og Vesturleiðinni Á Akra-
kertasal nesi er ýmislegt að skoða
fundar- og samkomu- sali. m. a. sérkennilegt byggða- safn o. fl. o. fl.
Verið velkomin til Akraness.
IIÓTEL AKRANES
Sími: 93-2020.
NIÐUR
SOÐNIR
ÁVEXTIR
Aströlsk úrvals vara
^ 0. JOHNSON&K AABEB. j
Ilrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Eltthvað gerist heima fyrir, sem gleður þig ósegjanlega.
Nautið, 20. apríi — 20. maí.
Þú verður að fara sérlega varlega, er ]iú lýkur störfum eftir vikuna.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Keyndu að róa sjálfan þig og vera þolinmóður.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Þér launast vel fyrir að vera ósveigjanlegur i dag.
Ljónið, 23. júií — 22. ágúst.
Þú fréttir allt um orð og gerðir annarra.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Vinir þínir eru spenntir fyrir einhverju fjármáiaþrugli, sem ekki
snertir þig neitt.
Vogin, 23. september — 22. október.
Reyndu að ljúka störfum eins fijótt og þú getur.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Þegar alit er komið i svo gott horf, að þvi er virðist, er allt komið
i óefni fyrir þér.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember
Verkefni þín skaltu láta eiga sig í hUi. Þú vinnur vel i dag, cn
tekur þér svo frí á morgun.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
AIls konar sambönd ógna heimilisfriðnum.
haltu þér við það, sem þú ert að gera.
Farðu gætilega og
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Þér reynist crfitt að ljúka vikunni, svo að vel sé. Reyndu að hafa
allt eins einfalt og hægt er.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20 marz.
Þér reynist erfitt að halda áfram störfum eins og þú hefðir helzt
viijað. Þú biður ekki um aðstoð, og fólk kann vel að meta það.
Gillespie hallaði sér ofurlítið
aftur í sætinu, en vegna þess,
hve stór hann var, jnátti hann
ekki halla sér mikið án þess að
detta aftur fyrir sig. — Ég er
búinn að hiugsa málið, Virgil, og
hef ákveðið, að bezit væri fyrir
þig að fara með fyrstu lest.
Þetta er enginn staður fyrir þig.
Ég veit allt, sem ég þarf að vita
um líkið. Segðu yfirmanni þín-
um, þegar þú kemur heim, að ég
sé honum þakklátur fyrir tilboð
hans um þjónustu þína, en hún
verður ekki þegin hér, og þú
veizt hvers vegna.
Gillespie hallaði sér fram aft-
ur. — Já, sagði hann. — Ég er
að láta vélrita yfirlýsingu, þar
sem þú afsalar þér rétti til kæru
fyrir handtökuna. Ég vil, að þú
undirritir hana, áður en þú ferð.
— Sem lögreglumaður við
starfsbróður, sagði Tibbs blátt
áfram — þá ætla ég ekki
að kæra yður né heldur hr.
Wood fyrir óréttmæta handtöku.
Þér þurfið ekki að gera yður
ómak með þessa yfirlýsingu. Og
svo þakka ég yður fyrir auð-
sýnda gestrisni.
Snögglega kom handleggur og
ýtti Tibbs til hliðar, og Pete, kaf
rjóður, kom inn. — Við erum
búnir að ná í hann, Stjóri, og
ekkert um að villast. Það er
hann Harvey Oberst. Hann hef
ur komizt í bölvun fyrr. Strák-
arnir náðu í hann og hann var
með veskið hans MantoH á sér.
Gillespie leit aftur á Tibbs,
sem var enn sýnilegar, skammt
frá dyrunum. — Það er eins og
ég sagði, Virgil, við hérna kunn-
um okkar verk. Farðu bara heim.
4. kafli.
Bill Gille&pie leit á Sam Wood.
Hefurðu fengið nokkuð að éta?
spurði hann.
— Ekkert í morgun, sagði Sam.
— Vertu þá hérna og fáðu þér
eitthvað í svanginn. Láttu Arn-
old fara og ná í Mantolistelp-
una.
— Nei, þetta er aHt í lagi, ég
skal fara. Ég rata heim til Endi-
cotts, en Arnold líklega ekki. En
úr því að minnzt er á mat, pá
skuldum við honum Virgil al-
mennilegan morgunmat — eins
og við vorum búnir að lofa hon-
um.
— Ég sagði honum að snáfa.
Sam Wood þóttist geta gengið
ofurlítið lengra. — Já, herra, en
það er engin lest næstu klukku-
tímana, og eini áætlunarbíllinn,
sem héðan gengur norðureftir,
tekur ekki s-vertingja. Og það er
mér að kenna, að hann missti af
lestinni. Og þar sem hann er
lögreglumaður, ættum við
kannski að lofa honum að biða
hérna. . . . Sam datt snöggvast
gott í hug og bætti við: — svo
að hann tali þó að minnsta kosti
vel um okkur þegar hann kemur
heim tH sín í Pasadena.
