Morgunblaðið - 06.08.1970, Side 18

18
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. ÁGÚST 1070
Guðrún Mensalders-
dóttir — Minning

ÞANN 2i8. júlí andaðist í Dalnd-
spítalanrum Guðirún Mensaldeins-
ddttir, 03 árta gömiul. Hún vtaff
fædd a0 Skedðháholti í SkeiÖa-
toeppd í Árraessýslu 7. júlímiám-
aöair árið 1877. Foneldrax heininiax
vcnnu Sigrfðiuir Guðmiuindsdóttdir og
Mensaldeir Rabem Jónsson. Þegair
Guðrún Menisialdensdóttir var
fáxra ára gömiul flultltuist foneldr-
,ar bemmiair að Meiríitnjnigu í Holta-
hreppd rrteð dætuir síniair Guðrúmi
og KriBtániu, en þær vonu tví-
buirasysítuir og er Kristin látán
fyrir nokfcnum ánum.
1 Medirdtuinigu fæddigt þrtðja
bamn þeimna hjómianima, Mensalder
Kona mín, móðir okkar og
tenigdamóðir,
Ragnheiður Oddsdóttir,
lézt að Sólvangi þriðjudaginn
,4. ágúst.
Ásgrínaur Guðjónsson,
börn og tengdabörn.
Eiginimaður minm,
Guðmundur Sigurðsson,
Túngötu 39,
andaðist 3. ágúst í Sjúkrahúsi
Siglufjarðar.
Oddný Jóhannesdóttir.
Eiginimaður minn, faðir okikar
og tienigdafaðir,
Bjarni Bjarnason
frá Laugarvatni,
andaðist í
2. ágúst.
Landspíta I anum
Útförin fer fram frá Dóm-
kirkjummd laugardaginn 8.
ágúst kl. 10.30 árdegis.
Anna Jónsdóttir,
Védís Bjamadóttir,
Vilhjálmur Pálsson,
Þorkell Bjamason,
Ragnheiður Ester
Guðmundsdóttir.
Raibem, en móðirim kom bart
máður og amdaðlist eBtálr bairms-
buirðirun. Þeitta var ánið 1888. —
Mensalder Rabem á langa bú-
sfkaipatrsögu að Húisum í Ása-
hreppi í Ramigárvallasýslu. —
Guðrúm. Menisaldersdóttir giftásit
þamm 22. desiemíber áiriið 1904
Jóm Jónssynii frá Kvoslæk í
Fljótslhliðiairihireppi og iifðu þaiu í
farsœlu hjóanabamdi þar tdl Jóm
andlaiðisit átdð 1949. Þaiu hjóniiin
bjuggu allam sámm búslk'aip í
Reykjavik lenigst að Þingíholts-
strælti' 8, em þar eögniuðuist þaiu
íbúðarihæð á sinium fyrstu bú-
skaiparáruim. Þaim hjómiutm Guið-
irúnlu og Jómd var@ þriiggja ©finli-
legra barnnia aiuðið, siem öll lifa,
em þaiu enu: Sigrfðmr, sern giflt ©r
Tómasi Siguirþórss.ynli frá Kolla-
bæ í Fljótslhlíið, en Ihjá þekn
hjóniumium dvaldist Guðrúin heit-
im síðuistiu 11 árlim við alveg eán-
Staíka uimönmium. Laufey, sem átti
Axel Oddson frá Tuimiastöðuim,
sem látinm er fyr.ir fáium ártum
og Gumniar hæstairéttarlögimiaðiuir,
sem kvæmibur er AðaiheiSli Sdig-
uriðardóttur f:rá Niesijuim 1 Grafm-
inigi.
Guðrúrn Mensaldersdóttiir bjó í
Reykjaivik háitit í sjö áratuigli og
uppliflði að ajá lítfiinm fiskimiainn.a-
bæ verðia að stánborig mieð steim-
lögðwm stræftium og iðamdi um-
ferð. Húm fylgdist vel með þeiss-
um bneybinigumi þegar ört vax-
amdi borg brenddi úr sér yfir
mýmar, holt og hæSr. Húm sietti
ekki fyrir sig að heim,sækjia vdmá
og kuwnfimtgjia þótt vegaleinigdiim-
ar til þefirma yrðiu lemigmi. Hiún
gekík sparléftit á fumd þefima og
fagmaði og gladdist þegar þedr
eignuðuöt nýja íbúð eða famar-
tæki. Efiiruu sáininfi þeigar hún var
komiin hefim eftir að hatfa iskoðiaið
nýtlt borigairhvertffi þair sem húm
þurfti að fá leáðsö'gn Mtdls diremigs
til að vísa sér tfil vegar, sagðii
ihún „Ég vfildr að óg hefðli haft
mieð mér vebtlimlga til að geifa
dmenignium, homum var svo ógrnar
kalt á hömduinom“. Þeltta var
hemmfi efst í hwiga, þegar hieim
kom, hugarfarfð var sfifellt
bumdið þvfi, eð bœta úr
aininiarna þörtfum, em gagmv'arlt
Hjartkær eigimmaiöur, faðir,
temgdafaðir og afi,
Kjartan Einarsson,
Þórishvoli, Mýrdal,
sem lézt 28. júM sl„ verður
jarðsumgimm frá Reyniskirkju
laiugardaiginm 8. þ.m. kl. 2 e.h.
