Morgunblaðið - 16.12.1970, Blaðsíða 4
MO RGUNBLAtMÐ, MIÐVIKUDAOUR 16. DESEMBER 1970
■>
'i
*
M jJ ItílA L EICíA A
JOALUJtr
■25555
f* 14444
mfiifim
BILALEIGA
HVERFISGÖTU 103
VW SendiíerðabtfreiÖ-VW 5 manra -VW svefnvagn
VW 9œaníW-Landrover 7m3ana
LITLA
BÍLALEIGAN
Bergstaðastræti 13
Sím/14970
Eftir lokun 81748 eða 14970.
Fjaðrir, fjaðrablöð, hljóðkútar,
púströr og ffeiri varahlutir
i margar gerðír bifreiða
Bítavörubúðin FJÖÐRIN
Laugavegi 168 - Sími 24180
NYTSAMAR
JÓLAGJAFIR
Ódýnr austLrrrís'kir speglar í
skrautröiTimu'm, gyWtir, kop-
arfitaðir, svartiir.
Arinóhöld
af mörgum gerðum.
Smokktegir smátrlotir í bað-
herteergu, haodk læðoti engi og
hríngir, sápusikálar og fkeima
frá íta'tí'u og Englaíidi, gyWt
og krómað.
Verzlunin
NÝBORG
Hverfisgötu 76.
PIERPONTIÍR
Sterkbyggt
vandað verk
100 mism. model
Skoðið nýjustu modelin
Garðar Ólafsson
úrsm., Lækjartorgii
O Morgunbænin byggist
fremur á guðsorði en
brjóstviti og snakki
um daginn og veginn
Konráð Þorsteinsson, pipu-
lagningameistari, skrifar:
„Kæri Velvakandi!
Mig langar til þess að biðja
þig að ijá rúm undir smá-hug-
leiðingu, í þetta sinn varðandi
morgunbænimar í Útvarpinu.
Mér er kunnugt um, að margir
eru þakklátir fyrir þessar
fimm mínútur, sem setlaðar eru
til þessarar litlu helgistundar.
Hins vegar eru menn misjafn-
lega ánægðir með tilhögun og
framkvæmd. Mjög margir yrðu
þakklátir fyrir það, að morg-
unbænin byrjaði fimm mínútum
fyrr, þ.e. þegar klukkuna vant
ar tiu mínútur í átta. Á und-
an og eftir væri leikin hljóm-
plata með sálmum eða andlegri
tónlist. Þetta myndi skapa hug
Ijúfan ramma utan um bænar-
stundina, þvi að þótt morgun-
leikfimin sé allra góðra gjalda
verð og ánægjulega fram-
kvæmd, þá væri samt mörgum
þægð í, að þarna á milli kæmi
ein, góð hljómplata.
Annað atriði er einnig, sem
menn greinir nokkuð á um og
sem ekki virðist vera nein
ákveðin regla um, það er sjálf
framkvæmd morgunbænarinn-
ar. Mér persónulega og einnig
mörgum þeim, sem hlusta á
þetta atriði, finnst að morgun-
bænin eigi ekki að vera spjall,
hversu gott og viðeigandi, sem
það annars er. Okkur finnst,
að þessar fimm mínútur eigi að
hlutast sundur í lestur Guðs
orðs og í bæn, sem byggist á
hinu upplesna Orði. Ég naut
sérstakrar blessunár af morg-
unbæninni hjá séra Garðari
Þorsteinssyni, sem mér fannst
framkvæmd á sérlega viðfelld-
inn hátt. Það er hollt i þessu
efni að minnast orða Hallgríms
Péturssonar urrí framkvæmd
bænarinnar, er hann segir.
Bæn þína ekki byggðu fast
á brjóstviti náttúru þinnar.
Á Guðs orði skal hún
grundvallast,
gefur það styrk trúarinnar.
Væri nú ekki mögulegt, að
svo sem tólf til fimmtán ntínút
ur á undan morgimleíkfiminni
væru notaðar i þágu þeirra,
sem virkilega þrá andlegan
styrk til undirbúnings marg-
þættum verkefnum komandi
dags? Ég veit, að margir yrðu
þakklátir fyrir slíka hugsvöl-
un og það miklu fleiri en al-
rnennt er kannske álitið. Fróð-
legt væri að sjá hversu marg-
ir vilja láta í ljósi álit sitt og
vilja gagnvart þessu.
Konráð Þorsteinsson."
0 Þjónusta, ha?
Þannig spyr H.H. og skrifar
svo:
„Ég hefi lengi verið haldinn
þeirri áráttu að hafa nokkurt
gaman af að líta á vöruútstill-
ingar í búðargluggum, og þá
jafnan komizt að þeirri niður-
stöðu, að flestar verzlanir hér
í Reykjavík vanrækja þá mikii
vægu þjóriustu við almenning
að verðmerkja þær vörur, sem
til sýnis eru.
Það gefur auga leið, að það
væri til ómetanlegs hagræðis
fyrir allan almenning, að vör-
ur, sem til sýnis eru, væru
verðmerktar. Þá gæti væntan-
legur kaupandi, er hann sæi
hlut, sem hann hefði áhuga á,
gert sér grein fyrir, hvort verð
hlutarins væri við hæfi hans
eða ekki.
Afgreiðslufólk verzlananna
losnaði við endurteknar fyrir-
spurnir um, hvað þetta eða hitt
kostaði, og viðskiptavinurínn
sparaði drjúgan tima, er hann
undir núverandi fyrirkomulagi
þarf að eyða í það eitt að fá
vitneskju um verð hlutanna.
Margir sem hafa í huga
kaup á hlutum til tækifæris-
gjafa eða í öðrum tilgangi nota
jafnan sunnudaga eða aðra
slíka frídaga sina til þess að
litast um eftir því, sem hugur
þeirra girnist.