Gillespie viðurkenndi með
sjálfum sér, að heppilegast væri
að beita lagni, þótt leitt væri.
— Gott og vel. En hér er ekkert
svertingja-matsöluhús neins stað
ar nærri. Náðu í Virgil áð-
ur en hann fer og sendu hann
hingað, og láttu Pet koma með
samloku handa honum, eða hvað
sem hann getur náð í. Það gæti
verið gaman að lofa honum að
sjá okkur klára þetta — sýna
honum, að við kunnum að með-
höndla glæpamenn hérna.
Sam kinkaði kolli og flýtti sér
út, áður en Gillespie gæti enn
snúizt hugur, og fann Tibbs þar
sem hann var að kveðja Pete
frammi í ganginum. — Virgil,
sagði hann, — stjórinn var rétt
núna að muna, að hann hefði lof-
að þér morgunverði. Hann vHl,
að þú komir aftur inn í skrifstof-
una hans. Sam barðist við sjálf-
an sig, en að lokum sigraði hans
betri maður: — Og þakka þér
fyrir að þú slepptir mér við
kæru fyrir handtökuna. Þú hefð
ir vel getað komið mér í bölvun.
VirgH Tibbs var rétt búinn að
rétta fram höndina, en Sam tM
mikils léttis, áttaði hann sig og
færði bara jakkann sinn yfir á
hinn handlegginn. — Það var
ekki neitt, hr. Wood. Ég veit
alveg, að þér munduð sýna mér
sömu nærgætni í Pasadena.
Sem snöggvast skammaðist
Sam sín, vegna þess, að ef Tibbs
hefði raunverulega rétt fram
höndina, hefði hann orðið að líta
undan. Þegar auk þess Pete var
þarna viðstaddur. En Tibbs leysti
hann af þeim vanda, og íyrir
það var hann honum þakklátur.
Hann fór því til þesis að gegna
þessu leiðinlega erindi sínu.
Tibbs gekk aftur eftir gang-
inum og til skrifstofu Gillespie.
— Hr. Wood sagði, að þér vild
uð tala við mig, sagði hann.
Gillespie benti honum á stói
upp við vegginn. — Ég er búinn
að senda eftir matarbita handa
þér. Þú getur beðið hérna þang
að til hann kemur — en menn
irnir hafa svo mikið að gera. En
í miHitíðinni erum við búnir að
ná í morðingjann.
— Hefur hann játað? spurði
Tibbs.
— Það væri alveg óþarfi, sagði
Gililespie. — Ég var rétt að lesa
afrekaskrána. Nítján ára og hef-
ur tvisvar komizt undir manþa
hendur. Einu sinni fyrir hnupl
og í hitt skiptið fyrir að káfa á
stelpu, sem heitir Delores Purdy.
Og hánn var með veskið hans
Mantoli á sér.
— Þetta virðist góð byrjun,
sagði Tibbs.
— Þú skalt sjá, hvort það er
ekki góð byrjun, sagði Gillespie
og seildist eftir innanhússíman-
um. — Sendið þið Oberst hing-
að inn, Sagði hann.
Meðan þeir biðu, leit Gillespie
snöggt á Tibbs. — Veiztu, hvað
orð eins og „hvítur fátæklinga-
skrHl“ þýðir, hér um slóðir?
sagði hann.
— Ég kannast við orðið, svar
aði Tibbs.
Það heyrðist fótatak úti í gang
inum og lávaxinn lögreglu-
þjónn kom inn með uppkominn
strák. Fanginn var handjárnað-
ur. Hann var of grannur, jafn-
vel miðað við hóflega hæð sína.
Bláu gallabuxurnar voru svo
þröngar á honum, að þær stóðu
honum á beini á fótunum. Hann
deplaði augunum, leit kring um
sig og á bundnar hendur sínar,
svo á GiHespie og loks á hend-
urnar aftur. Hann virtist riða á
fótunum, rétt eins og honum væri
það ofraun að halda sér upprétt
um.
Gillespie rétti úr sér í sætinu
og öskraði til fangans:
— Seztu niður!
Harvey Oberst settist niður,
einfaldlega með því að láta mátt
lausan líkama sinn hníga niður á
stólinn. Granni bakhlutinn skall
á stólnum með dynk, en honum
virtist vera alveg sama. Hann
lagði hendur í skaut sér en höf-
uðið hallaðist út á hlið, rétt eins
og það væri tilgangslaust að
vera að halda því uppréttu.
Sekúndurnar liðu meðan GUl-
espie beið þess, að fanginn missti
alveg móðinn. En Oberst sýndi
engin viðbrögð.
GHIespie leit á manninn, sem
'nafði framið handtökuna. —
KAYSER
LONDON PARIS NEW YORK
Sloppar Náttkjólar
Undirkjólar
Undirpils
Brjóstahaldarar ■>
Magabelti pf
Buxur Sokkar
TÍZKAN BYRJAR AKAYSER
TÍZKAN
HAFNARSTRÆTI 8
Ý
SJ»*
\