Þorgerður Einarsdóttir,
böm, tengdaböm
og barnaböm.
Þökkum innilega samúð og velvild við fráfall og jarðarför
EÐVARÐS ÁRNASONAR.
verkfræðings.
Starfsfólki sjúkradeildar Borgarspitalans, Heilsuvemdarstöð-
inni vottum við sérstakar þakkir og virðingu.
Guðrún Jónasdóttir,
Frfða Björg Eðvarðsdóttir,
Kjartan Eðvarðsson,
Asrún Hauksdóttir.
Innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og jarðar-
för eiginmanns míns, föður og tengdaföður,
TORFA JÓHANNSSONAR,
verzlunarstjóra.
Hrefna Geirsdóttir,
Geir Torfason,
Ingveldur Ingólfsdóttir.
— Virkjun
Framliald af tils. IX
hér í hálfan annan mánuð, en
við komum fyrir tveimur vikum.
Síðan förum við til Vopnafjarð
ar og mælum út frá firðimum.
Þá eigum við eftir Hamarsfjörð.
Ég vona að okkur takist að
Ijúka verkinu þar Mka.
— Við gerum ekki meira í sum
air, saigði Guininiair Þorlberigssom að
lokum og þykjumst hafa ærið að
starfa. Það er eiginlega of mik-
ið að hafa þrennt í takinu í
eimu. Við erum á ferðinni allan
daginn, myrkranna á milli. Við
reynum að dreifa okkur, þrjú
eru á einhverju fjallinu í þrí-
hymingamælingum. Og við
Andri hringsólum í kringum hina
tvo í þymgdarmælingunum.
Hópurinn í Félagsheimilinu í
Végarði lítur þó ekki út fyrir
að vera of þjakaður af vinnu,
þó hann komi ekki inn fyrr en
txndir miðnætti. Það er glatt á
hjalla. Flokkarnir hafa sinn
hvorm salinn, jarðfræðimgar ann
an, mælingafólk hinn, og um alla
hugsar unga heimasætan frá
Bessastaðagerði, sem stendur til
búim með mat, hvenær sem fólk
ið kemur heim. Hér er enginn
að telja vimnustundirnar, því
áhuginn er fyrir hendi.
Við spyrjum Elsu Vilmundar-
dóttur hvort henni þyki ekki
gaman að koma aftur á staði,
þar sem hún hefur verið við
frumramisóknir, þegar eru risin
glæsileg orkuver, eins og við
Búrfell. — Satt að segja þekki
ég mig ekki aftur á þessum stöð
um. Maður hefur komið að öllu
ósnortnu, em svo er öræfakyrrð-
in rofáln og mieðain viiirlkjiamik
eru í byggingu er staðurinn
sviptur öllu sem heillar. En svo
faina sárim að gró'a og etiga eflt-
ir að jafna sig, segir hún.
— E.Pá.
Minningarsjóður
frú Þorbjargar Þorkelsdóttur,
Laugarvatni.
Minminigarsipjöld eru fáanleg
í bókaverzlum Stefiáms Stefáms-
soniar, Laiugiaivegi 8, Reykja-
vík.
Inmilegt þakiklæti fyrir auð-
sýnida saimúð við andlát og
jarðarför
Nikólínu Benjaminsdóttur,
Gilsbakka.
Aðstandendur.
tímiamm er*u fytrftr lönigu iririim iðjiu-
ver og hiáhýsfi, em. sjálf vtatr Ihúm
allitalf efimis. ViljiaföSt og trlaiust,
vJðmótið yljamdi og gjfaitt.. Vliljiinln
til að veriða öðmuim tfil góðig vair
hdmm riaiuðfi þiáðtur í lönlgtum Oig
flalleiguim lífsÆerli. Þiammig bar
húm ljós inm í lif saimifleriðamiainoa
Viinia og vamidiamiammia og vamin
þeiim allt, setm. biún miáttfi. Húm
vildá óklkfi láta haimipa sér og tlil-
ætlumarisemii þeQtktistt ékki í
'heinmiar fari.