1 búðargluggunum er það
máski til sýnis, en án verð-
miða, svo að hann hlýtur ekki
erindi sem erfiði.
Nú er jólakauptíðin í há-
marki. Vilja kaupmenn nú ekki
sýna þann þjónustuvilja við
væntanlega viðskiptamenn sína
að firra þá þeirri fyrirhöfn að
þurfa að standa langtímum sam
an í ös verzlananna til að
spyrja eftir verði á einni eða
annarri vörutegund, sem hægt
væri að láta í té með verð-
merkingu í sýningargluggum
verzlananna.
I ræðum og ritum í tilefni
verzlunarmannahelgarinnar síð
ustu var farið mörgum orðum
um þjónustulund kaupmanria
og umhyggju þeirra fyrir hags
munum viðskiptavinanna.
Þar var og iðulega fram
tekið, að störf kaupmannastétt-
arinnar mótuðust ek'ki af gróða
sjónarmiði heldur fyrst og
fremst af þjónustuvilja gagn-
vart viðskiptamönnunum. En ef
þetta er rétt, sem ég hygg þó,
að allur almenningur efist um,
mætti þá ekki biðja okkar
ágætu verzlunarmenn að sýna
nokkuð af sínum þjónustuvilja
gagnvart okkur viðskiptamönn-
um sínum með þvi, að verð-
merkja vörur þær, sem þeir
sýna í gluggum verzlana sinna,
okkur til þæginda og þeim
sjálfum til hagræðis.
Fyrir nokkru átti ég leið «m
fjölfarna götu borgarinr.ar og
kom þá auga á tæki í búðar-
glugga, er ég hafði áhuga á.
Hvorki þessi eða aðrir hlutir I
glugganum voru verðmerktir.
Ég fór þvi inn í verzlunina,
en þar voru fyrir tvær stúlkur.
Ég innti þaer eftir, hvað hlutur
inn kostaði, og svaraði þá önn
ur þeirra „Hann er í mat.“
Þetta svar hljómaði mjðg ank-
ánalega í eyrum mér, svo að ég
endurtók spurninguna, en fékk
sama svar. Nú varð ég alveg
dolfallinn og sagði: „Hver er í
mat“ ? „Verzlunarstjórinn“ svar
aði stúlkan. ,,Já“ ansaði ég, „era
ég var nú ekki að spyrja eftir
verðlaginu á honum, heldur
hlutnum þarna.“
„Já“, sagði stúlkan," „ég
heyrði það, en verzlunarstjór-
inn veit bara hvað vörurnar
kosta, en ekki við,“ og nú spyr
ég: er þetta þjónusta, ha?
H.H.“
O Ný þjónustugrein:
hundaumönnun
og eftirlit
„Háttvirti Velvakandi!
Einn af helztu hagfræðing-
um þjóðarinnar hélt þvi fram í
útvarpi fyrir nokkru, að það
væri mikil nauðsyn fyrir okk-
ur íslendinga að beina afchygli
okkar að þjónustustörfum.
Brýn ástæða væri til þess að
draga úr fjölda starfsmanna
við framleiðslustörfin, eins og
t.d. landbúnað, en beina fólks-
fjölguninni að ýmsum þjónustu
greinum.
Ef deilan um hundahaldið hér
í Reykjavík er skoðuð i Ijósi
þessarar hagfræðikenningar,
verður ljóst, hversu fávislegt
það er að vera á móti hunda-
haldi.
Verði hundahald leyft hér,
þyrfti Reykjavikurborg að
skipa sérstakan hundamála-
stjóra (sbr. gatnamálastjóra).
Hundamálastjóri þyrfti að
setja upp sérstaka skrifstofu,
þar sem hann hefði fulltrúa,
skrifstofustjóra, einkaritara,
spjaldskrárritara, aðalbókara,
aðalgjaldkera, bókara, aðstoðar
gjaldkera og sendisvein.
Til þess að fylgjast með með
ferðinni á hundunum og þvi, að
allar reglur um þá væru virt-
ar, þyrfti minnst 9 eftirlits-
menn (eins og hjá verðlagseft
irlitinu), og auk þess þyrfti að
skipa sérstakan hundadómstól
til þess að skera úr ágreinings
málum varðandi hundahaldið,
því að allir vita, hversu dóm-
stólar hér eru störfum hlaðnir.
I þeim dómstóli þurfa að
vera minnst þrír menn, dýra-
læknir, hundasálfræðingur og
einn tilnefndur af Dýravernd-
unarfélagi Islands.
Þá þyrfti að setja hér upp
hundahreinsunarstðð, hunda-
fæðuverksmiðju, hundafata-
verksmiðju og hundasnyrti-
stofu, að ógleymdu hunda-
sjúkrahúsi, dagheimilum fyrir
hunda, og jafnvel upptökuheim
ilum, ef eigandinn vildi
bregða sér til Spánar með fjöl
skylduná.
Má af þessu sjá, hversu marg
vísleg verkefni fylgja hunda-
haldinu ólíkt nytsamari heldur
en hin gömlu framleiðslustörf,
sem við höfum verið að dunda
við á undanförnum öldum, eins
og þau að draga fisk úr sjó
o.s.frv.
Með hundavinabaráttu-
kveðju,
yðar einlægur,
Guðmundur Jónsson."
Mesta úrval aff
konfelcffkössum
SUÐURLANDSBRAUT 10. — SIMI 81529.
Mesta úrval aff
Ronson vörum
SUÐURLANDSBRAUT 10. — SIMI 81529.
Mesffa úrval af
pípum
SUÐURLANDSBRAUT 10. — SIMI 81529.