Þianmfilg lefið (heminiair lamigi eni
ihdiðli líísdaiguir, som miú er á endia
riumintímin — og haÆi hún miú hjiamt-
'ams þölkk fyinir allt. — Á mýnri
vagfarð tál vitn/afulnida er henini
beðið famairhiefiRa, en efltliir iifa
imfiininámigarimair ’Uim G'uiðrúmu Mems
aldersdóttuir, bjairitar og hiriainiar.
P. E.
sjálfrfi sér var hún mýtám og
ispairsöm. — Bömn hæmdiuist aið
heninii og húm hatfðii eimsitaikt iag
á þefim, léik við þau og söinig. —
Á suminiudögium lét hún isig elkki
vainlta í kirkjur hö'fuðlborgariiirama'r
og fyrár kom iað hún sótitfi tvæir
miessiuir samia daigfimm, en út fyriir
borgartalkimiöiribiin voru ferðfiir
beraraar fáar.
— Já, Reykjiavík bneyttí um
svip og sitæikkaðli og þar sem
G'uiðrúm í Þingfholtsstræitfi 8 vanm
á fli.sibrefi.tulm. fýrár fláa iaiuma á
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
EG er að þrátta við kunningja minn um það, hvort nauð-
synlegt sé að vera í kirkjunni til þess að vera kristinn.
Hann kveðst þekkja marga í kirkjunni, sem virðast alls
ekki vera kristnir. Hver er skoðun yðar?
ÉG trúi á kirkjuna. Ég hefði aldrei getað unnið að
þjónustu minni í fimm heimsálfum án kirkjunnar. Ég
er og mun ávalit vera meðlimur kirkjunnar.
En að svo mseltu vil ég taka skýrt fram, að sá mað-
ur er ekki meðlimur í kirkju Krists, seim er það aðeins
að ytra hsetti. Það krefst meira en skímiar, bæmagjörða
og iðkunar helgisiða, og skiptir þá ekki máli, hvort
menn kalla sig mótmælendur eða kaþólska. Sönn merki
þess að vera meðlimur kirkjunnar eru þau að vera
raunverulegur þátttakandi í samfélagi manna, sem
vi'lja eiga allt sitt undir þvi, að það, sem Jesús sagði,
hafi allt verið satt. Kirkjumaður er sá, sem hefur gert
Krist að kjama lífs síns; sá, sem lítur á lífið frá sjón-
arhóli eilífðarinnar; sá, sem hefur getfið sig á vald hon-
um, sem er vegurinn og sannleikurinn og lífið. Sá mað-
ur kemst ekki hjá því að vita eitthvað af sjálfeaga; af
því að elska, þegar aðrir hata; að trúa, þegar aðrir ef-
ast; að fara með friði, þegar aðrir láta ófriðlega; að
vera trúr, þegar aðrir eru ótrúir.
í>að er sorgleg staðreynd, eins og vinur yðar heldur
fram, að margir em kirkjumenn einungis að nafninu
til. Þeir fara á mis við þau miklu forréttindi að mega
vera þátttakendur í sérstæðasta samfélagi, sem til er
meðal mannanna, söfnuði lifanda Guðs.
í Vogum:
Fyrsta
útskipunin
FYRSTA útslkfipuinfiln í Vogum á
Suiðluírmiesijiuim átti sér .sftiað mýlega,
'0r Fló.a(bátuirl:lnin Balduir kom
þanlgað oig sóittt 70—80 ftorun 'aí
hioistieiní flriá Slíieypiuivarlksimiðjiu
Suðiuriraasg’a. Bialduir eir 240 tanma
slkiip, og heflu'r sivo stórt skip
éklkíi Úður laigzt að bryggjiu í Vog-
uun. Stieániainnfiir fana til Búðiar-
dals, ag enu kaiuiparaduinnfir raokkr
ir hús/byggjieradur þar. Myndiin
var tékki er venið var að sfcipa
holsteiraum ufm borð í Bialdiuir.
Frétftaniltiairli.
Iramiiegar þalkkfir fyrir auð-
sýrada siaimúð við asmdlát og
jiariðiarför komumiraar miiraniar,
Jónfríðar Sigurðardóttur,
Norðurstíg 3.
Árni Hinriksson.
Imiraileigt þakklæti til barraa
miinmia, temigdabannia, biarma-
barraa og viiraa, sieim gjöriðu
mér dagimn ógieymanleigam
mieð mærv'enu siiiram, blómiuim,
sikeytram og gj'öfuim á 70 ára
afmæli rmiiniu 27. júM.
Haimiragjuisió.l lýsi yklkur öllum.
Kveðja,
Jóney Jónsdóltir.
L